Κείμενο Δημήτρης Πλαστήρας

Ας ξεκινήσουμε με ένα φαινομενικά άσχετο ερώτημα: Τι είναι συμμορία; Αν και δεν υπάρχει ένας κοινός ορισμός, μια εγκληματική συμμορία σχεδόν πάντοτε έχει ξεκάθαρη ιεραρχική δομή· ισχυρή συνοχή της ομάδας· ένα κώδικα πίστης και σιωπής. Ωστόσο αυτά είναι στοιχεία που μοιάζουν να περιγράφουν και τον μηχανισμό που το κράτος έχει δημιουργήσει για την άσκηση του μονοπωλίου που κατέχει στη βία, νόμιμη ή αυθαίρετη, την αστυνομία. Έτσι ο πειρασμός να αναρωτηθούμε αν η αστυνομία είναι συμμορία, είναι κάτι παραπάνω από ισχυρός. Οι παρακάτω ιστορίες, ίσως να μη μας οδηγήσουν στο να απαντήσουμε καταφατικά ή αρνητικά αυτό το ερώτημα, αλλά ίσως να δώσουν μια μικρή βοήθεια.

Βρυξέλλες, Βέλγιο, 22 Σεπτεμβρίου 1998

Η Semira Adamu ήταν τότε είκοσι ετών. Η Semira ήταν από το Λάγος της Νιγηρίας και προέρχονταν σε αντίθεση από πολλούς συμπατριώτες της μετανάστες από σχετικά εύπορη οικογένεια, για να αποφύγει όμως έναν αναγκαστικό γάμο με έναν 65χρονο που η ίδια δεν γνώριζε καν είχε ήδη 4 προηγούμενους γάμους (και ήταν και πιθανώς γυναικοκτόνος). Διέφυγε αρχικά στο Τόγκο από όπου ανέβηκε στο αεροπλάνο με σκοπό να φτάσει στις Βρυξέλλες και από εκεί στο Βερολίνο, φτάνοντας στο Βέλγιο έπεσε θύμα της εφαρμογής των συνθηκών του Δουβλίνου και του Σένγκεν για τρίτες ασφαλείς χώρες, όπως θεωρούνταν το Τόγκο, και δεν μπορούσε να συνεχίσει στη Γερμανία, την συνέλαβαν και οδηγήθηκε στο κέντρο κράτησης μεταναστών 127bis, στα προάστια των Βρυξελλών που επιπλέον ήταν (και είναι ακόμη) ιδιαίτερα κακής φήμης. Εκεί το αίτημα της απορρίφθηκε παρά το γεγονός πως η ζωή της ήταν σε κίνδυνο πίσω στη Νιγηρία. Η έφεση της απορρίφθηκε και αυτή και αποφασίστηκε η βίαιη απέλαση της σύμφωνα με τις οδηγίες που πρόσφατα είχαν δοθεί στην χωροφυλακή, και το προσπάθησαν πέντε φορές, η κάθε φορά πιο βίαιη από την προηγούμενη, με την τελευταία να αποτυγχάνει επειδή ο πιλότος αρνήθηκε να πετάξει. Η έκτη απόπειρα έγινε στις 22 Σεπτεμβρίου. Την οδήγησαν ξανά στο αεροδρόμιο, 11 χωροφύλακες και 2 υπάλληλοι της Sabena την συνόδευαν, την ανάγκασαν να είναι σκυμμένη με το πρόσωπο χωμένο σε ένα μαξιλάρι στα πόδια ενός από τους χωροφύλακες για να μη φωνάζει και παρέμβουν υπέρ της οι υπόλοιποι επιβάτες όπως στην τέταρτη προσπάθεια απέλασης της. Κρατήθηκε στη θέση αυτή για περίπου είκοσι λεπτά, μέχρι που έχασε τις αισθήσεις της, την μετέφεραν στο νοσοκομείο όπου στις 9:32 το βράδυ ανακοινώθηκε ο θάνατος της, και η είδηση αυτή προκάλεσε διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Αν και αρχικά ο υπουργός εσωτερικών δεν έδειξε διάθεση να παραιτηθεί και να ρίξει το φταίξιμο σε όσους διαμαρτύρονταν για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης επειδή «ενθάρρυναν τους απελαυνόμενους να αντιστέκονται» παραιτήθηκε και το 2003 τέσσερις από τους άμεσα εμπλεκόμενους αστυνομικούς καταδικάστηκαν σε ποινές κάθειρξης με αναστολή για ανθρωποκτονία.

