Από τη μία έχεις έναν πατέρα να λέει για την κόρη του πως «μπήκε χαμογελαστή στο τρένο και μου την έφεραν στο φέρετρο». Από την άλλη έχεις έναν θίασο που, ακολουθώντας τις οδηγίες του σκηνοθέτη, φωτογραφίζεται περίλυπος με κεφάλια σκυμμένα και πρόσωπα θλιμμένα, μήπως και ξεκλέψει λίγη ταύτιση με το Δημόσιο, με το λαϊκό αίσθημα, με όλο αυτό το μαύρο που τις τελευταίες ημέρες χαράχθηκε στο συλλογικό υποσυνείδητο μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Από τη μία έχεις τον κοινωνικό θρήνο και τη λαϊκή οργή που πλημμυρίζει δρόμους και πλατείες και από την άλλη έχεις ένα Υπουργικό Συμβούλιο που μοιράζει φωτογραφίες σκηνοθετημένης θλίψης και επικοινωνιακής ταύτισης με την κοινωνία μήπως και σώσει κάτι από την καταρρακωμένη εικόνα αυτών που μέχρι χθες μετρούσαν τα κέρδη πάνω από τις ζωές των υπηκόων τους.

Τη μια μέρα έχεις τις γελοίες δικαιολογίες και τα άθλια επιχειρήματα του πρωθυπουργού και των υπουργών του που έσπασαν τα μούτρα τους πάνω στο τείχος της αγανάκτησης που πυροδότησαν και μετά από δύο μέρες έχεις τα ίδια πρόσωπα που, υπακούοντας στις οδηγίες των επικοινωνιολόγων τους, σκύβουν το κεφάλι ώστε να δείξουν με χρονοκαθυστέρηση συντετριμμένοι.

Για όλους αυτούς και άλλους τόσους λόγους οι φωτογραφίες που το Μαξίμου μοίρασε χθες αμέσως μετά το Υπουργικό Συμβούλιο αποτελούν ύβρη. Δεν είναι δείγμα ανθρωπιάς και δεν μπορούν να πείσουν ούτε και τον πιο καλόπιστο. Η τεχνητή συγκίνηση των συντετριμμένων υπουργών αποτελεί χυδαία επικοινωνιακή διαχείριση της λαϊκής κατακραυγής και οι περίλυπες πόζες μόνο θετικά δεν λειτουργούν για μια κυβέρνηση υπό κατάρρευση. Η αλαζονεία και ο κυνισμός Γεωργιάδη με το «αν πεις έχουν πρόβλημα ασφάλειας, δεν θα μπει άνθρωπος στα τρένα» δεν μπαλώνεται όσες θλιμμένες φωτογραφίες και να βγάλετε. Γιατί και να λυπάστε κανείς δεν σας πιστεύει πια.

πηγη: https://www.avgi.gr