Στο εσωτερικό των ΗΠΑ η πολιτική αντιπαράθεση δεν αφορά την συμμετοχή των ΗΠΑ στον πόλεμο με την Ρωσία ως «χορηγού» της Ουκρανίας, αλλά ένα κοινωνικό θέμα, οι αμβλώσεις.

Την ίδια στιγμή, η αντιπαράθεση των ΗΠΑ(και της Ευρώπης) με την Ρωσία και την Κίνα λαμβάνει ποικίλες μορφές. Το στρατιωτικό πεδίο είναι η πιο οδυνηρή και θεαματική μορφή, αλλά πίσω απ’ αυτή λαμβάνει χώρα ένας άγριος οικονομικός πόλεμος που επιχειρεί να αποδυναμώσει όχι μόνο τη Ρωσία (πόλεμος και κυρώσεις) αλλά και την Κίνα (αποχώρηση μεγάλων δυτικών εταιρειών απ’ αυτή). Η Δύση με άλλα λόγια επανασχεδιάζει την τρέχουσα μορφή της «παγκοσμιοποίησης».

Ο επανασχεδιασμός γίνεται με πρόσχημα την πανδημία και τους επαναλαμβανόμενους περιορισμούς που αυτή έχει επιβάλει, τις ρήξεις στις αλυσίδες εφοδιασμού, τις ελλείψεις, τον πληθωρισμό (όχι, για τα υπερκέρδη δεν μιλούν), καθώς και την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας εντάσσονται στον γενικευμένο οικονομικό πόλεμο και στην εκ βάθρων αναθεώρηση του πλανητικού μοντέλου του εμπορίου. Η παγκοσμιοποίηση μετρήθηκε και βρέθηκε ότι ωφελεί κυρίως την Κίνα. Γι’ αυτό τώρα επανασχεδιάζουν τον επαναπατρισμό (ή έστω την αποχώρηση από την Κίνα) των δυτικών εταιρειών που έχουν τα εργοστάσιά τους εκεί. Ως πρόσχημα αναφέρουν την αύξηση του κόστους παραγωγής!  

«Αντίο, Κίνα. Καλημέρα και πάλι, Ευρώπη» είναι ο τίτλος άρθρου στην ισπανική εφημερίδα El Mundo που συνοψίζει αυτή την τάση στο παγκόσμιο εμπόριο. «Η Κίνα, το μεγάλο εργαστήριο του κόσμου, δεν είναι πλέον τόσο φθηνή και ανταγωνιστική όσο ήταν κάποτε, και εταιρείες από όλους τους κλάδους μεταφέρουν την παραγωγή τους σε άλλες χώρες (Τουρκία, Μαρόκο, Πορτογαλία), προκειμένου να μειώσουν την εξάρτησή τους από τον Ασιατικό γίγαντα», γράφει η ισπανική εφημερίδα.

Μετά την απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, σχεδιάζεται τώρα και η απεξάρτηση και από τα φθηνά κινέζικα εργατικά χέρια. Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει να βρεθούν χώρες με ανάλογα χαρακτηριστικά.

Άρα, «Δεν πρόκειται μόνο για τη μετεγκατάσταση αλλά για την αλλαγή του μοντέλου», διαπιστώνουν κάποιοι αναλυτές.

Με άλλα λόγια, η Δύση θα επιχειρήσει να δημιουργήσει πολλές «μικρές Κίνες», με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων κ.α. Θα επιχειρηθεί, δηλαδή, η «κινεζοποίηση» της παραγωγής σε άλλες, ελεγχόμενες χώρες.

Όμως, μία αναδιαμόρφωση της παγκόσμιας παραγωγής κινδυνεύει να τροφοδοτήσει τον μόνιμο πληθωρισμό. Αλλά αυτό δεν προβληματίζει και πολύ τους "από πάνω", εκτός κι αν υπάρξουν αντιδράσεις από τους πληττόμενους "από κάτω".

Στο γεωοικονομικό πεδίο, πάντως, προειδοποιεί η εφημερίδα Wall Street Journal, ο κόσμος κινδυνεύει να επιστρέψει σε μια επικίνδυνη λογική των μπλοκ στο εμπόριο.

Αρθρογράφος, τέλος, στην βρετανική εφημερίδα The Guardian θεωρεί ότι «Το τρέχον μοντέλο της παγκοσμιοποίησης είναι το αποτέλεσμα σκόπιμων πολιτικών επιλογών, αλλά και το μέλλον θα υπαγορευτεί επίσης από σκόπιμες πολιτικές επιλογές». 

Άρα το θέμα είναι ποιος κάνει τις αλλαγές και αν αυτές θα βρουν αντιστάσεις!
12.05.22
πηγη: http://artinews.gr