Asian Dub Foundation – Semira (More Signal More Noise, 2015)

Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 16 Μαρτίου 2000

Ο Patrick Dorismond, Αϊτινής καταγωγής, ζούσε και εργάζονταν στη Νέα Υόρκη ως σεκιουριτάς και ήταν μαύρος, και ενώ το πρώτο δεν σήμαινε κάτι, το χρώμα του αμέσως τον έκανε πιθανό εγκληματία στα μάτια αστυνομικών. Ο Patrick μαζί με το φίλο του και συνάδελφο Kevin Kaiser εκείνη τη Παρασκευή, βρίσκονταν έξω από ένα μπαρ, που είχαν πάει μετά τη δουλειά, όταν μυστικοί αστυνομικοί, μεταξύ τους και άτομα με πειθαρχικά ελεγχόμενο παρελθόν, πλησίασαν τους δύο άντρες, ρωτώντας, επιθετικά, που θα μπορούσαν να αγοράσουν ναρκωτικά. Στη συνέχεια ξέσπασε καυγάς όπου κατέληξε στον πυροβολισμό του Patrick στο στήθος. Αυτή ήταν ο πρώτος θάνατος του Patrick Dorismond, ο δεύτερος ήρθε όταν ο τότε δήμαρχος της Νέας Υόρκης και αποτυχημένος δικηγόρος, Rudy Giuliani, προσπαθώντας να καλύψει την αστυνομία δημοσιοποίησε τον φάκελο του Dorismond που έλεγε πως είχε προβλήματα με το νόμο ως ανήλικος, λέγοντας πως ο νεκρός «δεν ήταν και παπαδοπαίδι». Στην κηδεία του ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ χιλιάδων διαδηλωτών και της αστυνομίας, στην δίκη που ακολούθησε ο αστυνομικός που τον δολοφόνησε αθωώθηκε με το θάνατο του Patrick να θεωρείται ατύχημα. Ήταν το δεύτερο ανάλογο περιστατικό μετά το φόνο του Amadou Diallo ένα χρόνο νωρίτερα και η αρχή μιας μακράς σειράς δολοφονιών άοπλων μαύρων Αμερικανών από αστυνομικούς δίχως συνέπειες τον 21^ο αιώνα στις ΗΠΑ, ακριβώς όπως και στον 20^ο.

Le Tigre – Bang! Bang! (From the Desk of Mr. Lady, 2001)

Παρίσι, Γαλλία, 6 Δεκεμβρίου 1986

Μπροστά στις αλλαγές που έφερνε ο νόμος για τις αλλαγές στα πανεπιστήμια η κυβέρνηση Jacques Chirac το 1986 οι φοιτητές σε ολόκληρη τη Γαλλία βγήκαν στους δρόμους, και φυσικά και στο Παρίσι, 200000 στις 17 Νοέμβρη και 500000 στις 6 Δεκέμβρη. Σε εκείνη τη δεύτερη διαδήλωση αστυνομικοί κυνήγησαν έναν μικροκαμωμένο Γαλλοαλγερινό φοιτητή, τον 22χρονο Malik Oussekine. Τρέχοντας να σωθεί έπεσε πάνω στον Paul Bayzelon που επέστρεφε σπίτι του από το κινηματογράφο, βλέποντας τον τρομαγμένο νεαρό τον άφησε να μπει στη πολυκατοικία, και πριν προλάβει να κλείσει την πόρτα δύο αστυνομικοί όρμησαν μέσα ρίχνοντας τον Malik κάτω, χτυπώντας τον με τα ρόπαλα τους και με κλωτσιές στο σώμα και το κεφάλι, όταν ο Bayzelon προσπάθησε να τον βοηθήσει οι αστυνομικοί χτύπησαν και εκείνον. Ο Malik είχε χάσει τις αισθήσεις του, δέκα λεπτά αργότερα ένα ασθενοφόρο έφτασε μεταφέροντας τον στο νοσοκομείο, κηρύχθηκε νεκρός στις 3:20 τα ξημερώματα, με τις αρχικές επίσημες δηλώσεις από την εισαγγελία του Παρισιού να μιλούν για θάνατο από καρδιακή προσβολή, παρά τα χτυπήματα στο πρόσωπο και στο κρανίο, ωστόσο τέσσερις μέρες μετά αποκαλύφθηκε πως ήταν ήδη νεκρός όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Στην είδηση του θανάτου του οι διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις με την αστυνομία εντάθηκαν, ιδιαίτερα καθώς ο Malik δεν συμμετείχε στις διαδηλώσεις και απλά επέστρεφε σπίτι του. Ενώ κατηγορήθηκε και ο πατέρας του Malik από τον υπουργό Εθνικής Ασφάλειας που τον άφηνε να είναι έξω εκείνη την ώρα, ο πατέρας του Αλγερινός βετεράνος του γαλλικού στρατού στον 2^ο ΠΠ, είχε πεθάνει οχτώ χρόνια νωρίτερα. Δυο μέρες αργότερα ένας μεθυσμένος αστυνομικός πυροβόλησε τον 19χρονο φοιτητή Abdel Benyahia, και τα ονόματα των δυο θυμάτων έγιναν το σύνθημα διαδηλώσεων και ταραχών που κράτησαν για πάνω από ένα μήνα. Η ιστορία του θανάτου του Malik Oussekine μεταφέρθηκε στην τηλεόραση με την μίνι σειρά Oussekine, όπως και στη ταινία Nos frangins που αναφέρεται στα γεγονότα γύρω από το θάνατο του Oussekine και του Benyahia, ενώ η υπόθεση αυτή είναι μια από τις ιστορίες που αποτέλεσαν την έμπνευση πίσω από την ταινία L’haine. Οι δολοφόνοι του δικάστηκαν με αναστολή σε πέντε και δυο χρόνια αντίστοιχα

