Και όμως η κυβέρνηση γνώριζε. Οσο και αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι δεν είχε ενημερωθεί για τις πομπές του, εκλεκτού του, τέως διοικητή της ΕΥΠ και όσο και αν το μέγαρο Μαξίμου προσπαθεί με νύχια και με δόντια να βγάλει από το κάδρο των ευθυνών του σκανδάλου των υποκλοπών τον πρωθυπουργό, τα ίδια τα γεγονότα είναι αμείλικτα και τους διαψεύδουν. Αρκεί να τα βάλει κανείς στη σειρά για να επιβεβαιώσει το πού βρίσκεται η αλήθεια και πού το ψέμα.
Μόλις προχθές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών, ακολουθώντας την πρωθυπουργική γραμμή, εμφανίστηκε πια έτοιμος να ρίξει στα λιοντάρια τον Παναγιώτη Κοντολέοντα προκειμένου να διασωθεί ο πολιτικός του προϊστάμενος, δηλαδή ο ίδιος ο Κυρ. Μητσοτάκης, υποστηρίζοντας ότι «δεν υπήρξε εγκαίρως ενημέρωση για τη νόμιμη παρακολούθηση του τηλεφώνου του κ. Ανδρουλάκη, παρότι η ΕΥΠ βρίσκεται υπό την εποπτεία του γραφείου του πρωθυπουργού. Γι’ αυτό και ο πρωθυπουργός ζήτησε και έλαβε την παραίτηση του διοικητή της ΕΥΠ». Μόνο που αυτή είναι απλώς η τελευταία γραμμή άμυνας του μεγάρου Μαξίμου. Διότι βέβαια η πρώτη γραμμή άμυνας ήταν η ακριβώς αντίθετη. Δηλαδή να υπερασπιστεί με απόλυτο τρόπο τις πρακτικές που εφάρμοζε ο αποπεμφθείς διοικητής της ΕΥΠ.
Η «Εφ.Συν.» είχε κρούσει τον κώδωνα για τις πρακτικές αυτές ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο, όταν κυκλοφόρησε με βασικό θέμα το αποκαλυπτικό δημοσίευμα του Δημήτρη Τερζή (13.11.2021, «Πολίτες σε καθεστώς παρακολούθησης από την ΕΥΠ»), το οποίο κατέγραφε την εργαλειοποίηση της ΕΥΠ από την κυβέρνηση και το καθεστώς παρακολουθήσεων πολιτών, μεταξύ των οποίων ανθρώπων που σχετίζονται με το προσφυγικό και με τα δικαιώματα των προσφύγων, δημοσιογράφων, δικηγόρων, αλλά και αντιεμβολιαστών.
Μάλιστα είχαμε θέσει το ζήτημα και ενώπιον της ίδιας της κυβέρνησης με σχετικό ερώτημα που είχαμε απευθύνει τότε στον Γιάννη Οικονόμου κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών της 15ης.11.2021, στην οποία κατά τα λοιπά κυριαρχούσε το θέμα της πανδημίας.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε προχωρήσει σε πλήρη παραδοχή σχετικά με τις παρακολουθήσεις πολιτών από την ΕΥΠ, είχε επιβεβαιώσει τις αποκαλύψεις της «Εφ.Συν.» ακόμα και ως προς το σκέλος των κατηγοριών των πολιτών που παρακολουθούνται και είχε καλύψει απολύτως τις πρακτικές αυτές, λέγοντας από τη μια ότι «η Ελλάδα είναι ένα ευρωπαϊκό κράτος δικαίου και η αντίληψη αυτή μας διακατέχει οριζόντια, όσον αφορά τη λειτουργία των κρατικών οργάνων», αλλά ότι «από την άλλη πλευρά, η ΕΥΠ επιτελεί ένα πολύ σημαντικό, ένα πολύ σπουδαίο έργο-ρόλο. Το επιτελεί με πολύ μεγάλη επάρκεια [...] σε ό,τι αφορά τις απειλές για την εθνική μας ασφάλεια, τις απειλές για την ασφάλεια των πολιτών, για τον ομαλό κοινωνικό βίο, είτε αυτές είναι εσωτερικές απειλές, είτε είναι εξωτερικές απειλές, είτε είναι το οργανωμένο έγκλημα», θέτοντας έτσι ως πρώτο πεδίο δράσης της ΕΥΠ κάποιον «εσωτερικό εχθρό». Και μιλώντας για τις «απειλές» αυτές, είχε πει ότι «έχουν και πιο υβριδικά χαρακτηριστικά, όπως είδαμε στον Εβρο ή όπως βλέπουμε, για παράδειγμα, τώρα, με αφορμή την υγειονομική κρίση».
Το κυριότερο όμως είναι ότι είχε σταθεί ασπίδα για τη δράση του Παναγιώτη Κοντολέοντος, λέγοντας ότι «η ΕΥΠ εποπτεύεται στη λειτουργία της από Ανεξάρτητη Εισαγγελική Αρχή, απολύτως επιφορτισμένη με τον ρόλο αυτό» και ζητώντας «η ΕΥΠ, η δουλειά και ο ρόλος της, να μείνει έξω από τη δημόσια πολιτική αντιπαράθεση. [...] Να μείνει έξω από τη δημόσια πολιτική αντιπαράθεση και αυτή και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί απέναντι στον διοικητή, τον επικεφαλής της, για λόγους προφανείς».
Και κατέληγε ότι «δεν πρέπει να εργαλειοποιείται η ΕΥΠ και να γίνεται κομμάτι μιας δημόσιας πολιτικής αντιπαράθεσης, πολύ περισσότερο όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πολλές φορές, έχει ξεκαθαρίσει ότι ο διοικητής της ΕΥΠ είναι απολύτως στη διάθεση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να τον ενημερώνει και να απαντά σε ερωτήματά του ή σε θέματα που θέλει να μάθει απευθείας από τον ίδιο».
Το δυστύχημα για την κυβέρνηση είναι ότι –όπως αποδείχτηκε αργότερα– εκείνη την ίδια στιγμή (στις 15.11.2021) που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μας απαντούσε τα παραπάνω, βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη η παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη.
Πόσο πειστικό είναι λοιπόν ότι ο πρωθυπουργός και το μέγαρο Μαξίμου κάλυπταν πλήρως τη δράση της ΕΥΠ χωρίς να ξέρουν ποιους ακριβώς παρακολουθεί; Και πόσο πειστικό είναι ότι ακόμα και αν δεν ήξεραν, δεν μπήκαν καν στον κόπο να μάθουν ήδη από τότε που ανέκυψε το θέμα των παρακολουθήσεων; Τόσο πειστικό όσο και οι διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης (24.11.2021 και 17.12.2021), διά του Γ. Γεραπετρίτη, προς το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) ότι «στην Ελλάδα δεν διενεργείται καμία παρακολούθηση δημοσιογράφων».
πηγη: https://www.efsyn.gr