Η αυτοκτονία του 72χρονου καρκινοπαθή στην Κρήτη, έπειτα από δίμηνη εναγώνια αναζήτηση ενός φτηνού αντικαρκινικού φαρμάκου που ίσως τον έσωζε ή ίσως καθυστερούσε το μοιραίο, είναι η θανατηφόρα επιτομή των επιπτώσεων της οργανωμένης διάλυσης του ΕΣΥ από μια ανάλγητη πολιτική.
Ενώ η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός, που στην περίπτωση του κ. Γεωργιάδη επιβεβαιώνει το κλισέ «ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση», διαφημίζουν το αποφασιστικό βήμα ιδιωτικοποίησης των νοσοκομείων με τα έναντι αδρού αντιτίμου απογευματινά χειρουργεία των 500 έως 2.000 ευρώ, ένας άνθρωπος δίνει τέλος στη ζωή του γιατί δεν έχει πρόσβαση σε ένα φάρμακο μόλις 11 ευρώ.
Κάνει έτσι κυριολεξία τη ρήση που αποδίδεται στον Σοπενάουερ «καλύτερα ένα φρικτό τέλος παρά μια φρίκη δίχως τέλος». Ποια ήταν η φρίκη δίχως τέλος για τον 72χρονο καρκινοπαθή; Το γεγονός ότι επί δύο μήνες ήταν αντιμέτωπος με την παράλογη γραφειοκρατία του ΕΣΥ και με τους φρικτούς πόνους που του «χορηγούσε» ο καρκίνος. Ο πόνος είναι η σωτηρία του ασθενή όταν «ειδοποιεί» ότι κάτι δεν πάει καλά με το σώμα του. Αλλά είναι και το όπλο εξόντωσής του όταν ο χρόνος πυρπολεί τα αποθέματα αντοχής και υπομονής του.
Αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεχε τους πόνους. Εβαλε τέλος γιατί το σώμα του δεν μπορούσε πια να υπομείνει τη γραφειοκρατική αναμονή των διαγνωστικών εξετάσεων που απαιτούσε το πρωτόκολλο του «μεταρρυθμισμένου» ΕΣΥ. Οταν ο καρκίνος και ο πόνος διαλύουν το σώμα, κανείς δεν μπορεί να απαιτεί «ορθολογικές» συμπεριφορές και αντιδράσεις.
Μας αφήνει άφωνους, πραγματικά, η ευκολία με την οποία ο υπουργός-διαφημιστής των επί πληρωμή χειρουργείων για όσους αντέχουν να παρακάμψουν τα ιδιωτικά νοσοκομεία και τα παχυλά φακελάκια αποδίδει στον νεκρό καρκινοπαθή την ευθύνη για τον θάνατό του!
«Δεν πήγε στα προγραμματισμένα ραντεβού για τις απαραίτητες εξετάσεις...». Αυτό βρήκε να πει ο υπουργός που είναι υπεύθυνος για τη λειτουργία (ή τη διάλυση) του ΕΣΥ και για την υγεία 10,5 εκατ. ανθρώπων που κατοικούν σε αυτή τη χώρα. Δεν ρώτησε, φυσικά, τον καρκίνο που κατά τη δίμηνη αναμονή του φαρμάκου είχε κάνει αφόρητη τη ζωή του ασθενή. Απείθαρχος που είναι αυτός ο καρκίνος! Δεν υπακούει ούτε στα γραφειοκρατικά πρωτόκολλα του ΕΣΥ.
Αυτή είναι, τελικά, η δυστυχία τού να είσαι βαριά άρρωστος. Και η δυστυχία τού να έχεις αυτόν τον υπουργό Υγείας.
Η ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ «ΕΦ.ΣΥΝ.»
από: https://www.efsyn.gr