• α) Σεβόταν τη γνώμη των άλλων, αλλά δεν δίσταζε να αμφισβητεί τις «αυθεντίες» (γνώριζε από πρώτο χέρι τη θεωρία της «μεμονωμένης δημιουργίας» και όμως την ανέτρεψε με τη δική του θεωρία, της φυσικής επιλογής).
• β) Έδινε ιδιαίτερη σημασία στα στοιχεία που έρχονταν σε αντίθεση με τις θεωρίες του (ο Δαρβίνος συμπεριέλαβε στην Καταγωγή των ειδών ένα κεφάλαιο με τίτλο «Δυσχέρειες της θεωρίας» — ως εκ τούτου οι αντίπαλοί του σπάνια κατόρθωσαν να εγείρουν κάποια αντίρρηση που ο ίδιος να μην είχε ήδη σε κάποιον βαθμό μελετήσει).
• γ) Χρησιμοποίησε γενναιόδωρα τη συνεισφορά άλλων (το σύνολο της αλληλογραφίας του αριθμεί πάνω από 14.000 επιστολές, οι περισσότερες από τις οποίες περιλαμβάνουν εκτενείς ανταλλαγές απόψεων και ερωταπαντήσεις γύρω από επιστημονικά ζητήματα).

«Συνήθως, η επιστημονική κοινότητα στο σύνολό της είναι εκείνη στην οποία εμφανίζεται η ουσιώδης αυτή ένταση μεταξύ παράδοσης και αλλαγής», παρατηρεί ο Σάλογουεϋ, «αφού οι περισσότεροι άνθρωποι τείνουν συνήθως προς τον έναν ή τον άλλο τρόπο σκέψης. Εκείνο που είναι σχετικά σπάνιο στην ιστορία της επιστήμης είναι η τόσο επιτυχής συνύπαρξη αυτών των δύο αντίθετων χαρακτηριστικών σε ένα μόνον άτομο» (1991, σ. 32)."