Με το σταγονόμετρο πρέπει να μετράμε το λάδι που θα βάζουμε στο φαγητό ή στη σαλάτα μας. Να ραντίζουμε, όχι να χύνουμε. Ας ξεχάσουμε τα όσα ακούγαμε χρόνια τώρα για τα οφέλη της μεσογειακής διατροφής και ειδικότερα του ελαιόλαδου.

Πέρασε η εποχή που μπορούσε να προμηθευτεί κανείς έναν τενεκέ λάδι έναντι 65-70 ευρώ. Τώρα η τιμή του τενεκέ προβλέπεται να αγγίξει ή και να ξεπεράσει τα 150 ευρώ. Την ίδια ανοδική πορεία προβλέπεται να ακολουθήσουν και οι επιτραπέζιες ελιές, έτσι που το «ψωμί κι ελιά» θα φαντάζει είδος πολυτελείας.

Ακόμα και τα πιο φτωχά νοικοκυριά φρόντιζαν, από την αρχή του φθινοπώρου, για το λάδι της χρονιάς. Τώρα πρέπει να φροντίζουμε από εβδομάδα σε εβδομάδα ή από μήνα σε μήνα – και ο διάδρομος των σουπερμάρκετ με τα ράφια όπου βρίσκονται τα έλαια, σπορέλαια κ.λπ. έχει μετατραπεί σε Διάδρομο των Στεναγμών. Για την ακρίβεια, των βουβών στεναγμών.

Ο καλπασμός της τιμής του ελαιόλαδου, που οφείλεται σε παράγοντες που έχουν παρουσιαστεί επαρκώς στον Τύπο –και από τους ίδιους τους ελαιοπαραγωγούς– είναι ένα μέτρο της καλπάζουσας φτωχοποίησης της πλειονότητας του λαού. Τώρα πια δεν θα λέμε ότι ο μισθός ή η σύνταξη εξαντλείται στις 15 ή τις 17 του μήνα, αλλά ότι το μπουκάλι (και όχι η νταμιτζάνα) με το λάδι στερεύει τη δεύτερη ή την τρίτη εβδομάδα του μήνα. Δεν φταίει η απληστία του μετακατοχικού «μεγαλο-λαδέμπορα» αλλά η καθήλωση των μισθών και των συντάξεων – όσα καλάθια κι αν φέρνει ο Αδωνις. Οι μικροί και μεσαίοι ελαιοπαραγωγοί, που είναι πολλοί, δεν έχουν τη δυνατότητα να ανακόψουν την άνοδο της τιμής του λαδιού.

«Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία» ήταν η πρόβλεψη του ποιητή. Το νεοφιλελεύθερο μέλλον της χώρας θα είναι στεγνό, ανάρτυτο, αλάδωτο και αν ζούσε η Μαρία Αντουανέτα, θα μας συμβούλευε να χρησιμοποιούμε μαργαρίνη αντί για λαδάκι της ελιάς. Και προς Θεού, «όχι λάδι στα μπρόκολα!».

από:  https://www.efsyn.gr