Μετά τις αποκαλύψεις για την «Κιβωτό του Κόσμου», το κράτος ξεκίνησε έρευνα και στο «Χαμόγελο του Παιδιού», γνωστοποιώντας ήδη κάποια στοιχεία που αφορούν  20 εκατομμύρια ευρώ πλεόνασμα που έχει το ίδρυμα, κάποιες αναφορές για κακοποιητικές συμπεριφορές σε εργαζόμενους, καθώς και για το σπίτι του προέδρου- ιδρυτή που είναι μια βίλα η οποία είχε παραχωρηθεί στο «χαμόγελο του παιδιού». Θεωρούμε πως αυτά είναι προπετάσματα καπνού και προειδοποιητικά πυρά μεταξύ αντιμαχόμενων πλευρών, που για τόσα χρόνια ήταν σύμμαχοι αλλά έφτασε η ώρα να χωρίσουν τις περιοχές τους για τα καλά.

Το κράτος για πολλά χρόνια γνώριζε τα «κακώς κείμενα» των ιδρυμάτων, αλλά βολευόταν μια χαρά, μιας και ο ένας εξυπηρετούσε τον άλλον. Οι ιδιωτικές δομές αναλάμβαναν κρατικά ιδρυματικά χρέη και το κράτος μαζί με τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ του, τους παρείχε κάθε είδους στήριξη για τις υπηρεσίες τους. Μ’ αυτό τον τρόπο καλύπτονταν οι ελλείψεις σε κρατικές ιδρυματικές δομές παιδιών. Το ότι γνώριζε το είδαμε και στα διάφορα που βγήκαν στο φως με αφορμή την «Κιβωτό του Κόσμου». Καταγγελίες χρόνων έμεναν στα συρτάρια. Ένα χρόνο πριν, σε εκπομπή κρατικού καναλιού η υπουργός Μιχαηλίδου έβγαινε και έλεγε πως γνωρίζει ένα-ένα τα παιδιά από τις δομές της Αττικής: «Θέλω να έχω αίσθηση και πλέον μπορώ να πω ότι έχω σχέση και έχω σχέση, πλέον τα ξέρω τα παιδιά μας ειδικά στην Αττική, τα ξέρω ένα-ένα. Τα επισκέπτομαι συχνά, έχω σχέση με τα παιδιά, έχω σχέσεις με τους φροντιστές τους, με τους ανθρώπους που δουλεύουν στις δομές αυτές και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διασφαλίσουν το βέλτιστο συμφέρον των παιδιών». Αλλά όταν έπρεπε να βγουν όλα στη φόρα για να αναλάβει το κράτος τα επικερδή, όπως φαίνεται, ιδρύματα, κανείς δεν ήξερε τίποτα.

Επειδή, λοιπόν, το κράτος γνώριζε τι γινόταν και πως λειτουργούν αυτά τα ιδρύματα, πρόσφατα ψήφισε το νομοσχέδιο που σε περίπτωση κακοδιαχείρισης, κακοποίησης κ.λπ. να έχει το δικαίωμα να πάρει στα χέρια του τα ιδρύματα αλλάζοντας το διοικητικό συμβούλιο. Ως δια μαγείας ή τύχης…. λίγο καιρό μετά την ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου, βγήκαν στο φως οι καταγγελίες για την «Κιβωτό του Κόσμου» και λίγο αργότερα βγαίνουν διάφορα «περίεργα» από το στόμα της Μιχαηλίδου για το «Χαμόγελο του Παιδιού». Κάπως έτσι, οι άλλοτε σύμμαχοι τα σπάνε και έτσι το κράτος θα μπορεί να παραλάβει έτοιμα ιδρύματα χωρίς κόπο και έξοδα στησίματος. Έτσι, οι ιθύνοντες που έστησαν τα ιδρύματα, νιώθουν πως πιάστηκαν στην φάκα και ίσως να μάθουν πως όποιος νομίζει πως μπορεί να συμμαχήσει και να κάνει συμφωνίες και δουλειές με το κράτος, αργά ή γρήγορα θα βγει χαμένος.

Είτε κρατικά, είτε ιδιωτικά, τα ιδρύματα παραμένουν κακοποιητικά για τα παιδιά και αποτελούν δείγμα της αρρώστιας της κοινωνίας και έλλειψη ανθρωπινότητας σ’ αυτήν. Ένας ανεξούσιος κόσμος με αλληλοβοήθεια θα πρέπει να είναι η απάντηση στο «αναγκαίο κακό» των ιδρυμάτων.

Ε.

πηγη: https://anarchypress.wordpress.com