Assassin – L’etat Assassine (L’homicide volontaire, 1995)

Λονδίνο, Αγγλία, 12 Ιανουαρίου 1983

Ο Colin Roach ήταν 21 ετών και είχε αποφυλακιστεί πριν δυο τρεις εβδομάδες, εκτίοντας ποινή 3 μηνών. Ζούσε στη περιοχή του Χάκνεΐ στο Λονδίνο, μια περιοχή με ιδιαίτερα τεταμένες σχέσεις μεταξύ των κατοίκων και της τοπικής αστυνομίας που λειτουργούσε σχεδόν ανεξέλεγκτη. Ο Colin είχε περάσει τη μέρα του όπως συνήθως, ήταν όμως ανήσυχος για κάτι και φοβόταν για τη ζωή του. Εκείνο το βράδυ ζήτησε από ένα φίλο του να τον πάει σε μια άλλη γειτονιά που θα επισκέπτονταν τον αδερφό του. Όταν έφτασαν, ο Colin κατέβηκε και κατευθύνθηκε προς το κοντινό αστυνομικό τμήμα, κάτι που έκανε το φίλο του να γυρίσει πίσω και να πάει στον πατέρα του Colin. Ο πατέρας του έφτασε στο τμήμα περίπου στις 00:15, φτάνοντας η μπροστινή είσοδος ήταν σφραγισμένη σαν τόπος εγκλήματος και αφού μπήκε από την πίσω πόρτα τον οδήγησαν σε ένα δωμάτιο όπου κρατήθηκε για ανάκριση μέχρι τις 2:45, όπου και του είπαν πως ο Colin είχε αυτοκτονήσει στην είσοδο του τμήματος βάζοντας μια καραμπίνα στο στόμα του και αυτοπυροβοληθεί, ο πατέρας του κρατήθηκε μέχρι τις 4:45 και δεν του επιτράπηκε να δει το σώμα του Colin, στη συνέχεια τον οδήγησαν στο σπίτι του και έψαξαν το δωμάτιο του Colin δίχως να βρουν κάτι και έφυγαν δίχως να που τίποτα. Η έκθεση του ιατροδικαστή δεν συμφωνούσε με την εκδοχή της αυτοκτονίας καθώς τα στοιχεία στο σώμα, το όπλο και τα πράγματα του Colin δεν συμφωνούσαν πως μετέφερε όπλο και το χρησιμοποίησε να αυτοκτονήσει, ενώ και το τραύμα έδειχνε να έχει πυροβοληθεί από πίσω. Τα μέσα ανέφεραν την εκδοχή της αστυνομίας που διακινούνταν μέσω δελτίου τύπου που είχε εκδοθεί πριν καν ενημερωθεί ο πατέρας του Colin για το θάνατο του γιου του. Στην είδηση του θανάτου του άρχισαν να οργανώνονται διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες, τόσο από την οικογένεια του όσο και από την νεολαία της περιοχής, που κράτησαν για πάνω από δύο μήνες, συχνά με επεισόδια που κατέληγαν σε μεγαλύτερη καταστολή, η απαίτηση της οικογένειας για διερεύνηση του περιστατικού αγνοήθηκε και τελικά τον Μάιο του 1983 το ιατροδικαστικό συμβούλιο κατά πλειοψηφία είπε πως ήταν αυτοκτονία, παρά την έκθεση του ιατροδικαστή που έλεγε το αντίθετο. Ακόμα και σήμερα η αστυνομία του Λονδίνου αρνείται να διερευνήσει την υπόθεση

The Specials – Bright Lights (In the Studio, 1984)

