Ένας μήνας και κάτι πριν το τέλος του καλοκαιριού και οι κυβερνητικές προβλέψεις για εμβολιασμό άνω του 70% όλα δείχνουν, ότι πηγαίνουν «περίπατο» μιας και οι πολίτες και ιδιαίτερα οι νέοι «γυρίζουν» την πλάτη σε εξαγορά της προσωπικής τους υγείας.
Αντί να προσπαθούμε ως κοινωνία να πείσουμε τα νέα παιδιά και όσους είναι δύσπιστοι έως και σήμερα για την συλλογική και υπεύθυνη στάση που θα πρέπει να εστερνιστούν, προκειμένου να αποκτήσουμε ισχυρούς συμμάχους σε αυτή την ομολογουμένως άνιση μάχη με τον πιο φονικό ιό από το 1919, εμείς τείνουμε να «κλείνουμε το μάτι» στο λαϊκισμό προσδοκώντας «Ανάσταση ψεκασμένων».
Φυσικά και η απόδοση ευθυνών δεν μπορεί να περικλείει στο «εμείς» μόνο τους πολίτες, αλλά κατά τη προσωπική μου άποψη το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης οφείλει να αποδοθεί στην Κυβέρνηση. Μια Κυβέρνηση, που οι τραγικές της επιλογές και παραλείψεις σε συνδυασμό με τα φοβικά σύνδρομα και τις επικοινωνιακές φανφάρες μας έχουν οδηγήσει σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.
Ένα σταυροδρόμι, στο οποίο οι επιλογές δεν είναι προϊόν συνειδητών επιλογών, αλλά μάλλον θα έλεγα, ότι προσιδιάζουν σε επιλογές με το «πιστόλι στον κρόταφο».
Από τη μια οι εμβολιασμένοι και από την άλλη οι αντιεμβολιαστές. Τα κατάφεραν πάλι να μας διχάσουν, να μας κατηγοριοποιήσουν και να θέσουν τις βάσεις για δακτυλοδεικτούμενες πολιτικές! ΟΧΙ! Δεν θα τους περάσει!
Όταν η Κυβέρνηση μας βάζει να επιλέξουμε ανάμεσα στο γείτονα, τον αδερφό, τον φίλο και την οικογένειά μας, τότε η επιλογή δεν πρέπει παρά να είναι μόνο μία! Όχι κοινωνική απομόνωση για κανέναν που δεν επιλέγει κάτι με τη θέλησή του, ασφαλής ενημέρωση για το τί κάνει το εμβόλιο, τα θετικά, τα αρνητικά και τις όποιες εκτιμήσεις για το μέλλον! Με σύνεση, προσήλωση στο κοινωνικό μας καθήκον και πάντοτε αγάπη και κατανόηση για όσους έχουν παρασυρθεί από τις σειρήνες του λαϊκισμού.
Και πιστέψτε με είναι πολλές και πιο δυνατές από ποτέ!
Είναι πλέον πασιφανές, ότι όπως πάμε τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα, για ένα κυρίως λόγο: έχει διαρραγεί καίρια η σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους πολίτες και τους φορείς που είναι αρμόδιοι να καθοδηγήσουν την κοινωνία απέναντι σε μία τέτοια δοκιμασία.
Αμέσως μετά το πρώτο κύμα, στη διάρκεια του οποίου ομολογουμένως η Κυβέρνηση τα πήγε αρκετά καλά, στη συνέχεια, ότι μπορούσε να πάει στραβά, πήγε. Από τη μάσκα, τα τεστ, και το δημόσιο σύστημα υγείας και τις καραντίνες, έως το μέτωπο των εμβολιασμών!
Δεν πρέπει να αφήσουμε τον διχασμό να έρθει και να συμπληρώσει την κυβερνητική ανεπάρκεια για σωστή καθοδήγηση.
Τα εμβόλια, τείνουν να εξελιχθούν σε ιδιότυπο εμφύλιο, για την κοινωνία, καθώς μεταξύ των άλλων η μετάλλαξη Δέλτα φαίνεται να τα «εξουδετερώνει» σε μεγάλο βαθμό. (* Το θετικό είναι ότι μειώνεται η πιθανότητα σοβαρής νόσησης και νοσηλείας με τον εμβολιασμό ακόμη και με τη μετάλλαξη Δέλτα εξαιτίας των εμβολίων)
Από την άλλη, «Το πρόγραμμα Ελευθερία πάει πολύ καλά, είμαστε καλύτερα από τον στόχο μας» έλεγε ο Βασίλης Κικίλιας στις 8 Ιουνίου.
Δηλαδή συγγνώμη, εάν το πρόγραμμα πήγαινε τόσο καλά, τί χρειάζονται τότε τα 150άρια στους νέους; Γιατί η επίθεση σε όσους αρνούνται ή επιφυλάσσονται;
Η κυβέρνηση πρέπει να αντιληφθεί, ότι με απειλές και τιμωρίες δεν πρόκειται να δει προκοπή!
Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, τα εμβόλια βοηθάνε, και ναι έχουν κάποιες παρενέργειες αλλά είναι σπάνιες. Από την άλλη όμως, μειώνουν δραστικά τον κίνδυνο να νοσήσει κάποιος και σχεδόν εξαλείφουν το ενδεχόμενο του θανάτου, ενώ παράλληλα μειώνουν το ιικό φορτίο των θετικών και κατά συνέπεια και τη μεταδοτικότητα του ιού.
«Οι αρνητές δεν είναι όλοι ψεκασμένοι»
Οι αρνητές των εμβολίων όμως δεν είναι μόνο ψεκασμένοι και επίδοξοι τηλεαστέρες με πολιτικά κυρίως κίνητρα. Υπάρχουν και αυτοί που ανησυχούν για πιθανές παρενέργειες και σε αυτούς πρέπει να απευθυνθούμε με μεστό, σοβαρό και τεκμηριωμένο λόγο.
Καταλαβαίνω απόλυτα όσους ανησυχούν για τις πιθανές παρενέργειες των εμβολίων.
Θεωρώ όμως, ότι πρέπει να προσεγγίζουμε τέτοια ζητήματα μέσω της μέτρησης του επιδιωκόμενου οφέλους σε σχέση με το πιθανό κόστος, κατ' αρχήν του ατομικού και εν συνεχεία του κοινωνικού.
Τα εμβόλια είναι ένα όπλο στη φαρέτρα μας. Εάν όμως πίσω από αυτά κρυφτεί πάλι η ανικανότητα της Κυβέρνησης να μετριάσει τα αρνητικά αποτελέσματα έναντι του τέταρτου κύματος, είναι κάτι που η ελληνική κοινωνία δεν θα πρέπει να της συγχωρήσει!
Άμεση στήριξη του δημόσιου υγειονομικού συστήματος, επιδημιολογική επιτήρηση, και περιοριστικά μέτρα όπου χρειάζεται, αλλά πάντοτε ως τελευταία επιλογή, μπορούν τουλάχιστον να μας επιτρέψουμε να αποφύγουμε το χτίσιμο ενός τείχους όχι ανοσίας αλλά ανοησίας!
*Ο Λευτέρης Χρυσοφάκης είναι πολιτευτής με το Κίνημα Αλλαγής, Μέλος στη Γραμματεία Τομέα Ναυτιλίας ΚΙΝΑΛ, Επιχειρηματίας στον κλάδο της Ναυτιλίας και της Εστίασης
πηγη: https://www.efsyn.gr