Καλοκαίρι και καταχνιά φέτος. Από τα χειρότερα που έχουν ζήσει οι παλιότεροι και ίσως το χειρότερο που ζουν οι νεότεροι. Έσβησε με την εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. η πιθανότητα κάποιας αλλαγής. Παραιτήθηκε ο εμβληματικός του ηγέτης, ο Τσίπρας. Με θρυμματισμένη αντιπολίτευση, ο Μητσοτάκης εμπεδώνει την εντύπωση ότι παίζει μόνος του κι ας καίγονται δάση και άνθρωποι, δολοφονούν οι νεοναζί, σηκώνει κεφάλι ο φασισμός. Ας βγάζει στο σφυρί τα πάντα, με πρώτη την αλήθεια. Ας λιτανεύουν στα τοπία θανάτου την εικόνα του αντ’ αυτού. Ως προστάτη άγιου. Όσο χειρότερα αναγγέλλει και διαπράττει τόσο γενικεύεται η μοιρολατρική διαπίστωση: Τίποτε δεν γίνεται!
Αυτή δυστυχώς είναι η μαύρη αλήθεια. Και ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., σε στιγμές που χρειάζεται να ανοίξει μέτωπα με τις πολιτικές του ζόφου, σαν να έχει πέσει σε θερινή νάρκη. Υπάρχουν αντικειμενικές δυσχέρειες, θα πείτε. Τον Αύγουστο η ταξική πάλη παίρνει άδεια. Το κόμμα επίσης έχει τις διαδικασίες του. Πρέπει να εκλεγεί ο νέος -ή η νέα- πρόεδρος. Και να ανανεωθεί, να ανασυγκροτηθεί, να ανασυντεθεί, να ανασυνταχθεί - να ανα- γενικώς. Να γίνει πιο συλλογικό και πιο λογικό, και πιο δημιουργικό, και πιο επιστημονικό, για να μπορέσει έτσι να παίξει τον ρόλο του στις νέες συνθήκες. Άσε που έχουμε και τα μπάνια των εκπροσώπων του λαού. Σωστά δεν είναι όλα αυτά;
Ισως, αλλά πιο σωστό απ’ όλα είναι ότι εν τω μεταξύ ο Μητσοτάκης δεν κηρύσσει εκεχειρία. Κι έτσι μικραίνει καθημερινά το πολιτικό μπόι του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Γιατί το πολιτικό μπόι της Αριστεράς δεν εξαρτάται μόνο από τα εκλογικά ποσοστά. Εξαρτάται από την παρουσία στα κοινωνικά μέτωπα. Από δύσκολες αντιστάσεις, όχι από φλύαρες τάσεις. Από την αντίσταση στις πολιτικές που ρίχνουν την κοινωνία σε γενικευμένους εμφύλιους - όλοι εναντίον όλων. Από την αφοσίωση στα συμφέροντα της πλειοψηφίας, ό,τι κι αν αυτή ψηφίζει. Αυτό έκανε ακόμα και στους πιο χαλεπούς καιρούς. Και κατάφερε, αν και μειοψηφία, πολλά σε πολλά πεδία. Της Δημοκρατίας, της εργασίας, του Πολιτισμού.
Ετσι ήταν κι έτσι είναι. Καμιά παράθεση λέξεων δεν μπορεί να υποκαταστήσει την παρουσία επί του πεδίου. Σας πέφτει λίγο το 18%; Εντάξει, αλλά ανταποκριθείτε στην εντολή που αυτό συνεπάγεται, κι ας τελειώνει η πλάκα με τη γοητεία της απογοήτευσης. Στους δρόμους του αγώνα θα κριθούν τα πάντα. Όπως πάντα. Και από τη συμμετοχή στη δύσκολη προσπάθεια να αλλάξει η πραγματικότητα, από το παρών στην προσπάθεια να αναστηλωθεί η ελπίδα στην κοινωνία, από την ετοιμότητα να σταθούν όρθιοι και ευδιάκριτοι στην πρώτη γραμμή θα κριθούν οι πάντες. Επώνυμοι, ανώνυμοι και γενικώς...
πηγη: https://www.avgi.gr