Σασκατούν, Καναδάς, 25 Νοεμβρίου 1990

Ο Neil Stonechild ήταν 18 ετών και άνηκε στη κατηγορία εφήβων που χαρακτηρίζονται ως «προβληματικοί» και είχε καταδικαστεί να μείνει σε ένα οικοτροφείο και εκείνο το βράδυ με τους -28 C, είχε μεθύσει με ένα φίλο του κάνοντας φασαρία σε ένα κτίριο κατοικιών και μετά χάθηκε. Ο Neil ήταν Αυτόχθονας της φυλής Οτζίμπε. Βρέθηκε πέντε μέρες μετά, νεκρός και παγωμένος και σε τόσο άσχημη κατάσταση που θεωρήθηκε πως πρόκειται για άνδρα στα τριάντα του. Ο θάνατος του θεωρήθηκε τυχαίος και αποδόθηκε στο αλκοόλ. Ο φίλος του που ήταν μαζί του εκείνο το βράδυ, και αυτός «προβληματικό» παιδί, άφησε τον Neil όταν κουράστηκε και κατευθύνθηκε προς το σπίτι ενός φίλου του στην αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που πήγαινε ο Neil όταν τον πλησίασαν αστυνομικοί με το περιπολικό τους και τον ρώτησαν αν ξέρει αυτόν που ήταν στο πίσω κάθισμα, ωστόσο ο ίδιος φοβισμένος για το τι θα μπορούσε να του συμβεί μιας και ο ίδιος είχε προβλήματα με το νόμο αρνήθηκε πως τον ήξερε και έδωσε ψεύτικο όνομα. Διηγήθηκε την ιστορία στην οικογένεια του Neil, όπως και στην αστυνομία που δεν έκανε τίποτα με τον θάνατο να παραμένει χαρακτηρισμένος ως τυχαίος. Στις 28 Ιανουαρίου 2000, δυο αστυνομικοί οδήγησαν τον Darrell Night, Αυτόχθονα επίσης, πέντε χιλιόμετρα έξω από τη πόλη, ο Darrell φορούσε μόνο ένα μπλουζάκι και ένα τζιν μπουφάν και τον παράτησαν εκεί στους -22 C. Επέζησε και κατόρθωσε να βρεθεί σε ασφαλές μέρος αν και η περιπέτεια του προκάλεσε προβλήματα ακοής και επικοινωνίας λόγω του τραύματος που του προκλήθηκε, το ότι επέζησε ήταν η αιτία να αρχίσει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι αποικιοκρατίας και ρατσισμού που έφτανε τουλάχιστον ως το 1976 και να αρχίσει η διερεύνηση και άλλων παρόμοιων περιστατικών τυχαίων θανάτων στο πολικό ψύχος εξαιτίας του αλκοόλ. Παρά τις όποιες καταδίκες αστυνομικών στις υποθέσεις αυτές καμιά δεν αφορούσε τις δολοφονίες των Αυτοχθόνων σε μια διαρκή πρακτική της τοπικής αστυνομίας που είναι γνωστή ως «Starlight Tours». Αργότερα αποκαλύφθηκε πως μέλη της αστυνομίας του Σασκατούν προσπάθησαν να λογοκρίνουν την υπόθεση, φτάνοντας ακόμη και να σβήσουν το αντίστοιχο κομμάτι από την σελίδα του τμήματος στην Wikipedia.

Propagandhi – Bringer of Greater Things (Potemkin City Limits, 2005)

Βιέννη, Αυστρία, 1 Μαΐου 1999

Τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ήταν περίεργη περίοδος για την Αυστρία, το ακροδεξιό FPÖ ήταν στο δρόμο προς τη κυβέρνηση και ήταν μια περίοδος αυξημένης ρατσιστικής βίας από την αστυνομία εναντίον όποιου δεν έμοιαζε τυπικός Αυστριακός. Μέσα στο κλίμα αυτό ο 25χρονος Νιγηριανός Marcus Omofuma βρέθηκε στην Αυστρία, μάλλον μέσω Γερμανίας, αναζητώντας άσυλο, εξαιτίας κινδύνου για τη ζωή του στη Νιγηρία. Η αίτηση του για άσυλο όπως και η έφεση του στην απόφαση απορρίφθηκαν και έτσι τον συνέλαβαν και φυλακίστηκε σε αναμονή της απέλασης του και την 1^η Μαΐου 1999 οδηγήθηκε στο αεροδρόμιο της Βιέννης όπου τρεις αστυνομικοί συνοδοί του τον ανέβασαν στο αεροπλάνο της Balkan Airlines με προορισμό τη Σόφια. Εκεί λόγω αντίστασης του Omofuma, σύμφωνα με την αστυνομία,  του έκλεισαν το στόμα και τον έδεσα σφιχτά τον θώρακα του στο κάθισμα με κολλητική ταινία «σαν να ήταν δέμα», καθώς και τον χτύπησαν. Μια ώρα μετά όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην Σόφια, διαπιστώθηκε πως ο Omofuma είχε πεθάνει από ασφυξία. Η Αυστριακή κυβέρνηση, μαζί με εφημερίδες και την ακροδεξιά της χώρας προσπαθούν να ρίξουν το φταίξιμο στον Omofuma, καθώς και να τον παρουσιάσουν ως έμπορο ναρκωτικών, στα πλαίσια της «επιχείρησης Άνοιξη», όπου στοχευμένα συνελήφθησαν σε ολόκληρη τη χώρα με το πρόσχημα της καταστολής του εμπορίου ναρκωτικών περίπου εκατό Αφρικανοί. Με την υπόθεση να μην κατορθώνει να κουκουλωθεί, τον καταλήγει σε δίκη όπου οι τρεις Αυστριακοί αστυνομικοί καταδικάζονται για ανθρωποκτονία από αμέλεια σε οκτώ μήνες φυλάκισης ο καθένας με αναστολή, και συνέχισαν να είναι ενεργοί αστυνομικοί σα να μη συνέβη τίποτα, με μόνιμη υπεράσπιση πως ο Marcus Omofuma αντιστεκόταν στην απέλαση, όταν στην πραγματικότητα απλά προσπαθούσε να αναπνεύσει.

