Υπάρχουν στιγμές, πρόσωπα, πολιτικές αποφάσεις που για την ορθότητα τους ή όχι θα κριθούν από την ιστορία. Έτσι και η στάση της Νέας Δημοκρατίας στο θέμα του Μακεδονικού, τόσο ευρισκόμενη στην αντιπολίτευση, όσο και όταν ανέβηκε στην κυβέρνηση. Πριν, όμως, αναλάβει δράση ο ιστορικός του μέλλοντος, αποφάσισα να ασκήσω και εγώ, ένας ταπεινός, μελλοντικός πολιτικός επιστήμονας (σε καλό δρόμο είμαστε, όλο και μειώνονται τα χρωστούμενα μαθήματα) την δική μου κριτική.

Πάμε τώρα στα σοβαρά. Προ ολίγων ημερών, κατέφθασε στην χώρα μας για να συναντηθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Ζόραν Ζάεφ, ο πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας. Όσο κι αν προσπάθησε ο Μητσοτάκης και το συνάφι του, δίνοντας γραμμή στη Λίστα Πέτσα, ώστε να μην γίνει γνωστή αυτή η συνάντηση, τα social media έδειξαν για ακόμη μια φορά τα δόντια τους, την δύναμη τους, διακινώντας την είδηση, κάνοντας την γνωστή σε όλους. Ο άνθρωπος που τσίριζε «δεν θα υποδεχτώ ποτέ πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας» και τον υποδέχθηκε θερμά και του χτύπησε τον αγκώνα (χειραψία αλά κορονοϊός) και τον ευχαρίστησε για την συμφωνία.

Επιτρέψτε μου τώρα να σας ταξιδέψω δύο χρόνια πίσω, στο κοντινό 2018. Πολιτικός αναβρασμός επικρατεί στην ενδοχώρα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει σε συμφωνία με τα Σκόπια, στοχεύοντας στην λύση του Μακεδονικού ζητήματος, που ταλανίζει εδώ και 35-40 χρόνια την εξωτερική μας πολιτική. Κάπως έτσι ξεκινά η μεγαλύτερη πολιτική εξαπάτηση ψηφοφόρων στην ιστορία μας.

Μακεδονομάχοι, περικεφαλαίες, πανοπλίες, «Μέγα Αλέξανδροι», άρχισαν να ξεπροβάλλουν από παντού. Διαδηλώσεις, πορείες για την ελληνικότητα της Μακεδονίας διοργανώνονταν σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας, με αποκορύφωμα αυτές της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας. Ε ναι, αυτή ήταν η ευκαιρία της Νέας Δημοκρατίας για να πιάσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Το ήξεραν όλοι. Ή θα πουλούσαν παραμύθι και ψέμα για να τσιμπήσουν ψήφους από τους επίδοξους Μακεδονομάχους ή θα παρακαλούσαν το ΚΙΝΑΛ για να συγκυβερνήσουν.

Ας μη γελιόμαστε. Όποτε κι αν γίνονταν οι εθνικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχανε και η ΝΔ θα κέρδιζε. Το μόνο που θα άλλαζε χωρίς την Συμφωνία των Πρεσπών, θα ήταν ότι η Νέα Δημοκρατία δύσκολα θα έφτανε την αυτοδυναμία και ο ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν περίπου δύο μονάδες πάνω από την επίδοση που τελικά πέτυχε (τόσο υπολογίζεται η φθορά του από το Μακεδονικό).

Εντελώς διαφορετικές ισορροπίες. Αμφισβήτηση προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ήττα για τον Αλέξη Τσίπρα, την οποία όμως εύκολα θα μετέφραζε ως προσωπική νίκη στη μάχη των ηγετών, καθώς ο Τσίπρας κουβαλούσε και μια πεντάχρονη κυβερνητική φθορά. Τέλος πάντων, ας ξεπεράσουμε τις υποθέσεις και ας επανέλθουμε.

Εκείνη την περίοδο, λοιπόν, σύσσωμη η ΝΔ ξεχύθηκε σε τηλεοπτικά πάνελ και διαδηλώσεις, υψώνοντας τους αντιπολιτευτικούς τόνους, ακολουθώντας μια ακραία πολιτική μίσους προς την «προδοτική» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, σπέρνοντας τον εθνικό διχασμό στους πολίτες.

Ενδεικτικά μόνο αναφέρω τις δηλώσεις Κυρανάκη για «εθνική ήττα», τονίζοντας ότι «η Νέα Δημοκρατία δεν θα υπερασπιστεί την συμφωνία», ο Γεωργιάδης έκανε λόγο για «εθνικό έγκλημα», ενώ ο Σαμαράς προχώρησε ένα βήμα παραπέρα την πολιτική χυδαιότητα υποστηρίζοντας ότι «ο Τσίπρας ξεπούλησε την Μακεδονία ως αντάλλαγμα της μη περικοπής συντάξεων». Αυτοί που κατηγορούσαν τους συριζαίους ως λαϊκιστές, αποδείχτηκαν οι μεγαλύτεροι λαϊκιστές του αιώνα!

Ανάλογη πολιτική κατεύθυνση ακολούθησε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, κάνοντας λόγο για «εθνικό λάθος», «προδοσία», καθιστώντας σαφή την πρόθεση του περί άσκησης βέτο στην ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την μία φορούσε τις μακεδονικές περικεφαλαίες, ενώ από την άλλη πανηγύριζε καθώς και το θέμα διευθετήθηκε και το πολιτικό κόστος βάραινε αποκλειστικά τον Τσίπρα.

Σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα γεμάτη εθνικιστές, ακροδεξιούς, θιγμένους, πικραμένους και εγκεφαλικά καμμένους, η Νέα Δημοκρατία όχι μόνο έριξε δίχτυα αλλά τα γέμισε κιόλας. Έριξε τα δίχτυα της υποκρισίας, των ψεμάτων και της εξαπάτησης, τα οποία εξαργυρώθηκαν με χιλιάδες ψήφους ανθρώπων που, ξανά, τους πίστεψαν.

Οι ίδιοι ψηφοφόροι που το 2015 δεν ήθελαν να τους βλέπουν στα μάτια τους, κατηγορώντας τους για την οικονομική καταστροφή, τώρα, σα να μην πέρασε μια μέρα, τους ξανά εμπιστεύτηκαν με κλειστά τα μάτια, πιστεύοντας ανυπόστατες εξαγγελίες περί ακύρωσης της συμφωνίας. Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ για αυτό το πισωγύρισμα; Φταίει και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά είναι καιρός να πάψουμε να νταντεύουμε τον Έλληνα ψηφοφόρο.

Τον Έλληνα ψηφοφόρο που δεν θα σταματήσει ποτέ να μας εκπλήσει, ως επί το πλείστον αρνητικά. Που έχει αποδείξει ότι κάτι συμβαίνει κατά την εκλογική περίοδο, δεν ξέρω τι, αλλά κάτι που του αφαιρεί την μνήμη. Πώς αλλιώς να εξηγηθεί αυτό το πισωγύρισμα στις πολιτικές επιλογές; Οι συνωμοσιολόγοι θα πουν ότι μας ψεκάζουν, εγώ θα πω ότι η μνήμη προσθέτει δύναμη και όποιος την χάνει γίνεται έρμαιο στα χέρια επικίνδυνων ανθρώπων.

Κέρδισαν, λοιπόν, τις εκλογές, έχοντας συγκεκριμένη και απόλυτη θέση, τόσο ως προς την συμφωνία όσο και ως προς αυτούς που την ψήφισαν. Ωστόσο, δεν άργησε να φανεί το ψέμα, η απατεωνιά, η εκμετάλλευση και η πατριδοκαπηλία της νέας κυβέρνησης. Η στροφή στην στάση της ΝΔ στο Μακεδονικό ήταν 180 μοιρών.

Παραμέρισαν τις πορείες, τις υποσχέσεις, το πόσο «εθνικά επιζήμια» ήταν η συμφωνία, τους χιλιάδες που τους πίστεψαν και τους εμπιστεύτηκαν και προχώρησαν στην τήρηση κατά γράμμα της συμφωνίας. Ναι, είναι γεγονός. Η Νέα Δημοκρατία τιμά και σέβεται απόλυτα την συμφωνία. Μια στάση που, πραγματικά, ήταν τόσο αναμενόμενη.

Και όσο κι αν στην ακροδεξιά πτέρυγα (Σαμαράς, Γεωργιάδης, Βορίδης, Πλεύρης κτλ) προσπαθούσαν κάπως να δικαιολογηθούν, κάπως να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, διατηρώντας το ακραίο, εθνικιστικό κοινό τους, έρχεται και αυτός ο κατεργάρης Ζάεφ και τους το κάνει το μαγαζί, οίκο ανοχής με μια του κουβέντα. «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε μάχες για εμάς, είμαι πολύ ευχαριστημένος από την στάση του». Τι να μαζέψεις και ποιος να σε πιστέψει πια; Ο Ζάεφ απλά επιβεβαίωσε την υποκρισία τους.

Αλήθεια, πού είστε όλοι εσείς που φωνάζατε μαζί τους στις πλατείες για την Μακεδονία; Πού είστε όλοι εσείς που κάνατε λόγο για προδοσία; Πού είστε μακεδονομάχοι μου; Αλήθεια, τι είναι πιο τίμιο; Να υποστηρίζεις με επιχειρήματα και να προχωράς στην σύναψη μιας συμφωνίας με τους βόρειους γείτονες σου, λύνοντας ένα χρόνιο πρόβλημα και στοχεύοντας στην ενδυνάμωση της εξωτερικής σου πολιτικής ή να εξαπατάς τους πολίτες, υφαρπάζοντας την ψήφο τους και αλλάζοντας ρητορική ανεβαίνοντας στην κυβέρνηση; Προσέξτε. Δεν σας ρωτώ αν η συμφωνία είναι ή όχι θετική αλλά ποια στάση ήταν πιο τίμια και ξεκάθαρη.

Πάντως, όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις, στο εσωτερικό της ΝΔ επικρατεί αναβρασμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε τα χαρτιά του, κάνοντας γνωστό ότι θα ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία στις επικείμενες τρεις συμφωνίες μεταξύ της χώρας μας και της Βόρειας Μακεδονίας, που θα έρθουν σύντομα στη Βουλή. Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει αναστάτωση, ενώ στο παρασκήνιο ήδη κυκλοφορεί ότι ο Αντώνης Σαμαράς είτε θα απουσιάσει είτε θα ψηφίσει όχι. Άραγε τι στάση θα κρατήσουν οι λοιποί ακροδεξιοί;

Το θρίλερ έχει ακόμη πολλά επεισόδια. Φτιάξτε ποπ κορν, αράξτε και διασκεδάστε ελεύθερα. Φανταστείτε μόνο εκείνη την μέρα να «αρρωστήσουν» και να απουσιάσουν 15-20 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Θα γελάσει και το ποικιλόχρωμο ερίφιο (κοινώς παρδαλό κατσίκι)!

*Ο Θεόκριτος Αργυριάδης είναι φοιτητής πολιτικών επιστημών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

πηγη:https://www.koutipandoras.gr