Ολοκληρώθηκε η «διαβούλευση», ψηφίστηκε το νομοσχέδιο, θα λήξουν οι καταλήψεις προφανώς και προχωράμε. Προχωράμε με όπισθεν. Οπισθεν ολοταχώς στην εποχή πριν από τη μεταρρύθμιση του 1964. Τότε που για να πάει κανείς στο Πανεπιστήμιο έπρεπε η οικογένειά του να πουλήσει ένα μέρος της περιουσίας (όσες οικογένειες διέθεταν βέβαια) για το τέλος εγγραφής, την αγορά των εγχειριδίων και βέβαια όλα τα άλλα έξοδα στέγης, σίτισης κ.λπ. Μια σκληρά ταξική παιδεία, που απέκλειε από την ανώτατη εκπαίδευση, και όχι μόνο, τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, αναπαράγοντας τις κοινωνικές ανισότητες.

Τι πειράζει, λένε οι θιασώτες των ιδιωτικών πανεπιστημίων, η ίδρυσή τους; Ισα ίσα θα προκληθεί ανταγωνισμός με τα δημόσια κι έτσι θα βελτιωθούν κι αυτά! Γιατί πρέπει ντε και καλά να συρθούν και τα δημόσια στους δρόμους της εμπορευματοποίησης και της αγοραίας λειτουργίας; Κι αν ακόμα αυτό γίνει, είναι κακό σ’ έναν κόσμο ελεύθερης αγοράς και ανταγωνισμού, σ’ έναν κόσμο αξιοκρατίας και αριστείας;

Μεγάλη συζήτηση. Σ’ έναν κόσμο «ελεύθερου ανταγωνισμού» δεν είναι κάποιοι πιο ελεύθεροι από τους άλλους; Σ’ έναν κόσμο της «αριστείας» με ποια κριτήρια και προϋποθέσεις αναδεικνύονται οι άριστοι; Πώς να αριστεύσει κανείς όταν η οικογένειά του δεν έχει τη δυνατότητα να τον στείλει στο Πανεπιστήμιο; Πώς να προχωρήσει σε μεταπτυχιακά, όταν ακόμα και στα δημόσια προκύπτουν όλο και περισσότερο, όλο και περισσότερα δίδακτρα; Σ’ αυτά τα μεταπτυχιακά, που οι φοιτητές πληρώνουν και οι καθηγητές πληρώνονται, δεν δημιουργούνται σχέσεις συναλλαγής, δηλαδή σχέσεις πελατειακές; Ενας φοιτητής που πληρώνει δεν έχει απαίτηση να πάρει ούτως ή άλλως τον τίτλο; Οι καθηγητές, για να έχουν πελάτες, δεν αναγκάζονται να είναι «επιεικείς» στην αξιολόγηση και την κρίση τους;

Απλά ερωτήματα. Απλές σκέψεις. Γιατί άραγε όλα αυτά τα προσπερνάμε κι εμείς οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι; Μήπως ξεχνάμε ότι είμαστε δημόσιοι λειτουργοί και η ιδιότητά μας αυτή δεν συνάδει με την εμπορευματοποίηση της γνώσης που παράγουμε και προσφέρουμε; Μήπως οι μισθοί μας δεν μας φτάνουν και αναγκαζόμαστε να συμπληρώσουμε το εισόδημά μας; Μήπως μας παρασέρνει ο άνεμος της «ελευθερίας», που δεν είναι παρά ασυδοσία;

Μήπως;

*Καθηγητής Κοινωνικής Λαογραφίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων
11.03.24 16:00
από:  https://www.efsyn.gr