Απόσπασμα από το βιβλίο Why We Fight: Essays on Fascism, Resistance and Surviving the Apocalypse (AK Press, 2021). Ο Shane Burley είναι συγγραφέας, κινηματογραφιστής και ακτιβιστής του αντιφασιστικού κινήματος από το Πόρτλαντ.



Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

 Δημοσιεύθηκε την 1 Δεκεμβρίου, 2022

Κανένας μοναχικός λύκος δεν δρα πραγματικά μόνος.

Το Walmart στο Έλ Πάσο στις 3 Αυγούστου 2019 ήταν γεμάτο με πελάτες που ετοιμάζονταν για την επιστροφή στο σχολείο όταν ένας ένοπλος άνοιξε πυρ και δολοφόνησε είκοσι ανθρώπους, περιλαμβανομένων ενός βρέφους πέντε μηνών. Στιγμές μόλις νωρίτερα, ένα διεστραμμένο μανιφέστο, με τίτλο «Μια Άβολη Αλήθεια», δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο.

«Είμαι εναντίον της μίξης των φυλών επειδή καταστρέφει την γενετική ποικιλομορφία και δημιουργεί προβλήματα ταυτότητας», έγραφε το μανιφέστο που αναρτήθηκε στο 8Chan. Η «άβολη αλήθεια» στην οποία αναφέρεται είναι η θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης», και προέρχεται από το μανιφέστο του ένοπλου που πήρε σαράντα εννιά ζωές σε ζωντανή μετάδοση στο διαδίκτυο σε ένα τζαμί στη Νέα Ζηλανδία στις 15 Μαρτίου 2019. Ο φόβος της δημογραφικής αντικατάστασης, ή «λευκής γενοκτονίας» προέρχεται από μια θεωρία συνωμοσίας που λέει πως οι λευκοί άνθρωποι σπρώχνονται προς την εξαφάνιση με την ανάμιξη, την μετανάστευση και τις χαμηλές γεννήσεις. Με τα λόγια του ένοπλου στο Walmart, «Στην πραγματικότητα η ισπανική κοινότητητα δεν ήταν στόχος μου πριν διαβάσω Την Μεγάλη Αντικατάσταση […] Εν συντομία, η Αμερική σαπίζει από τα μέσα προς τα έξω,  και τα ειρηνικά μέσα για να αποφευχθεί αυτό μοιάζουν να είναι πρακτικά απίθανα».

Το Ελ Πάσο ακολούθησε  αμέσως μετά την μαζική επίθεση στο Γκίλροϊ της Καλιφόρνια στις 28 Ιουλίου 2019, όπου ένας άλλος λευκός ρατσιστής, παθιασμένος με το βιβλίο κοινωνικού δαρβινισμού Might is Right, πήγε με ένα ΑΚ-47 στο κοινό ενός φεστιβάλ, σκοτώνοντας τρεις ανθρώπους, ανάμεσα τους δυο παιδιά. Το Γκίλροϊ ακολούθησε αμέσως μετά το Κράισττσέρτς στη Νέα Ζηλανδία, που ακολούθησε αμέσως μετά από την επίθεση στη συναγωγή Τσαμπάντ του Πόγουεϊ στις 27 Απριλίου 2019 και στο Δέντρο της Ζωής στις 27 Οκτωβρίου 2018. Πόλεις όπως το Γκίλροϊ και το ελ Πάσο, το Σάρλοτσβιλ και το Τσάρλεστον, έχουν για πάντα σημαδευτεί από αυτά τα περιστατικά ακραίας βίας. Τα ονόματά τους έχουν γίνει φαντάσματα, λες και οι ταυτότητες τους έχουν χαθεί και αυτό που μένει είναι η εικόνα του χειρότερου πράγματος που έχουν δει. Κάθε επίθεση προκαλεί το δημόσιο ενδιαφέρον για το κίνητρο. «Πρέπει να σταματήσουμε την εξύμνηση της βίας στην κοινωνία μας. Αυτό περιλαμβάνει τα αποτρόπαια και απαίσια βιντεοπαιχνίδια που πλέον είναι παντού», είπε ο Donald Trump στη δημόσια τοποθέτηση του την Δευτέρα μετά την επίθεση στο Ελ Πάσο, προσπαθώντας όσο περισσότερο μπορούσε να αποφύγει τα πραγματικά αίτια. Τα περασμένα χρόνια, κίνητρα όπως ο εκφοβισμός, η ψυχική υγεία, οικογενειακά προβλήματα, ακόμη και η κοινωνική κατάρρευση έχουν αναφερθεί.

Αυτή η ιστορία είναι διαφορετική. Ξέρουμε τι προκαλεί τις επιθέσεις. Ο δράστης έγραψε 2300 λέξεις για να εξηγηθεί.

Και δεν ήταν ο μόνος. Η γρήγορη διαδοχή μαζικών επιθέσεων συμβαίνουν καθώς τα εγκλήματα μίσους και η παγκόσμια θερμοκρασία ανεβαίνουν, η ανισότητα και η επισφάλεια παραμονεύουν, και ο φασισμός επιστρέφει στην πολιτική σκηνή. Υπάρχει μια εσχατολογία σήμερα πίσω από αυτές τις συνθήκες. Οι άνθρωποι αισθάνονται μια επικείμενη αποκάλυψη επειδή οι θεσμοί που κάποτε τους προστάτευαν καταρρέουν. Αυτή τη στιγμή της κρίσης μπορούμε να επιλέξουμε πως να αντιδράσουμε, με αλληλεγγύη ή βαρβαρότητα.