Flonky Chonks – N.A.C.A.B.B.M. (Bastard, 2022)

Λα Πλάτα, Αργεντινή, 16 Σεπτεμβρίου 1976

Δεν ήταν χούντα, ήταν μια διαδικασία εθνικής αναδιοργάνωσης, αυτή ήταν η επίσημη ονομασία της δικτατορίας που ανέλαβε την εξουσία στην Αργεντινή ανατρέποντας την κυβέρνηση της Isabel Perón στις 24 Μαρτίου 1976. Από τις πρώτες της πράξεις της ήταν η εξόντωση κάθε αντίθεσης προς το καθεστώς και η καταστολή κάθε ανατρεπτικού στοιχείου. Μέσα στο ζόφο του Βρώμικου Πολέμου, τέτοια ανατρεπτικά στοιχεία ήταν και οι μαθητές που συμμετείχαν σε διεκδικήσεις των δικαιωμάτων τους, έτσι τον Σεπτέμβριο του 1976 στην πόλη του Λα Πλάτα πραγματοποιείται μια σειρά από απαγωγές  δέκα μαθητών μεταξύ 16 και 18 ετών από την αστυνομία που τους μεταφέρει στο κέντρο κράτησης γνωστό ως Αράνα. Εκεί ξυλοκοπούνται μέχρι να χάσουν τις αισθήσεις τους, βασανίζονται με ηλεκτροσόκ στο σώμα και στα γεννητικά τους όργανά. Το γεγονός αυτό, γνωστό ως η Νύχτα των Μολυβιών (Noche de los Lápices), ήταν μεταξύ των πιο διαβόητων σε μια σειρά εγκλημάτων των δυνάμεων ασφαλείας της Αργεντινής εκείνη την περίοδο που οδήγησε στο φόνο περίπου 30000 αντιφρονούντων, μεταξύ τους και δεκάδων ατόμων κάτω των δεκαοχτώ ετών, ακόμη και δεκατριών ετών. Από τα θύματα εκείνης της νύχτας τα έξι εξαφανίστηκαν και παραμένουν επίσημα αγνοούμενα (αν και μάλλον εκτελέστηκαν στις αρχές του 1977), ενώ τέσσερα παρέμειναν στη φυλακή για πολύ καιρό. Όπως και σε άλλες πιο κοντινές περιπτώσεις οι βασανιστές δεν τιμωρήθηκαν πρακτικά ποτέ χάρη σε μια σειρά αμνηστευτικών νόμων τη δεκαετία του 1980 υπό τη πίεση του στρατού, ενώ και η δύναμη και η επιρροή τους μέσα στην αστυνομία φάνηκε ξανά και με την εξαφάνιση του Jorge Julio López, θύματος της χούντας και μάρτυρα στη δίκη του τότε γενικού διευθυντή της αστυνομίας Miguel Etchecolatz και βασικού υπεύθυνου για τη Νύχτα των Μολυβιών, που έγινε το 2006, τριάντα χρόνια μετά, όταν ανακλήθηκαν οι αμνηστευτικοί νόμοι. Τα ονόματα των δέκα μαθητών είναι  María Claudia Falcone, Claudio de Acha, Gustavo Calotti, María Clara Ciocchini, Pablo Díaz, Francisco López Muntaner, Patricia Miranda, Emilce Moler, Daniel A. Racero και Horacio Ungaro. Η ιστορία εκείνης της νύχτας μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1986 από τον Héctor Olivera

Tren Loco – Ciudad Oscura (Vieja Escuela, 2014)

