Αν οι δημοσκοπήσεις δεν διαψευστούν και στη Γαλλία, στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών θα περάσουν ο Μακρόν και η Λεπέν. Και λέμε αν δεν διαψευστούν, γιατί η άνετη νίκη του Ορμπαν στην Ουγγαρία ήταν μια προειδοποίηση σε όσους πιστεύουν τις δημοσκοπήσεις. Αλλωστε και ο ίδιος ο Μακρόν φρόντισε να θυμίσει στους οπαδούς του ότι και η δική του υποψηφιότητα την προηγούμενη φορά δεν ήταν ισχυρή στις κάλπες των δημοσκόπων, αλλά και το Brexit δεν έβγαινε από τα γκάλοπ των βρετανικών εταιρειών. Τους ζήτησε να μην εφησυχάζουν γιατί ενδεχομένως να προκύψει μια δυσάρεστη έκπληξη.
Μπορεί να συμβεί αυτό; Ο ακροδεξιός Ερίκ Ζεμούρ ξεκίνησε φουριόζικα αλλά γρήγορα ξεφούσκωσε. Η υπερδεξιά υποψήφια των νεογκολικών Βαλερί Πεκρές δεν δείχνει ικανή να μπει σφήνα. Οι υποψήφιοι που προέρχονται από το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα κινηθούν σε ρηχά νερά. Μπορεί να κάνει την έκπληξη ο υποψήφιος της Ανυπότακτης Γαλλίας Ζαν-Λικ Μελανσόν; Ο ίδιος είναι αισιόδοξος και υποστηρίζει ότι θα τα καταφέρει. Ανεβάζει τα ποσοστά του, συσπειρώνει τους απογοητευμένους αριστερούς και ελπίζει.
Με βάση τα στοιχεία φαίνεται πως θα έχουμε ξανά μια αναμέτρηση ανάμεσα στον Μακρόν και τη Λεπέν. Για ακόμη μία φορά οι αριστεροί και γενικώς οι προοδευτικοί ψηφοφόροι θα αναμετρηθούν με το γνωστό δίλημμα: με τον άχρωμο κεντρώο ή με την ακροδεξιά; Δύο επιλογές έχουν: να μην πάνε στις κάλπες αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα ή να ψηφίσουν, έστω κρατώντας τη μύτη τους, τον Μακρόν. Αυτός θα επανεκλεγεί, θα πανηγυρίσει, θα ισχυριστεί ότι τον εμπιστεύονται οι προοδευτικοί Γάλλοι όλων των αποχρώσεων, ενώ οι πάσης προελεύσεως αριστεροί θα αλλάζουν συζήτηση όταν τους ρωτούν στις παρέες τους γιατί η Αριστερά δεν μπορεί να κατεβεί ενωμένη στις εκλογές με κοινό υποψήφιο.
Αν μάλιστα, ανεξάρτητα από την έκβαση της αναμέτρησης, αθροίσουμε τα ποσοστά που θα έχουν πάρει στον πρώτο γύρο οι τρεις υποψήφιοι από τον χώρο της άκρας Δεξιάς και της Υπερδεξιάς, θα καταλήξουμε στο μελαγχολικό συμπέρασμα ότι στην πατρίδα του Διαφωτισμού, της Γαλλικής Επανάστασης, της Κομούνας, του Λαϊκού Μετώπου, περίπου ο μισός πληθυσμός, ίσως και παραπάνω, αν βάλουμε και ένα κομμάτι των ψηφοφόρων του Μακρόν, ερωτοτροπεί με τις πιο αντιδραστικές απόψεις.
Θα σπεύσουν βεβαίως να μας καθησυχάσουν οι οπαδοί της κανονικότητας, λέγοντας ότι στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα και οι φιλελεύθερες δυνάμεις έχουν τους τρόπους να ελέγξουν τα πράγματα και να εξουδετερώσουν τους εχθρούς της ομαλότητας. Πρόκειται για επικίνδυνο ναρκωτικό που κοιμίζει τις συνειδήσεις και ενθαρρύνει κόμματα και συμφέροντα που θέλουν να φασκιώσουν τη δημοκρατία, μετερχόμενα όλα τα μέσα. Οταν διαπιστώνουν πως οι ιδέες τους σκοντάφτουν και δεν έχουν την απήχηση που θα ήθελαν, δεν διστάζουν να μεταμφιεστούν για να παραπλανήσουν, χωρίς πάντως να ακυρώνουν τον πυρήνα της στρατηγικής τους.
Μια χαρά (τρόπος του λέγειν) αδιέξοδα εμφανίζονται στις δημοκρατίες. Αν η δημοκρατία, όπως λειτουργεί στη σύγχρονη εποχή, δεν είχε αδιέξοδα, τότε γιατί έχουμε πραξικοπήματα (σε άλλες ηπείρους) και γιατί στην Ευρώπη κερδίζει έδαφος η άκρα Δεξιά; Ο Ορμπαν θριάμβευσε, η Λεπέν διεκδικεί θέση στον δεύτερο γύρο, στην Ιταλία το κόμμα του Σαλβίνι και το κόμμα της Μελόνι είναι μπροστά στις προτιμήσεις των Ιταλών ψηφοφόρων και σε διάφορες χώρες γίνονται πρόεδροι και πρωθυπουργοί απίθανοι τύποι, με μεγάλες περιουσίες. Κάτι πάει στραβά λοιπόν. Με ευθύνη των συστημικών δυνάμεων (τα συντηρητικά κόμματα και ορισμένα σοσιαλδημοκρατικά) και βεβαίως με ευθύνη της Αριστεράς, και της ρεφορμιστικής και της ριζοσπαστικής, που αντί να ψάξουν να βρουν αυτά που τις ενώνουν, έχουν υποκύψει στον ναρκισσισμό της λεπτομέρειας.
Ανάγωγα
Ο Γάλλος πρέσβης προχτές στη Βουλή εγκάλεσε την Ευρώπη γιατί δεν εντόπισε εγκαίρως την άνοδο του αυταρχικού καθεστώτος στη Ρωσία και έκλεισε τα μάτια της σε επεμβάσεις που προηγήθηκαν, όπως στη Γεωργία το 2008, στη Συρία, τη Λιβύη, την Αφρική και αλλού. Ομως, η Ευρώπη, ο βασικός σύμμαχός της οι ΗΠΑ, αλλά και η πατρίδα του έκαναν «πράματα και θάματα» στη Γιουγκοσλαβία, τη Λιβύη, τη Συρία, στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, στην Αφρική - και κάποιες χώρες της Ε.Ε., μηδέ της Γαλλίας εξαιρουμένης, πουλούσαν όπλα στον Πούτιν μέχρι το 2018. Για να μην ξεχνιόμαστε.
πηγη: https://www.efsyn.gr