Πλήθος αρθρογράφων ομοφωνούν και καθησυχάζουν τον Πολυχρονεμένο πως ο του Τσίπρα ανένδοτος κατέστη ήδη ανέκδοτος.

Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε!

Αυτοκλήτως δε καλούν σε σύγκριση με το 1961 του …Εθνάρχη. Ας συμμετάσχουμε λοιπόν στην αναζήτηση διαφορών κι ομοιοτήτων:

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ

  • Ο Πρώτος ανένδοτος είχε φλογερό πρωταγωνιστή έναν Μητσοτάκη. Άγνωστο  αν τώρα προτίθεται να συμμετάσχει η Αλεξία Μπακογιάννη.
  • Δεν έχει προηγηθεί εκλογική βία και νοθεία όπως εκείνη του σχεδίου ΠΕΡΙΚΛΗΣ και του Στέμματος Δεν έχει καν γνωστοποιηθεί το κωδικό όνομα της τρέχουσας συνομωσίας.
  • Αν δεν υπάρξει δολοφονία βουλευτή της Αριστεράς, βρήκαμε και τρίτη διαφορά.

Παρατηρούνται όμως κι ομοιότητες:

  • παρακράτος και εκτροπή προηγήθηκαν της de facto άρνησης  αναγνώρισης δια της αποχής εκ των ψηφοφοριών της Βουλής, όπως κι επί Γέρου.
  • υπήρχε και τότε διεθνής αστάθεια (κόλπος των Χοίρων και κρίσης των πυραύλων) με έξαρση των εθνικών θεμάτων (συμφωνίες Κυπριακού).
  • Κέντρο κι ΕΔΑ φιλιώσανε μετά από καιρό, χάρη στις άοκνες δεξιές μεθοδεύσεις που υποτίθεται ότι στόχευαν αποκλειστικώς κομμουνιστές.
  • Υπήρχε αντιπολίτευση-καφενείο με αλληλουποβλεπόμενους ηγέτες.
  • Ένωση Κέντρου: ήταν ένας ετερόκλητος συνασπισμός με συλλογική ‘ηγεσία’.
  • Ιδιαιτέρως έκδηλη ήταν η οργανωτική ανυπαρξία της ΕΚ.
  • Ο Κ Μητσοτάκης αναφέρει ( Πολιτική Βιογραφία τόμος Β, σελ 44) ως λόγο εκχώρησης της αρχηγίας στον Γέρο το 1961 πως άλλως ο Γέρος θα προσχωρούσε στον Καραμανλή προκειμένου να συνδιοργανώσουν από κοινού τις εκλογές « με το πιστόλι και τον χωροφύλακα» Στην σελ 47 αναφέρεται σε απροκάλυπτη επίθεση φιλίας του Γέρου προς Καραμανλή «Κύριε Πρόεδρε, συμπλέομεν!», υποστηρίζοντας ότι ο Γέρος κατέστη οψίμως ανένδοτος
  • Επισημαίνει ο Κ Μητσοτάκης (σελ 47) ότι κατήγγειλε στην Βουλή τον καλπονοθευτή Μακρή που με τον νόμο του καθιστούσε εφικτή την αυτοδυναμία με μόλις 37% …
  • Μια νέα γενιά εισήλθε απρόσκλητη κι εκρηκτικά στο προσκήνιο.

Το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη

Τινές δηλώνουν ότι νιώθουν ασφαλείς ελλείψει μαζικού κινήματος και προβλέπουν γελοιοποίηση του Τσίπρα! Αυτοχρίζονται τεχνοκράτες της επανάστασης που άλλαξαν στρατόπεδο αλλά πήραν μαζί τα μυστικά της. Πλανώνται πλάνην οικτρά και αποκοιμίζουν τον Πολυχρονεμένο ότι ουδόλως κινδυνεύει από την «πορεία προς τον λαό». Η περίοδος εκείνη διδάσκει ότι το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη!

Τα λεωφορεία της νίκης, των νέων που αλώνισαν την τρομοκρατημένη επαρχία αποτέλεσαν την μήτρα ποικίλων μορφών πάλης που ακολούθησαν.  Αναπτύχθηκε τελικώς οργάνωση πρωτοφανής και πρωτοπόρος με τον Μίκη επικεφαλής.

Ο Κ. Μητσοτάκης χολωμένος από την τόση ψυχική ταύτιση Αριστεράς-Γέρου, υπενθύμιζε ότι ο Γέρος επτά ημέρες μετά την εκτέλεση Μπελογιάννη (6/4/52) σε πρωτοσέλιδο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ έγραφε: «Μετά την καταδίκην σε θάνατο των κομμουνιστών κατασκόπων δύο αποφάσεις της Κυβερνήσεως ήσαν δυναταί: η μια εν ονόματι της Εθνικής ασφάλειας επέβαλε την εφαρμογή των αποφάσεων. Η άλλη εν ονόματι της αφέλειάς του ανθρωπισμού απέτρεπε την ποινήν του θανάτου». Σε αυτό τον χθεσινό εχθρό λοιπόν συμπαρίστανται, αναρωτιόταν;

Ο βιογράφος  του κ Διαμαντόπουλος, συμπεραίνει για το ‘φαινόμενο’ Ένωση Κέντρου: «… οι εκλογές της βίας και νοθείας είχαν ευεργετήσει την παράταξη σαν από μηχανής Θεός: λειτούργησαν σαν λεκτική συγκολλητική ουσία για τις διάσπαρτες και ετερόκλητες δυνάμεις της, της έδωσαν πολιτικό λόγο, συνοχή, στόχο κοινό κι αρχηγό αδιάλλακτο και κυρίως αδιαμφισβήτητο. … Περάσαμε έτσι στην εποχή του Ανένδοτου, στην περίοδο του Γεωργίου Παπανδρέου, στην περίοδο που ηγεμονεύει η Ένωση Κέντρου» (στο ίδιο, σελ.  54 Β’ τόμου).

Θα λάβουν άραγε στα βιβλία ιστορίας του μέλλοντος οι υποκλοπές θέση δίπλα στο σχέδιο ΠΕΡΙΚΛΗΣ του 1961; Δεν το ξέρω αλλά γεγονότα-τομές συχνά λειτούργησαν  ως εμβρυουλκοί και τότε όλα όσα δεν υπήρχαν, βρέθηκαν. Άμα αρχίσεις να χορεύεις, θα έρθει κι ο ρυθμός, θα ακουστεί κι η μουσική …

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Αντιλαμβάνομαι τι εννοεί ο κ Πρωθυπουργός κι οι δικοί του με την έννοια «πεζοδρόμιο». Τους στοιχειώνει η πάνδημη κραυγή των sixties: «ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΘΑΡΜΑ!».

Τι γίνεται όμως με τις επιφυλάξεις των υπολοίπων;

Ως γνωστόν, το 61 οδήγησε στο 63 (δολοφονία Λαμπράκη, έξοδος Καραμανλή), στο 65 (παλατιανό πραξικόπημα, αποστασία), στο 67 (χούντα) και στο 74 (εθνικός ακρωτηριασμός). Η διακύβευση σήμερα είναι αν η αλυσίδα ανωμαλίας που πυροδότησε η εκτροπή θα συνεχιστεί  ή θα διακοπεί εγκαίρως με κάθαρση. Όσοι καταδικάζουν διαρρήδην τον ωτακουστή αλλά παίρνουν ίσες αποστάσεις κι από τον «αντικοινοβουλευτικώς δρώντα» Τσίπρα, δεν δείχνουν να το πολυκαταλαβαίνουν.

Πίσω από τους άλλους, όπου δεν έχει φασαρία, αμφιταλαντεύονται αν θα  προσχωρήσουν στη λογική του Βοναπαρτισμού που αυταρχικά και καταχρηστικά παραπέμπει τα πάντα στην κάλπη, υπονοώντας ότι μια κάλπη δύναται να μετατρέψει εγκλήματα σε αγαθοεργίες.

πηγη: https://tvxs.gr