του Γιάννη Αραχωβίτη

Η ζωή είναι σαν το τρενάκι στο Λούνα Πάρκ. Έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Έχει στιγμές πόνου και στιγμές χαράς. Είναι νόμος και ότι και να κάνεις θα γευτείς και τα δύο. Το θέμα είναι πώς προετοιμάζεσαι για να τα αντιμετωπίσεις.

Και οι χαρές, παρόλο που κρύβουν παγίδες, δεν μας χαλούν. Όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον πόνο. Εκεί ζοριζόμαστε, χαλιόμαστε και πολλές φορές μπορεί να καταφύγουμε και σε πράξεις ανίερες για να «βγούμε» από το μαρτύριο.

Όπως είπαμε όμως η ζωή είναι γεμάτη από μέρες (φως) και νύχτες (σκοτάδι). Το ένα ακολουθεί το άλλο. Το ζητούμενο είναι να υπομείνουμε με ψυχραιμία και καρτερία τα δύσκολα, να μην πανικοβληθούμε στο σκοτάδι, να μην παρασυρθούμε από την απελπισία και να μην χάσουμε την ανθρωπιά μας εις βάρος άλλων. Στα δύσκολα φαίνεται ο καθένας μας από το τι είναι φτιαγμένος. Το να νιώθεις τον πόνο σου είναι απόδειξη ζωής, απόδειξη ότι υπάρχεις. Το να νιώθεις τον πόνο του άλλου στα δύσκολα είναι απόδειξη ότι είσαι άνθρωπος.

Οι μέρες για τη χώρα μας και την ανθρωπότητα γενικώς είναι χαλεπές. Θα πρέπει να βρούμε τη δύναμη και το κουράγιο να αντέξουμε και να βγούμε νικητές. Ιδιαίτερα για όσο διαρκέσει η πανδημία μην ξεχνάμε το διπλανό μας, Να τον σεβόμαστε, να τον νοιαζόμαστε, να τον προσέχουμε και να τον προστατεύουμε. Μην κοιτάμε μόνο την πάρτη μας. Ας μοιράσουμε έμπρακτη αγάπη στον διπλανό μας. Ας δώσουμε ένα κομμάτι ψωμί σε αυτόν που πεινάει και στο ζωντανό του θεού. Όλοι χρειάζονται αγάπη, όλοι θέλουν να ζήσουν. Αν βοηθήσει ο ένας τον άλλο, όλοι θα βγούμε νικητές και υγιείς, όλοι θα βγούμε ζωντανοί και άνθρωποι.

πηγη:https://www.successmentor.gr