Ροκέτας ντε Μαρ, Ισπανία, 10 Μαΐου 1981

Αν στις 6 Ιανουαρίου 2021 στην Ουάσιγκτον ένα ιστορικό γεγονός επαναλήφθηκε ως κωμωδία κατά τον Marx, στις 23 Φεβρουαρίου 1981 στη Μαδρίτη μάλλον ήταν η τραγωδία. Ο αντισυνταγματάρχης Antonio Tejero της Ισπανικής Πολιτοφυλακής (χωροφυλακή) εισβάλει με ένοπλους στρατιώτες στην ισπανική βουλή σε μια αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος, δείχνοντας τόσο την όχι και τόσο εδραιωμένη κατάσταση ακόμη της δημοκρατίας στην Ισπανία, έξι χρόνια μετά το θάνατο του φασίστα δικτάτορα Francisco Franco. Μέσα στο κλίμα αυτό η ETA στις 7 Μαΐου πραγματοποιεί βομβιστική επίθεση εναντίον του διοικητή της φρουράς του Juan Carlos, Joaquín de Valenzuela. Μια μέρα αργότερα ο Juan Mañas Morales (24), ο Luís Montero García (33) και ο Luis Cobo Mier (29) ξεκινούν το ταξίδι τους προς την Ανδαλουσία για την πρώτη κοινωνία του μικρού αδερφού του Morales. Μετά από βλάβη στο αυτοκίνητό τους πήραν το τραίνο ως το Πουέρτογιανο, όπου και νοίκιασαν αυτοκίνητο για να συνεχίσουν το ταξίδι τους, ωστόσο ο ιδιοκτήτης της εταιρείας ενοικίασης αυτοκινήτων μπερδεύοντας τους τρεις ιδιαίτερα βιαστικούς νέους με τα σκίτσα των μελών της ETA που παρουσιάζονταν στη τηλεόραση επικοινώνησε με την αστυνομία. Αφού έφτασαν στο προορισμό τους, οι τρεις νέοι συνέχισαν το ταξίδι τους προς την Ροκέτας ντε Αλμερία που έμενε ο άλλος αδερφός του Morales. Εκεί τους συνέλλαβαν ένοπλοι αστυνομικοί με σκοπό να τους μεταφέρουν στην Αλμερία, που ήταν η έδρα της διοίκησης της χωροφυλακής στην ομώνυμη περιοχή. Τους ξαναείδαν την επόμενη μέρα, νεκρούς, με τα σώματα τους να έχουν σημάδια από σφαίρες και εντελώς καμένα μέσα στο νοικιασμένο αυτοκίνητο τους, ένα Ford Fiesta. Η επίσημη εκδοχή έλεγε πως οι τρεις επιτέθηκαν σε αυτοκίνητα της χωροφυλακής κοντά στη κωμόπολη Χεργκάλ, και πως οι Πολιτοφύλακες ανταπέδωσαν τα πυρά για να αμυνθούν με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο των τριών να βγει από το δρόμο και να πάρει φωτιά. Ένα χρόνο αργότερα όταν άρχισε η δίκη για την υπόθεση αποκαλύφθηκε πως ο διοικητής της Πολιτοφυαλκής, Carlos Castillo Quero μαζί με τους συνεργούς του βασάνισαν και εκτέλεσαν τους τρεις στο εγκαταλειμμένο στρατόπεδο του Κάζαφουέρτε και μετά έβαλαν φωτιά στο αυτοκίνητο και στα τρία θύματα για να σβήσουν τα ίχνη τους. Η υπόθεση πήρε τέτοιες διαστάσεις που συνέβαλε στην πτώση της κυβέρνησης του UCD και στην άνοδο στην εξουσία των σοσιαλιστών του PSOE, που είχαν κάνει την υπόθεση σημαία στις εκλογές του 1982. Η υπόθεση αυτή γνωστή ως η Υπόθεση της Αλμερία (El caso Almería), μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1984 από τον Pedro Costa Musté.

Carlos Cano – El Caso Almería (Si Estuvieran Abiertas Todas las Puertas, 1983)

