Η αλήθεια, ωραιότητα, ηθικότητα, πολιτισμός είναι αξίες που ισχύουν παντού και πάντοτε και καμία δύναμη δεν τις περιορίζει!

Ένα έργο, όσο πραγματοποιεί, τις παραπάνω παγκόσμια και αρχαιόθεν, αναγνωρισμένες αξίες, όσο «μετέχει» αυτών των αξιών, είναι και αυτό πάνω από χρόνο από χώρο. Και οι εργάτες-δημιουργοί τέτοιων έργων, είναι πάνω από χρόνο και τόπο! Και, υπ’ αυτήν την έννοια μπορούμε, δικαίως, να ισχυριζόμαστε ότι δεν ανήκουν στην πατρίδα τους, αλλά στην ο ι κ ο υ μ έ ν η…

Αλλά η αλήθεια, η ωραιότητα, η ηθικότητα, η μεγαλοσύνη, η ελευθερία, ο πολιτισμός… δεν υπάρχουν, μόνο, ως ιδέες στον «επουράνιο τόπο» του Πλάτωνα. Έρχονται κάτω στη γη και ενσαρκώνονται σε έργα τέχνης, σε πράξεις ηθικές, πολιτικές ή πολιτιστικές… Δημιουργείται κατ’ αυτόν τον τρόπο μια πολυμορφία και μια άπειρη ποικιλία εκφράσεων και καθώς πολλαπλασιάζονται μέσα στους αιώνες οι τρόποι έκφρασης των ιδεών και των πρακτικών, σχηματίζουν μια γραμμή που όλο προχωρεί προς την ολοκλήρωση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Με άλλα λόγια να γίνει ο άνθρωπος, Άνθρωπος.

Η άπειρη αυτή πολυμορφία συντάσσεται σε γένη και σε είδη. Υπάρχουν άτομα που έχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους και κοινές διαφορές με όλα τα άλλα. Υπάρχουν τέτοιες διαφορές μέσα στο χρόνο, και, κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Αλλά υπάρχουν και τέτοιες διαφορές των σύγχρονων ατόμων ή ομάδων μέσα στο χώρο. Και εννοώ τη σημερινή πραγματικότητα με τους μετανάστες (πρόσφυγες), τις μειονότητες και λοιπά. Εκεί βασική διάκριση είναι η διάκριση της εθνικότητας. Είμαι, όμως, της γνώμης και σύμφωνα με τις αρχές και το χάρτη του ΟΗΕ, ότι οι ταξικές, οι στενά φυλετικές, οι κλιματικές, οι θρησκευτικές και οι εθνικές διαφορές, μπορούν να αμβλυνθούν, όταν δημιουργηθούν συνθήκες για κοινότητα ψυχική, για κοινή πνευματική παράδοση και πολιτιστική δράση, που ενώνουν τους ανθρώπους… συγκράτηση, όσο γίνεται, από τον κατήφορο προς την ευτέλεια και την ακινησία. Τελικός σκοπός, των προσπαθειών των ανθρωπιστών : να υποβάλουν και να φυτέψουν μες στο μυαλό του ανυποψίαστου ανθρώπου μιαν ορισμένη άποψη και αντίληψη για τα πράγματα του κόσμου και της ζωής, ώστε να ρυθμίζει ανάλογα την ανθρώπινη συμπεριφορά του. Εσωτερική ανάλυση των φαινομένων, εναρμόνιση των αντινομιών. Ερμηνεία αιτίων και αιτιατών. Αυτοσυγκέντρωση, πάλη και αγώνα επίπονο για το ωραίο, το μεγάλο και τ’ αληθινό που λέει και ο ποιητής.

