Αν το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία είναι το «Δικαιοσύνη παντού», το αντίστοιχο σύνθημα της Νέας Δημοκρατίας του Μητσοτάκη θα έπρεπε να είναι: «Αδικία παντού».
Αδικία πρώτα από όλα στην Οικονομία και στη διαχείριση της ενεργειακής κρίσης. Όπου οι μεγάλες ολιγοπωλιακές επιχειρήσεις έγιναν πλουσιότερες, αποκομίζοντας δισεκατομμύρια ευρώ σαν υπερκέρδη από την αισχροκέρδεια που επέτρεψε η κυβέρνηση να κυριαρχήσει στην αγορά. Ενώ τα εκατομμύρια των καταναλωτών έγιναν φτωχότεροι, καθώς η κυβέρνηση όχι μόνο δεν πήρε μέτρα για να περιορίσει την ακρίβεια και να τους προστατεύσει, αλλά άφησε την αγορά αρρύθμιστη, στο έλεος των κερδοσκόπων. Που είναι αυτοί που ρυθμίζουν τις ανατιμήσεις με μόνο γνώμονα τη δική τους κερδοφορία.
Και επιπλέον ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ, προκειμένου να κερδοσκοπεί κι αυτή με τη σειρά της σε βάρος των καταναλωτών. Και τέλος δεν φορολόγησε τα υπερκέρδη των ολιγοπωλίων και δεν μείωσε την έμμεση φορολόγηση στα καύσιμα και στα είδη πρώτης ανάγκης, όπως έκαναν οι ευρωπαίοι εταίροι μας και ελάφρυναν τους πολίτες.
Κι ακόμη αδικία και στα διάφορα pass, στην κοροϊδία των επιδοτήσεων που η κυβέρνηση υπόσχεται σε όσους πλήττονται και τις οποίες τελικά δικαιούνται ελάχιστοι. Και οι οποίες καταλήγουν και πάλι στα ταμεία των μεγάλων επιχειρήσεων είτε αυτά είναι σούπερ μάρκετ, είτε επιχειρήσεις παραγωγής και διανομής ρεύματος.
Η κυβέρνηση επαίρεται για τις χιλιάδες αιτήσεις, κάθε φορά που υπόσχεται επιδοτήσεις. Εκείνο που κρύβει όμως είναι η αδικία της δικής της πολιτικής, που εξαθλίωσε τους πολίτες, οδηγώντας τους στην ανάγκη των κυβερνητικών… φιλόπτωχων αισθημάτων.
Όπως και εκείνο που κάθε φορά αποκρύπτει είναι η αδικία ότι τα επιδόματα τελικά τα δικαιούνται ελάχιστοι. Οι οποίοι, και αυτοί ακόμη, δεν σώζονται από τα ψίχουλα του μεγάλου φαγοποτιού που απομένουν γι’ αυτούς.
Η μεγάλη αδικία της κυβερνητικής πολιτικής τεκμηριώνεται κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο από τα διεθνή στοιχεία. Σύμφωνα με τη Eurostat η Ελλάδα είναι ουραγός στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στην Ευρώπη. Και συγχρόνως η Ελλάδα αναγορεύεται ουραγός και στις αμοιβές, αφού μαζί με τις πρώην ανατολικές Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία και Πολωνία, έχουμε τις μικρότερες αμοιβές και τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη.
Η αδικία όμως χτυπάει κόκκινο, όταν τα διεθνή στοιχεία αναγορεύουν την Ελλάδα της φτώχειας και των χαμηλότερων αμοιβών, σε μια από τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης. Με το ακριβότερο ρεύμα, τα ακριβότερα καύσιμα και τα ακριβότερα προϊόντα πρώτης ανάγκης. Αφού ούτε μέτρα για τις ανατιμήσεις έχουν ληφθεί, ούτε μείωση της φορολογίας έχει υπάρξει.
Μια από τις ακόμη μεγαλύτερες αδικίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη συμβαίνει όταν αδικεί τους πολίτες, θεωρώντας ότι μπορεί να τους επιβληθεί και να τους πείσει με την προπαγάνδα των χρηματοδοτημένων αδρά από την ίδια ΜΜΕ.
Μας αδικούν, λοιπόν, όταν προσπαθούν να μας πείσουν ότι ύστερα από όλα όσα συμβαίνουν και με δεδομένη την διάχυτη αδικία παντού, είμαστε η χώρα όπου όλα βαδίζουν καλώς. Όπου δεν υπάρχει ακρίβεια και όπου υπάρχει, αυτή είναι εισαγόμενη. Εδώ αδικούν και τη νοημοσύνη μας. Γιατί αν πράγματι η ακρίβεια ήταν εισαγόμενη, δεν θα είμαστε ούτε η ακριβότερη, ούτε η φτωχότερη χώρα της Ευρώπης.
Στη χώρα της γενικευμένης αδικίας όμως, δεν θα μπορούσε η Δικαιοσύνη να ήταν εξαίρεση.
Στη χώρα δηλαδή που το σκάνδαλο Novartis αντιστράφηκε και έγινε… σκευωρία, η Δικαιοσύνη είναι προφανές ότι παράγει αδικίες.
Στη χώρα όπου τα αδικαιολόγητα ποσά που βρέθηκαν στους λογαριασμούς στελεχών της ΝΔ και υπουργών που είχαν εμπλοκή στο σκάνδαλο βαφτίστηκαν «αδιευκρίνιστα» προκειμένου αυτοί να απαλλαγούν των κατηγοριών, το μόνο αδιευκρίνιστο είναι η απονομή της Δικαιοσύνης.
Κι ακόμη, στη χώρα όπου η ηγεσία της Δικαιοσύνης απειλεί με διώξεις και φυλακίσεις όχι όσους συμμετέχουν σε σκάνδαλα διαφθοράς, αλλά εκείνους που τα διερευνούν, η Δικαιοσύνη είναι μαγική εικόνα.
Αλλά και όταν αποφυλακίζονται καταδικασμένοι παιδοβιαστές, στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πάλι η Δικαιοσύνη απουσιάζει.
Όπως η Δικαιοσύνη απουσιάζει παντελώς και όταν ο πρωθυπουργός και πολιτικά υπεύθυνος για την ΕΥΠ, η οποία υπό την δική του ευθύνη αποδεδειγμένα παρακολουθεί τους πάντες χωρίς να τηρούνται οι εγγυήσεις της νομοθεσίας και του Συντάγματος, δεν ερευνάται και δεν διώκεται. Έστω και για να του δοθεί η δυνατότητα να αποδείξει την αθωότητά του.
Στη χώρα όπου επικρατεί «Αδικία παντού», η κυβέρνηση διώκει για πολιτικούς λόγους, μέσω της Δικαιοσύνης όμως, στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης. Τρίζουν τα κόκκαλα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος έλεγε ότι τους πολιτικούς δεν τους διώκεις ποινικά και δεν τους δικάζεις για τις πολιτικές που εφάρμοσαν. Τους στέλνεις στο σπίτι τους.
Όπως τρίζουν και τα κόκκαλα του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος αν και κυνηγήθηκε ο ίδιος ανηλεώς από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, του τη χάρισε το 1994, όταν επρόκειτο να παραπεμφθεί στο Ειδικό Δικαστήριο κατηγορούμενος για την ίδια αιτία για την οποία κατηγορείται σήμερα και ο γιος του. Για καταχρηστικές, δηλαδή, παρακολουθήσεις.
Στα Ειδικά Δικαστήρια που έστησε με σκοπό την πολιτική δίωξη των αντιπάλων του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δικάστηκε ο μόνος υπουργός στην ιστορία που σταμάτησε την ασυδοσία στον χώρο των ΜΜΕ. Και ο οποίος υποχρέωσε, για πρώτη φορά, τους ιδιοκτήτες των καναλιών να πληρώσουν για τη χρήση του κοινού αγαθού των τηλεοπτικών συχνοτήτων.
Στη χώρα της αδικίας ο Νίκος Παππάς, αντί να επιβραβευτεί για την πολιτική του πρωτοβουλία να ενισχύσει τα δημόσια ταμεία με 250 εκατομμύρια ευρώ, έγινε ένας εκ των δύο Ελλήνων πολιτικών που καταδικάστηκαν από το Ειδικό Δικαστήριο, μαζί με τον Δημήτρη Τσοβόλα.
Καταδικάστηκε για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος, επειδή έφερε το νόμο που έβαλε τους καναλάρχες να πληρώσουν. Και καταδικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο, παρά το γεγονός ότι για την ίδια υπόθεση τα ποινικά δικαστήρια έκριναν αθώο τον Λευτέρη Κρέτσο, υφυπουργό με το Νίκο Παππά.
Κι ακόμη, στη χώρα της «Αδικίας παντού», ο Νίκος Παππάς καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλακή με αναστολή, παρά την αθωωτική πρόταση της εισαγγελέως. Η οποία απουσίαζε την ημέρα της απονομής της Δικαιοσύνης λόγω ασθενείας και αντικαταστάθηκε από άλλον εισαγγελική λειτουργό.
Στη χώρα της «Αδικίας παντού» οι υπεύθυνοι για τις αδικίες πιστεύουν ότι θα κερδίσουν τις εκλογές, επειδή χρησιμοποιούν τις δημοσκοπήσεις όχι σαν μέσο χαρτογράφησης της κοινής γνώμης, αλλά σαν όπλο χειραγώγησης και επηρεασμού της.
Αδικούν όμως, με τις πολλαπλές… αδικίες τους τον ελληνικό λαό. Τον οποίο θεωρούν εύπιστο, αφελή και… σανοφάγο.
Επειδή δεν ζούμε στη χώρα των λωτοφάγων, αλλά στη χώρα όπου η ιστορική μνήμη δικαιώνει τους ενάρετους και καταδικάζει τους φαύλους, Κυριακή κοντή γιορτή για την τιμωρία τους.
Η οποία πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να αποδώσει το χαμένο αίσθημα δικαίου στη χώρα όπου ανατέλλει ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο νοητός…
Πηγή: TVXS
πηγη: https://www.koutipandoras.gr