Ο Έλληνας πρωθυπουργός καταγγέλλει τα «παράκεντρα». Αυτά που ουσιαστικά τον έφεραν και τον διατήρησαν μέχρι σήμερα στην εξουσία. «Δεν συγκυβερνώ με κανένα παράκεντρο» είπε στη Βουλή και ξαναείπε στο υπουργικό συμβούλιο. Αλλά ποια είναι τα «παράκεντρα», που απειλούν τον ίδιο και τη «δημοκρατία», δεν είπε. Μόνο υπονοούμενα άφησε και αόριστες περιγραφές. Κι όμως ο κόσμος βοά και ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης όφειλε, αν μη τι άλλο, να καταγγείλει αυτόν ή αυτούς που απειλεί κατά την γνώμη του τους δημοκρατικούς θεσμούς και την κυβέρνηση. Αλλά δεν είναι εύκολο να αποκαλύψεις τα «παράκεντρα», όταν μάλιστα πριν, είχες δεχτεί την αμέριστη στήριξή τους, όταν δηλαδή «σε κρατάνε»…

Ιταλία

Κάτι ανάλογο συμβαίνει από την άλλη πλευρά στην Ιταλία. Διαβάζω  τον ερευνητή δημοσιογράφο Ρομπέρτο Σαβιάνο* που γράφει στην Κορριέρε ντε λα Σέρα για τον αρχιμαφιόζο, Francesco Schiavone (το παρατσούκλι του είναι Sandokan) που είχε συλληφθεί το 1998, και ο οποίος μόλις τώρα αποφάσισε να μιλήσει. «Τι θα πει ο Sandokan στους δικαστές;» αναρωτιέται ο Σαβιάνο. Θα αποκαλύψει συνεργασία με πολιτικούς; «Φοβάμαι ότι εκμεταλλεύεται την τρέχουσα αδυναμία του Κράτους μας που δεν δίνει πρωτεραιότητα στον αγώνα κατά της μαφιόζικης οικονομίας. Συνεπώς, θα αποκαλύψει μόνο δολοφονίες και ορισμένα συμβόλαια, αλλά δεν θα αποκαλύψει που βρίσκονται τα χρήματα, δεν θα αποκαλύψει τις πολιτικές διασυνδέσεις, δεν θα αποκαλύψει την εγκληματική προέλευση αρκετών γνωστών Ιταλών επιχειρηματιών (εκδότες, μεγαλοεργολάβοι, τραπεζίτες).», γράφει ο Σαβιάνο.

Θα κάνει αποκαλύψεις ο Sandokan; «Θα υποδείξει πραγματικά πού βρίσκονται τα χρήματα; Το ελπίζω. Αλλά δεν πιστεύω ότι θα συμβεί. Είμαι πεπεισμένος ότι εκμεταλλεύεσαι την απόσπαση της προσοχής για να κερδίσει ένα πλεονέκτημα. Ο Sandokan δεν είναι εναντίον του κράτους. Η Καμόρα και η Μαφία δεν είναι αντικρατικές οργανώσεις, είναι μέρος του κράτους. Είναι σημαντικό να είμαστε σαφείς ως προς αυτό: οι μαφίες είναι αναπόσπαστο μέρος του κράτους…».  

Οι μαφιόζικες οργανώσεις λειτουργούν παραπληρωματικά με το κράτος, ή διεκδικούν μέρος της οικονομικής πίτας μέσω των χιλιάδων λόμπι και των εξωνημένων πολιτικών. Κάποτε, όταν θεωρούν ότι μπορούν, επιχειρούν να βγουν οι ίδιοι μπροστά. Οι μαφίες κυβερνούν δι’ αντιπροσώπου, αλλά κάποτε θέλουν να κυβερνούν και αυτοπροσώπως!

Ο Ρομπέρτο Σαβιάνο σε παλαιότερο άρθρο του στην ολλανδική εφημερίδα "NRC" είχε αποδώσει τη δολοφονία Ολλανδού δημοσιογράφου στο χρηματοπιστωτικό και οικονομικό σύστημα της Ολλανδίας που λειτουργεί σαν φορολογικός παράδεισος ξεπλύματος μαύρου χρήματος για τις εταιρείες όπως η Fiat, η Ferrari, ο όμιλος Mediaset, τα υποκαταστήματα του eBay, τα κεντρικά γραφεία της Google, είκοσι έξι εταιρείες Nike…». Και καταλήγει: «…το βρώμικο χρήμα τρέχει στις ίδιες πλατφόρμες, χωρίς κανόνες, με το χρήμα του σύγχρονου καπιταλισμού…».

Αυτό το σύμπλεγμα νόμιμης και παράνομης οικονομίας αποκαλώ «μαφιόζικο καπιταλισμό».