Αυτό Είναι Ανταρτοπόλεμος

Αυτή είναι η ώρα της βίας του μοναχικού λύκου όπου βρήκε μια τακτική η λευκή ρατσιστική οργή. Ακόμα και σε εποχές ακραίου φυλετικού τρόμου, οι δράστες προσπάθησαν να καλύψουν τα εγκλήματα και τα λιντσαρίσματα τους με λογική νομολογία, σα να ήταν τιμωρίες για φανταστικά εγκλήματα. Σήμερα, οι δράστες γιορτάζουν με τις βίαιες πράξεις τους, σαν η σημερινή κατάσταση του κόσμου να είναι ικανοποιητική απόδειξη πως οι εκτελέσεις είναι αναγκαίες.

Το 8Chan και forum σαν και αυτό πρόσφεραν σε αυτή τη διαδικασία μια πλατφόρμα. Η ριζοσπαστικοποίηση μέσα από τυπική καθοδήγηση, ρατσιστικές εκδόσεις ή οργανώσεις έχει όρια. Τα φασιστικά μέσα μπορούν να μιλάνε για μαζική βία, αλλά εύκολα μπορούν να καταγραφούν και να περιθωριοποιηθούν, και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνήθως τους κλείνουν. Το 8Chan από την άλλη, έχει ένα παραπέτασμα εκατομμυρίων ανώνυμων μηνυμάτων που προσφέρουν κάλυψη για ρατσιστική προπαγάνδα. Έτσι μπορεί κανείς να έρθει αντιμέτωπος με ένα μπαράζ από μηνύματα που τον ενθαρρύνουν να στραφεί στη βία πριν καν το κοινό να καταλάβει την συζήτηση.

«Μέχρι η αστυνομία και τα μέσα να αντιμετωπίσουν αυτούς τους δράστες ως μέρος ενός τρομοκρατικού κινήματος που είναι εξίσου οργανωμένο, και θανάσιμο, με την Αλ Κάιντα και τον ISIS, η βία θα συνεχίζει», προειδοποιεί ο Robert Evans, δημοσιογράφος με την συλλογικότητα Bellingcat, στο «The El Paso Shooting and the Gamification of Terror». «Θα υπάρξουν και άλλοι δολοφόνοι, και άλλος χαρωπή εξύμνηση θανάτων στο 8Chan, και άλλες προσπάθειες να καταρριφθεί το ‘ρεκόρ’ του τελευταίου δολοφόνου». Και οι στατιστικές των συνολικών θανάτων σε μαζικές επιθέσεις στις ΗΠΑ από την δεκαετία του 1990 δείχνουν πως έχει δίκιο.

Υπάρχει ένα διακριτό μοτίβο στο πως εξελίχθηκε η λευκή ρατσιστική βία από τις αρχές του 20^ου αιώνα. Ελαφρώς πιο μετριοπαθείς δεξιοί ιδεολόγοι βοηθούν στο να έρθουν στο προσκήνιο πιο ξεκάθαροι φασισμοί. Μόλις γίνει αυτό, οι φασίστες κερδίζουν σε μια σειρά από καυτά ζητήματα, όπως η ενσωμάτωση, τα μικτά σχολεία και ο έλεγχος της μετανάστευσης. Τα ζητήματα αυτά προσφέρουν χώρο σε πολιτικές πλατφόρμες, που επιτρέπουν στο φασισμό μια στιγμή μεγαλύτερης οργανωτικής και ιδεολογικής επιρροής. Τελικά, οι αντιφασίστες τους πιέζουν, η ίδια η ανικανότητα τους κερδίζει, οι ελαφρώς πιο μετριοπαθείς ομόλογοι τους τους προδίδουν, και διώχνονται στην ερημιά. Αυτή είναι η στιγμή που το περιθώριο του περιθωρίου σηκώνει τα όπλα και ετοιμάζεται για πόλεμο.

«Πολλοί άνθρωποι ακόμη θεωρούν αυτές τις επιθέσεις ως απομονωμένα γεγονότα, παρά ως αλληλένδετες πράξεις που πραγματοποιούνται από εγχώριους τρομοκράτες. Σπαταλάμε πολύ μελάνι χωρίζοντας τους σε αντιμεταναστευτικές, ρατσιστικές, αντιμουσουλμανικές ή αντισημιτικές επιθέσεις. Πράγματι, είναι όλα αυτά. Όμως συνδέονται επίσης μεταξύ τους μέσα από μια ευρύτερη ιδεολογία λευκής υπεροχής», γράφει η Kathleen Belew, η συγγραφέας του Bring the War Home: The White Power Movement and Paramilitary America, στους New York Times. «Παρόμοια, πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως τέτοιες επιθέσεις είναι ο στόχος περιθωριακού ακτιβισμού. Δεν είναι. Είναι σχεδιασμένες  να προκαλέσουν μια μεγαλύτερη σφαγή με το να ‘αφυπνίσουν’ άλλους ανθρώπους για να ενταχθούν στο κίνημα τους».

Η Alt-Right γνώρισε την πιο άμεση επιτυχία από κάθε λευκό εθνικιστικό κίνημα τα τελευταία σαράντα χρόνια, και για αυτό τα χρόνια της παρακμής μετά το 2017 τους χτύπησε τόσο σκληρά. Η επιρροή τους διαφέρει αρκετά από τα παραδοσιακά λευκά εθνικιστικά κινήματα, όπως η Κου Κλουξ Κλαν ή τα Άρεια Έθνη, επειδή κατορθώνουν να απευθυνθούν σε ένα μαζικό κοινό μέσω των κοινωνικών δικτύων παρά μέσα από βαρετές συγκεντρώσεις σε κάποια αίθουσα. Αυτό κάνει την επίδραση τους πιο διαρκή, τόσο που, αν και οι επίσημες οργανώσεις τους και τα μέσα τους έχουν δεχτεί μεγάλο χτυπήματα, μια αόρατη στρατιά από θυμωμένους νεαρούς λευκούς άντρες τσιμπάνε ακόμη το ιδεολογικό δόλωμα.

