Αν υπήρχε μια δυναμική συνεχούς εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με τις μεγάλες χώρες –κυρίως δηλαδή τη Γερμανία– να έχουν αποδεχτεί μη αντιστρέψιμες παραχωρήσεις σε θέματα εθνικής κυριαρχίας, αν υπήρχε κοινός δανεισμός της ευρωζώνης και μεταφορά πόρων από τον Βορρά στον Νότο, τότε θα μπορούσε να ανοίξει η συζήτηση για την κατάργηση του βέτο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Ο καγκελάριος Σολτς έχει διαφορετική γνώμη όπως προκύπτει από το προχθεσινό άρθρο του στη FAZ, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ καλεί τις μικρές χώρες να παραχωρήσουν, χωρίς αντάλλαγμα, το μοναδικό όπλο που τους έχει μείνει για να προασπίζουν τα ζωτικά τους συμφέροντα.
Αν το Βερολίνο δεν αποδεχτεί την αμοιβαιοποίηση των κινδύνων με κοινό δανεισμό, μια πανευρωπαϊκή εγγύηση καταθέσεων, αλλά κυρίως τη μεταφορά πόρων από τον πλεονασματικό Βορρά στον ελλειμματικό Νότο, η κατάργηση του βέτο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής θα ήταν για τις μικρές χώρες πράξη πολιτικού αυτοχειριασμού.
Οπως εύστοχα τονίζει σε χθεσινό σχόλιό της η ιστοσελίδα Eurointelligence, η Γερμανία χρειάζεται σήμερα επειγόντως μια ισχυρή Ε.Ε. για να υπερασπίζεται τα εθνικά της συμφέροντα.
Η εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία όπως και πριν από δύο χρόνια έφερε σε δύσκολη θέση τη Γερμανία που είχε ανάγκη από προγράμματα έκτακτης ανάγκης, χωρίς όμως να τη δεσμεύουν ανεπιστρεπτί σε σταδιακή εγκατάλειψη της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής.
Ετσι προέκυψε το 2020 το Ταμείο Ανάκαμψης για την αντιμετώπιση του κόστους της πανδημίας, ως παρένθεση ορισμένου χρόνου, με την επιστροφή στην κανονικότητα του Συμφώνου Σταθερότητας να έχει ορίζοντα λίγο πριν από την εισβολή στην Ουκρανία, την 1.1.2023.
Τι θέλει η Γερμανία από την Ευρώπη σήμερα;
Σε καμιά περίπτωση δεν υπάρχει ρεύμα στο Βερολίνο υπέρ της εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ούτε υπέρ μιας πολιτικής για την Ε.Ε., όπου θα έχει προτεραιότητα η άμβλυνση των περιφερειακών και των κοινωνικών ανισοτήτων.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, το Βερολίνο θέλει την Ε.Ε.–ευρωζώνη να προχωρήσει σε μια εμβάθυνση α λα καρτ, που να εξυπηρετεί την εθνική της ευρωπαϊκή και παγκόσμια ατζέντα χωρίς επί της ουσίας να λύσει το χειρόφρενο στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση που το τράβηξε πριν από δεκατέσσερα χρόνια.
Κατάργηση του βέτο χωρίς αντισταθμιστικά οφέλη είναι μια πρόταση που, αν δεν είναι αφελής, είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα γερμανικής αλαζονείας που καλά κρατεί.
πηγη: https://www.efsyn.gr