Έτσι βλέπουμε την ελεεινή θυγατέρα δεξιού πολιτευτή, που παριστάνει τη δημοσιογράφο, να βγάζει τα εμβαπτισμένα στα εθνικά νάματα νυχάκια της στην... καταθλιπτική. Τον ελεεινό γραφιά των Νέων να παραδίνει μαθήματα κανονικής δημοσιογραφίας για να δικαιολογήσει τον εαυτούλη του και το αίσχος της λογοκρισίας. Τον ελεεινό δράστη της συκοφαντίας του Τσίπρα, που καταπίνει σπίτια Βολταίρου και διυλίζει νοίκια Σουνίου, να επιμένει στην αθλιότητα. Τους καλούς συναδέλφους τής Ακρίτα -αυτό κι αν θυμίζει χούντα- να κάνουν το παγώνι μπροστά σε μια πράξη που θα έπρεπε να τους έχει ξεσηκώσει. Και την ΕΣΗΕΑ, τη γιαγιά μας την καλή, που έχει κότες στην αυλή, να βγάζει μια ανακοίνωση 41 λέξεων. Χωρίς ούτε μια από αυτές να θίγει τους ισχυρούς των Νέων. Σας παρακαλούμε, μην το ξανακάνετε!
Έτσι πάει η υπόθεση, δυστυχώς. Κάποτε, με την εξουσία και τη χωροφυλακή τους, είχαν τη δυνατότητα να φακελώνουν, να επικηρύσσουν και να τσουβαλιάζουν κάθε απείθαρχο, ενοχλητικό ή απλώς ανεπιθύμητο. Σήμερα έχει ο κάθε Μαρινάκης τη δυνατότητα, με τη δική του δημοσιογραφική χωροφυλακή, να κάνει ακριβώς το ίδιο. Κάτω από τη θαλπωρή μιας παράταξης που κυβερνά τη χώρα, στρώνουν με την τοξική τους προπαγάνδα το χαλί για την επιβολή της κανονικότητάς τους. Όποιος παρεκκλίνει, όποιος, ακόμα χειρότερα, τους αμφισβητεί, δεν θα φιμωθεί απλώς. Θα τιμωρηθεί παραδειγματικά, με κάθε ανήθικο τρόπο. Από την άποψη αυτή, η μεταχείριση μιας εξαιρετικής δημοσιογράφου, που συριζαία δεν τη λες, γεννά ένα κρίσιμο ερώτημα: Πόση ζημιά ακόμα θα τους επιτρέψουμε να προκαλέσουν; Στις πόσες δολοφονίες χαρακτήρα καίγονται;