Επιχείρηση Λυκάνθρωπος

Στο κόσμο του νεοφασιστικού εσωτερικισμού, μπορείς να ακούσεις τον όρο «Εποχή του Λύκου» να πετιέται εδώ και εκεί. Αυτή είναι η περίοδος στην οποία υποτίθεται πως ζούμε. Η Εποχή του Λύκου προέρχεται από την οντινική μορφή της «Κάλι Γιάγκα» (Kali Yuga), έναν όρο που έχουν οικειοποιηθεί οι φασίστες από τις βεδικές προφητείες. Η Κάλι Γιάγκα είναι η τελευταία από τις τέσσερις εποχές και είναι το στάδιο που ανθρωπότητα είναι στην χαμηλότερη μορφή της, αποκομμένη από το φως και τους κοινωνικούς δεσμούς. Ρατσιστές «παραδοσιοκράτες» φιλόσοφοι, όπως ο υπερφασίστας Julius Evola,  το επανερμήνευσαν σαν ένα ναζιστικό καρναβάλι, βλέποντας στην Κάλι Γιάγκα το τέλος του κόσμου ορισμένου από εκφυλισμένες ταυτότητες, ιδιαίτερα μη λευκούς ανθρώπους, γυναίκες, και εκκοσμικευμένους Εβραίους. Η Κάλι Γιάγκα, ή η Εποχή του Λύκου, έχει γίνει ένας όρος ομπρέλα για την εποχή της παρακμής στην οποια θεωρούν ότι ζούμε τα μέλη της ακροδεξιάς, μια ιδέα χτισμένη συχνά πάνω σε παρανοϊκές παραισθήσεις σχετικά με την «παραδοσιακή οικογένεια» ή την «λευκή επιβίωση». Η Εποχή του λύκου έχει πάρει το όνομα της είναι η εποχή που εμφανίζονται οι λύκοι. Ο Evola έγραψε πως στην Κάλι Γιάγκα, οι άνθρωποι θα γίνουν πνευματικοί πολεμιστές και «άνδρες εναντίον του χρόνου», βιώνοντας τις αρχές τους σε ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του συστήματος. Οι νεοαντιδραστικοί, μια ακόμη μορφή ψευτοδιανοούμενου φασισμού δημοφιλούς στην Σίλικον Βάλεϊ και που βρίσκονται σε αφθονία στο 8Chan, ισχυρίζονται πως αυτοί οι πνευματικοί πολεμιστές πρέπει να αποτραβηχτούν από την Κάλι Γιάγκα, να χτίσουν φάρμες επιβίωσης, και να περιμένουν την επιστροφή της Χρυσής Εποχής.

Άλλοι δεν μπορούν να περιμένουν, και εμφανίζονται ως λύκοι, βλέποντας τους εαυτούς τους ως στρατιώτες που πολεμούν για την φυλή τους. Η λευκή γενοκτονία είναι ένα παραμύθι για να κερδίσουν οπαδούς και να προκαλέσουν αυθόρμητες πράξεις.  Καθορίζει την πορεία της ζωής των ανθρώπων και προσθέτει στην απόγνωση τους.

Αυτός ο λευκός πανικός κατασκευάζονταν για χρόνια αλλά μόλις τώρα αρχίζει να φτάνει σε κρίσιμη μάζα. Το 2001, ο Pat Buchanan, μια μορφή στην καρδιά του αμερικάνικου συντηρητικού κινήματος και ενδιάμεσος σταθμός στην διαδρομή ανθρώπων προς τον πλήρη λευκό εθνικισμό, κυκλοφόρησε το Death of the West. Το βιβλίο λέει πω η Αμερική χάνει την ταυτότητα της εξαιτίας της «μαζικής μετανάστευσης», την υποβάθμιση του χριστιανισμού, και την μετατόπιση προς την πολυπολιτισμικότητα. Δεν είναι τυχαίο πως σχεδόν επαναλαμβάνει τον τίτλο του βιβλίου του Oscar Spengler από το 1922, The Decline of the West, ένα βιβλίο της γερμανικής συντηρητικής επανάστασης που καθιέρωσε μια εθνικιστική κοσμοαντίληψη στην Ευρώπη και βοήθησε στο να εδραιωθεί αυτή η επίμονη γοτθική φαντασία πως η «Δύση» είναι υπό επίθεση και πρέπει να την υπερασπιστούν με κάθε κόστος.

«Μπορεί να αρνιόμαστε την ύπαρξη την ύπαρξη του του εθνο-εθνικισμού, να τον απεχθανόμαστε, να τον καταδικάζουμε. Ο δημιουργός όμως αυτός αλλά και καταστροφέας αυτοκρατοριών και εθνών είναι μια δύναμη απείρως πιο ισχυρή από την παγκοσμιοποίηση, γιατί απευθύνεται στην καρδιά. Οι άνθρωποι θα πεθάνουν για αυτόν. Η θρησκεία, η φυλή, ο πολιτισμός και η φυλή είναι οι τέσσερεις καβαλάρηδες της επερχόμενης αποκάλυψης», γράφει ο Buchanan στο βιβλίο του Suicide of a Superpower το 2011. Τοποθετεί τον εθνο-εθνικισμό ακριβώς εκεί που θέλει, ως την κινητήρια δύναμη της γεωπολιτικής.

«Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα έθνος που δεν υπήρξε ποτέ πριν, όλων των φυλών, των φατριών, πολιτισμών και δογμάτων της γης, όπου όλα είναι ίσα. Στην ουτοπική αυτή προσπάθεια για την τέλεια κοινωνία των ονείρων μας σκοτώνουμε την πραγματική χώρα που κληρονομήσαμε – την καλύτερη και σπουδαιότερη χώρα στη γη».

Το ταυτοτικό κίνημα, που είναι η ευρωπαϊκή εκδοχή της Alt-Right, έχει δημιουργήσει ένα μαζικό κίνημα που στοχεύει μετανάστες και πρόσφυγες. Οι ταυτοτιστές έχουν επαναπροσδιορίσει την ιστορία ως εθνοτική πάλη έτσι ώστε να αλλάξει το τρόπο που όσοι συμμετέχουν βλέπουν τους εαυτούς τους και την αποστολή τους.

«Επιστρέφουμε στο αρχαϊκό, δηλαδή στην αιώνια συνθήκη του ανθρώπινου είδους, όπου η σύντομη παρένθεση της ‘νεωτερικότητας’ μας έκανε να ξεχάσουμε, με άλλα λόγια, η αντιπαλότητα μεταξύ των ανθρώπων, εθνοτικών και πολιτισμικών μπλοκ και πολιτισμών», ισχυρίζεται ο Guillaume Faye, ένας από τους μόνιμους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Νέας Δεξιάς, στο μανιφέστο του Why We Fight.

Με τον Buchanan έχει συνταχθεί μια ολόκληρη σειρά από συγγραφείς  και μορφές που υπάρχουν στη γκρίζα έκταση μεταξύ του παλιού ρεπουμπλικανικού κόμματος και σε κάτι διαφορετικό, που μερικές φορές ονομάζεται Alt Light, μερικές φορές εθνολαϊκιστές, και μερικές φορές απλά οι άνθρωποι που παίρνουν γενοκτονικές ιδέες και τις επενδύουν με αμερικάνικη κουλτούρα.

Οι ιστορίες εδώ, είτε από τον Spengler, τον Buchanan, ή στο 8Chan στέλνουν όλες το ίδιο μήνυμα: Οι λευκοί άνθρωποι είναι ορισμένοι. Έχουν ορισμένη γη, ορισμένο πολιτισμικό χώρο, ορισμένους πληθυσμούς. Και ορισμένο χρόνο για να κάνουν κάτι για αυτό. Αυτή δεν είναι μια πρόταση που καταλήγει σε δημόσια πολιτική ή μακροχρόνια συζήτηση· απαιτεί το είδος δράσης που οι δράστες γνωρίζουν πως το κοινό θα καταδικάσει αλλά φαντασιώνονται πως η ιστορία θα εξυμνήσει. Μερικές φορές πρέπει να γίνεις λύκος  για να προστατέψεις το κοπάδι.

Τα Προοδευτικά Μέσα και Κίνητρα

Οι επιθέσεις αυτές καλύπτονται πάντοτε με τον ίδιο τρόπο από τα μέσα: βάζουν το άτομο στο επίκεντρο. Ο δράστης είναι στο επίκεντρο των ρεπορτάζ, και η αστυνομία, οι δημοσιογράφοι και η κοινότητα αναλαμβάνουν το καθήκον να φτάσουν στην καρδιά του γιατί το έκανε. Στις καλύτερες ιστορίες, οι επιζώντες είναι και αυτοί εκεί, αλλά η κατανόηση του προσωπικού κινήτρου παραμένει σημαντική: Ποιοι είναι; Τι σκεφτόντουσαν; Ο φασισμός δεν αφορά σε ψυχική ασθένεια, αλλά ιδέες και θυμό. Αν και η κάλυψη σίγουρα θα μιλήσει για την επιρροή κινημάτων λευκού εθνικισμού, εστιάζουν παρόλα ατυτά στο πως ένας δράστης οδήγησε για εννιά ώρες στο Ελ Πάσο για να σκοτώσει, και πήγε στο Walmart επειδή είχε χαθεί και πεινούσε.

Στον απόηχο μιας βίαιης επίθεσης, οι ειδήσεις είναι στο έλεος της αστυνομίας, που θέτουν το τόνο του πως αντιμετωπίζεται ένα έγκλημα. Οι κοινωνικοί παράγοντες που οδηγούν σε αυτά τα γεγονότα  δεν σημαίνουν τίποτα σε μια δικαστική αίθουσα και συχνά λείπουν από τις αναφορές.

Σε μια επιστολή στον Franz Mehring, ο Friedrich Engels γράφει πως «είναι αλήθεια πως η ιδεολογία είναι μια διαδικασία που επιτελείται συνειδητά από το στοχαστή, αλλά με μια ψευδή συνείδηση. Οι πραγματικές κινητήριες δυνάμεις του παραμένουν άγνωστες· διαφορετικά δεν θα μπορούσε να είναι ιδεολογική διεργασία. Έτσι φαντάζεται ψεύτικες ή φαινομενικές κινητήριες δυνάμεις».

