H Λατινοπούλου είναι ένα καθαρό παράδειγμα εκπροσώπου της alt right (alternative right, εναλλακτική ρατσιστική ακροδεξιά) στην πολιτική. Αν το κόμμα που έστησε με τον Μπογδάνο, δεν εισπράξει παραπάνω ποσοστά από αυτά που εμφανίζουν οι δημοσκοπήσεις, θα είναι μόνο γιατί θα συσπειρωθούν περισσότεροι -ες γύρω από το κόμμα του Κασιδιάρη. Το ομοφοβικό της παραλήρημα με αφορμή την ανάγνωση παραμυθιών από drug queens δεν μας εξέπληξε.

Το ίδιο πρόσωπο που αποκαλούσε φασίστρια την Φ. Σκορδά επειδή είπε πως κάποιος πρέπει να κατεβάσει τον λογαριασμό της από τα social γιατί είναι επικίνδυνη, ζητάει να απαγορευτεί σε άτομα ΛΟΑΤ+ να διαβάζουν παραμύθια σε παιδιά (σε λίγο θα ζητήσει απαγόρευση και για τα Αριστοφανικά έργα).  Αυτή είναι η επικοινωνιακή πολιτική της alt right διεθνώς. Εκφράζουν φασίζουσες απόψεις εγκαλώντας ταυτόχρονα τους πολιτικούς τους αντιπάλους ότι δεν είναι αρκετά δημοκράτες.

Οι χειροκροτητές της Λατινοπούλου και όσων πρεσβεύει ζουν ανάμεσά μας και αυξάνονται όσο τη δυσαρέσκεια από τις κυβερνητικές πολιτικές την  καρπώνεται η αντίδραση, ως η μοναδική δήθεν αντισυστημική πρόταση. Κι όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι η δεξιά του Μητσοτάκη, έχει υιοθετήσει ακροδεξιές θέσεις για να αποφύγει τη διαρροή ψηφοφόρων αλλά και γιατί έχει εκπροσώπους της ακροδεξιάς στα σπλάχνα της.

Γνωστός φίλος μητσοτακικός αρθρογράφος της Καθημερινής, είχε εκφράσει πριν κάποιους μήνες την αγωνία «...αν τελικά τα μικρά κόμματα της Δεξιάς μπορέσουν να βρουν γλώσσα επικοινωνίας μαζί τους ή αν θα παραμείνουν στη μιζέρια της δημοσκοπικής ανωνυμίας». Κι αυτό, γιατί οι δημοσκοπήσεις του συγκροτήματος, έδειχναν,  πως ένα ποσοστό που κυμαίνεται περί το 15% (μέρος του οποίου είχε επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015) διακρίνεται για τις αντισυστημικές θέσεις του. Που είναι σήμερα η δύναμη της αντισυστημικής Αριστεράς, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά διεθνώς;

Ο καθηγητής και αριστερός ακτιβιστής Αλεξ Καλλίνικος σε συνέντευξή του  στην «Εφ.Συν.» εξηγώντας τους λόγους ανόδου της Ακροδεξιάς, μεταξύ άλλων υπογράμμιζε:

«Η Ακροδεξιά αυτοπαρουσιάζεται –ψευδώς και δημαγωγικά– σαν μια ριζοσπαστική και αντισυστημική αντιπολίτευση και αυτό, σε συνδυασμό με τη ρατσιστική κατασκευή της ενός αποδιοπομπαίου τράγου στο πρόσωπο των μεταναστών και των προσφύγων, της επιτρέπει να αυξάνει τη δύναμή της, ιδιαίτερα στον βαθμό που τα κυρίαρχα αστικά κόμματα μιμούνται τη ρητορική της και τις πολιτικές της.  Η Αριστερά δεν εμφανίζεται σαν μια αντισυστημική εναλλακτική. Αυτό ισχύει όντως για τα κυρίαρχα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, αλλά ισχύει συχνά και για τη ριζοσπαστική Αριστερά».

Η Ελλάδα, μπορεί να είναι μακριά από το να επιλέξει τη Μελόνι της, ωστόσο οι Μελονικές ιδέες δεν είναι τόσο περιθωριακές στην Ελλάδα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν φαίνεται να το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα. Η Λατινοπούλου, μπορεί να καταγράφεται στις γραφικές ακροδεξιές περιπτώσεις από την πλειοψηφία του αριστερού κόσμου, αλλά το ίδιο συνέβαινε επί χρόνια με πρόσωπα που σήμερα κοσμούν το υπουργικό συμβούλιο του Μητσοτάκη.

Και για να μην χύσουμε δάκρυα και τόνους μελανιού μετεκλογικά, αναλύοντας ένα πιθανό και επικίνδυνο come back ακροδεξιών και νεοναζιστικών κομμάτων, καλό είναι να μην είμαστε τόσο αδιάφοροι ή συγκαταβατικοί στο ότι η Αριστερά έχει απωλέσει τα αντισυστημικά χαρακτηριστικά της. Ή τουλάχιστον, ας μη στοχοποιούνται όσοι και όσες επιμένουν να δείχνουν ακόμα το δάσος σε μια προεκλογική συζήτηση, που περιστρέφεται όλο και περισσότερο γύρω από το δέντρο. 

πηγη: https://tvxs.gr