Μετράει ώρες το ’21 που είχε οριστεί ως έτος εορτασμών απελευθέρωσης. Το καλό είναι ότι αποφύγαμε τους πολλούς εορτασμούς λόγω των συνθηκών. Το κακό είναι ότι η απελευθέρωση δέχτηκε μέσα στη χρονιά αυτή σοβαρά πλήγματα ως έννοια. Το ακόμη χειρότερο, ότι ακολουθεί το ’22 που έχει συνδεθεί με καταστροφές.

Κάπου εδώ η συζήτηση εκτραχύνεται σε αστεϊσμούς για το πόσο χειρότερα συμβάντα μπορούμε να βιώσουμε, πόσο μίζεροι είμαστε όσοι σκεφτόμαστε έτσι και πόσο κινδυνεύουμε να φαρμακωθούμε από τα λόγια μας. Ομως, πρέπει να ομολογήσουμε ότι έχουμε μια κυβέρνηση που μας σκέφτεται συνεχώς και μεριμνά. Μεριμνά ακόμη και για τους φαρμακόγλωσσους, τους μίζερους και βεβαίως εκείνους τους ευάλωτους συνανθρώπους μας.

Τρανά παραδείγματα συναντούμε καθημερινά στις αποφάσεις που λαμβάνει το επιτελικό κράτος σε όλες του τις βαθμίδες. Οι φτερούγες της προστασίας του μοιάζουν απλωμένες σαν ασπίδα πάνω από τους κατατρεγμένους αυτής της φλούδας Γης, που έγραφε κάποτε ο Νίκος Γκάτσος.

Γιατί, τι άλλο μπορεί να σημαίνει μια απόφαση που δημοσίευσε χθες το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας με τίτλο «Μεταφορά ποσού στον Ειδικό Λογαριασμό για την επανασύνδεση παροχών ηλεκτρικού ρεύματος»; Σημαίνει ότι η κυβέρνηση δεν θα αφήσει κανέναν ευάλωτο άνθρωπο χωρίς ρεύμα και το αποδεικνύει στην πράξη! Υπάρχει βέβαια ένα θεματάκι με το ποσό που μεταφέρεται. Είναι 137.644 ευρώ, περίπου τα μισά από εκείνα που θα πληρώσει ο Δήμος Αθηναίων για μια εορτή 17 λεπτών στο πάρκινγκ του Λυκαβηττού.

Οποιος έτσι συλλογάται, όμως, δίνει ακόμη μια απόδειξη της διάχυτης κακεντρέχειας, καθώς ξεχνά ότι πριν από πολλά χρόνια υπήρξε ένας μεγάλος ηγέτης που κατάφερε να θρέψει το πλήθος των ακολούθων του με πέντε ψωμιά και δυο ψάρια. Χρονιάρες μέρες είναι, όμως, και ας αφήσουμε τα λογιστικά. Ας ευχηθούμε μόνο, όσο απέτυχε το ’21 ως έτος απελευθέρωσης, να αποτύχει και το ’22 ως έτος καταστροφής.
πηγη: https://www.efsyn.gr