Όσο η κυριαρχία της ΝΔ, δηλαδή της Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς, είναι αδιαμφισβήτητη, άλλο τόσο είναι και καταστροφική.
- Το Κράτος Δικαίου αποκαθηλώνεται και οι πυλώνες της Δημοκρατίας αποδυναμώνονταιμέσω ολοκληρωτικών πρακτικών που καταργούν την πολυφωνία και την ελευθεροτυπία στα ΜΜΕ, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και τα ατομικά δικαιώματα (παρακολουθήσεις με παράνομο λογισμικό από την ΕΥΠ), όπως επιβεβαιώνει η για πρώτη φορά καταδίκη της χώρας από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
- Η προοπτική μιας Δίκαιης Ανάπτυξης για όλους υποχωρεί υπέρ μιας Ανάπτυξης για μια μικρή οικονομική ολιγαρχία, με αντίστοιχη φτωχοποίηση των πολλών και περιθωριοποίηση των οικονομικά αδύναμων.
Σύμφωνα με τη Eurostat η Ελλάδα είναι μια από τις δύο φτωχότερες χώρες της Ευρώπης, με τον χειρότερο δείκτη κοινωνικού αποκλεισμού, μαζί με την γειτονική Βουλγαρία.
- Το Κοινωνικό Κράτος στην Υγεία, στην Παιδεία, στις Μεταφορές και στην Κοινωνική Πρόνοια αποδομείται συστηματικάκαι τη θέση του παίρνουν ιδιωτικοποιημένες δομές που λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος μιας επιχειρηματικής ελίτ και όχι το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό.
Η κατάταξη της χώρας στην ουρά της ΕΕ ως προς τη δημόσια χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους είναι ενδεικτική της καθοδικής πορείας κάθε κοινωνικής δομής.
- Η ακρίβεια πλήττει τα εισοδήματα των πολλών ως αποτέλεσμα της κατάργησης κάθε μορφής ρύθμισης και ελέγχου στις αγορές, προς όφελος συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων.
Η κατάταξη της χώρας σε μια από τις ακριβότερες χώρες της ΕΕ ως προς την ενέργεια και ως προς τα είδη πρώτης ανάγκης αποκαλύπτει ότι οι αιτίες για την ακρίβεια δεν είναι εισαγόμενες αλλά αποτέλεσμα και συνέπεια της κυβερνητικής πολιτικής.
- Το Περιβάλλον της χώρας, τα δάση, οι ακτές και τα οικοσυστήματα ιδιωτικοποιούνται και υποχωρούν οικολογικά, με αποτέλεσμα η προοπτική της Βιώσιμης Ανάπτυξης να μένει στα λόγια. Αφού τα Κοινά Αγαθά που προβλέπει η Αειφορία γίνονται ιδιωτικές περιουσίες με σκοπό την κερδοφορία των οικονομικών συμφερόντων που επωφελούνται.
- Η Κλιματική Αλλαγή προελαύνει ανεξέλεγκτη, καθώς οι δημόσιες πολιτικές που απαιτούνται για την προσαρμογή στις νέες ακραίες συνθήκες και την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών δίνουν τη θέση τους σε κερδοσκοπικές δράσεις εκμετάλλευσης των Κοινών Αγαθών από ιδιώτες.
Η καταστροφική πορεία της χώρας οφείλεται χωρίς αμφιβολία στην πολιτική ηγεμονία της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη. Ενός κόμματος που παραμένει πανίσχυρο γιατί ενσωματώνει στους κόλπους του πέντε επιμέρους πολιτικές ομάδες.
Την Ακροδεξιά που κληρονόμησε στη ΝΔ ο χουντικός Γεώργιος Παπαδόπουλος και μετά ο Γιώργος Καρατζαφέρης, την πάλαι ποτέ Λαϊκή Δεξιά που ακολουθεί την παράδοση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, την εθνικιστική Δεξιά του Αντώνη Σαμαρά, τη Νεοφιλελεύθερη Δεξιά του κ. Μητσοτάκη και το Ακραίο Κέντρο, προερχόμενο κυρίως από το ΠΑΣΟΚ των κ.κ. Χρυσοχοίδη, Φλωρίδη κλπ.
