Ο επιζών από τον Έμπολα Korlia Bonarwolo ηγείται μιας εκπαίδευσης εργαζομένων στον τομέα της υγείας σε μια εικονική Μονάδα Θεραπείας Έμπολα στη Μονρόβια της Λιβερίας. Νοέμβριος 2014. Φωτογραφία: Morgana Wingard / Sarah Grile

Αυτό το δοκίμιο δημοσιεύεται σε συνεργασία με την Public Services International

10 Νοεμβρίου 2021

Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας της Λιβερίας δίνουν έναν διπλό αγώνα: μάχονται με την πανδημία του COVID-19 από τη μια πλευρά, ενώ αγωνίζονται για τα δικαιώματα και τους μισθούς τους από την άλλη.

Μετάφραση / επιμέλεια Β. Αντωνίου

Στις 26 Οκτωβρίου, η κυβέρνηση της Λιβερίας δήλωσε ότι η χώρα δεν είχε πλέον κανένα ενεργό κρούσμα COVID-19. Ο Dixon Korveh άκουσε τα νέα και ένιωσε καλά, « το κανένα ενεργό κρούσμα δεν αποτελεί απόδειξη της σκληρής δουλειάς που κάναμε, παρά τις προκλήσεις, το πετύχαμε», λέει.

Οι προκλήσεις για τις οποίες μιλάει ο Dixon είναι σημαντικές. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ο Dixon εργάστηκε ως κλινικός ψυχικής υγείας και νοσοκόμος στο Star Base, στο πρωτοβάθμιο κέντρο υγείας για κρούσματα COVID-19 στη Λιβερία. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι εργαζόταν στο επίκεντρο της πανδημίας στη Λιβερία, ο Dixon έπρεπε να αγωνιστεί για πρόσβαση σε επαρκή εξοπλισμό. Επιπλέον, ο μισθός του καθυστέρησε τους δύο πρώτους μήνες.

«Δούλευα για πάνω από οκτώ ώρες την ημέρα όταν ξεκίνησε το COVID-19», λέει. «Μερικές φορές ήμουν στα PPE(Personal protective equipment- Μέσα Ατομικής Προστασίας –ΜΑΠ-) για πέντε συνεχόμενες ώρες, αλλά παρόλα αυτά καθυστέρησαν την πληρωμή μου για τους πρώτους δύο μήνες. Απλώς σε αποθαρρύνει». Όταν τελικά πληρώθηκε ο Dixon, λέει ότι ήταν με ερειπωμένα χαρτονομίσματα, μερικά από τα οποία απορρίφθηκαν από την τράπεζά του.

Για τον Dixon, η εργασία κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 έμοιαζε σαν déjà vu( ήδη γνωστό) στη δουλειά του το 2015 κατά τη διάρκεια της επιδημίας του ιού Έμπολα στη Λιβερία. Κατά τη διάρκεια της επιδημίας του Έμπολα, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας έπρεπε να αντιμετωπίσουν μια εξαιρετικά μεταδοτική ασθένεια, ανεπαρκή μέτρα ασφαλείας και έλλειψη πρόσβασης σε επαρκή εξοπλισμό. Ο ιός Έμπολα σκότωσε περισσότερους από 11.000 ανθρώπους σε ολόκληρη τη Δυτική Αφρική, με τη Λιβερία να χάνει το 8% των γιατρών , των νοσοκόμων και των μαιών της από τον ιό.

Η περίπτωση του Dixon είναι όπως πολλοί άλλοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας στη Λιβερία. Έτσι, το 2020, εν μέσω της πανδημίας COVID-19, η Εθνική Ένωση Εργαζομένων Υγείας της Λιβερίας — μέλος της Public Services International (PSI), της παγκόσμιας ομοσπονδίας συνδικάτων εργαζομένων στις δημόσιες υπηρεσίες — έπρεπε να εφαρμόσει μια δράση παραμονής στο σπίτι για τα ΜΑΠ , καλύτερες αμοιβές και καλύτερες συνθήκες εργασίας προς όφελος τόσο των ασθενών όσο και των φροντιστών.

ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΣΤΗ ΛΙΒΕΡΙΑ

Λόγω των μεγάλων εξορυκτικών και γεωργικών βιομηχανιών της, η Λιβερία —η παλαιότερη δημοκρατία της Αφρικής— είχε πάντα ενεργά συνδικάτα όπως η Firestone Workers' Union και η Agriculture Agro-Processing and Industrial Workers Union of Liberia. Παρά την ιστορία του συνδικαλισμού, υπάρχει ένα νομικό καθεστώς που περιορίζει και σε ορισμένες περιπτώσεις αποτρέπει τη συνδικαλιστική δραστηριότητα.

