- Εσείς εδώ;

- Δεν είμαι καλά, γιατρέ μου. Καθόλου καλά δεν είμαι...

- Μιλήστε μου...

- Είναι καιρός να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Βαρέθηκα τα μούσια και τα βαριά παλτά. Τα δώρα και τα πέρα-δώθε. Τα δώσ’ του-πάρε και τα ανέβα-κατέβα. Εγώ κομμώτρια ήθελα να γίνω. Τι με έκαναν Αγιο και μάλιστα με δεκαπέντε ονόματα, λες κι είμαι καταζητούμενος της Ιντερπόλ; Αλλού Νικόλας, αλλού Βασίλης, αλλού Περ Νοέλ, Βάιναχτσμαν (γερμανικό αυτό - αηδία!), αλλού τρέχα και δώθε γύρευε. Ακούς εκεί «Κλος»! Σιγά μη με πούνε και μπαρμπα-Γιάννη Κανατά. Να με λέγανε Κλαούντια να το καταλάβω. Σαν την Καρντινάλε - ίνδαλμα!

- Μα κι εσάς λατρεύουν. Σ’ όλο τον κόσμο μάλιστα. Δεν σας απελευθερώνει κάτι τέτοιο;

- Να τη χέσω εγώ τέτοια λευτεριά! Το ’χε πει και ο Μακρυγιάννης. Τον ξέρεις τον Μακρυγιάννη, γιατρέ μου;

- Οτι εσείς, επίσημος εκπρόσωπος της Κόκα Κόλα, θα μου μιλούσατε για τον Μακρυγιάννη, μήτε και μπορούσα να το φανταστώ...

- Αμέ, για ποιον θα μιλάω, για τον Ρουβά; Ακου γιατρέ: Οι δουλειές πάνε μεν καλά, μα οι καιροί άλλαξαν. Ενας σπόνσορας δεν φτάνει. Δες τον Ρουβά: ούτε ο Μπακογιάννης μήτε ο Αδωνις μπόρεσαν να τον γλιτώσουν από τη μικροψυχιά των ανθρώπων. «Μη σώσουν» είπε ο ένας, «μη δαγκάσουν τη γλώσσα τους και φαρμακωθούν οι μιζεράμπλ πλεμπαίοι» είπε ο άλλος. Κι όλα αυτά για φραγκοδίφραγκα. Brand name είναι ο Ρουβάς, σαν κι εμένα. Και μια τέτοια επιχείρηση απαιτεί κονδύλια. Μα κι οι παμπλουταίοι γίναν τσίπηδες... δεν βγαίνω! Και καλά όσοι μου ζητάνε παγκόσμια ειρήνη (στην κοσμάρα τους μερικοί μερικοί) ή ισότητα και δικαιοσύνη (ουκ αν λάβοις...), αλλά άμα ζητάς την τελευταία μάρκα κινητού, αλλάζει το πράμα. Ασε που κάποιοι απαιτούν -Παναγία βόηθα!- δημοκρατία ή πρόσβαση σε καθαρό νερό ή εξάλειψη της φτώχειας! Ποιος νομίζουν ότι είμαι; Ο Μαρξ ή η Μέρκελ; Τίποτα, τίποτα... πρέπει να ξαναβρώ τον εαυτό μου, να συνδεθώ με το βαθύτερο είναι μου...

- Το είχατε από μικρός αυτό το χούι να μοιράζετε δώρα;

- Εγώ κομμώτρια ήθελα να γίνω...

- Μιλήστε μου για τα παιδικά σας χρόνια.

- Με τρίχες ν’ ασχολούμαι ήθελα. Να κάνω ντεκουπάζ, ρεφλέ, μπαλαγιάζ. Να ισιώνω κατσαρά μαλλιά, να κατσαρώνω ίσια. Οχι να μοιράζω ειρήνη και συναδέλφωση. Οποία ντεκαντάνς!

- Οι γονείς σας...

- Δικηγόρο! Να με κάνουν δικηγόρο ήθελαν! Πάλι στολή δηλαδή και πάλι λευκή περούκα, που φοράν οι Βρετανοί στα δικαστήρια... Καταρχάς, χρειάζομαι ανταύγειες, εδώ, γύρω από το πρόσωπο, να με φωτίζουν. Και άλλη γκαρνταρόμπα: θέλω χρυσά, θέλω λαμέ και σικλαμέ! Και να στρώσω κορμί. Φέτες να γίνω: 2% σωματικό λίπος, σαν τον Μπραντ Πιτ! Ασε και το άλλο. Αμ, πού το πας το άλλο; Ξέρεις τι είναι να κρατάς ολόκληρη πολυεθνική από μοναχός σου; Μόνο τη γραφειοκρατία να βάλεις - φίσκαραν κι οι φορολογικοί παράδεισοι! Ασε που ξύπνησαν κι οι σκλάβοι και τα ξωτικά ζητάνε συνταξιοδοτικά προγράμματα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και απεργιακά δικαιώματα και τα jingles μου κουνιούνται! Ενας αριστερός ήρθε μια φορά επίσκεψη και βάλε στον νου σου τι τους είπε και τους πήρε τα μυαλά. Τώρα μού θέλουν τη μάνα τους και τον πατέρα τους! Κι εγώ θέλω να γίνω κομμώτρια!

- Ναι, αυτό μού το ξανάπατε. (σ.σ. μια ψιλοβαρεμάρα αχνοφαίνεται στη ματιά του γιατρού, καθώς η συζήτηση κάνει εμφανώς κοιλιά)

- Δεν τη θέλω άλλο την κοιλιά! Σαν αρκούδι που χορεύει νιώθω: κούνα την κοιλίτσα σου, χοντρούλη, να σου πάρω γλειφιτζούρι! «Για να χαρούνε τα παιδάκια», σου λέει. Τα παιδάκια να μάθουν πως για να χαρούνε θα πρέπει να δουλέψουν - αυτό ξέρω εγώ να πω. Οχι γράφουμε ένα γράμμα (τον χρόνο!) και νά σου τα δώρα τα τσαμπέ! Ο τσάμπας πέθανε... Α, και να σου πω και το άλλο. Ο Ρούντολφ είν’ κορίτσι. Δεν έχουν κέρατα τ’ αρσενικά ταράνδια τον χειμώνα. Μόνο τα θηλυκά...

Ουφ! Τα ’πα και ξαλάφρωσα!

- ...

πηγη: https://www.efsyn.gr