Την ίδια ώρα που Κεντροδεξιά συσπειρώνεται με συγκολλητική ουσία την κυβερνητική εξουσία και τα οικονομικά κέρδη που αυτή αποφέρει, η Κεντροαριστερά ζει στα απόνερα της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού.
Η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» που ηγεμονεύει κατακερματίζει την Κεντροαριστερά σε μικρότερους πολιτικούς σχηματισμούς που, με το όραμα της ενδυνάμωσης και της μελλοντικής ενίσχυσης, ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον με δημοσκοπικά ποσοστά μικρότερα του 10%.
Είναι φανερό ότι αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά στο μίγμα της ακολουθούμενης πολιτικής η Νεοφιλελεύθερη Δεξιά θα συνεχίσει να κατέχει την πολιτική ηγεμονία και την απόλυτη κυβερνητική κυριαρχία στη χώρα.
Η λύση είναι φανερό ότι θα έρθει με την ενίσχυση, δίκην πολιτικού αναχώματος, του αντίπαλου δέους της Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς.
Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί από ένα μόνο κόμμα της Κεντροαριστεράς, όσο αυτή παραμένει πολυδιασπασμένη και κατακερματισμένη.
Εντωμεταξύ σε μια σειρά από μεγάλα ζητήματα, όπως της ανασύστασης του Κοινωνικού Κράτους και της αναστήλωσης του Κράτους Δικαίου, της προοπτικής μια Βιώσιμης και γι’ αυτό Δίκαιης Ανάπτυξης, της Περιβαλλοντικής Προστασίας και της προσαρμογής στις συνθήκες της Κλιματικής Κρίσης με άσκηση δημόσιων πολιτικών, υπάρχει ευρεία συναίνεση στα περισσότερα από τα κόμματα της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.
Η συσπείρωση απέναντι στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και μέσω αυτού και στη Νεοφιλελεύθερη πολιτική της ιδιωτικοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης, για παράδειγμα, των πολιτικών χώρων του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ, της Νέας Αριστεράς, των Οικολόγων και των υπολοίπων μικρότερων κεντροαριστερών πολιτικών σχηματισμών στα πανεπιστήμια, δείχνει ότι υπάρχει προοπτική ενότητας του χώρου γύρω από μεγάλα κοινωνικά προβλήματα.
Όπως και η συσπείρωση των Κεντροαριστερών πολιτικών δυνάμεων στην Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση γύρω από το αίτημα της προσαρμογής στις νέες συνθήκες της Κλιματικής Κρίσης και της πρόληψης και της αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών επιβεβαιώνει ότι σε επίπεδο κοινωνίας η ανάγκη για συγκλίσεις απέναντι στην καταστροφική πολιτική της Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς είναι υπαρκτή και γι’ αυτό και η προοπτική είναι της εφικτή.
Είναι σαφές ότι όσο προσπαθείς να αντιμετωπίσεις έναν πανίσχυρο αντίπαλο με τις ίδιες αποτυχημένες από την ίδια τη ζωή μεθόδους, στα ίδια αποτελέσματα θα καταλήγεις.
Όσο δηλαδή η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» συνεχίσει να κυριαρχεί, με την Κεντροαριστερά πολυδιασπασμένη και με τα επιμέρους κόμματα να προσπαθούν να επιβιώσουν και να ενισχυθούν εκλογικά, τόσο η Νεοφιλελεύθερη πολιτική κυριαρχία θα εδραιώνεται και θα συνεχίζει να επικρατεί.
Ο δρόμος της ανάσχεσης της Νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που πλήττει τη χώρα περνά μέσα από τις συνέργειες του αντίπαλου δέους και τη δημιουργία κοινωνικού μετώπου όσων συμφωνούν στα μεγάλα, τουλάχιστον κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά προβλήματα.
«Πάρτο αλλιώς» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος για ένα νέο ξεκίνημα.
Οι συνέργειες σε κοινωνικό επίπεδο και η δημιουργία ενός μετώπου απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές σε επίπεδο Αυτοδιοίκησης, που ήδη ξεκινούν να εμφανίζονται στους Δήμους και της Περιφέρειες της χώρας, δείχνουν τον δρόμο για την ανατροπή της Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς και των ολέθριων πολιτικών της.
Πηγή: TVXS