Παράδειγμα αυτών των περιορισμών είναι οι πάγιες εντολές των δημοσίων υπηρεσιών της Λιβερίας που απαγορεύουν στους υπαλλήλους του δημόσιου τομέα και στους υπαλλήλους των κρατικών επιχειρήσεων να οργανώνονται σε συνδικάτα και συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Αντίθετα, ο νόμος προβλέπει ότι τα παράπονα μπορούν να υποβάλλονται μέσω του συμβουλίου παραπόνων της υπηρεσίας δημόσιας υπηρεσίας. Επιπλέον, ο νόμος για την αξιοπρεπή εργασία της Λιβερίας του 2015 απαγορεύει στους εργαζόμενους σε βασικές υπηρεσίες να απεργούν, ωστόσο η κυβέρνηση δεν έχει ακόμη καθορίσει ποιες υπηρεσίες θα θεωρούνται «απαραίτητες».

Οι πολέμιοι αυτών των νόμων υποστήριξαν ότι ο νόμος παραβιάζει το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι το οποίο κατοχυρώνεται στο σύνταγμα της χώρας και σε άλλους διεθνείς νόμους που η χώρα έχει επικυρώσει. Ωστόσο, παρά τις ενστάσεις, ο νόμος παραμένει σε ισχύ.

Με το ενιαίο σύστημα διακυβέρνησής της, όπου η εξουσία συγκεντρώνεται στον πρόεδρο, σε συνδυασμό με την κυβέρνηση που απασχολεί σημαντικό μέρος του εργατικού δυναμικού, η κυβέρνηση χρησιμοποίησε αυτόν τον νόμο για να αντιμετωπίσει τον συνδικαλισμό σε ζωτικούς τομείς όπως η δημόσια εκπαίδευση και η υγειονομική περίθαλψη.

Υπό το πρίσμα του νόμου, ορισμένοι τομείς - όπως οι εκπαιδευτικοί στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα - αποφάσισαν να δημιουργήσουν συλλόγους που επικεντρώνονται στην ευημερία των εργαζομένων και στις εσωτερικές αλληλεπιδράσεις, σε αντίθεση με τα συνδικάτα που έχουν διαπραγματευτική δύναμη και μπορούν να καλέσουν σε απεργίες και να παραμείνουν ενέργειες στο σπίτι. Παρά ταύτα, οι εργαζόμενοι σε ορισμένους κλάδους έχουν δημιουργήσει συνδικάτα, παρά το νόμο. Η Εθνική Ένωση Εργαζομένων Υγείας της Λιβερίας είναι μία από αυτές.

ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΕΝΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΛΙΒΕΡΙΑΣ

Το NAHWUL είναι ένα από τα βασικά συνδικάτα στη χώρα. Αν και δεν δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της υπεράσπισης μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, το σωματείο ήταν ζωτικής σημασίας για την εκπροσώπηση των συμφερόντων των λιβεριανών εργαζομένων στον τομέα της υγείας με την εκτεταμένη υποστήριξη του PSI(Public Services International).

Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας κατέχουν σημαντικό ρόλο στη λιβεριανή κοινωνία καθώς παρείχαν βασικές υπηρεσίες κατά τη διάρκεια και μετά τους δύο εμφύλιους πολέμους της Λιβερίας που διήρκεσαν συνολικά για σχεδόν 12 χρόνια μεταξύ 1989-97 και 1999-2003. Παρά τον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζουν οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας στην κοινωνία, αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις.

Πρωταρχική μεταξύ αυτών των προκλήσεων είναι η ανεπαρκής αμοιβή. Κατά τη διάρκεια της επιδημίας του Έμπολα, οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας χρειάστηκε να απεργήσουν για καλύτερο προστατευτικό εξοπλισμό και επίδομα κινδύνου, καθώς κάποιοι έβγαζαν κέρδη έως και 250 δολάρια ΗΠΑ.

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, το 2018 ορισμένοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας απομακρύνθηκαν εσφαλμένα από το κυβερνητικό σύστημα μισθοδοσίας και μια άσκηση εναρμόνισης των μισθών της κυβέρνησης σημείωσε μείωση των μισθών των εργαζομένων στον τομέα της υγείας το 2019.