Ρόουμπερν, Αυστραλία, 28 Σεπτεμβρίου 1983

Ήταν 28 Σεπτεμβρίου όταν μερικοί, υπό την επήρεια αλκοόλ, αστυνομικοί εκτός υπηρεσίας βρέθηκαν στο ξενοδοχείο Βικτόρια στο Ρόουμπερν. Εκεί είχε βρεθεί και ένα από τα μέλη της σχετικά μεγάλης κοινότητας Αβορίγινων της πόλης που είχε πάει για να αγοράσει ένα μπουκάλι αλκοόλ από τη κάβα του ξενοδοχείου, οι αστυνομικοί τον έβρισαν και τον έδιωξαν από το ξενοδοχείο, ενώ ένας από αυτούς τον ακολούθησε έξω από το ξενοδοχείο και του επιτέθηκε, όταν ο Αβορίγινας, που ονομάζονταν Ashley James, αντιστάθηκε και του επιτέθηκαν και οι υπόλοιποι αστυνομικοί με αποτέλεσμα να ξεσπά μια γενιεκυμένη σύρραξη μεταξύ αστυνομικών και άλλων Αβορίγινων, μεταξύ τους και ο 16χρονος John Pat. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Pat χτυπήθηκε στο πρόσωπο και έπεσε προς τα πίσω χτυπώντας το κεφάλι του στην άσφαλτο, και στη συνέχεια ένας αστυνομικός τον κλώτσησε στο κεφάλι και στη συνέχεια μαζί με άλλους τέσσερις Αβορίγινες, τον έσυραν και τον πέταξαν στο πίσω μέρος ενός αστυνομικού βαν. Στο τμήμα τους πέταξαν έξω στο πεζοδρόμιο και συνέχισαν να τους χτυπούν κλωτσώντας και γρονθοκοπώντας τους με απόλυτη αγριότητα. Στη συνέχεια ο John Pat βρέθηκε πεταμένος σε ένα κελί και περίπου μια ώρα αργότερα, όταν πήγε κάποιος να ρίξει μια ματιά ήταν νεκρός. Η νεκροψία έδειξε σπασμένο κρανίο, οίδημα του εγκεφάλου, σημάδια από πολλαπλά χτυπήματα σε ολόκληρο το κρανίο, μέχρι και ρήξη της αορτής από τα χτυπήματα, η αστυνομία αρνήθηκε πως χτυπήθηκε με γροθιές και κλωτσιές και πως τα τραύματα οφείλονταν στη πτώση του πριν τη σύλληψη. Οι πέντε εμπλεκόμενοι αστυνομικοί τέθηκαν σε διαθεσιμότητα με πλήρη μισθό, το τελευταίο εξαιτίας των πιέσεων του σωματείου των αστυνομικών, μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση, όπου τελικά ένα λευκό σώμα ενόρκων τους αθώωσε.

Archie Roach – John Pat (Journey, 2007)

Επίλογος

Είναι η κάλυψη ανθρώπων που δεν θα έπρεπε να είναι αστυνομικοί· η υπεράσπιση του απαράδεκτου· η κατασκευή δικαιολογιών για ξυλοδαρμούς, βιασμούς, ακόμη και θανάτους· η προκλητική ατιμωρησία, αρκετοί λόγοι για να πούμε πως η αστυνομία είναι μια συμμορία σαν την Μαφία στη δομή και τους κώδικές της; Τουλάχιστον σύμφωνα με ένα πρώην αστυνομικό, η απάντηση είναι: Ναι. Και πάντα το βάρος αυτής της συμμορίας θα γίνεται πιο αισθητό στις πιο περιθωριοποιημένες και στοχοποιημένες κοινότητες.

Homomilitia – Policja (Twoje ciało – twój wybór, 1996)

Μπορείτε να διαβάσετε τα δύο προηγούμενα μέρη της σειράς Γιατί Όλοι Μισούν την Αστυνομία πατώντας εδώ για το πρώτο μέρος και εδώ για το δεύτερο

 

Βιβλιογραφία

Gang Wars: The Failure of Enforcement Tactics and the Need for Effective Public Safety Strategies, Justice Policy Institute, 2007

Statewatch News online: Five police officers on trial over the death of Semira Adamu in 1998, statewatch, https://www.statewatch.org/news/2003/december/statewatch-news-online-five-police-officers-on-trial-over-the-death-of-semira-adamu-in-1998/

Semira: Death at the hands of police violence, Fair Trials, https://www.fairtrials.org/articles/case-studies/semira/

Belgian police guilty of deportation death, The Guardian, https://www.theguardian.com/world/2003/dec/13/andrewosborn

Belgium: Semira Adamu’s case an opportunity to further review expulsion procedures, Amnesty International UK, https://www.amnesty.org.uk/press-releases/belgium-semira-adamus-case-opportunity-further-review-expulsion-procedures

Belgium’s controversial migrant detention center: ‘They don’t even have access to showers’, InfoImmigrants,  https://www.infomigrants.net/en/post/12585/belgiums-controversial-migrant-detention-center-they-dont-even-have-access-to-showers

New York cops cleared in killing of Patrick Dorismond, World Socialist Web Site, https://www.wsws.org/en/articles/2000/08/nyc-a02.html

Diallo II?, National Review, https://web.archive.org/web/20090103144712/http://www.nationalreview.com/george/george032300.html

City Settles Suit In Guard’s Death By Police Bullet, The New York Times, https://web.archive.org/web/20080517110343/http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=940DE0DA133EF930A25750C0A9659C8B63

Student Protester Dies in Paris; Tension High, Los Angeles Times, https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1986-12-07-mn-1398-story.html

Oussekine: The police killing that shocked France, BBC Culture, https://www.bbc.com/culture/article/20220510-the-police-killing-that-shocked-france

Police killing of French-Algerian student Oussekine remembered on screen, at last, Radio France Internationale, https://www.rfi.fr/en/france/20220511-police-killing-of-french-algerian-student-oussekine-brought-to-the-screen

‘Our Brothers’: Unravelling the deaths of two students, including Malik Oussekine, in Paris, Le Monde, https://www.lemonde.fr/en/culture/article/2022/12/09/our-brothers-unravelling-the-deaths-of-two-students-including-malik-oussekine-in-paris_6007162_30.html

