Λίστα αντικειμένων
Του Πάνου Τριγάζη*
Στις 27 Φεβρουαρίου 2012 συμπληρώνονται 200 χρόνια από την πρώτη ομιλία του Λόρδου Βύρωνα στη Βουλή των Λόρδων, όπου ο Μπάιρον υπήρξε καταπέλτης εναντίον νομοσχεδίου που προέβλεπε τη θανατική καταδίκη για τους εξεγερμένους κλωστοϋφαντουργούς του Νότινγχαμ, οι οποίοι έσπαγαν τους νέους αργαλειούς, που τους οδηγούσαν σε μαζική ανεργία και στην απελπισία. Εναντίον των εξεγερμένων, οι οποίοι είχαν συνασπιστεί κάτω από το λάβαρο του στρατηγού Λαντ (Ludd), που «μπορεί να ήταν και μυθικό πρόσωπο», κατά τον Κεν Κόουτς, Εργατικό Ευρωβουλευτή του Νότινγχαμ την περίοδο 1989-1999, είχε κινητοποιηθεί ο στρατός και όλος ο κρατικός μηχανισμός.
Ο Μπάιρον ήταν ο μόνος από τους Λόρδους που καταψήφισε το νομοσχέδιο και η ομιλία του ήταν ένα δριμύ «κατηγορώ» κατά της κοινωνικής αδικίας, αλλά και των δεινών που προκαλούσε η Βρετανική Αυτοκρατορία.
Ο Σύνδεσμος Μπάιρον για τον Φιλελληνισμό και τον Πολιτισμό μετέφρασε την ομιλία του Μπάιρον από τα Αγγλικά (με τη βοήθεια του Θοδ. Ηλιάδη) και θα την παρουσιάσει σε δημόσια εκδήλωση, που θα γίνει στη «ΣΤΟΑ του Βιβλίου» στις 29.2.2012, ώρα 1 μ.μ. Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση θα είναι ο Τόνι Σίμπσον, Διευθυντής του Ιδρύματος «Μπέρτραντ Ράσσελ» για την Ειρήνη, το οποίο εδρεύει στο Νότινγχαμ.
Ιδού μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την ομιλία του Μπάιρον:
«……Η πραγματική αιτία αυτής της απελπισίας και των επακόλουθων ταραχών είναι βαθύτερη. Όταν μας λένε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν συνασπιστεί με στόχο όχι μόνο την καταστροφή της ίδιας τους της άνεσης, αλλά και αυτών καθ΄εαυτών των μέσων επιβίωσής τους, μπορούμε άραγε να παραβλέψουμε ότι είναι αυτή η οδυνηρή πολιτική, ο καταστροφικός πόλεμος των τελευταίων δεκαοκτώ ετών, που έχει καταστρέψει την άνεσή τους, την άνεσή σας, την άνεση όλων των ανθρώπων; Αυτή η πολιτική, η οποία έλκει την καταγωγή της από «μεγάλους πολιτικούς που δεν είναι πλέον μαζί μας επιβίωσε τον θάνατό τους για να γίνει κατάρα επί των ζωντανών, σε τρίτη και τέταρτη γενιά»!
«Αυτοί οι άνθρωποι ποτέ δεν κατάστρεψαν τους αργαλειούς τους μέχρι που έφτασαν να είναι άχρηστοι και χειρότερα από άχρηστοι: μέχρι που έγιναν πραγματικά εμπόδια στον αγώνα τους για τον επιούσιο άρτο.
«Αλλά ενώ ο υψηλά ιστάμενος παραβάτης μπορεί να βρει τα μέσα για να ξεγελάσει το νόμο, πρέπει να θεσπιστούν νέες θανατικές ποινές, πρέπει να στηθούν νέες παγίδες θανάτου για το δύστυχο μηχανικό, που η λιμοκτονία τον οδηγεί στην ενοχή».
«Οι άνθρωποι αυτοί ήταν πρόθυμοι να σκάψουν, αλλά το φτυάρι βρισκόταν σε χέρια άλλων. Δεν ντρέπονταν να ζητιανέψουν, αλλά δεν υπήρχε κανείς να τους προσφέρει ανακούφιση. Είχαν αποκοπεί από τα ίδια τα μέσα της επιβίωσής τους, όλες οι άλλες θέσεις εργασίας ήταν κατειλημμένες. Και οι υπερβολές τους, ανεξάρτητα από το αν αξίζουν τον οίκτο και την καταδίκη, δύσκολα μπορούν να προκαλέσουν έκπληξη».
«Αποκαλείτε αυτούς τους ανθρώπους όχλο, απελπισμένο, επικίνδυνο, και αδαή. Και φαίνεται να νομίζετε ότι ο μόνος τρόπος να καθησυχάσετε αυτό το «πολυκέφαλο τέρας» (“bellua multorum capitum”) είναι να κλαδέψετε μερικά από τα περιττά του κεφάλια….».
«Έχουμε άραγε επίγνωση των υποχρεώσεων μας προς έναν όχλο; Είναι αυτός ο ίδιος όχλος που δουλεύει τα χωράφια σας και υπηρετεί στα σπίτια σας, που επανδρώνει το ναυτικό σας και στρατολογείται στο στρατό σας, που σας επέτρεψε να αψηφήσετε όλη την υφήλιο, και μπορεί επίσης να αψηφήσει και εσάς τους ίδιους όταν η αδιαφορία και η συμφορά τους έχει φέρει σε απελπισία»!
«Έχω διασχίσει το πεδίο του πολέμου στην Χερσόνησο (Ιβηρική), έχω βρεθεί σε μερικά από τις πιο καταπιεσμένες επαρχίες της Τουρκίας, μα ποτέ, υπό τα πλέον δεσποτικά καθεστώτα απίστων, δεν έχω αντικρίσει τέτοια ελεεινή εξαθλίωση σαν και αυτή που είδα από τότε που επέστρεψα στην καρδιά μιας Χριστιανικής χώρας….»