Σύμφωνα με τον Βοηθό Γενικό του NAHWUL, Deemi Dearzua, εδώ έρχεται το σωματείο για να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα των εργαζομένων στον τομέα της υγείας. Ωστόσο, παραδέχεται ότι αρχικά, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας δεν γνώριζαν το δικαίωμά τους να διαπραγματεύονται. Ως εκ τούτου, σε συνεργασία με το PSI, το σωματείο ανέλαβε μια αποστολή για την εκπαίδευση των εργαζομένων.

Μέσω του έργου Ενίσχυση των Ενώσεων για Ποιοτικά Συστήματα Δημόσιας Υγείας στη Λιβερία, το PSI διεξήγαγε διαδικτυακά σεμινάρια για την ανάπτυξη ικανοτήτων για συνδικαλιστές και ηγέτες συνδικαλιστικών οργανώσεων εκπαιδεύοντάς τους σχετικά με τους νόμους και τα διεθνή αγάλματα σε σχέση με τον συνδικαλισμό. Αυτά τα μαθήματα από αυτές τις εκπαιδεύσεις μεταφέρθηκαν και σε άλλους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.

«Είχαμε σεμινάρια και εκπαιδεύσεις και διαδώσαμε τη γνώση», λέει ο Dearzua. «Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας γνωρίζουν πλέον ότι έχουν το δικαίωμα να συνεταιρίζονται και να διαπραγματεύονται σύμφωνα με το σύνταγμα και τους διεθνείς νόμους όπως η σύμβαση της ΔΟΕ. Τώρα οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας ξέρουν ότι έχουν θεσμοθετημένο δικαίωμα να απαιτούν καλύτερο».

Η συνεργασία μεταξύ NAHWUL και PSI συνέβαλε επίσης στην αύξηση της προβολής της ένωσης. «Όταν ξεκινήσαμε, ήμασταν περίπου 600, τώρα έχουμε φτάσει τους 3.000 και προσθέτουμε περισσότερα», εξηγεί ο Dearzua

Σε μια προσπάθεια περιορισμού των συνδικαλιστικών δραστηριοτήτων, η κυβέρνηση αρνήθηκε να εκδώσει στο σωματείο πιστοποιητικό αναγνώρισης και σε ορισμένες περιπτώσεις, η κυβέρνηση αρνήθηκε να αλληλεπιδράσει με το σωματείο.

Υπό το πρίσμα αυτό, το PSI όχι μόνο βοήθησε εκτενώς με την υπεράσπιση και την άσκηση πίεσης στο διεθνές μέτωπο. Έργα όπως το Ενίσχυση των Ενώσεων για Ποιοτικά Συστήματα Δημόσιας Υγείας στη Λιβερία βοήθησαν επίσης το σωματείο να αναπτύξει ικανότητα και πολιτική για να το βοηθήσει να ασκήσει πίεση και να υπερασπιστεί το δικαίωμα στο συνδικαλισμό και το δικαίωμα στην πιστοποίηση.

ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Καθ' όλη τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, το NAHWUL ήταν καθοριστικό για να βοηθήσει τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας να διαπραγματευτούν για τα δικαιώματά τους. Όταν η Λιβερία κατέγραψε το πρώτο της κρούσμα COVID-19 τον Μάρτιο του 2020, το συνδικάτο δημοσίευσε μια δήλωση ζητώντας τη συμπερίληψη των εργαζομένων στον τομέα της υγείας στον σχεδιασμό της στρατηγικής αντιμετώπισης του COVID-19. Το σωματείο ζήτησε επίσης επανεκπαίδευση για τους εργαζόμενους πρώτης γραμμής και επαρκή προμήθεια ΜΑΠ.

Παρά τα αιτήματα του σωματείου στην αρχή και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η κυβέρνηση αρνήθηκε να συνεργαστεί σωστά με το σωματείο. Ως εκ τούτου, τον Σεπτέμβριο του 2020, η NAHWUL ανακοίνωσε δράση αορίστου διαμονής στο σπίτι. Αυτή η ενέργεια συμφωνήθηκε ως απάντηση στην αποτυχία της κυβέρνησης να ακούσει τα αιτήματά τους.