Ο μαφιόζικος καπιταλισμός κυριαρχεί παντού και οι αξίες του σαπίζουν την κοινωνία

Κι αν η κατασκευή ενός δρόμου ή ενός κόμβου μέχρι τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα ή τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας είναι οι μεγάλες δουλειές που «ξεπλένουν» τα χρήματα του ναρκεμπορίου, το σύνηθες «ξέπλυμα» γίνεται μέσα από το λιανεμπόριο. Μέσα απ’ αυτό η μαφιόζικη επιχειρηματικότητα διεισδύει σε κάθε πτυχή της της κοινωνίας και τη διαφθείρει βαθιά, τη σαπίζει κυριολεκτικά, απογειώνοντας τον ακραίο ατομικισμό και φασιστικοποιώντας τις παραδοσιακές συλλογικότητες.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι στη Γερμανία αποκαλύφθηκε δίκτυο ξεπλύματος μαύρου χρήματος της μαφίας της Καλαβρίας ('Ndrangheta), που προέρχεται από τη διακίνηση κοκαΐνης σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. «Ένας κόσμος ολόκληρος βρίσκεται στις υπηρεσίες της μαφίας: Έμποροι ναρκωτικών, τσιγάρων, προϊόντων μαϊμού, όπλων, λαθρέμποροι και διακινητές πετρελαίου, πλυντήρια μαύρου χρήματος (κέντρα διασκέδασης, αλυσίδες φούρνων, μικρομάγαζα, τράπεζες, ποδοσφαιρικές ομάδες, πρατήρια καυσίμων…).».

Στην Ελλάδα

Τα παραπάνω υπάρχουν και στην Ελλάδα. Η Μαφία -μέσω της παράνομης και της νόμιμης δραστηριότητας- ελέγχει ποικίλες επιχειρήσεις, μίντια, δημοσιογράφους, ποδοσφαιρικές ομάδες, πολιτικούς, κυβερνήσεις, διαχειρίζεται, οργανώνει, συσσωρεύει, υπαγορεύει νόμους και πολιτικές.  

Η οικονομία και η παραοικονομία, το κράτος και το παρα-κράτος λειτουργούν αγαστά σαν συγκοινωνούντα δοχεία: επιφανείς οικονομικοί παράγοντες αγκαλιά με μπράβους και νονούς της νύχτας, έμποροι ναρκωτικών, παιδοβιαστές, προαγωγοί, αθλητικοί παράγοντες μαφιόζοι, αλλά και πολιτικοί, δημοσιογράφοι, η Εκκλησία, η αστυνομία, το κράτος, όλοι μια μεγάλη «Φαμίλια». Η ελληνική κοινωνία «ζέχνει» μαφία τύπου Ιταλίας και οι μαφιόζικες «αξίες» γίνονται κυρίαρχες.

Δεν είναι τυχαίο ότι η Greek mafia (μαφιόζοι, αξιωματικοί της ΕΛΑΣ, δικηγόροι, λεσχιάρχες, επιχειρηματίες κ.ά.) απαλλάχτηκε, αφού «δεν προέκυψε κανένα στοιχείο» (δεν εστάλησαν, λέει, οι απομαγνητοφωνήσεις των παρακολουθήσεων της ΕΥΠ στο δικαστήριο!). Μια σειρά από σκάνδαλα που έφθασαν στην δικαιοσύνη κατέληξαν ή καταλήγουν στον «κάλαθο» της παραγραφής!

Γενικό φαινόμενο

Ο μαφιόζικος καπιταλισμός είναι πλέον γενικό φαινόμενο του καπιταλιστικού παραγωγικού μοντέλου. Ο Αμερικανός οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν, έγραφε προ καιρού ότι ο πολιτικός ανταγωνισμός έχει καταστεί πλέον ένας ανταγωνισμός στη διαφθορά. Η διαφθορά είναι ένα σύνθετο σύστημα και για να λειτουργήσει χρειάζεται τη διάβρωση μιας σειράς κοινωνικών κανόνων και θεσμών. Αυτούς τους θεσμούς, το χρήμα τους υπονομεύει και ουσιαστικά τους αντικαθιστά μ’ ένα δίκτυο παράλληλων θεσμών με οσμή μαφίας μέσω των οποίων αμείβονται οι «δικοί» και τιμωρούνται οι «άλλοι». Οι θεσμοί αυτοί προμηθεύουν στα συστημικά κόμματα εξουσίας και στους υπάκουους πολιτικούς τους απαραίτητους πόρους (χρήματα, πρόσβαση στα ΜΜΕ, πακέτα εργαζόμενων-ψηφοφόρων) για να κερδίζουν τις εκλογές, αλλά και ασφαλή καταφύγια στην περίπτωση αποτυχίας (θέσεις σε πανεπιστήμια, σε οργανισμούς, εταιρείες...). Οι ίδιοι θεσμοί (πανεπιστήμια, ινστιτούτα, ΜΜΕ, ΜΚΟ) συντηρούν το μεγάλο ετοιμοπόλεμο στρατό διανοουμένων που θα εκλαϊκεύει στα πετσωμένα μίντια και θα ενισχύει αντιλήψεις όπως τα περί "μη προβλήματος" της διαφθοράς, της μη χρησιμότητας του κοινωνικού κράτους, της ανάγκης μείωσης των μισθών, της αύξησης των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, της φορολογικής ελάφρυνσης των επιχειρήσεων, της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας, της Υγείας, του Νερού, των πάντων, «ακόμα και της μάνας τους» που έλεγε ο Σαραμάγκου.

Τη λειτουργία αυτή του «μαφιόζικου καπιταλισμού» σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο δεν την έχουμε προσέξει ιδιαίτερα και δεν έχουμε αντιταχθεί πολιτικά, κι αυτό μοιάζει με μια ιδιότυπη ανοχή και αποδοχή…

https://www.corriere.it/cronache/24_marzo_29/schiavone-ha-deciso-abdicare-ma-cose-importanti-forse-non-svelera-c93e7e9a-ee0a-11ee-8deb-6faf828a47a7.shtml?refresh_ce

πηγη: http://artinews.gr