«Μα είναι δυνατόν να πυροβολούν ένα παιδί; Και μάλιστα στο κεφάλι;» τους λες.
«Τι παιδί; Παιδί ήταν αυτό; Που έπεσε επάνω στη μοτοσυκλέτα του αστυνομικού με το αυτοκίνητο για να τον σκοτώσει; Κι ύστερα τι παιδιά είναι αυτά που οδηγούν παράνομα στα 16 τους και κλέβουν βενζινάδικα;» σου απαντούν.
«16 χρονών είναι παιδί. Είτε είναι το δικό μας, είτε των… άλλων» τους απαντάς.
Σαν να μην υπήρξαν ποτέ οι ίδιοι παιδιά 16 χρονών και σαν να μη μεγάλωσαν με απίστευτη ανεκτικότητα τα δικά τους, παίρνουν τη ρομφαία του αρχάγγελου και σου απαντούν: «Αυτά δεν είναι παιδιά. Αυτοί είναι δολοφόνοι. Αν τους αφήσουν θα σκοτώσουν κι εμάς. Ήδη οι Ρομά δημιουργούν πολλά προβλήματα».
«Μα καλά», επιμένεις. «Ακόμη κι αν δεν δεχθούμε το νεαρό της ηλικίας σαν ελαφρυντικό για όσα ο συγκεκριμένος 16χρονος έκανε, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε τον κοινωνικό αποκλεισμό που υφίστανται οι Ρομά ως αιτία για την παραβατική συμπεριφορά τους. Αντί λοιπόν να προσπαθήσουμε να τους ενσωματώσουμε κοινωνικά για να σταματήσουν να είναι παραβατικοί, τους σκοτώνουμε για να τους εξαγριώσουμε περισσότερο και να δυναμιτίσουμε την κοινωνική ειρήνη;»
«Εμείς είμαστε με το νόμο και την τάξη. Όποιος δεν προσαρμόζεται στη νομιμότητα τιμωρείται» σου απαντούν, προσπερνώντας τα περί κοινωνικής ενσωμάτωσης σαν… ελαττωματικές ιδέες.
«Κι εμείς με το νόμο και την τάξη είμαστε» τους απαντάς. «Αλλά ούτε ο νόμος επιβάλλεται με αστυνομοκρατία, ούτε η τάξη μπορεί να εμπεδωθεί με δολοφονίες 16χρονων παραβατικών. Η καταστολή και η αστυνομική βία αναπαράγουν και αναζωπυρώνουν την κοινωνική βία».
«Καλά», επιμένουν. «Πως κάνετε έτσι για έναν… Ρομά, ο οποίος μάλιστα πήγε να τα βάλει με αστυνομικούς;»
«Είτε αστυνομικοί, είτε Ρομά, πρόκειται για τα παιδιά μας» τους απαντάς. «Και δεν πρέπει να χαλαλίζουμε τις ζωές τους στον βωμό του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας».
«Ώρες είναι να εξισώνεις τους αστυνομικούς, που είναι η ψυχή του κράτους μας και μας διατηρούν ασφαλείς, με τα γυφτάκια που μας κλέβουν στους δρόμους» είναι η απάντηση του… φιλειρηνικού συμπολίτη.
«Έχουν το ίδιο ακριβώς δικαίωμα στη ζωή», δηλώνεις με έμφαση. «Και ειδικά οι αστυνομικοί, που εκπροσωπούν το κράτος, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όταν καταδιώκουν παραβατικούς. Δεν έχει κανένα νόμιμο δικαίωμα ο αστυνομικός να αποφασίζει για τη ζωή κανενός. Αυτό είναι δουλειά της δικαιοσύνης σε ένα έννομο κράτος».
«Μα δεν ήθελε να τον σκοτώσει. Το λάστιχο του αυτοκινήτου του σημάδευε, αλλά η σφαίρα εξοστρακίστηκε και τον βρήκε στο κεφάλι», είναι το επιχείρημα του αγαπητού συνομιλητή που ξημεροβραδιάζεται στην τηλεόραση.
Εδώ ο δημοκρατικός, κοινωνικά ευαίσθητος και ενεργός πολίτης σηκώνει τα χέρια ψηλά.
«Αν οι αστυνομικοί, στοχεύοντας λάστιχα αυτοκινήτων, τελικά χτυπούν όσους καταδιώκουν στο κεφάλι, είναι επικίνδυνοι και να μην οπλοφορούν. Αλλά δε νομίζω να είναι δυνατόν ποτέ κάποιος να στοχεύει χαμηλά και η σφαίρα να σημαδέψει το κεφάλι του καταδιωκόμενου. Θέλει μεγάλο ταλέντο αυτό», είναι η απάντηση στο σταθερό άλλοθι κάθε ανθρωποκτονίας από αστυνομικούς.
Τελικά πολύ άνετους με τις δολοφονίες παιδιών τους βρίσκω τους οπαδούς του δόγματος «Νόμος και Τάξη». Ειδικά όταν πρόκειται για τα παιδιά των… άλλων.
Από τη ζαρντινιέρα του 2006 και τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβρη 2008, μέχρι τη δολοφονική επίθεση στον 16χρονο Ρομά στις 5 Δεκεμβρίου 2022, τίποτε δεν έχει αλλάξει και τίποτε δεν είναι όπως παλιά.
Αφού και τότε και τώρα υπάρχουν αστυνομικοί με δολοφονικά αισθήματα για τα παιδιά των… άλλων.
Η μόνη εξέλιξη είναι ότι σήμερα, ο υποστηρικτής και ευεργέτης της αυταρχικής αστυνομοκρατίας στην Ελλάδα Κυριάκος Μητσοτάκης επιβραβεύει τους αστυνομικούς με προεκλογικό μπόνους 600 ευρώ, αναγνωρίζοντας τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες δέρνουν, εξευτελίζουν και δολοφονούν τα παιδιά των… άλλων.
πηγη: https://tvxs.gr