Τα αιτήματα περιελάμβαναν: επιδόματα για υγειονομικούς που πέθαναν ή μολύνθηκαν στην εργασία τους, προσαύξηση των αποδοχών των εργαζομένων στον τομέα της υγείας τη χρήση 2020/2021, ανακατάταξη των εργαζομένων στον τομέα της υγείας και καταβολή επιδόματος κινδύνου σε όλους τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.

Επιπλέον, το σωματείο σημείωσε την άρνηση της κυβέρνησης να τιμήσει ένα Μνημόνιο Κατανόησης του 2019, το οποίο συμφωνήθηκε μετά την απεργία του συνδικάτου το 2019. Το Μνημόνιο Συνεννόησης προέβλεπε την έκδοση πιστοποιητικού αναγνώρισης στο σωματείο και ένα σχέδιο της κυβέρνησης για το πώς οι συνταξιούχοι μπορούν να πληρωθούν.

Απαντώντας στη δράση «Μένουμε στο σπίτι», η κυβέρνηση όχι μόνο αρνήθηκε να τιμήσει το Μνημόνιο Συνεννόησης που συνήψε με το σωματείο, αλλά διατήρησε επίσης μια εχθρική, εκφοβιστική και απειλητική στάση απέναντι στους οργανωμένους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.

Αντίθετα, όταν συναντήθηκε με αντιπροσωπεία του συνδικάτου, ο Πρόεδρος Geroge Weah απείλησε ότι θα συλλάβει τους ηγέτες των συνδικάτων και τους εργαζόμενους εάν διαμαρτυρηθούν. Ο πρόεδρος απείλησε επίσης να απολύσει και να αντικαταστήσει οποιονδήποτε εργαζόμενο στον τομέα της υγείας που έκανε απεργία ή έμενε στο σπίτι.

Παρά τις απειλές, το σωματείο προχώρησε στη δράση παραμονής στο σπίτι. Η κυβέρνηση εξέδωσε ανακοίνωση ως απάντηση δηλώνοντας ότι· «Το Υπουργείο Υγείας έλαβε εντολή να ζητήσει αιτήσεις από ειδικευμένους εργαζομένους στον τομέα της υγείας διαφόρων βαθμών, συμπεριλαμβανομένων νοσηλευτών, βοηθών νοσηλευτών, μαιών, τεχνικών εργαστηρίων κ.λπ. για την κάλυψη των προσωρινών κενών θέσεων που προέκυψαν από την απεργία».

Η κυβέρνηση διόρισε επίσης εθελοντές σε θέσεις δημόσιας υγείας σε μια προσπάθεια να μετριάσει τις επιπτώσεις της δράσης «Μένουμε στο σπίτι». Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι ζωές των ηγετών των συνδικάτων απειλήθηκαν. «Ήταν μια δοκιμαστική περίοδος. Η ζωή μου και οι ζωές άλλων ηγετών των συνδικάτων απειλήθηκαν. Δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε στα σπίτια μας από φόβο», λέει η Deemi Dearzua, Βοηθός Γενικός διευθυντήςτου NAHWUL.

Ενώ κρύβονταν και διατηρούσαν τη δράση «Μένουμε στο σπίτι», τα μέλη και οι ηγέτες των συνδικάτων ήταν σε θέση να επικοινωνούν και να αναφέρουν εικονικά. Αυτό οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στις εκπαιδεύσεις που διεξήγαγε το PSI για την οικοδόμηση των υλικοτεχνικών ικανοτήτων της ένωσης σχετικά με τον τρόπο αποτελεσματικής χρήσης των εικονικών συναντήσεων και των αναφορών. Οι ηγέτες και τα μέλη της Ένωσης εκπαιδεύτηκαν για το πώς να χρησιμοποιούν αποτελεσματικά διάφορες πλατφόρμες που είναι διαθέσιμες όπως Skype, Zoom, MS Teams, Twitter και WhatsApp

Επί του παρόντος, το σωματείο πραγματοποιεί τις περισσότερες συνεδριάσεις του εικονικά. Αυτό όχι μόνο παρείχε περισσότερη ασφάλεια και μειώθηκε το κόστος σε σύγκριση με τις προσωπικές συναντήσεις, αλλά συνέβαλε επίσης στην επέκταση της εμβέλειας των συναντήσεων. Ως αποτέλεσμα, τα μέλη και οι ηγέτες των συνδικάτων σε όλη τη Λιβερία μπορούν να συνδεθούν εικονικά και να σχεδιάσουν σωστά τις δραστηριότητες των συνδικάτων υπό ασφαλείς και ασφαλείς συνθήκες.