Συχνά αντιλαμβανόμαστε τις επιθέσεις των μοναχικών λύκων ως την πράξη ενός μοναδικού ατόμου, δίχως να βλέπουμε  τις δομικές και ιδεολογικές δυνάμεις που δρουν πίσω τους. Αντιλαμβανόμαστε όμως έμμεσα πως όταν ένας ενός μοναχικός λύκος δολοφόνος δρα βασισμένος σε ιδέες λευκού εθνικισμού, δεν είναι ποτέ πραγματικά μόνος. Το να εξηγήσουμε πως συχνά οι άνθρωποι αναζητούν επίσημες συνδέσεις μεταξύ του δολοφόνου και οργανώσεων λευκού εθνικισμού, ωστόσο σε μια εποχή που οι τυπικοί οργανισμοί γίνονται λιγότερο κεντρικοί στην πολιτική και κοινωνική δράση, θα ήταν μια μάταιη προσπάθεια.

Αυτό δεν σημαίνει, όμως, πως αυτές οι επιθέσεις είναι απλά ξεσπάσματα διαταραγμένων. Είναι μέρος και κομμάτι μιας λευκής εξέγερσης που βρήκε τη φωνή της στον αναδυόμενο φασισμό. Υπάρχουν άνθρωποι υπεύθυνοι για αυτό πέρα από τους ίδιους τους δράστες. Η λευκή υπεροχή είναι πραγματικότητα και συνδέει την άνοδο των μαζικών επιθέσεων. Ο λευκός εθνικισμός έχει δημιουργήσει μια τάση για βία, διδάσκοντας το πως και το γιατί με το χτίσιμο μιας ιδεολογίας, ενός αποκαλυπτικού σεναρίου, και μια μέθοδο δράσης. Ένα άτομο πάτησε την σκανδάλη, αλλά χιλιάδες πήραν μέρος στην αναδιαμόρφωση της κοσμοαντίληψης τους. Είναι έτσι απαραίτητο να απορρίψουμε αυτές τις αφηγήσεις σχετικά με το άτομο και να δούμε το ευρύτερο πλαίσιο. Η επίθεση είναι μια στιγμή σε έναν ανταρτοπόλεμο που έχει στήσει ο λευκός εθνικισμός με όλους μας ως αντιπάλους.

«Αν οι άνθρωποι ορίζουν τις καταστάσεις ως αληθινές, είναι αληθινοί στις πράξεις τους», έγραψαν οι William και Dorothy Thomas. Αυτή η εποχή δολοφονιών από μοναχικούς λύκους είναι ένα σημείο του που βρισκόμαστε στις ΗΠΑ και του τι μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον. Ο Αρμαγεδώνας που φαντάζονται οι λευκοί εθνικιστές είναι δικής τους κατασκευής, αλλά όλοι μας πρέπει να τον υποστούμε αν συνεχίσουν να προσπαθούν να τον κάνουν πραγματικότητα.

Πρώτα ως Τραγωδία, Μετά ως Φάρσα

Λίγο μετά την επίθεση, και ενώ ο αριθμός των θυμάτων ακόμη προσδιορίζονταν, ο αντικυβερνήτης του Τέξας, Dan Patrick εέδωσε αυτή την προειδοποίηση στους antifa: «Μείνετε μακριά από το Ελ Πάσο. Μείνετε μακριά από το Τέξας […] σβήστε το Τέξας από το χάρτη σας και μην έρθετε […] δεν είναι η ώρα και το μέρος για έρθουν τώρα […] μείνετε μακριά από το Τέξας». Αυτό ήρθε αμέσως μετά την εισαγωγή από τον γερουσιαστή του Τέξας Ted Cruz ενός ψηφίσματος για την ανακήρυξη των antifa ως «εγχώρια τρομοκρατική οργάνωση». Την άνοιξη του 2019 ο πανικός για τους antifa γνώρισε νέα ύψη. Και ενώ ο αριθμός των θυμάτων των λευκών εθνικιστών αυξανόταν, οι antifa διώκονταν για μικροσυμπλοκές σε διαδηλώσεις. Η απειλή της βίας του λευκού εθνικισμού, είναι τώρα, στο απόλυτο απόγειό της, και όμως ζούμε σε ένα κόσμο αναστροφής. Η δεξιά ρητορική έχει απεικονίσει την αριστερά ως τρομοκράτες.

Σε μια επόμενη ακρόαση της Επιτροπής για την εσωτερική ασφάλεια, ο αναπληρωτής διευθυντής του FBI για την αντιτρομοκρατία, Michael McGarrity αναγνώρισε πως σχεδόν το 90% των υπό ομοσπονδιακή διερεύνηση υποθέσεών για τρομοκρατία προέρχονταν από την ακροδεξιά, και όμως η υπηρεσία δεν κάνει ιδιαίτερη διάκριση μεταξύ αριστερής και δεξιάς βίας, βάζοντας μαζί αντιρατσιστές ακτιβιστές και νεοναζί.

«Οι δυνάμεις επιβολής του νόμου στις ΗΠΑ δεν κάνουν αρκετά για τους βίαιους ρατσιστές επειδή ως θεσμός, είναι ο ίδιος βίαια ρατσιστικός και περιλαμβάνει λευκούς ρατσιστές στις τάξεις τους», αναφέρει η Natasha Lennard στο The Intercept. «Οι νέες διακρίσεις δίνουν στο FBI κάλυψη για τις ίδιες κακές πρακτικές»

