Ολα δείχνουν ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία εισέρχεται σε μια κρίσιμη φάση τόσο για τη διάρκεια όσο και για τη διάχυση της σύγκρουσης. Τα πλήγματα στην παράκτια περιοχή που ελέγχεται από την Ουκρανία πυκνώνουν και όλα παραπέμπουν σε προπαρασκευή μεγάλης ρωσικής επίθεσης με στόχο την αποκοπή της πρόσβασης του Κιέβου στη θάλασσα.
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι σε ποιον βαθμό η στήριξη της Δύσης στο Κίεβο θα ενταθεί, με την πύκνωση των εφοδιοπομπών οι οποίες κινούνται κυρίως μέσω Πολωνίας και Ρουμανίας, δίνοντας στη μάχη για τον έλεγχο της παράκτιας περιοχής όχι μόνο ουσιαστικό αλλά και συμβολικό χαρακτήρα.
Το δεύτερο ερώτημα είναι ρητορικό, καθώς σε περίπτωση γενικευμένης ρωσικής επίθεσης εξυπακούεται ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί η συμφωνία της Τουρκίας με τη Ρωσία και την Ουκρανία για εξαγωγή των σιτηρών σε διεθνείς προορισμούς.
Το τρίτο ερώτημα αφορά τη διάχυση της σύγκρουσης, με δεδομένη και ομολογημένη την πρόθεση της ρωσικής πλευράς να προσαρτήσει την αποσχισθείσα το 1990 από τη Μολδαβία Τρανσδνειστερία μόλις οι δυνάμεις της φτάσουν στα σύνορα της αποσχισθείσας περιοχής.
Τι θα κάνει η Μολδαβία; Θα ζητήσει τη βοήθεια της ομοεθνούς και ομόγλωσσης Ρουμανίας, που είναι μέλος τόσο της Ε.Ε. όσο και του ΝΑΤΟ;
Πώς θα αντιδράσουν οι Βρυξέλλες στον εδαφικό ακρωτηριασμό μιας χώρας η οποία πρόσφατα έλαβε μαζί με την Ουκρανία το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας;
Ολα τα παραπάνω είναι πιθανές εξελίξεις και παρενέργειες μιας πολεμικής σύγκρουσης που έχει προ πολλού φύγει από το προσκήνιο της επικαιρότητας, καθώς προτεραιότητα στην Ε.Ε. έχουν πλέον οι δυσκολίες και η συμπίεση που θα αντιμετωπίσει η Γηραιά Ηπειρος τον ερχόμενο χειμώνα, τον πιο σκληρό μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου το 1945.
Δεν είναι μόνο η Ρουμανία που μπορεί να παρασυρθεί σε εμπλοκή, καθώς το τμήμα της δυτικής Ουκρανίας γύρω από την πόλη Λβιβ ανήκε στην Πολωνία την περίοδο 1918-1939 και θεωρείται χαμένη πατρίδα του πολωνικού αλυτρωτισμού.
Πέντε και πλέον μήνες μετά την απόφαση του Πούτιν να εισβάλει στην Ουκρανία, ο αργόσυρτος ρυθμός των επιχειρήσεων στην περιοχή Ντονμπάς έδωσε επικοινωνιακά στους Ευρωπαίους τηλεθεατές μια επίφαση διαχειρίσιμης κανονικότητας, μια ψευδαίσθηση η οποία μπορεί να τερματιστεί αιφνιδιαστικά στην ακτή της Οδησσού, η εικόνα της οποίας είναι παγκοσμίως γνωστή χάρη στο «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Αϊζενστάιν.
πηγη: https://www.efsyn.gr