Το NAHWUL έπρεπε επίσης να διασφαλίσει ότι οι γυναίκες ενσωματώνονταν σωστά στη δομή του σωματείου. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, εκτός από την αντιμετώπιση των προκλήσεων του ιού, πολλές γυναίκες εργαζόμενες στον τομέα της υγείας έπρεπε επίσης να εκπληρώσουν τους ρόλους τους ως βασικοί φροντιστές για τις οικογένειές τους που είχαν κολλήσει στο σπίτι κατά τη διάρκεια του lockdown.

Η επαρκής εκπροσώπηση των γυναικών σε θέσεις εξουσίας βοηθά στην αντιμετώπιση των περίεργων προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες. Το NAHWUL έχει σταθεί σε αυτή την περίσταση καθώς οι συνδικαλιστικές δομές σε κάθε κομητεία περιλαμβάνουν πλέον γυναικείες επιτροπές. Οι γυναίκες αποτελούν επίσης το 25 τοις εκατό της εκτελεστικής επιτροπής και το 50 τοις εκατό στα άλλα όργανα λήψης αποφάσεων.

Το PSI έχει επίσης υλοποιήσει έργα για θέματα όπως η σεξουαλική παρενόχληση που επηρεάζει δυσανάλογα τις γυναίκες. Αυτά τα έργα συνέβαλαν στην ενίσχυση των ικανοτήτων των συνδικάτων να βοηθούν στην καταπολέμηση, την τεκμηρίωση και την αναφορά της σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία. Το σωματείο εκπαιδεύτηκε επίσης στην ανάπτυξη πολιτικών και δηλώσεων θέσης κατά της σεξουαλικής παρενόχλησης.

Αυτό επαναλαμβάνει η Edwina Sheriff, πρόεδρος της πτέρυγας γυναικών του σωματείου: «Υπήρχαν γυναίκες που παρενοχλήθηκαν και δεν ήξεραν ότι αποτελούσε παρενόχληση μέχρι που κάναμε [εκπαίδευση] ευαισθητοποίησης σχετικά με τη σεξουαλική παρενόχληση. Χάρη στο έργο, πήγαμε σε μεγάλα κέντρα υγείας κάνοντας [εκπαιδεύσεις για την] ευαισθητοποίηση και καταγράφοντας περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης».

Τον Οκτώβριο οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας διέκοψαν την απεργία μετά από παρέμβαση του συντονιστή του ΟΗΕ και άλλων διεθνών εταίρων.

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ

Ο αγώνας για τη σύνταξη είναι αναπόσπαστο μέρος του αγώνα του NAHWUL, επειδή οι συνταξιούχοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας πρέπει να περάσουν σημαντικά προβλήματα για να έχουν πρόσβαση στη σύνταξή τους.

Στην αρχή της πανδημίας στη Λιβερία, η κυβέρνηση κάλεσε τους συνταξιούχους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας να βγουν από τη σύνταξη και να βοηθήσουν στην ενίσχυση του τομέα υγείας της χώρας.

Παρά το κάλεσμα της κυβέρνησης, η NAHWUL λέει ότι η κυβέρνηση συνταξιοδοτήθηκε έως και 1.000 εργαζόμενους στον τομέα της υγείας κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι περισσότεροι από αυτούς τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας συνταξιοδοτήθηκαν ξαφνικά, ανεξάρτητα από την προειδοποίηση τριών μηνών που απαιτείται από το νόμο. Αν και τα κίνητρα πίσω από αυτό το μέτρο παραμένουν ασαφή, είναι σύμφωνο με τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν από το ΔΝΤ που ισχύουν από το 2019.

Επιπλέον, το συνδικάτο λέει ότι έως και το 70% των εργαζομένων στον τομέα της υγείας που συνταξιοδοτήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν έχουν πρόσβαση στις συντάξεις τους. Μία από αυτές είναι η Lorretta Nyah, πρώην μέλος του συνδικάτου και υπάλληλος υγείας που εργάστηκε για 24 χρόνια.

Η Lorretta ξεκίνησε να εργάζεται ως βοηθός νοσοκόμων και μέχρι το 2012 πήγε και πήρε πτυχίο νοσηλευτικής. Παρά το γεγονός ότι πήρε το πτυχίο της το 2016 και εργάστηκε ως εγγεγραμμένη νοσοκόμα έως ότου συνταξιοδοτήθηκε τον Οκτώβριο του 2020, η Loretta δεν ταξινομήθηκε ποτέ ξανά για να κερδίσει, ως εγγεγραμμένη νοσοκόμα.