Όταν ο Trump ανέλαβε το αξίωμα του προέδρου, μια από τις πρώτες κινήσεις του ήταν – ίσως από πείσμα για τον Obama – να κλείσει το Πρόγραμμα Αντιμετώπισης Βίαιου Εξτρεμισμού, που έδινε 10 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για την χρηματοδότηση οργανισμών που καταπολεμούσαν τον λευκό εθνικισμό, περιλαμβανομένων 400000 κάθε έτος για την Life After Hate, μια οργάνωση που προσπαθεί να βγάλει ανθρώπους από οργανώσεις λευκού εθνικισμού. Το Γραφείο Κοινωνικών Συνεργασιών της Υπηρεσίας Εσωτερικής Ασφάλειας συρρικνώθηκε επίσης σε κλάσμα αυτού που ήταν προηγουμένως, υπονομεύοντας ακόμη περισσότερο τις πιθανές παρεμβάσεις από τις δυνάμεις επιβολής του νόμου που θα μπορούσαν να σταματήσουν φόνους από λευκούς εθνικιστές. Οι φουσκωμένοι φόβοι για τους antifa συνεχίστηκαν το 2020 καθώς η ακροδεξιά και ο Trump να κατηγορήσουν την αυθεντική εξέγερση κατά των φόνων από την αστυνομία  ως «antifa», και υποδαύλισαν αντιδραστικές απόψεις πως οι αντιφασίστες ήταν μια ξεκάθαρη και υπαρκτή τρομοκρατική απειλή παρά όλα τα στοιχεία εναντίον αυτού.

Από την δεκαετία του 1990 υπάρχει μια γενικευμένη μετατόπιση στις προτεραιότητες  από την ριζοσπαστική δεξιά σε μια κυνική εστίαση στην στοχοποίηση μουσουλμάνων μεταναστών και αριστερών ακτιβιστών. Η ριζοσπαστική δεξιά είναι η βάση του Trump και το να κάνει εχθρούς στην αριστερά και σε ανθρώπους φυλετικών μειονοτήτων είναι το καλύτερο θέαμα ενόψει εκλογών.

Την ίδια στιγμή, οι θεσμοί που βοηθούν να εκκολαφθεί αυτή η βία παραμένουν ανεξέλεγκτοι επειδή δεν υπάρχει πραγματικά κάποιος τρόπος να ελεγχθούν. Το 8Chan είναι κυριολεκτικά ένας ασφαλής τόπος για να δείξεις την οργή σου, και παίρνει την αντιδραστικότητα του πραγματικού κόσμου  που προέρχεται από την λευκή εθνικιστική προπαγάνδα και τις κωδικοποιημένες φράσεις του Trump για να συμπιέσει στην πιο καθαρή τους μορφή: μια μαζική επίθεση.

«Το μανιφέστο του δράστη του Ελ Πάσο ήταν γεμάτο με φόβο για το μέλλον, περιλαμβανομένου του δικού του. Οι φόβοι αυτοί έχουν υποδαυλιστεί από τον Trump, ενώ το 8Chan έχει προσφέρει μια ειδική έκφραση στη μορφή δημόσιας σφαγής», μου ανέφερε ο ερευνητής θεμάτων ακροδεξιάς Spencer Sunshine. «Οι φόνοι αυτοί θα συνεχιστούν κανονικά για όσο ο Trump είναι στο αξίωμα και το 8Chan είναι ενεργό».

Το 8Chan σύντομα έπεσε καθώς το Cloudflare, που πρόσφερε τις υπηρεσίες ασφαλείας που κρατά ενεργές σελίδες όπως το 8Chan, έκλεισε τους διακόπτες για τη σελίδα. Το 8Chan τότε αντιμετώπισε διακοπή υπηρεσιών καθώς οι κυβερνοεπιθέσεις είναι συχνές, που μπορεί να περιορίσουν τη ζωή του. Πλέον μπορεί να βρεθεί σε κλειδωμένες διευθύνσεις, και οι δημιουργοί του απαίτησαν να κατέβει, και όμως ο ρόλος του παραμένει κεντρικός στην υποδαύλιση της ακροδεξιάς. Τώρα είναι το βασικό σημείο για να βρεθούν «Q-drops», μηνύματα από τον υποτιθέμενο αποκαλυπτικό προφήτη του κινήματος Q-Anon που σπρώχνει την αμερικάνικη ακροδεξιά σε ένα συνωμοσιολογικό γκρεμό. Ο Trump επίσης είπε πως πιο επιθετική δράση θα έπρεπε να ληφθεί εναντίον της λευκής εθνικιστικής τρομοκρατίας, μια ιδιαίτερα απίθανη δήλωση. Υπάρχει ένα εγγενές όριο και στα δυο καθώς κανείς δεν περιμένει ο Trump να προσφέρει κάποιες ουσιαστικές λύσεις για την αναστολή του του λευκού εθνικιστικού κινήματος, και αν το 8Chan κλείσει οι διαχειριστές του μπορούν απλά να μεταφερθούν σε μια νέα υπηρεσία, και σε άλλη, και σε άλλη. Οι φιλελεύθερες λύσεις στερούνται της δύναμης να βγάλουν εκτός μάχης τον λευκό εθνικισμό καθώς δεν μπορούν να κατανοήσουν πως αυτός υπάρχει σε όλες τις κοινότητες και η ριζοσπαστικοποίηση προέρχεται από χίλιες πηγές ταυτόχρονα.