Τέλος, θα ήθελα να υπογραμμίσω, πως όταν οι ιδέες

αυτές ενσαρκώνονται σε έργα και πράξεις και συσχετίζονται με το χρόνο και το χώρο, γίνονται φλόγα που ωθεί τον άνθρωπο σε έργα αγαθά : φιλίας, συνεργασίας και ειρήνης…

Όλα τα κράτη υποχρεούνται να προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των ευρισκομένων ατόμων, στο έδαφός τους. Να μην επιτρέπουν δολοφονίες και κακομεταχείριση ή βία, από άτομα και ομάδες διαφορετικών ιδεολογιών και αντιλήψεων.

Σεβασμός προς τους θεμελιώδεις κανόνες ελευθερίας για όλους, χωρίς διακρίσεις φυλής, γλώσσας ή θρησκείας… Το κοινό ιδεώδες προς επίτευξη υπό πάντων των λαών και πάντων των εθνών…

Ενδεικτικά, αναφέρω μερικά από τα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου : όπως η προστασία της ζωής, της ελευθερίας και ασφάλειας, της τιμής και προσωπικότητας, της εργασίας, ελευθερίας σκέψεως και έκφρασης γνώμης και κυρίως απαγόρευσης δουλείας και βασάνων, δουλεμπορίου…, κάτι που δεν τηρείται διεθνώς σήμερα π.χ. από την Τουρκία με αποτέλεσμα να χάνουν τη ζωή τους, ακόμα και μικρά παιδιά (χθες χάθηκαν άλλα 16 μωρά και παιδιά!...). Να αποδεκατίζονται μειονότητες και λαοί και κανείς να μην αναφέρεται στη αιτία αυτών των τραγικών καταστάσεων. Αχ! Αυτή η Μέση Ανατολή που επέπρωτο να γίνει η πιο κραυγαλέα έκφραση της ανθρώπινης βλακείας και ηλιθιότητας, από την πλευρά των αντιμαχομένων, της ανθρώπινης υποκρισίας και ανηθικότητας από την πλευρά των δυνάμεων εκείνων, που ολοένα αναλαμβάνουν, τάχα, πρωτοβουλίες και διαμεσολαβήσεις, για να σταματήσει η κτηνώδης, στον παραλογισμό της ανθρωποσφαγή, ενώ είναι οι ίδιες δυνάμεις, οι ανήθικες και υποκριτικές, οι σιχαμερές, από Δύση και Ανατολή, που χύνουν κροκοδείλια χριστιανικά δάκρυα, που προμηθεύουν με τα όπλα τους αλληλοσφαζόμενους, γιατί έτσι συμφέρει, αφού δουλεύουν αποτελεσματικά οι πολεμικές τους βιομηχανίες!... Καρφί δεν τους καίγεται αν ανάμεσα στα ανταλλασσόμενα πυρά των ηλιθίων, τραγικά θύματα είναι, κυρίως, γυναίκες και παιδιά. Απεγνωσμένα πλάσματα, που πεινάνε, ξεσπιτώνονται και παίρνουν τους δρόμους της προσφυγιάς… και εμείς, από τον καναπέ μας τους κολλάμε και χίλια δυο προσωνύμια! (Ξεχνάμε πως τούτος ο τόπος δοκίμασε πάρα πολλές φορές, στη μακραίωνη ιστορία του, την προσφυγιά!...)

Και κάτι, ακόμη, το τέταρτο πρωτόκολλο της σύμβασης της Ρώμης (04/11/1950) προβλέπει την απαγόρευση των ομαδικών απελάσεων αλλοδαπών. Ενημέρωση καμιά, παραπληροφόρηση, άλλο τίποτα!... και ακούς, καθημερινά, κάθε είδους ανοησία και το χειρότερο : η άγνοια οδηγεί πάντα σε πράξεις βίας απαράδεκτες…

*Συνάνθρωποι, μη ξεχνάτε τα παιδιά της Συρίας, της Παλαιστίνης, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, και όπου αλλού στον κόσμο!...

ΠΑΝΟΣ ΑΝΕΣΤΙΟΣ (ΑΛΕΦΑΝΤΟΣ)

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ – ΝΟΜΙΚΟΣ

ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