Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην Ιταλία, ο (ακρο)δεξιός συνασπισμός (Μελόνι-Σαλβίνι-Μπερλουσκόνι-Λούπι) κέρδισε περισσότερο από το 44% των ψήφων, εξασφαλίζοντας πιθανώς την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών τόσο στη Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και στη Γερουσία. 

Τα κόμματα του ακροδεξιού συνασπισμού έλαβαν: Οι Fratelli d'Italia 26,5%, η Λέγκα του Matteo Salvini 9% και το κόμμα του Silvio Berlusconi, Forza Italia 7,70% (44% των ψήφων, μετά την καταμέτρηση άνω του 72% των εκλογικών περιφερειών).

Ο σχηματισμός που ιδρύθηκε στα τέλη του 2012 από την Giorgia Meloni με αντιφρονούντες του Μπερλουσκόνι προηγείται του Δημοκρατικού Κόμματος (PD) του Enrico Letta, το οποίο δεν κατάφερε να εμποδίσει την ακροδεξιά και συγκεντρώνει λιγότερο από 20%. Το Κίνημα 5 Αστέρων (M5S) συγκέντρωσε σχεδόν το 15% των ψήφων (30% το 2018).

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα οι Fratelli d'Italia και η Λέγκα κερδίζουν μαζί "το υψηλότερο ποσοστό ψήφων που έχει καταγραφεί ποτέ από ακροδεξιά κόμματα στην ιστορία της Δυτικής Ευρώπης από το 1945 έως σήμερα", ανέφερε το Ιταλικό Κέντρο Εκλογικών Μελετών.

Η αντιπρόεδρος του PD, Debora Seracchiani, αναγνώρισε τη «νίκη της δεξιάς με επικεφαλής τη Giorgia Meloni» , που σηματοδοτεί «μια θλιβερή βραδιά για τη χώρα».

Αυτός ο σεισμός έρχεται δύο εβδομάδες μετά από αυτόν στη Σουηδία, και τη νίκη ενός συντηρητικού μπλοκ, συμπεριλαμβανομένων των Δημοκρατών της Σουηδίας (SD), ενός κόμματος με νεοναζιστική ταυτότητα.

Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν και ο Πολωνός ομόλογός του Ματέους Μοραβιέτσκι έστειλαν τα «συγχαρητήρια» τους στην Τζόρτζια Μελόνι το απόγευμα της Κυριακής. Το ίδιο και ο επικεφαλής του ακροδεξιού ισπανικού κόμματος Vox, Σαντιάγο Αμπασκάλ.

Σύμφωνα με τους αναλυτές η Μελόνι οφείλει την επιτυχία της στις αθετημένες υποσχέσεις των αντιπάλων της και στο χάρισμά της. Κατάφερε να εκφράσει την οργή εκατομμυρίων Ιταλών που είναι αντιμέτωποι με τις αυξανόμενες τιμές, την ανεργία και την απειλή της ύφεσης, και οι οποίοι θεωρούν απαράδεκτη τη στάση της ΕΕ, καθώς τον Μάρτιο του 2018 ψήφισαν ενάντια στις πολιτικές λιτότητας που επιβλήθηκαν από τις Βρυξέλλες, και στη συνέχεια, χωρίς καν να τους ζητηθεί ξανά η γνώμη, τον Φεβρουάριο του 2021, βρέθηκαν με μια κυβέρνηση (Ντράγκι) που πρωοθούσε τις ίδιες πολιτικές λιτότητας που είχαν καταψηφίσει!

Η ευρωπαϊκή αριστερά (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν αμφισβητεί την λειτουργία αυτή της ΕΕ που ακυρώνει την όποια επίφαση κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και ανεξαρτησίας. Η μόνη έντονη αμφισβήτηση της ΕΕ και της αντιδημοκρατικής της λειτουργίας προέρχεται, παραδόξως, κυρίως από την ακροδεξιά. Αυτό συνέβη στους κόλπους των υπερσυντηρητικών του Ηνωμένου Βασιλείου και οδήγησε στο Brexit. Ενώ ανάλογες αμφισβητήσεις εκδηλώνονται από τον Όρμπαν και τους Πολωνούς και Σουηδούς ακροδεξιούς. Η δυσκίνητη και κυνική αντιμετώπιση από τις Βρυξέλλες της σημερινής ενεργειακής κρίσης ρίχνει νερό στο μήλο των ευρωσκεπτικιστών της ακροδεξιά, καθώς οξύνει ακόμα περισσότερο την οργή των Ευρωπαίων πολιτών, που επιλέγουν την αποχή (64% ψήφισαν στην Ιταλία χθες, έναντι 73% το 2018) και την  ψήφο διαμαρτυρίας.    

Πάντως, σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις έχουμε συνύπαρξη δεξιάς και ακροδεξιάς, με την δεύτερη να βγαίνει μπροστά, προβάλλοντας το «ευρωσκεπτιστικό» προφίλ της. Πλέον, η ακροδεξιά, η οποία αρχικά είχε ως προμετωπίδα της την αντίθεση στην είσοδο και ένταξη των μεταναστών, τώρα έχει εμπλουτίσει το πολιτικο-ιδεολογικό της οπλοστάσιο, εμφανιζόμενη μ’ ένα φιλολαϊκό προσωπείο. Κι ενώ η Αριστερά περιορίζεται σ’ έναν στείρο οικονομισμό και στο ότι τα… επιδόματα δεν δόθηκαν στους εργαζόμενους αλλά στις μεγάλες εταιρείες, η ακροδεξιά έχει ανανεωθεί, εμπλουτίζοντας τον εθνικισμό και τον ρατσισμό της με την «ιδεολογία του φύλου». Για την κρίση -λένε- φταίνε οι Βρυξέλλες, φταίει ο Γκέιτς, φταίει  και η... Αριστερά, οι φεμινίστριες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, οι Ρομά! Ο Τραμπ και ο Μπάνον (στην Ευρώπη) έσπειραν και ο δηλητηριώδης καρπός έχει πλέον ωριμάσει.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι (ακρο)δεξιοί προτείνουν ως απάντηση στην κατάρρευση των κοινωνικών δομών και την οικονομική ανασφάλεια, την ενίσχυση των πατριαρχικών κανόνων εντός της οικογένειας και του κράτους. Η διασάλευση της τάξης σύμφωνα με αυτούς προέρχεται από τους αριστερούς (βλέπε κίτρινα γιλέκα, αναρχικούς, φοιτητές, αλληλέγγυους, Εξάρχεια...). Αυτοί αμφισβητούν τους παραδοσιακούς κανόνες, αυτοί ξεσηκώνουν τις γυναίκες(εξ ου και οι γυναικοκτονίες!), αυτοί προβάλλουν την «ιδεολογία του φύλου» υπέρ των ομοφυλόφιλων, των τρανς κ.ο.κ.. Όχι, δεν φταίει η απληστία των υπερπλούσιων και των εταιρειών, φταίνε τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, φταίνε οι φεμινίστριες, φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, φταίνε οι ακτιβιστές και οι... δαίμονες αριστεροί!

Αυτά δεν λέει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο Χίος; Αυτά δεν προωθούν αμέσως ή εμμέσως όλα τα πετσωμένα μίντια;

Σ’ αυτό το έδαφος καλλιεργείται η «σοβαρή χρυσή αυγή», η Μελόνι, ο Όρμπαν, οι Σουηδοί νεοναζί, ο φασισμός…