Ο Θάνατος της Δύσης

Καθώς η γη γεμίζει με ένα διεφθαρμένο πληθυσμό, όποιοσδήποτε ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις φανεί ο δυνατότερος θα αποκτήσει πολιτική εξουσία – Σριμάντ Μπαγκαντάμ

Καθώς ο ρυθμός και η κλίμακα των φασιστικών μαζικών φόνων αυξάνεται, η αντίθετη αφήγηση σχετικά με τον τρομακτικό αντιφασισμό αυξάνεται μαζί του. Η πραγματικότητα των βίαιων απειλών που αντιμετωπίζουμε αντιμετωπίζεται με άρνηση. Η ρητορική που εμπνέει βία έχει την δύναμη να μεγαλώσει τα επόμενα χρόνια. Αν  το «Στείλτε την Πίσω» – ένα συχνό σύνθημα στις συγκεντρώσεις του Trump που αναφέρεται στην Ilhan Omar – είναι πλέον μέρος ενός αποδεκτού πολιτικού θεάματος, τι θα ακολουθήσει;

Υπάρχει κάτι που είναι πραγματικότητα στην προφητεία της Εποχής του Λύκου: ζούμε στο «θάνατο της δύσης». Η παρακμή της οικονομικής ηγεμονίας των δυτικών χωρών είναι πραγματική. Και έτσι επίσης πέφτει και η λευκή ηγεμονία κομμάτι με το κομμάτι. Είμαστε η γενιά της κατάρρευσης όπου κάθε τι ψευδαίσθηση σχετικά με το πως λειτουργεί ο κόσμος (οικονομικά, οικολογικά, πολιτικά) έχει αναποδογυρίσει. Αυτό που δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη είναι αν η διάσπαση της καπιταλιστικής ηγεμονίας θα είναι χειραφετική ή δεσποτική. Στο μεταξύ οι μάζες των συνεργατών μας, των φίλων μας, και των γειτόνων μας έχει πολωθεί και προς τις δυο κατευθύνσεις, κάνοντας ακόμα και τα πιο οικεία μέρη ανασφαλή.

Η λευκή υπεροχή είναι η αυτοάνοση νόσος της εργατικής τάξης. Μπορεί να κατανικήσει τα ένστικτα και να κάνει ένα άτομο της εργατικής τάξης να νομίσει πως πολεμούν εναντίον του ανταγωνισμού και της ανεπάρκειας όταν στην πραγματικότητα  σκοτώνουν την μόνη τους άμυνα: την ταξική πάλη. Καθώς βαθαίνει η κρίση, κάτι που αναμφίβολα θα γίνει, η λευκή υπεροχή θα προσπαθήσει να προσφέρει ρατσιστική ιδεολογία ως απάντηση στα προβλήματα της εργατικής τάξης. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια εξέγερση που, με την τοξική μίξη εθνικού λαϊκισμού, θεωριών συνωμοσίας, οικονομικής κατάρρευσης και του 8Chan, θα ήταν συνταγή για εκρηκτική βία.

Η κρίση δημιουργεί μια ρήξη με την κανονική ροή της πολιτικής και της ταυτότητας. Η ιδεολογία ανακατευθύνει αυτή τη ρήξη προς την προκαθορισμένη αφήγηση της. Για αυτό και όταν ένας λευκός εργάτης κοιτά στο ζοφερό μέλλον του, έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά από ιδεολογικά μονοπάτια προς τα εμπρός. Μπορούν να κατηγορήσουν τα αφεντικά και την καπιταλιστική τάξη που δημιούργησε αέναη αστάθεια μέσα από απορυθμισμένο οικουμενικό καπιταλισμό και να βρει το σοσιαλισμό ως λύση. Μπορούν να επίσης να κοιτάξουν στην ίδια την επισφαλή ζωή και να αποφασίσουν να χτυπήσουν προς τα κάτω, να κατηγορήσουν τους μη λευκούς εργάτες. Η λευκή υπεροχή κινεί αυτή την διαρκή επίκληση στα πιο βασικά από τα ένστικτα των λευκών μαζών, δημιουργώντας μια μηχανή που λειτουργεία αποκλειστικά με θυμό και πικρία παρά με την ικανότητα να δει ποιος πραγματικά προκαλεί τα προβλήματά μας και γιατί.

«Το πρόβλημα είναι πως η επιθυμία να απελευθερώσουμε και η επιθυμία να καταπιέσουμε είναι η ίδια γαμημένη επιθυμία», μου είπε ο Kevin Van Meter μια νύχτα πριν από χρόνια, ο συγγραφέας του Guerillas of Desire. Θύμιζε τους Gilles Deleuze και Felix Guattari, που γράφουν στον Αντι-Οιδίποδα πως «οι μάζες δεν είναι αθώα κορόιδα· σε ένα ορισμένο βαθμό, υπό ένα ορισμένο σύνολο συνθηκών, ήθελαν φασισμό». Αυτή η επιθυμία είναι μέσα μας και μπορεί να πάρει μια σειρά από κατευθύνσεις ανάλογα με τις συνθήκες που δημιουργούμε.

Ανεξάρτητα αν είναι ο Donald Trump, ο Alex Jones, οι εκκλησίες που μεγαλώσαμε μέσα τους, οι πατεράδες μας, ή οι φίλοι μας, μια κουλτούρα βίας μας διδάσκει πως ο  μόνος τρόπος να είσαι πραγματικά ελεύθερος είναι να αποδεχτείς μια ιδεολογία τυραννίας. Αυτό το ψέμα έχει γίνει τόσο επίμονο που δεν χρειάζονται 2300 λέξεις για να καταλάβεις γιατί κάποιος πήγε με ένα τουφέκι στο πλήθος. Το προκαθορισμένο σενάριο εκτυλισσόταν με βάναυση αποτελεσματικότητα.

Μέσα σε ώρες από την επίθεση στο Ελ Πάσο ένας άλλος δράστης άνοιξε πυρ σε ένα δημοφιλές κλαμπ στο Ντέιτον του Οχάιο, σκοτώνοντας εννέα ανθρώπους. Δεν υπάρχει λόγος  να πιστεύω πως αυτό θα σταματήσει.

