Loading...

Κατηγορίες

Κυριακή 22 Μάι 2022
O ΗΠΑλληλος του μήνα
Κλίκ για μεγέθυνση

 

Αναμφίβολα η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή της επίσκεψης ήταν όταν ο Μητσοτάκης ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο Ντέιβιντ Ιγκνάσιους για την κακή κατάταξη της Ελλάδας στα θέματα ελευθερίας του Τύπου. Ήταν ενδιαφέρουσα γιατί δεν ήταν σκηνοθετημένη για να καταλήξει σε ένα «God bless America» μητσοτακικού τύπου.

 
Κώστας Βαξεβάνης
22/05/2022 | 17:02

Δεν μπήκα ποτέ στον πειρασμό (εκφεύγει άλλωστε του επαγγελματικού μου ενδιαφέροντος) να μετρήσω πόσες φορές χειροκροτούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Έγκυρος όμως δημοσιογράφος-παρουσιαστής μάς ενημέρωσε ότι ο πρωθυπουργός κατά την ομιλία του στο Κογκρέσο χειροκροτήθηκε 37 φορές μέσα σε 42 λεπτά. Η καταμέτρηση από τον δημοσιογράφο-κοντέρ έγινε για να αποδείξει ότι η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ ήταν επιτυχής.

Σε ό,τι με αφορά προσωπικά, θα ήμουν ικανοποιημένος ακόμη κι αν έβλεπα τα μέλη του Κογκρέσου να χειροκροτούν προωθητικά ένα μπουκάλι ελληνικό ούζο, πέρα βέβαια από το γεγονός ότι για αρκετούς από τους χειροκροτητές ενδεχομένως να μην υπήρχε διαφορά στο τι από τα δύο χειροκροτούν.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης χειροκροτήθηκε για λόγους αβρότητας, γιατί με όσα είπε εξέφρασε πολλούς από τους ακροατές του στην αίθουσα, αλλά κυρίως γιατί ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Προσήλθε στο βήμα του Κογκρέσου εκφράζοντας πλήρως την αμερικανική πολιτική και δηλώνοντας ότι ως πελάτης είναι διατεθειμένος να ψωνίσει ό,τι του προτείνει το μαγαζί, κυρίως δε οπλικά συστήματα.

Να ξεκαθαρίσουμε όμως τα πράγματα. Η εμφάνιση του Ελληνα πρωθυπουργού στο Κογκρέσο έγινε για να τιμηθούν τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Τουλάχιστον αυτό επικαλέστηκε η αμερικανική πλευρά για να τον καλέσει.

Είναι η πρώτη φορά που Έλληνας πρωθυπουργός μιλάει στο Κογκρέσο, αλλά η ερμηνεία που δίνεται ότι η πρόσκληση έγινε για να τιμηθεί ο «παγκόσμιος ηγέτης», που θα έλεγε και το αγλάισμα των κυβερνητικών εκπροσώπων Γιάννης Οικονόμου, είναι για εσωτερική κατανάλωση. Να θυμίσω ότι τον Σεπτέμβριο του 2014, μετά την κατάληψη της Κριμαίας από τους Ρώσους, είχε κληθεί να μιλήσει στο Κογκρέσο ο πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο. Όχι μόνο δεν ήταν –κατά Οικονόμου– παγκόσμιος ηγέτης αλλά οι αμερικανικές εκθέσεις για το πρόσωπό του δεν ήταν καθόλου τιμητικές.

Το 2006 ο Τζον Χερμπστ, πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, σε τηλεγραφήματά του χαρακτήριζε τον Ποροσένκο ως ατιμασμένο ολιγάρχη, ενώ την ίδια χρονιά η Σίλα Γκουόλτνι, στέλεχος της αμερικανικής πρεσβείας στο Κίεβο, είχε πει ότι «βαρύνεται από βάσιμες κατηγορίες διαφθοράς». Φαίνεται ότι οι προσκλήσεις των Αμερικανών για να μιλήσουν ξένοι ηγέτες στο νομοθετικό τους σώμα δεν σχετίζονται πάντα με αποτίμηση αξιών αλλά και με συμφέροντα.

Το ερώτημα δεν είναι πόσο άρεσε ο Μητσοτάκης στα μέλη του Κογκρέσου αλλά πόσο εκπροσώπησε τη χώρα του. Το ταξίδι στις ΗΠΑ, και πολύ περισσότερο η εμφάνιση στο Κογκρέσο, ήταν ένα πανηγύρι για να τιμηθεί ο ΗΠΑλληλος του μήνα. Τίτλο τον οποίο θεωρούσε ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει ο Μητσοτάκης, μαζί με τις οικογενειακές φωτογραφίες, ως προεκλογικό υλικό εσωτερικής χρήσης.

Από την εποχή της Φρειδερίκης είχε να εμφανιστεί η ελληνική εκπροσώπηση τόσο ταυτισμένη με τον αμερικανικό παράγοντα. Δεν είχε κανένας την απαίτηση από τον Ελληνα πρωθυπουργό να μετατρέψει μια πανηγυρική ομιλία σε κατηγορητήριο εναντίον της Τουρκίας. Ούτε θα ήταν σωστό. Άλλωστε η ελληνοκεντρική αντίληψη που απαιτεί από τις ΗΠΑ να έχουν ίδια στάση απέναντι σε Ελλάδα και Τουρκία είναι κατασκευή η οποία δεν πατάει σε καμιά πραγματικότητα. Οι ΗΠΑ για λόγους γεωστρατηγικής συντάσσονται με την Τουρκία και είναι αδύνατον να αντιμετωπίζουν τη μικρή Ελλάδα με τους όρους που επιθυμεί. Μπορεί όμως και πρέπει η Ελλάδα να ασκεί τη δική της πολυεπίπεδη πολιτική, χωρίς να παραδίδεται ούτε στη μοίρα ούτε στις απαιτήσεις των ΗΠΑ.

Ο Μητσοτάκης φρόντισε να μην αφήσει σχεδόν καμία αιχμή εναντίον της συμμάχου Τουρκίας και πολύ περισσότερο δεν θύμισε, από το πιο κατάλληλο βήμα, ότι υπάρχει μια Ουκρανία στη Μεσόγειο που λέγεται Κύπρος. Προτίμησε την ανόητη σύγκριση μεταξύ Μαριούπολης και Εξόδου του Μεσολογγίου, σαν να σκηνοθετούσε την τηλεοπτική σειρά «Ζίνα», στην οποία μπορεί κάποιος να συναντήσει τον Ηρακλή μαζί με τον Σούπερμαν. O πρωθυπουργός εμφανίστηκε σαν κονφερασιέ που ξέρει καλά τον ρόλο, ο οποίος δεν είναι η στήριξη της Ελλάδας αλλά η αποθέωση της Αμερικής. Αν κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει «ανήκομεν εις την Δύσιν», προσπαθώντας να τοποθετηθεί σε έναν μοιρασμένο κόσμο, ο Κυρ. Μητσοτάκης μιλούσε σαν να αισθανόταν πολίτης του αμερικανικού νότου, με αξίες τη λευκή Αμερική και το μπέρμπον. Ακόμη και τον Παρθενώνα θυμήθηκε, αλλά για να εκφράσει την αγαλλίαση που νιώθει όταν επισκέπτεται το μνημείο του Λίνκολν. Ήταν σαν να προσπαθούσε για δεύτερη φορά στην καριέρα του να διπλώσει τον χάρτη, αλλά για να βρεθεί η Αθήνα πάνω στην Ουάσινγκτον.

Οι προς Αμερικανούς ομιλίες του Κυρ. Μητσοτάκη δεν ήταν μια τεχνοκρατική και φιλολογική αμερικανιά για να ευχαριστήσει το κοινό. Ξεχείλιζαν από πίστη ότι δικαιούται ανά πάσα στιγμή να αναφωνήσει ένα «στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας» κοιτώντας προς τον Μπάιντεν. Ο Μητσοτάκης έδωσε τα πάντα στους Αμερικανούς χωρίς να πάρει τίποτε. Αφαίρεσε από τις τοποθετήσεις του (οικειοθελώς ή με υποδείξεις) τα στοιχεία που θα έθεταν υπό αμφισβήτηση τον καλύτερο σύμμαχο των Αμερικανών, την Τουρκία του Ερντογάν.

Κι ενώ ο πρωθυπουργός δεν εξέθεσε κανένα στοιχείο απειλής και κινδύνου για τη χώρα, δεσμεύτηκε ότι πρόκειται να προχωρήσει σε αγορά των μαχητικών F-35. Αλήθεια, από ποιον κινδυνεύουμε; Από την Αλβανία; Τη Βόρεια Μακεδονία; Τη Βουλγαρία; Είναι η δεύτερη φορά που ο Μητσοτάκης ανακοινώνει αγορά οπλικών συστημάτων χωρίς πρώτα να υπάρξουν η εξέταση των επιχειρησιακών αναγκών και προτάσεις από τα θεσμικά όργανα των ενόπλων δυνάμεων. Αποφασίζει και διατάζει λειτουργώντας με αντίληψη μοναρχίας και άνεση ντίλερ.

Η επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ απονευρώθηκε από κάθε στοιχείο διπλωματίας και εξωτερικής πολιτικής για να μετατραπεί σε οικογενειακή υπόθεση. Ο Ελληνας πρωθυπουργός ευχαρίστησε τον πρόεδρο Μπάιντεν για τη φιλοξενία που επιφύλαξε στον ίδιο, στη σύζυγο και στις κόρες του, σαν να εκπροσωπούσε τον θρόνο και τους διαδόχους. Λες κι έκανε επίσκεψη στον Λευκό Οίκο η Οικογένεια για να σχολιάσει τις άσπρες πορσελάνες και τα βουτήματα και όχι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Πολύ φοβάμαι ότι στις ιδιαίτερες συζητήσεις που έκανε ο Μητσοτάκης με τον Μπάιντεν τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα. Μέχρι στιγμής, πάντως, ο πρωθυπουργός δεν έχει ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς για όσα έχουν διαμειφθεί πίσω από τις κλειστές πόρτες του Οβάλ Γραφείου. Είναι όμως γνωστό ότι ακόμη και δημοσίως οι Αμερικανοί αξιωματούχοι (συμπεριλαμβάνεται και ο ίδιος ο Πομπέο) έχουν καλέσει την Ελλάδα να προχωρήσει σε αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Πιέζουν επίσης να σταλούν όπλα στην Ουκρανία, το οποίο απογυμνώνει την ελληνική άμυνα στο Αιγαίο. Επέμενε ο πρόεδρος Μπάιντεν σε αυτό το αίτημα και τι απάντησε ο Ελληνας πρωθυπουργός;

Αναμφίβολα η πιο ενδιαφέρουσα στιγμή της επίσκεψης ήταν όταν ο Μητσοτάκης ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο Ντέιβιντ Ιγκνάσιους για την κακή κατάταξη της Ελλάδας στα θέματα ελευθερίας του Τύπου. Ήταν ενδιαφέρουσα γιατί δεν ήταν σκηνοθετημένη για να καταλήξει σε ένα «God bless America» μητσοτακικού τύπου.

Documento#288

πηγη: https://www.koutipandoras.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου