Κιβωτός σημαίνει κουτί μεγάλου μεγέθους, κιβώτιο, που αξιοποιείται κυρίως ως θήκη για τη φύλαξη ιερών κειμηλίων, σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας.

Είναι γνωστή η Κιβωτός της Διαθήκης, το φορητό κιβώτιο των Εβραίων, που περιείχε τις δύο πέτρινες πλάκες του Μωυσή με τις Δέκα Εντολές, τη στάμνα του μάννα (της τροφής που έριξε ο Θεός από τον ουρανό για να χορτάσει ο λαός Του), καθώς και τη Ράβδο του Ααρών, του πρώτου Αρχιερέα του Ισραήλ και μεγαλύτερου αδελφού του Μωυσή.

Ολα αυτά τα αντικείμενα εντός της Κιβωτού πιστοποιούσαν την παρουσία του Θεού. Η Κιβωτός της Διαθήκης κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έδωσε στον Μωυσή, υποτίθεται, ο ίδιος ο Θεός, και ήταν το πιο ιερό και ισχυρό αντικείμενο που κουβαλούσαν οι Ισραηλίτες κατά τη σαραντάχρονη περιπλάνησή τους στην έρημο – ένας συνδυασμός όπλου και «ασυρμάτου» για επικοινωνία με τον Υψιστο.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Κιβωτός έκαιγε τους αγκαθωτούς θάμνους και άλλα εμπόδια κατά την πορεία, ενώ σπινθήρες εκπορευόμενοι από το καπάκι της σκότωναν φίδια και σκορπιούς... Μάλιστα, ένας αμαξάς που άγγιξε την Κιβωτό για να μην πέσει από το ταρακούνημα της άμαξας, όπου ήταν φορτωμένη, κεραυνοβολήθηκε επιτόπου.

Φυσικά, το Χόλιγουντ αξιοποίησε τον μύθο της Κιβωτού στην ταινία «Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού», στην οποία ο αρχαιολόγος/αρχαιοκάπηλος Ιντιάνα Τζόουνς σώζει αυτό το πανόσιο αντικείμενο από τους ναζί, που σκόπευαν να το χρησιμοποιήσουν ως το απόλυτο όπλο για να κυριεύσουν τον κόσμο...

Εκτός από την Κιβωτό της Διαθήκης, υπάρχει βέβαια και η περίφημη Κιβωτός του Νώε, το τεράστιο πλοίο που κατασκεύασε καθ’ υπόδειξιν του Θεού για να σώσει από τον Κατακλυσμό τον εαυτό του, την οικογένειά του και ένα ζεύγος από κάθε ζωικό είδος. Ο Θεός είχε δώσει στον Νώε πολύ συγκεκριμένες οδηγίες: «τριακοσίων πήχεων το μήκος της κιβωτού και πεντήκοντα πήχεων το πλάτος και τριάκοντα πήχεων το ύψος αυτής», (Γένεσις ΣΤ΄ 15-16).

Ακόμα και με τα σημερινά μέτρα, μιλάμε για ένα πελώριο πλοίο, 150 μέτρα μακρύ, 25 πλατύ και 15 μέτρα ψηλό, το οποίο προσάραξε, υποτίθεται, στην κορυφή του Αραράτ όταν αποσύρθηκαν τα νερά, όπου ακόμα και τώρα κάποιοι γραφικοί ισχυρίζονται πως το έχουν ανακαλύψει (όπως και την Κιβωτό της Διαθήκης, στην Αιθιοπία...).

Η λέξη «κιβωτός» είναι αγνώστου ετύμου. Πιθανώς είναι ένα δάνειο σημιτικής προέλευσης – στα συριακά υπάρχει η λέξη «qabatha», αν και υπάρχει η άποψη πως αυτός ο όρος προέρχεται από τα Ελληνικά. Το Λεξικό λέει πως οι Εβδομήκοντα, στη μετάφρασή τους της Παλαιάς Διαθήκης, χρησιμοποίησαν τη λέξη «κιβωτός» ως απόδοση των εβραϊκών λέξεων «tebah» για την Κιβωτό του Νώε, που σημαίνει «κουτί, κιβώτιο», και «aron», ως μέρος της φράσης «aron habberit», δηλαδή «Κιβωτός της Διαθήκης».

Οπως και να ’χει, η κιβωτός είναι κάθε «χώρος ή μέσο διατήρησης και φύλαξης της πολιτισμικής ή πολιτιστικής κληρονομιάς, χώρος ιερής παρακαταθήκης», σύμφωνα με τη μεταφορική σημασία της λέξης που παραθέτει το Λεξικό, δίνοντας ως παράδειγμα την Εκκλησία που υπήρξε η «Κιβωτός των ελληνικών παραδόσεων κατά την Τουρκοκρατία».

Με δυο λόγια, ό,τι φυλάσσεται σε μια Κιβωτό, ας πούμε του Κόσμου, πρέπει να είναι προστατευμένο, πρώτα απ’ όλα από τους ίδιους τους φύλακες, τους ιδρυτές και δημιουργούς αυτής της Κιβωτού. Είτε είναι ιερό αντικείμενο, είτε ζώο, είτε παιδί, που ασφαλώς είναι και το σημαντικότερο απ’ όλα.

📌 Στην Κιβωτό ο Νώε μαζί με τη γυναίκα του, τους τρεις γιους του και τις γυναίκες τους ήρθαν αντιμέτωποι με τον κατακλυσμό που διήρκεσε 40 ημέρες, μια τιμωρητική πράξη που προκάλεσε η ηθική κατάπτωση του τότε κόσμου. Ο Νώε διασώθηκε ως άνθρωπος δίκαιος.

πηγη: https://www.efsyn.gr