Το περίγραμμα αυτού του είδους βίας έχει χαραχτεί, και κάθε οικονομικός παράγοντας που την εμπνέει έχει γιγαντωθεί. Μπροστά σε αυτή την αποκάλυψη εύκολα μπορούμε να αγκαλιάσουμε το μηδενισμό, μια στρατηγική συναισθηματικής επιβίωσης, αλλά αυτό αγνοεί την πραγματική ιστορία. Οι συνθήκες της κρίσης δημιουργούν επίσης μια εξεγερτική αντικουλτούρα που απαιτεί ένα διαφορετικό κόσμο. Μια γενιά που μεγάλωσε  με αυτή την ανισότητα και αδικία που τρέφεται από τη κρίση, την αρνείται σε μαζική κλίμακα.

«Σκεφτόμουν μόλις πως αν είχα ένα παιδί, ξέρει, αν δεν ήμουν εκεί, πως θα ήθελα να αντιδράσει κάποιος άλλος αν έβλεπε το παιδί μου να τρέχει. Για αυτό έτρεξα γρήγορα και έβγαλα όσα παιδιά μπορούσα», λέει ο Gordon Oakley, ένας περαστικός που είδε ένα τεράστιο πλήθος από παιδιά μέσα και έξω από το εμπορικό κέντρο που έγινε η επίθεση στο Ελ Πάσο, και αποφάσισε να αναλάβει δράση.

«Δεν σκέφτηκα καν. Άρπαξα όσα παιδιά μπορούσα να έτρεξα πέντε καταστήματα μακριά προς την έξοδο», είπε στο Task and Purpose. «Φτάσαμε εκεί και πέσαμε πάνω σε κάμποσους αστυνομικούς που μας σημάδευαν με τα όπλα τους. Δεν σκεφτόμουν εμένα, και δεν πρόσεχα το περιβάλλον… πρόσεχα μόνο εκείνα τα παιδιά».

«Έβγαλα όσο κόσμο μπορούσα. Βρήκα ακόμη και ένα κοριτσάκι που είχαν χάσει οι γονείς του, και την έβγαλα και εκείνη. Προσπάθησα να βγάλω όσους ανθρώπους μπορούσα», είπε η Leslie μια υπάλληλος των Walmart, που έσωσε απιδιά σε ένα τοπικό σταθμό.

Καθώς αυξάνεται ο κατακερματισμός, το ίδιο γίνεται και με την παθιασμένη απάντηση των ανθρώπων σε κοινότητες σε όλη τη χώρα που αρνούνται να ενωθούν με τον λευκό ρατσιστικό τρόμο και αντίθετα αφιερώνονται στην αλληλοβοήθεια. Αυτή είναι η επιλογή που μας προσφέρεται σε αυτή τη στιγμή της κρίσης. Πρέπει να πάρουμε αποφάσεις για το με ποια τάση θα ταχθούμε.

Ενώ υπάρχει μια τάση να βλέπουμε τις νομικές μεταρρυθμίσεις ως τις λύσεις στο πρόβλημα, είναι ο αφοσιωμένος αγώνας των ανθρώπων στις κοινότητες που έχει την ικανότητα να σπείρει κάτι διαφορετικό. Η κοινοτική στήριξη, η άμυνα, ή αλληλεγγύη, και η οργάνωση έχουν την ικανότητα όχι μόνο να αντιμετωπίσουν την ακροδεξιά, αλλά και να ανατρέψουν τις συνθήκες που οδηγούν στην ανάπτυξη της εξαρχής. Αυτό δε σημαίνει που οι μεταρρυθμίσεις είναι άχρηστες, αλλά δεν είναι ο σκοπός. Εμείς είμαστε.

Η μεταφορά των λύκων και των προβάτων έχει γίνει δημοφιλής μεταξύ των λευκών εθνικιστών στο διαδίκτυο, χρησιμοποιώντας αναλογίες «άλφα αρσενικού» για το παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος στο οποίο φαντάζονται πως βρίσκεται ο κόσμος.. στη περίοδο της Κάλι Γιάγκα, είτε είσαι το ένα είτε το άλλο. Αυτή η δυναμική του ανώτερου και του κατώτερου, λένε, θα μας οδηγήσει στην αποκατάσταση της σωστής τάξης του κόσμου. Δηλαδή του κόσμου που ζούμε επειδή είναι ο κόσμος στον οποίον ζουν οι λευκοί τρομοκράτες, δεν χρειάζεται αν τον αφήσουμε έτσι όμως.

Αντίθετα μπορούμε να αφοσιωθούμε σε ένα όραμα ενός διαφορετικού εντελώς κόσμου, που έχει γίνει πιο εφικτός σήμερα εξαιτίας των ρωγμών στο παρόν κοινωνικό σύστημα, και μπορούμε να τις μεγαλώσουμε. Όπως ο Oakley, πρέπει να κινηθούμε με το αγελαίο μας ένστικτο για να σώσουμε όσες περισσότερες ζωές μπορούμε, ακόμη και αν αυτό μοιάζει ξένο προς την κατάσταση γύρω μας, και να κινηθούμε μπροστά για την δημιουργία θεσμών ασφάλειας, υποστήριξης, και αλληλοσύνδεσης. Δίχως τη δράση μας, η ακροδεξιά θα γράψει ένα σενάριο τρόμου για το μέλλον.

πηγη: https://geniusloci2017.wordpress.com