«Εξακολουθούσα να κερδίζω το μισθό μιας βοηθού νοσοκόμας ενώ εργαζόμουν ως εγγεγραμμένη νοσοκόμα», εξηγεί. «Προσπαθούσα για χρόνια να επαναταξινομηθώ μέχρι που μόλις μου είπαν ότι είμαι συνταξιούχος, χωρίς προειδοποίηση τριών μηνών, τίποτα». Μέχρι στιγμής, η Λορέτα δεν έχει πάρει κανένα επίδομα ή σύνταξη.

Ορισμένοι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, ειδικά οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας στις εξαιρετικά αγροτικές περιοχές της Λιβερίας, συνταξιοδοτήθηκαν χωρίς προειδοποίηση. Το σωματείο έχει καταγράψει περιστατικά όπου οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας συνέχισαν να εργάζονται για αρκετούς μήνες μετά την υποτιθέμενη συνταξιοδότησή τους επειδή δεν είχαν ειδοποιηθεί. Εξίσου σημαντικό να σημειωθεί είναι το γεγονός ότι η διαδικασία εγγραφής για τη λήψη σύνταξης είναι μια κουραστική διαδικασία για τους περισσότερους.

ΠΡΟΧΩΡΩΝΤΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ

Για τους περισσότερους συνδικαλιστές, συμφωνούν ότι, ενώ σημειώθηκε κάποια πρόοδος ως προς τη λήψη αμοιβής κινδύνου και τη βελτίωση των δεξιοτήτων τους σε εικονικές συναντήσεις, πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλές περισσότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν.

Μετά από πίεση από το συνδικάτο, η κυβέρνηση διέθεσε τελικά δύο εκατομμύρια δολάρια - ή περίπου 142 $ ανά άτομο - ως εφάπαξ αμοιβή κινδύνου για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας που εργάζονταν κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Ωστόσο, το συνδικάτο λέει ότι λιγότερο από το 50 τοις εκατό των μελών του έχουν λάβει αυτήν την επικινδυνότητα από την κυβέρνηση. Επιπλέον, οι οικογένειες των εργαζομένων στον τομέα της υγείας που πέθαναν από COVID-19 δεν έχουν αποζημιωθεί.

Επιπλέον, λόγω των περιορισμών χρηματοδότησης, η ένωση μπόρεσε να πραγματοποιήσει ενημέρωση και αναφορά σεξουαλικής παρενόχλησης μόνο σε πέντε από τις 15 κομητείες της Λιβερίας.

Η Lorretta λέει ότι ο αγώνας του σωματείου απέχει πολύ από το να τελειώσει: «Είμαι συνταξιούχος, αλλά δεν έχω ακόμη τα προνόμιά μου, εμείς στο σωματείο θέλουμε απλώς αυτό που αξίζουμε, θέλουμε αυτό για το οποίο δουλέψαμε».

Ενώ η κυβέρνηση αρνήθηκε έκτοτε να επιδράσει αμοιβαία με το σωματείο. Το NAHWUL παρακολουθεί τη διαδικασία πληρωμής για πληρωμή κινδύνου ενώ ζητά ένα ταχύτερο σύστημα. Το σωματείο συνέχισε επίσης τις πιέσεις για ένα πιστοποιητικό αναγνώρισης και ένα ταχύτερο και σαφέστερο συνταξιοδοτικό σύστημα για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.

Σε συνεργασία με το ROAR, αυτό το άρθρο έχει παραγγελθεί από την Public Services International (PSI) και υποστηρίζεται από την Union to Union και τη Σουηδική συνδικαλιστική οργάνωση Kommunal στο πλαίσιο του έργου « Ενίσχυση των συνδικάτων για ποιοτικά συστήματα δημόσιας υγείας στη Δυτική Αφρική ».

Dounard Bondo

Ο Dounard Bondo είναι συγγραφέας με έδρα τη Λιβερία. Η γραφή του καλύπτει συνήθως την πολιτική, τις πολιτικές, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ψυχαγωγία στην Αφρική. Ο Dounard έχει στήλες αρθρογραφίας στο BBC, Quartz, TRT World και άλλα. Γράφει επίσης διηγήματα.

πηγη:https://roarmag.org/essays/liberia-health-worker-union/