Μετά τη σύγκρουση Τίτο - Στάλιν το 1948 και τη ρήξη ανάμεσα στη Γιουγκοσλαβία και το Σοβιετικό Μπλοκ η γεωπολιτική υπεραξία της χώρας στους στρατηγικούς σχεδιασμούς της Δύσης εκτοξεύτηκε στα ύψη.
Eτσι, η διαφύλαξη της ενότητας της πολυεθνικής και ετερόκλητης πολιτισμικά και θρησκευτικά Ομοσπονδίας ανεδείχθη σε μία από τις στρατηγικές προτεραιότητες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989-91 συρρίκνωσε, αν δεν εκμηδένισε, τη γεωπολιτική αξία της Γιουγκοσλαβίας.
Αυτό το μήνυμα μετέφερε στις αρχές του 1991 ο τελευταίος πρέσβης των ΗΠΑ στην Ενιαία Γιουγκοσλαβία Τσίμερμαν τόσο στην ομοσπονδιακή όσο και στις τοπικές ηγεσίες προειδοποιώντας με τον πιο σαφή τρόπο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει παρέμβαση της Ουάσινγκτον για τη διαφύλαξη της ενότητας της χώρας.
Παρόμοιο μήνυμα έλαβε και η Τουρκία του Ερντογάν με την κλιμάκωση των πιέσεων από τον Μπάιντεν, από τον οριστικό αποκλεισμό της Aγκυρας από το πρόγραμμα των F-35 μέχρι την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ διαμηνύουν με τον πιο σαφή τρόπο ότι πιστεύουν πως ο Ερντογάν δεν έχει εναλλακτική επιλογή παρά τη μεθόδευση της προσαρμογής του στην πολιτική τους στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Ποτέ κανείς σοβαρά στην Ουάσινγκτον δεν φοβήθηκε ότι οι τακτικοί ελιγμοί του Πούτιν, που διευκόλυνε και εμβάθυνε την ανταρσία Ερντογάν απέναντι στις ΗΠΑ, συνιστούν συνολική εναλλακτική στρατηγική επιλογή για την Aγκυρα.
Η Τουρκία υποτιμήθηκε στρατηγικά στη θεώρηση της Ουάσινγκτον και εξάντλησε σε τακτικό επίπεδο κάθε περιθώριο εξισορροπητικών ελιγμών με τη Μόσχα, με κορυφαία διπλωματική στραβοτιμονιά την πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου της Ουκρανίας, Ζελένσκι, στην Aγκυρα.
Μέχρι τη συνάντησή του με τον Μπάιντεν, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, στα μέσα Ιουνίου στις Βρυξέλλες, ο Ερντογάν θα έχει κάθε λόγο να αποφύγει δηλώσεις και πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να βραχυκυκλώσουν ή ακόμη χειρότερα να ματαιώσουν τη συνάντηση στη βελγική πρωτεύουσα.
Στην Αγκυρα δεν έχουν αυταπάτες, καθώς το καλύτερο δυνατό σενάριο εξελίξεων είναι να ξεθωριάσει η αναγνώριση της Γενοκτονίας και να πιστωθεί η τουρκική διπλωματία θετικά αποτελέσματα στη διαμεσολάβησή της στο Αφγανιστάν ανάμεσα στην κυβέρνηση της Καμπούλ και τους Ταλιμπάν.
Ετσι ώστε να μπορούν να προσδοκούν ότι η συνάντηση Ερντογάν - Μπάιντεν στις Βρυξέλλες θα είναι μια αφετηρία σταδιακής εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων με τις ΗΠΑ.
Οι επιλογές των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, τη νοτιοδυτική Ασία και τη Μαύρη Θάλασσα δεν αφήνουν περιθώρια ανάκτησης του στρατηγικού ρόλου που διαδραμάτιζε η Τουρκία την εποχή 1947-91.
Αποχώρηση από το Αφγανιστάν, εξομάλυνση με το Ιράν, οριοθέτηση της προνομιακής ειδικής σχέσης με το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία, αποδοχή της παρουσίας και του ρόλου της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή είναι οι συνιστώσες της νέας υπό διαμόρφωση μεσανατολικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Ολα τα παραπάνω αθροιστικά καθιστούν την προώθηση μιας εθνικής τουρκικής περιφερειακής ατζέντας παράγοντα μείζονος περιπλοκής και αποσταθεροποίησης.
Η νεο-οθωμανική ατζέντα του Ερντογάν οδήγησε σε ένα από τα ευρύτερα και πιο ετερόκλητα μέτωπα δυσαρεστημένων στην Ιστορία των διεθνών σχέσεων από το Ιράν, το Ισραήλ μέχρι την Αίγυπτο και τη Γαλλία και τη Σαουδική Αραβία.
Μας έχετε ανάγκη περισσότερο απ’ ό,τι σας έχουμε, αυτοί είναι οι όροι μας, τους δέχεστε ή τους απορρίπτετε, απαντήστε μας μέχρι τα μέσα Ιουνίου, αυτό ήταν το μήνυμα Μπάιντεν προς τον Ερντογάν πίσω από το περιτύλιγμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
πηγη: https://www.efsyn.gr