L’histoire d’Abdel Benyahia, tué par un policier le même jour que Malik Oussekine, Institut national de l’audiovisuel, https://www.ina.fr/ina-eclaire-actu/abdel-benyahia-malik-oussekine

Today in London policing history – Who killed Colin Roach?, past tense, https://pasttense.co.uk/2022/01/12/today-in-london-policing-history-1983-colin-roach-dies-in-stoke-newington-police-station/

Benjamin Zephaniah on how Colin Roach’s death inside Stoke Newington Police Station sparked a movement 35 years ago, Hackney Gazette, https://www.hackneygazette.co.uk/news/22936994.benjamin-zephaniah-colin-roachs-death-inside-stoke-newington-police-station-sparked-movement-35-years-ago/

On the death of Colin Roach and “community policing” (Workers Playtime, 1983), libcom.org, https://libcom.org/article/death-colin-roach-and-community-policing-1983-workers-playtime

Decade-old death resurfaces (Feb 22, 2000), Saskatoon Star Phoenix, https://thestarphoenix.com/news/saskatoon/decade-old-death-resurfaces-feb-22-2000

Starlight Tours, Criminal Podcast, https://thisiscriminal.com/episode-138-starlight-tours-4-17-2020/

Freezing Deaths: The Starlight Tours, Legal Aid Saskatchewan, https://gladue.usask.ca/node/2860

Saskatoon police chief admits starlight cruises are not new, Wind Speaker, 1 Ιουλίου 2003

Neil Stonechild: Timeline, CBCNews, https://www.cbc.ca/news2/background/stonechild/timeline.html

Someone at police headquarters deleted starlight tour reference on Wiki page, Saskatoon Star Phoenix, https://thestarphoenix.com/news/local-news/someone-at-police-headquarters-deleted-starlight-tour-reference-on-wiki-page

Austria: Incidents of police brutality continue, Amnesty International, News Service 041/00, AI INDEX: EUR 13/07/00 https://www.amnesty.org/en/wp-content/uploads/2021/06/eur130072000en.pdf

The Marcus Omofuma Memorial in Vienna (2003), Black Central Europe, https://blackcentraleurope.com/sources/1989-today/the-marcus-omofuma-memorial-in-vienna-2003/

Zehn Jahre später: Der Fall Omofuma wirkt noch nach, Die Presse, https://www.diepresse.com/474709/zehn-jahre-spaeter-der-fall-omofuma-wirkt-noch-nach

The Omofuma Deportation, visioncarto, https://www.visionscarto.net/IMG/pdf/deportation-omofuma.pdf

May 1st 2009: 10th anniversary of the death of Marcus Omofuma, no-racism.net, http://no-racism.net/article/2905

Argentina marks ‘Night of the Pencils’, BBC News, https://www.bbc.com/news/world-latin-america-14910859

No tenemos miedo, queremos justicia, Pagina|12, https://www.pagina12.com.ar/diario/elpais/1-74141-2006-10-07.html

Argentine missing witness rally, BBC News, http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/5415256.stm

Esto no es una desaparición cualquiera, Pagina|12, https://www.pagina12.com.ar/diario/elpais/1-73579-2006-09-26.html

New directors/new films; ‘The Night of the Pencils,’ by Olivera, The New York Times, https://www.nytimes.com/1987/03/14/movies/new-directors-new-films-the-night-of-the-pencils-by-olivera.html

For Spaniards who remember 1981, the storming of the Capitol looked eerily familiar, The Guardian, https://www.theguardian.com/commentisfree/2021/jan/09/spaniards-1981-storming-capitol-spain-trumpism

El teniente general Valenzuela, jefe del Cuarto Militar del Rey, gravemente herido en atentado en Madrid, El País, https://web.archive.org/web/20190511202333/https://elpais.com/diario/1981/05/08/espana/358120813_850215.html

Tres víctimas olvidadas, El Mundo, https://www.elmundo.es/suplementos/cronica/2005/502/1117317603.html

El ex jefe de la Guardia Civil de Almería, condenado a 24 años por homicidio, El País, https://web.archive.org/web/20190511231755/https://elpais.com/diario/1982/07/31/sociedad/396914402_850215.html

El viaje de vuelta a Santander. 40 años del ‘caso Almería’, La Marea, https://www.lamarea.com/2021/05/10/el-viaje-de-vuelta-a-santander-40-anos-del-caso-almeria/

Aboriginal deaths in custody: the case of John Pat, Peter N. Grabosky, Race & Class, Volume 29, Issue 3, 87-95, https://doi.org/10.1177/030639688802900306

‘I was in a gang. It’s called the police.’, Wisconsin Examiner, https://wisconsinexaminer.com/2020/06/11/i-was-in-a-gang-its-called-the-police/

από: https://geniusloci2017.wordpress.com