Loading...

Κατηγορίες

Σάββατο 25 Ιούν 2022
«Ή εμείς ή το χάος»!
Κλίκ για μεγέθυνση












25.06.2022, 18:27
 

Στις προεκλογικές περιόδους έχουμε ένα σωρό βρόμικα χτυπήματα. Υπερβολές στην εκφορά του λόγου, βιτριολικά υπονοούμενα, δολοφονίες χαρακτήρων, συκοφαντικές επιθέσεις, ακόμη και απόπειρες πολιτικής εξόντωσης. Δράστες, και πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης. Οι περισσότερες κατηγορίες ξεχνιούνται μόλις κλείσουν οι κάλπες και σπανίως δίνεται συνέχεια. Προφανώς γιατί οι κατήγοροι δεν έχουν στοιχεία. Αλλωστε τη δουλειά τους την έκαναν. Αυτές οι πρακτικές επαναλαμβάνονται στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση και πάλι με την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας τα πράγματα επιστρέφουν στην κανονικότητα. Το πολιτικό κλίμα όμως έχει δηλητηριαστεί. Τόσο πολύ που σχεδόν όλοι να θεωρούμε ότι έτσι πρέπει να γίνονται οι αντιπαραθέσεις, ότι δεν υπάρχουν κανόνες, ότι επιτρέπεται κάθε μέσο γιατί αυτό που μετράει είναι η νίκη στις εκλογές. Οπότε καλύτερα νικητής και λερωμένος, παρά ηττημένος με το φωτοστέφανο της ηθικής.

Θα πείτε ότι αυτό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Σωστά. Και σε άλλες χώρες της Ευρώπης με μεγαλύτερη κοινοβουλευτική παράδοση, ο πολιτικός αγώνας δεν διεξάγεται με το «σεις» και με το «σας» λες και πρόκειται για απογευματινή σύναξη με τσάι και συμπάθεια. Το είδαμε να συμβαίνει αυτό στις τελευταίες εκλογές στη Βρετανία και λίγο νωρίτερα στο δημοψήφισμα για την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι οπαδοί του Brexit δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα προκειμένου να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι όσοι ήταν υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ε.Ε λειτουργούσαν εις βάρος των συμφερόντων της Βρετανίας και ήθελαν τη χώρα σε ρόλο ουραγού της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, ενώ η θέση της είναι στην πρώτη γραμμή όπως το επιτάσσει η ιστορία της. Πέτυχαν τον στόχο τους.

Το είδαμε να συμβαίνει στις προεδρικές και βουλευτικές εκλογές που έγιναν στη Γαλλία. Στις προεδρικές εκλογές ο Μακρόν εμφανίστηκε ως το αντίπαλο δέος στην Ακρα Δεξιά, στις βουλευτικές εκλογές ταύτισε τη Λεπέν με τον Μελανσόν παρουσιάζοντάς τους ως ισοδύναμους κινδύνους για τη δημοκρατία. Το είδαμε να συμβαίνει στις εκλογές που διεξήχθησαν σε διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής (εκεί τα πράγματα είναι άγρια), όπου οι αριστεροί υποψήφιοι φορούσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα και φυλάσσονταν από ένοπλες φρουρές γιατί απειλούνταν από παρακρατικές ομάδες που κινούνταν ανεξέλεγκτα, με την ανοχή, αν όχι την ενθάρρυνση του επίσημου κράτους. Το είδαμε να συμβαίνει στην Ελλάδα το 1989 και στις εκλογές του 2015 και του 2019. Το 1989 οι μισοί Ελληνες αποκαλούσαν τους άλλους μισούς κλέφτες, ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ συγκρινόταν με τον Δον Κορλεόνε, ο Χαρίλαος Φλωράκης ήταν ιδιοκτήτης σκάφους αναψυχής και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε φιλενάδα στη Θεσσαλονίκη.

Το 2015 παραμονές των εκλογών κορυφαία στελέχη της συντηρητικής παράταξης προέτρεπαν τους πολίτες να αποσύρουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες, για να μην τα βρουν και τα λεηλατήσουν οι θαυμαστές του Πολ Ποτ και του Κιμ του τρίτου. Κατηγορούσαν τον αρχηγό του κόμματος που φαινόταν πως θα έρθει στην εξουσία ότι προστατεύει τις ένοπλες συνιστώσες του κόμματός του και προειδοποιούσαν τους ψηφοφόρους ότι αν κάνουν το λάθος και τον ψηφίσουν θα πέσει πείνα, θα υπάρξουν ελλείψεις σε όλα τα βασικά αγαθά και θα παίρνουν με δελτίο το χαρτί υγείας. Στη συνέχεια ισχυρίστηκαν (ανάμεσά τους και ο αρχηγός τους) ότι ο πρωθυπουργός της χώρας πούλησε τη Μακεδονία για να πάρει τις συντάξεις, τον είπαν εξωνημένο γιατί υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών και υποσχέθηκαν ότι θα τον σύρουν στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

Ακόμη και σε λιγότερο πολωμένες φάσεις οι πολιτικοί αρχηγοί στολίστηκαν από τους αντιπάλους τους και από μέσα ενημέρωσης με απαξιωτικούς τίτλους. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν ο Εφιάλτης για τη Δημοκρατία. Ο Κώστας Σημίτης, αρχιερέας της διαπλοκής. Ο Κώστας Καραμανλής, Ντόλι. Ο Λεωνίδας Κύρκος, εκπρόσωπος της Αριστεράς των σαλονιών. Και σήμερα ο αρχηγός της Ν.Δ. και πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης περιγράφεται όχι ως επικεφαλής κυβέρνησης, αλλά Ανώνυμης Εταιρείας. Υπάρχει περίπτωση να μη δούμε τέτοιου τύπου επιθέσεις στην προεκλογική περίοδο που άνοιξε; Υπάρχει περίπτωση να έχουμε μια αντιπαράθεση προγραμμάτων και στρατηγικών ώστε ο πολίτης να αποφασίσει με καθαρή σκέψη ποιους θα προτιμήσει και ποιους θα τιμωρήσει;

Να έχουμε δηλαδή έναν διάλογο επί της ουσίας της πολιτικής και όχι χτυπήματα κάτω από τη ζώνη; Δεν είναι πολύ πιθανό. Κόμματα και μέσα ενημέρωσης ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Υλικό υπάρχει μπόλικο. Παλιές ιστορίες θα σκάσουν ξανά μύτη κι ας μην απέδωσαν όταν ήταν στην επικαιρότητα, ξεχασμένες υποθέσεις θα ανασυρθούν μπας και καταφέρουν όσοι τις κατασκεύασαν να πετύχουν τώρα ό,τι δεν μπόρεσαν στο παρελθόν. Διλήμματα του τύπου «ή εμείς ή το χάος» θα κυριαρχήσουν. Και φυσικά το κόμμα της αποχής θα κερδίσει ξανά την πρωτιά.

Ανάγωγα

«Βούρκος», «εξαχρείωση», «τραμπισμός». Λέξεις που χρησιμοποίησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για να χαρακτηρίσει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από τα λεφτά που έστελνε ο Μαδούρο στον ΣΥΡΙΖΑ και τη βίλα του Τσίπρα στο Σούνιο πέσαμε στα λιγότερο σκληρά. Είναι μια κάποια βελτίωση.

πηγη: https://www.efsyn.gr

 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου