Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 28 Αύγ 2020
Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί να διασφαλίσει τα εθνικά μας συμφέροντα
Κλίκ για μεγέθυνση

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, εν μέσω κλιμάκωσης της τουρκικής προκλητικότητας και επιθετικότητας στο Αιγαίο, συνεχίζει να ασκεί εξωτερική πολιτική με όρους επικοινωνίας.

 
Είναι κοινή διαπίστωση ότι το φιλόδοξο σχέδιο που συστηματικά και μεθοδικά ξεδιπλώνει ο Ερντογάν, να αναγορευτεί δηλαδή η Τουρκία σε περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε συνδυασμό με τη διπλωματική αδυναμία και την παντελή απουσία σχεδίου και εθνικής στρατηγικής από πλευράς κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι ο χειρότερος συνδυασμός για την προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων.

Δεν μπορούσε να βρεθεί χειρότερη συγκυρία για την Ελλάδα από τη σημερινή, προκειμένου να δοθεί λύση στα εθνικά μας ζητήματα στο Αιγαίο. 

Από τη μια μεριά ένας αδύναμος έλληνας πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση απομονωμένη διεθνώς, που παίζει διαρκώς με την επικοινωνία, ασχολείται δηλαδή με το «φαίνεσθαι» των πραγμάτων και όχι με το «είναι» και που αποκρούει τις τουρκικές επιθέσεις χωρίς ενιαίο εσωτερικό μέτωπο, χωρίς στρατηγικό σχέδιο και χωρίς εθνική πολιτική.

Και από την απέναντι πλευρά ένας αποφασισμένος και αναβαθμισμένος διεθνώς ηγέτης, εφαρμόζει ένα επεξεργασμένο από χρόνια σχέδιο, που θέλει την Τουρκία «γαλάζια πατρίδα» σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών συμφερόντων.

Η συγκυρία είναι η χειρότερη δυνατή για την επίλυση των διαφορών μεταξύ των δύο χωρών, όσον αφορά στην υποστήριξη των εθνικών μας συμφερόντων.

 

Γι’ αυτό και ένας διάλογος κάτω από αυτές τις συνθήκες και με το δάχτυλο των τούρκων στη σκανδάλη, είναι ό,τι χειρότερο αυτή τη στιγμή.

Όλοι οι Έλληνες θα προτιμούσαμε ως προϋπόθεση για μια διαπραγμάτευση με την Τουρκία, να υπάρχει τουλάχιστον:

  1. Μια ισχυρή και διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση στην Ελλάδα 
  2. Ένας αδιαμφισβήτητος και πολιτικά διορατικός ηγέτης στο τιμόνι της χώρας 
  3. Ένα ενιαίο και αρραγές εσωτερικό πολιτικό μέτωπο και 
  4. Μια επεξεργασμένη και συμφωνημένη από όλες τις πολιτικές δυνάμεις εθνική στρατηγική στα ελληνο-τουρκικά

Τίποτε από τα παραπάνω, δυστυχώς, δεν διασφαλίζεται αυτή τη στιγμή. 

Γι’ αυτό και η συγκυρία είναι η χειρότερη δυνατή για να προχωρήσει μια διαπραγμάτευση μεταξύ Ερντογάν και Μητσοτάκη. Την οποία όμως, όλοι φοβούνται ότι ο έλληνας πρωθυπουργός την έχει υποσχεθεί ή έχει υποχρεωθεί να το κάνει, κάτω από τις πιέσεις της συγκυρίας και του διεθνούς παράγοντα.

Τα αδύναμα στοιχεία της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, στον ένα και πλέον χρόνο που κυβερνά, ενδεικτικά και συνοπτικά είναι τα εξής:

  1. Άσκησε μια αδρανή, εσωστρεφή, χωρίς πρωτοβουλίες, χωρίς διεθνή δραστηριότητα και χωρίς επιτυχίες εξωτερική πολιτική που μας απομόνωσε διεθνώς και μας αποδυνάμωσε. Τα παραδείγματα πολλά. Ξεκινώντας από την αποτυχημένη συνάντηση Μητσοτάκη με τον Τραμπ στην Ουάσινγκτον, όπου σε αντίθεση με τις επιτυχείς συναντήσεις του προκατόχου του, Αλέξη Τσίπρα και με τον Τραμπ και με τον Ομπάμα, αυτός δεν κατάφερε ούτε καν να παρουσιάσει τις ελληνικές θέσεις στον αμερικανό πρόεδρο. Και φτάνοντας μέχρι την αδύναμη και σπασμωδική αντίδραση της χώρας μας στη Συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης και στην εξαίρεσή μας, για πρώτη φορά, από τη διάσκεψη για τη Λιβύη στο Βερολίνο. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική επί Μητσοτάκη, στηρίχθηκε στο καταφανώς εσφαλμένο δόγμα, ότι ο Ερντογάν είναι… απομονωμένος διεθνώς!
  2. Άσκησε μια υποχωρητική και ενδοτική εξωτερική πολιτική, η οποία ενίσχυσε τις ορέξεις του Ερντογάν. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τις απαράδεκτα ενδοτικές δηλώσεις του έλληνα υπουργού των εξωτερικών όταν οι τούρκοι εισέβαλαν σε ελληνικό έδαφος στον Έβρο, περί λίγων δεκάδων μέτρων γης για τα οποία δεν αξίζει να δημιουργούμε εντάσεις; Τον… άνεμο που ξέσυρε το τουρκικό ερευνητικό σκάφος επί μέρες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα τον χειμώνα, παρά την αντίθετη φορά του ανέμου; Ή την πρόσφατη παραίτηση του συμβούλου ασφαλείας του πρωθυπουργού επειδή παραδέχθηκε ότι οι τούρκοι παραβίαζαν την ελληνική υφαλοκρηπίδα ενώ τα ελληνικά πλοία παρακολουθούσαν την παραβίαση κάνοντας… θόρυβο, για να χαλάσουν τις μετρήσεις που παράνομα εκτελούσαν οι τούρκοι σε περιοχή ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων;
  3. Δεν κατάφερε να επεξεργαστεί ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Προχωρεί συμπτωματικά, κατά περίπτωση και κατά το δοκούν και πάντοτε με το βλέμμα στη δημιουργία εντυπώσεων και όχι κινήσεων που απαντούν στην ουσία των προβλημάτων.
  4. Απέτυχε να ενώσει τους έλληνες κάτω από μια ενιαία εξωτερική πολιτική. Αντίθετα δίχασε και εξακολουθεί να διχάζει, με συνέπεια να αμφισβητείται, να αποδυναμώνεται και να απομονώνεται εσωτερικά. Ενδεικτική η μη σύγκληση Συμβουλίου πολιτικών αρχηγών με δεδομένη την κρίση στο Αιγαίο. Είναι η πρώτη φορά στην πρόσφατη ιστορία που ένας πρωθυπουργός προχωρεί στην επίλυση εθνικών ζητημάτων χωρίς εθνική συναίνεση και χωρίς ενιαίο εσωτερικό μέτωπο.
  5. Απομονώθηκε από τους ευρωπαίους συμμάχους μας και εγκατέλειψε την παραδοσιακό ευρωπαϊκό προσανατολισμό των εθνικών μας θεμάτων. Ενδεικτική είναι η χαλαρή υποστήριξη που έχουμε σήμερα, σε αντίθεση με το παρελθόν, από πλευράς Ευρώπης. Η γερμανική προεδρία αντί να είναι στο πλευρό της Ελλάδας, κρατά ίσες αποστάσεις και παίζει διαμεσολαβητικό ρόλο. Ο Μητσοτάκης δεν κατάφερε ακόμη ούτε να πείσει τους ευρωπαίους ηγέτες να συγκληθεί Συμβούλιο Κορυφής με δεδομένες τις παραβιάσεις των θαλάσσιων κυριαρχικών δικαιωμάτων μιας χώρας πλήρους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι ακόμη, μαθαίνουμε σήμερα ότι ο Μητσοτάκης, λέει, δεν πιέζει την Ευρώπη για κυρώσεις σε βάρος των τούρκων. Άβυσσος η ψυχή του πρωθυπουργού. Εκτός αν κάτι άλλο υπάρχει, όπως κάποιες υποσχέσεις, τις οποίες δεν γνωρίζουμε.
  6. Ασκεί μυστική διπλωματία, εφόσον εξακολουθεί να μην απαντά στο ερώτημα τι υποσχέσεις έχει δώσει στον διεθνή παράγοντα και στην απέναντι πλευρά.
  7. Ασκεί εξωτερική πολιτική με όρους επικοινωνίας. Η Συμφωνία με την Αίγυπτο, η οποία μπορεί να ενόχλησε την Τουρκία, ως μια συμφωνία για οριοθέτηση ΑΟΖ στην επίμαχη περιοχή εν μέσω κλίματος διαπραγμάτευσης Ελλάδας – Τουρκίας, δεν διασφάλισε όμως από την άλλη μεριά τα ελληνικά συμφέροντα στις γκρίζες ζώνες, καθώς άφησε εκτός οριοθέτησης όλες τις περιοχές που διεκδικούν οι τούρκοι, όπως οι ίδιοι οι αιγύπτιοι παραδέχθηκαν. Από την άλλη η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο δείχνει μεν τα δόντια της Ελλάδας όσον αφορά στην υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, το κάνει όμως εκ του ασφαλούς, στο Ιόνιο και με ένα τρόπο που δημιουργεί παρεξηγήσεις για το αν η ίδια επέκταση μπορεί ή όχι να συμβεί στο Αιγαίο. Ενισχύοντας έτσι τις τουρκικές θέσεις, ότι δηλαδή στο Αιγαίο δεν ισχύει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, γιατί είναι «ειδική περίπτωση». Και στις δύο περιπτώσεις, η συγκυρία που έλαβαν χώρα οι πρωτοβουλίες της Ελλάδας, με τον εσπευσμένο χαρακτήρα των δύο πρωτοβουλιών, ακυρώνουν το θετικό ίχνος που θα μπορούσαν να έχουν, αν είχαν συμβεί κάτω από άλλες συνθήκες. Με δυο λόγια όλα έγιναν για λόγους εντύπωσης και όχι ουσίας.

Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και άλλα στοιχεία που συνηγορούν υπέρ της αποτυχίας της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά το ζητούμενο αυτή τη στιγμή δεν είναι να απαριθμηθούν όλοι οι λόγοι για τους οποίους η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι αποτυχημένη.

Το ζητούμενο είναι να συμφωνηθεί ότι, με δεδομένη την αποδυνάμωση της Ελλάδας εξ αιτίας της αποτυχημένης εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, θα ήταν τεράστιο σφάλμα για τα εθνικά μας συμφέροντα η χώρα κάτω από αυτές τις συνθήκες και με το πιστόλι στον κρόταφο, να επιχειρήσει επίλυση των εθνικών διαφορών με την Τουρκία.

Χρειάζεται πρώτα να οικοδομηθεί κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο χωρών και εντωμεταξύ, ασφαλώς, επιβάλλεται αλλαγή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ώστε η Ελλάδα και να καταστεί δυνατή και να διεκδικήσει σε μια διαπραγμάτευση όσα δικαιούται, αλλά και να μπορέσει να αμυνθεί αποτελεσματικά, απέναντι στις άδικες και ανιστόρητες διεκδικήσεις των γειτόνων μας.

πηγή: tvxs.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου