Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Frankfurter Zeitung στις 20 Νοεμβρίου 1931, η μετάφραση έγινε από την αγγλική μετάφραση στο άρθρο No-Man’s-Land: On Walter Benjamin’s «Destructive Character»  του Irving Wohlfarth στην επιθεώρηση Diacritics 8. Ο Walter Benjamin (1892-1940) ήταν φιλόσοφος, κριτικός, δοκιμιογράφος και μεταφραστής.


Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας

 Δημοσιεύθηκε την 26 Σεπτεμβρίου, 2021




Θα μπορούσε να συμβεί, κάποιος αναπολώντας τη πορεία της ζωής του, να καταλήξει στη διαπίστωση πως σχεδόν όλες οι βαθύτερες σχέσεις που είχε περάσει προήλθαν από ανθρώπους για τον «καταστροφικό χαρακτήρα» των οποίων συμφωνούσαν όλοι. Μια μέρα, ίσως τυχαία, κάποιος και να έρθει αντιμέτωπος με αυτό το γεγονός· και όσο πιο βίαιο το σοκ, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες κάποιου να απεικονίσει το καταστροφικό χαρακτήρα.

Η μόνη εμβληματική φράση του καταστροφικού χαρακτήρα είναι: Κάνε χώρο· η μόνη του δραστηριότητα: η απομάκρυνση. Η ανάγκη του για καθαρό αέρα και ανοιχτό χώρο είναι δυνατότερη από κάθε μίσος.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας  είναι νέος και χαρούμενος. Γιατί η καταστροφή ανανεώνει, επειδή απομακρύνει τα ίχνη της δικής μας ηλικίας· χαροποιεί επειδή κάθε απομάκρυνση σημαίνει, για το καταστροφέα, μια πλήρη καταστροφή της ίδιας του της συνθήκης, ουσιαστικά την εκρίζωση του. Μια τέτοια Απολλώνια εκδοχή του καταστροφέα επιβάλει τον εαυτό της, μόλις συνειδητοποιήσει κάποιος πόσο εντυπωσιακά απλοποιείται ο κόσμος όταν δοκιμάζεται με σκοπό την καταστροφή του. Αυτή είναι η μεγάλη αλυσίδα της ύπαρξης. Αποδίδει στον καταστροφικό χαρακτήρα με μια καθολική παράσταση της βαθύτερης αρμονίας.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας είναι ακούραστος εργάτης. Είναι η φύση που ορίζει το ρυθμό του, τουλάχιστον έμμεσα: πρέπει να την προλάβει. Διαφορετικά αυτή η ίδια θα αναλάβει την καταστροφή.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας δεν οραματίζεται τίποτα. Έχει ελάχιστες ανάγκες, και τελευταία όλων το να γνωρίζει τι θα πάρει τη θέση του κατεστραμμένου. Αρχικά, για μια στιγμή τουλάχιστον, τον ελεύθερο χώρο, το χώρο που στέκονταν το αντικείμενο, που ζούσε το θύμα. Κάποιος θα εμφανιστεί που τον χρειάζεται δίχως να τον καταλάβει.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας κάνει τη δουλειά του. Είναι μόνο η δημιουργική δουλειά που αποφεύγει. Όπως ο δημιουργός αναζητά την μοναξιά για τον εαυτό του, ο καταστροφέας πρέπει συνεχώς να περιβάλει τον εαυτό του με ανθρώπους, με μάρτυρες της αποτελεσματικότητας του.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας είναι ένα σήμα. Όπως ένα τριγωνομετρικό σημείο είναι εκτεθειμένο από όλες τις πλευρές στον άνεμο, είναι εκτεθειμένος αυτός από όλες τις πλευρές στο κουβεντολόι. Το να τον υπερασπιστεί εναντίον του είναι ανούσιο.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας δεν ενδιαφέρεται στο να γίνει κατανοητός. Τις προσπάθειες προς αυτή τη κατεύθυνση τις βρίσκει ανούσιες. Η παρανόηση δεν μπορεί να τον επηρεάσει. Το αντίθετο, το προκαλεί, όπως οι μάντεις, αυτοί οι καταστροφικοί κρατικοί θεσμοί, τη προκαλούσαν. Το πιο μικροαστικό από όλα τα φαινόμενα, υπάρχει μόνο επειδή οι άνθρωποι δεν θέλουν να παρεννοηθούν. Ο καταστροφικός χαρακτήρας. Ο καταστροφικός χαρακτήρας επιτρέπει να παρεννοηθεί· δεν ενθαρρύνει το κουτσομπολιό.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας είναι ο εχθρός εκείνων που το σπίτι τους είναι το περίβλημα τους [Etui-Mensch] και που απλά επιζητούν την άνεση τους. επενδύουν το περίβλημα [Gehause] τους με βελούδο, στο οποίο εντυπώνουν τα ίχνη τους. ο καταστροφικός χαρακτήρας εξαφανίζει ακόμη και τα ίχνη της καταστροφής.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας είναι στην πρώτη γραμμή των παραδοσιακών. Κάποιοι αφήνουν πίσω τους πράγματα με το να τα κάνουν απαράβατα και συντηρώντας τα· άλλοι αφήνουν πίσω τους καταστάσεις κάνοντάς τες εύκαιρες και καταστρέφοντας τες. Οι τελευταίοι αποκαλούνται καταστροφικοί.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας έχει μια ιστορική έννοια: μια βασική, ακατανίκητη δυσπιστία για την πορεία των γεγονότων και μια μόνιμη επίγνωση πως όλα μπορούν να πάνε στραβά. Έτσι ο καταστροφικός χαρακτήρας είναι η ίδια η αξιοπιστία.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας δεν βλέπει τίποτα μόνιμο. Για το λόγο όμως αυτό βλέπει παντού τρόπους και μέσα. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν τείχη ή οροσειρές, και εκεί αυτός βλέπει κάποιο τρόπο. Επειδή όμως παντού βλέπει ένα τρόπο παντού, πρέπει παντού να ανοίγει το δρόμο. Όχι πάντα με ωμή βία, μερικές φορές με την διύλιση της. επειδή βλέπει διόδους παντού, αυτός ο ίδιος στέκεται σε σταυροδρόμι. Καμιά στιγμή δεν ξέρει τι θα φέρει η επόμενη. Μετατρέπει το υπάρχον σε ερείπια, όχι για χάρη των ερειπίων αλλά για το μονοπάτι που εκτείνεται μέσα τους.

Ο καταστροφικός χαρακτήρας δεν ζει επειδή αισθάνεται πως η ζωή αξίζει να βιώνεται, αλλά επειδή η αυτοκτονία δεν αξίζει το κόπο.

πηγη: https://geniusloci2017.wordpress.com/