Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 18 Φεβ 2023
Η αυτοκρατορία που δεν διαλύεται
Κλίκ για μεγέθυνση






Οι ηγέτες Ρωσίας, Λευκορωσίας και Ουκρανίας, Γιέλτσιν, Σούσκεβιτς και Κράβτσουκ, μετά την υπογραφή της συμφωνίας διάλυσης της Σοβιετικής Ενωσης στις 8 Δεκεμβρίου 1991.

AP Photo/Yuri Ivanov, File




18.02.2023, 16:50
 
 

Το 1930, στο απόγειο της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, στη σύσκεψη του Γουέστμινστερ οι αποικίες που είχαν καθεστώς Βρετανικής Κτήσης (Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Νοτιοαφρικανική Ενωση) έγιναν κυρίαρχα κράτη που διατηρούσαν ειδική σχέση με τη μητρόπολη.

Οταν υπό την ασφυκτική πίεση του Γέλτσιν οι πρόεδροι της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας αναγκάστηκαν να προσυπογράψουν τη διάλυση της ΕΣΣΔ στις αρχές Δεκεμβρίου του 1991, πολλοί έσπευσαν να μιλήσουν για διάλυση της τελευταίας αυτοκρατορίας.

Τριάντα ένα χρόνια μετά την Τσετσενία και τη Γεωργία η Μόσχα εισβάλλει στην Ουκρανία στις 23.2.2022 όχι στο όνομα μιας νέας ΕΣΣΔ η μιας συνομοσπονδίας, αλλά για να αποκαταστήσει την ενότητα του ρωσικού έθνους το οποίο, σύμφωνα με άρθρο του Πούτιν που δημοσιεύτηκε το καλοκαίρι του 2021, είναι διαιρεμένο σε τρία κράτη, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και την Ουκρανία.

Η μεγάλη διαφορά μεταξύ της Βρετανικής και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ήταν ότι η πρώτη ήταν διάσπαρτη σε υπερπόντιες κτήσεις με επικεφαλής την κυρίαρχη ναυτική δύναμη ως μητρόπολη, ενώ η δεύτερη ήταν μια χερσαία δύναμη.

Η Αυστροουγγαρία, που ήταν χερσαία αυτοκρατορία, διαλύθηκε το 1918 ως ηττημένη χώρα από τους νικητές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου που δημιούργησαν τρία κράτη για να ελέγχουν τον επεκτατισμό της Γερμανίας προς Ανατολάς, την Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία και το Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, τη μετέπειτα Γιουγκοσλαβία.

Η Πολωνία, που είχε ιστορικό παρελθόν αιώνων ως μεγάλη δύναμη στην Ανατολική Ευρώπη, ξαναβρήκε την ανεξαρτησία της που έχασε στα τέλη του 18ου αιώνα.

Αντίθετα η Γιουγκοσλαβία και η Τσεχοσλοβακία, που ήταν τεχνητά κράτη, όταν έπαψαν να υπάρχουν οι γεωπολιτικές σκοπιμότητες που τα κρατούσαν ενωμένα διαλύθηκαν, η μεν πρώτη με μια αιματηρή πολεμική σύγκρουση και η δεύτερη συναινετικά με το βελούδινο διαζύγιο.

Η Ρωσία, η ΕΣΣΔ και σήμερα η μετασοβιετική Ρωσία είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση που, χωρίς να ταυτίζεται, είναι πολύ κοντά στο μοντέλο της χερσαίας αυτοκρατορίας.

Με μια ειδοποιό διαφορά: η συνεχής επέκταση της Ρωσίας προς Δυσμάς, Βορρά, Νότο και Ανατολή έγινε σε βάρος όχι ανεξάρτητων εθνικών κρατών αλλά πολυεθνικών μεγάλων δυνάμεων και αυτοκρατοριών:

 Η κατάκτηση της βόρειας ακτής της Μαύρης Θάλασσας από την Οδησσό μέχρι την Κριμαία αλλά και η διείσδυση στον Καύκασο έγιναν σε βάρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη διάρκεια του 18ου αιώνα.

 Η κατάκτηση της Φινλανδίας και των Βαλτικών Χωρών έγινε σε βάρος της Σουηδίας που ήταν η μεγάλη δύναμη του Βορρά.

 Η κατάκτηση της Λευκορωσίας και της Δυτικής Ουκρανίας από τη Μόσχα έγινε σε βάρος του αχανούς Βασιλείου της Πολωνίας-Λιθουανίας που εκτεινόταν από τη Βαλτική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, ένα πολυεθνικό μόρφωμα που στον καιρό του ήταν μια από τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης.

Ούτε οι θεωρίες Πούτιν περί τριχοτομημένου έθνους ούτε και η αγγλοσαξονική προσέγγιση που θεωρεί τη διάλυση της ΕΣΣΔ διάλυση της τελευταίας αποικιακής αυτοκρατορίας αποδίδουν την ιδιομορφία της αχανούς ευρασιατικής χερσαίας μεγάλης δύναμης σε μια μακρά διαδρομή αιώνων.

Υπάρχουν σήμερα ερμηνείες και παρερμηνείες της Ιστορίας, η καθεμιά από τις όποιες έχει τη λογική της, τη δική της νομιμοποίηση.

Για παράδειγμα, για την ενοποίηση της Ιταλίας το 1870 τις τελευταίες δεκαετίες στον Νότο αμφισβητείται ότι υπήρξε εθνική ολοκλήρωση και καταγράφεται ως κατάκτηση του Νότου από τον Βορρά, με τον Βορρά ταυτόχρονα να θεωρεί ότι υπέστη αφαίμαξη από τον παρασιτικό Νότο…

Η Ρωσία δύσκολα καταγράφεται ως απλά και μόνον αποικιακή αυτοκρατορία καθώς έχει μια πολύ πιο σύνθετη ιστορική διαδρομή.


πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου