Η Ουγγαρία θα έχει εγκρίνει την προσχώρηση της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου. Ετσι, εκ των πραγμάτων τίθεται το ερώτημα πότε η Τουρκία του Ερντογάν θα άρει το βέτο της ως προς την ένταξη των δύο χωρών στην Ατλαντική Συμμαχία.

Θα συντονιστεί η Aγκυρα με τη Βουδαπέστη έτσι ώστε πριν από το τέλος του χρόνου να μπορέσουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να αξιοποιήσουν επικοινωνιακά την ένταξη δύο παραδοσιακά ουδέτερων χωρών;

Με άλλα λόγια, ποιος θα κάνει την επόμενη κίνηση;

Οι ΗΠΑ, ξεμπλοκάροντας τα F-16 που θέλει να αγοράσει αλλά και να αναβαθμίσει η Τουρκία;

Ή ο Ερντογάν, σε μια κίνηση συμμαχικής πολιτικής ορθότητας;

Πριν από λίγες εβδομάδες, την ίδια στιγμή που ο Σάλιβαν συναντούσε τον Καλίν στην Κωνσταντινούπολη γινόταν γνωστό στη Νέα Υόρκη ότι ανοίγει ο δρόμος για δικαστική επανεξέταση της υπόθεσης της τουρκικής τράπεζας HalkBank, η οποία σύμφωνα με το κατηγορητήριο είχε παραβιάσει τις κυρώσεις σε βάρος του Ιράν, με πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση να διαδραματίζουν πρόσωπα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος του Τούρκου προέδρου.

Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ είναι βέβαιο ότι πιστεύουν πως έχουν κάνει την επόμενη κίνηση και κατά συνέπεια η μπάλα βρίσκεται τώρα στην τουρκική πλευρά.

Η νέα δεξιά κυβέρνηση της Σουηδίας, που τη στηρίζει –χωρίς να συμμετέχει– η Ακροδεξιά, προφανώς και δεν έχει τις ίδιες ευαισθησίες για τους πρόσφυγες Τούρκους και Κούρδους που έχουν ζητήσει πολιτικό άσυλο στη χώρα.

Ετσι, υπάρχει σοβαρό κίνητρο να συνδέσει ο Ερντογάν την άρση του βέτο με την έκδοση των «τρομοκρατών» του ΡΚΚ που έχει ζητήσει η Αγκυρα.

Στα παραπάνω υπάρχει μια διαφορετική εκτίμηση του πολιτικού χρόνου:

Για τις ΗΠΑ η εκκρεμότητα της ένταξης των δύο σκανδιναβικών χωρών στο ΝΑΤΟ είναι επείγουσα προτεραιότητα.

Για τον Ερντογάν ισχύει μια διαφορετική προσέγγιση καθώς θα ήθελε, στον βαθμό που δεν πετυχαίνει συνολική εκκαθάριση εκκρεμοτήτων με τις ΗΠΑ, να συνεχίσει την αντιδυτική και αντιαμερικανική ρητορική μέχρι τις εκλογές της προσεχούς άνοιξης.

Τούτων λεχθέντων, η ένταξη στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του Ερντογάν, καθώς αποτρέπει την επιβολή νέων κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, όχι πλέον για τους S-400 αλλά για την αυτοανακήρυξή της σε μεσολαβητή μεταξύ Μόσχας και Κιέβου, έναν ρόλο που είναι το άλλοθι για να μη μετέχει στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.

Ετσι, το βέτο στη νέα διεύρυνση του ΝΑΤΟ είναι «ασφάλεια ζωής» για τον Ερντογάν.
πηγη: https://www.efsyn.gr