Μέλημά τους είναι η ασφάλεια, λένε εννοώντας ότι «δεν χάσαμε ανθρώπινες ζωές». Όμως πέρα από την ανόητη ανθρωποκεντρικότητα του επιχειρήματος -όταν όλα καταρρέουν-, η κυβέρνηση παρουσιάζεται διαρκώς ανίκανη να διασφαλίσει ακόμα και τα στοιχειώδη στους πολίτες, όπως μια ασφαλής θερινή επιστροφή.
Τελευταία έχουμε νιώσει τον φόβο από τις φωτιές που κατέκαψαν και πάλι τη χώρα, την απειλή των φασιστών που επελαύνουν και δολοφονούν εν ψυχρώ. Έχουμε τρομάξει από το ενδεχόμενο μιας πιθανής έκρηξης κοντά στα διυλιστήρια ή στην αποθήκη των πυρομαχικών στη Ν. Αγχίαλο. Έχουμε δει τον εγκλωβισμό και την εγκατάλειψη επί ώρες χιλιάδων πολιτών στην Εθνική Οδό (όπως και στην Αττική παλαιότερα). Σε όλα τα παραπάνω η απάντηση είναι «Αποφύγαμε τα χειρότερα», μαζί με το κλισέ ότι προέχει η ασφάλεια των πολιτών. Η «ασφάλεια», έτσι, από ένα επιτυχημένο προεκλογικό σύνθημα μετατρέπεται σε μόνιμη απολογία για κάθε κυβερνητική διαχειριστική αποτυχία. Ενώ η επίκλησή της έρχεται να υποκαταστήσει την αυτοκριτική που οφείλουν να κάνουν τα κυβερνητικά στελέχη.
Με το πρόσχημα της ασφάλειας η κυβέρνηση επιχειρεί να παρουσιάζεται ως προστάτης των πολιτών και ας απουσιάζει πλήρως το κράτος απ’ όλες τις δύσκολες συγκυρίες, αναπάντεχες ή μη. Πιάνεται από τη χειρότερη πιθανή εκδοχή για να εμφανίζεται ως από μηχανής θεός που τελικά μας σώζει. Ταυτόχρονα ενοχοποιεί τους πολίτες για τις αντιδράσεις τους -αφού δεν κατανοούν ότι όλα γίνονται για το καλό τους-, όσο ευνόητες και αν είναι. Όσο καταρρέει η «ασφάλεια», τόσο περισσότερο τη χρησιμοποιούν ως άλλοθι της κυβερνητικής ανεπάρκειας. Κρύβονται πίσω από αυτή για να κρύψουν την απουσία του κράτους από την υποχρέωσή του να παρέχει λύσεις όταν οι πολίτες το χρειάζονται. Έτσι μένουμε με το «επιτελικό»· ένα κράτος σε μόνιμη «αναστολή λειτουργίας», θεατή των συμφορών που διαδέχονται η μία την άλλη, ανίκανο να διασφαλίσει το παραμικρό στους πολίτες. Πραγματικά, καλύτερο έδαφος για αντικρατικές και αντιδημοκρατικές αντιλήψεις δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Τι θα μπορούσαν να κάνουν; Να κλείσουν άμεσα την Εθνική Οδό αντί να αφήνουν τον κόσμο να πληρώνει διόδια και να σταματήσουν τα δρομολόγια του ΚΤΕΛ. Θα μπορούσαν, αν ήθελαν. Όπως θα μπορούσαν να είχαν σώσει τον Μιχάλη Κατσουρή αν δεν άφηναν τους νεοναζί «φιλάθλους» να επελαύνουν ανενόχλητοι. Θα μπορούσαν να είχαν προσλάβει πυροσβέστες, να είχαν προμηθευτεί αεροπλάνα κατάσβεσης και να είχαν ένα σχέδιο για τις πυρκαγιές, που είναι και θα είναι μια χρόνια συνθήκη. Δεν το έκαναν. Θα μπορούσαν, επίσης, να ενισχύσουν τα νοσοκομεία ώστε να μην παραιτούνται μαζικά οι γιατροί. Ούτε αυτό έκαναν…
Με την επιτηδευμένη αφέλεια του «ήθελα αλλά δεν μπόρεσα» κοροϊδεύουν τον κόσμο και κρύβουν την αλήθεια όπως καταγράφεται σε μια σειρά τρομακτικά γεγονότα. Απλώς, δεν θέλουν...
πηγη: https://www.avgi.gr