Δύο πρόσφατες και τυχαίες ιστορίες (από τις εκατοντάδες που παράγει η κυβέρνηση) καθημερινής και νεοδημοκρατικής τρέλας είναι οι εξής:

Η πρώτη ιστορία.

Δήλωνε -τον Ιανουάριο του 2022- από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός για την έρευνα περί σύστασης συμμορίας εναντίον των δημοσιογράφων Κώστα Βαξεβάνη και Γιάννας Παπαδάκου ότι “δεν κατηγορούνται για την άποψη τους, αλλά γιατί δημοσίευσαν ψεύτικα στοιχεία για να στήσουν ψεύτικες κατηγορίες. Γι'αυτό καλούνται ως ύποπτοι, όχι για την άποψή τους. Αυτό δεν λέγεται δημοσιογραφία, αυτό λέγεται συμμορία. Δε λέγεται ελευθεροτυπία αλλά ελευθερο-δολοφονία”.

Πριν ακόμα απαγγελθεί στους δημοσιογράφους η οποιαδήποτε κατηγορία (στο στάδιο της προανάκρισης) ο πρωθυπουργός είχε σπεύσει όχι μόνο να απαγγείλει κατηγορία αλλά και να εκδώσει καταδικαστική απόφαση (“αυτό δεν λέγεται δημοσιογραφία, αυτό λέγεται συμμορία”).

Τα περί της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» και του «τεκμηρίου της αθωότητας» για έναν Μητσοτάκη είναι διαφημιστικό σποτ «με μπλε και πράσινους κόκκους για βιολογικό ξεγάριασμα». «Τα λερωμένα τ’ άπλυτα» δεν ξεβρώμισαν, δεν καθάρισαν, δεν έγιναν λαμπίκο, ούτε τα φόρεσαν -σαν στολή καταδίκου- αυτοί που τ’ αποκάλυψαν, αφού με εισήγηση της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου, Ελένης Μετσοβίτου, προτείνεται η απαλλαγή όλων των δημοσιογράφων από την, δήθεν, σκευωρία για το σκάνδαλο Novartis.

Προφανώς σκέφτηκε ο πρωθυπουργός ότι ο καλύτερος τρόπος να πιάσεις έναν λαγό, είναι να κρυφτείς πίσω από έναν θάμνο και να βγάλεις έναν ήχο σαν καρότο, αλλά το …κόλπο δεν έπιασε. Αναρωτιέται κανείς, εάν τελικά ο επιδοτούμενος αγρότης πρωθυπουργός είναι απλώς ένας πολιτικά ανόητος ή ένας κοινός συκοφάντης που μπροστά στο πολιτικό του συμφέρον πολιτεύεται με αθλιότητες; Μάλλον το διαζευκτικό «ή» πρέπει να αντικατασταθεί από το συμπλεκτικό «και».

Η δεύτερη ιστορία.

Ένας μαινόμενος (σε πλήρη εκνευρισμό) υπουργός Άμυνας αρνούμενος στη Βουλή να δώσει τα στοιχεία που του ζητήθηκαν για την αποστολή οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία, επιτέθηκε σε όλους (από βουλευτές έως στρατιωτικούς), φτάνοντας στο έσχατο σημείο (ο πολιτικός προϊστάμενος της εθνικής μας άμυνας) να τους κατηγορήσει ότι κάνουν διαρροές αμυντικών πληροφοριών! Νίκος Παναγιωτόπουλος το όνομα του. Ενώ η αποστολή οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία μας καθιστά παράγοντα του πολέμου και όχι της ειρήνης, ενώ ακόμα και οι Γερμανοί αρνούνται να στείλουν οπλισμό στην Ουκρανία και πουλάνε οπλικά συστήματα στην Ελλάδα, ενώ εγείρονται ζητήματα κατά πόσο αποδυναμώνεται η άμυνα των νησιών μας, ενώ ενημερωνόμαστε όχι από την Ελληνική κυβέρνηση αλλά κάποτε από τον υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ και κάποτε από τον Γερμανό Καγκελάριο, ο Έλληνας υπουργός άμυνας δηλώνει επί λέξει: “Θα εγείρω θέμα -στους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων- να δουν τι θα κάνουν μ’ αυτό το «ελβετικό τυρί», που είναι το Σύστημα Πληροφοριών, που διαρρέουν από τα επιτελεία ή από τις μονάδες”. Στην συνέχεια ο Ν. Παναγιωτόπουλος επιτέθηκε στον Βουλευτή Λέσβου του ΣΥΡΙΖΑ. Γιάννη Μπουρνού, επειδή “ο συνάδελφος ρωτούσε πράγματα”, με αποτέλεσμα να δέχεται σήμερα δημόσια απειλές για την ζωή του, κυρίως από ακροδεξιούς, ως προδότης.

Αναρωτιέται κανείς, εάν ο οργίλος υπουργός είναι απλώς ένας πολιτικά ανόητος ή ένας επικίνδυνος συκοφάντης που θέλει να αποφύγει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο; Μάλλον το διαζευκτικό «ή» πρέπει να αντικατασταθεί από το συμπλεκτικό «και».

“Αλλά με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν του ’χει από μιας αρχής δοθεί;”

Οδυσσέας Ελύτης

πηγη: https://www.koutipandoras.gr