Loading...

Κατηγορίες

Παρασκευή 30 Ιούλ 2021
Ελευθερία, Ουτοπία, Οι Εννέα Μούσες  <Κατά την Πυθαγόρεια Αριθμοσοφία>
Κλίκ για μεγέθυνση



 γράφει ο Πάνος Ανέστιος (Αλέφαντος)*

 

   Οι Μούσες, κατά πως λέει η Μυθολογία μας, είναι εννέα. Είναι δυνάμεις μουσικής και τονισμού σοφίας και νοημοσύνης. Στην 24η ραψωδία της Οδύσσειας (στροφή 60), αναφέρονται πως είναι πράγματι αιώνιες αλήθειες. Πατέρας τους είναι ο Δίας και μητέρα τους η Μνημοσύνη. Άλλοι λένε, όπως ο Ευρυπίδης, πως Μητέρα τους υπήρξε η Αρμονία.

   Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία και Καλλιόπη.

   Οι Πυθαγόρειοι, με επί κεφαλής τον Πυθαγόρα, ιδιαίτερα τίμησαν τις Μούσες «ως της νοημοσύνης και του Νου ανώτερες ανταποκρίσεις». Πέφτουν όμως στην αντίληψή μας όταν συμβεί να μας τροφοδοτούν, με ανάλογους ερεθισμούς προς τον εγκέφαλο.

   Η Καλλιόπη φαίνεται πως κατέχει μια ιδιαίτερη θέση μέσα στον όμιλο αυτό των άυλων δυνάμεων της αόρατης φύσης. Είναι η πιο σεβάσμια και βαθυγνώστρα Μούσα από όλες τις αδελφές της. Βασιλεύει στην ευγλωττία, στην ποίηση και στις υψηλές συλλήψεις του ανθρώπινου πνεύματος. είναι η Μούσα της Επιστήμης.

   Η Ερατώ παίζει τη λύρα και ταυτόχρονα επηρεάζεται από το ρυθμό και τελικά υποχρεώνεται και τον ακολουθεί στο δρόμο που ανοίγει μόνη της…

   Η Κλειώ υπήρξε η Μούσα της ιστορίας. Μνήμη!

   Η Ευτέρπη με τον Αυλό, ακολουθεί τη μυστηριακή μουσική του Διονύσου.

   Η Θάλεια, φέρνει στον άνθρωπο το ευχάριστο μειδίαμα.

   Η Μελπομένη διδάσκει την τραγωδία και τη μουσική αρμονία.

   Η Τερψιχόρη είναι η Μούσα του υμεναίου (Γάμου και χορού).

   Η Πολύμνια έχει το χάρισμα να βοηθά τις αναμνήσεις και μαθήσεις.

   Η Ουρανία είναι η Μούσα που προΐσταται, όπως και το όνομά της λέγει των ουράνιων πραγμάτων, στις κινήσεις των αστέρων και των εσωτερικών πραγμάτων.

   Οι εννιά Μούσες, λοιπόν, είναι καθώς αντιλαμβάνεσθε, οι εννιά διαφορετικές εσωδυνάμεις και διαφορετικές παλμοδονήσεις, κατά πως λέει και ο φίλος μου Ιατροφιλόσοφος Γιωτοπάνος, που κατερχόμενες τροφοδοτούν το Σύμπαν και τον Κόσμο.

   Μας κάνουν την εξάπλωση στο διαχωρισμό και τον πολλαπλασιασμό του μορφοποιημένου κόσμου και είναι τηρητές της τάξης των ατόμων, μέσα στα οποία εγκαθίστανται οι εκπρόσωποί τους και τα ζωοποιούν.

   Γι’ αυτό ανέκαθεν οι Μούσες εθεωρούντο πως αποτελούν πνευματικές δυνάμεις μνήμης, έμπνευσης, στιχοπλοκής και της εν γένει ποίησης, δηλαδή δημιουργικού περιεχομένου δυνάμεις, πνευματικής εξαίρετης πνοής.

   Ο Πυθαγόρας στην καλλιμάρμαρη αίθουσα των Μουσών*, έστησε την Αθηνά, τον αριθμό επτά**, τον άμμωμο κι ασυναγώνιστο σε τελειότητα, όπου παρέδιδε την Αριθμοσοφία, υπό την έμπνευση και τη βοήθεια των Μουσών, για σύλληψη με τη διαίσθηση και τη διόραση, όλων των αόρατων αρμονικών αρχών και άυλων δυνάμεων πνευματικών, που μέσα τους εμπεριέχουν.

   Όμως ο ρόλος των δυνάμεων αυτών παραμένει αθέατος στη μορφοποίηση των κόσμων; Όχι! Εάν εξετάσουμε προσεκτικά το κύτταρο*** και τους  μικροοργανισμούς που το υπονομεύουν, για να το καταστρέψουν (ιούς, μικρόβια κ.τ.λ.), θα παραδεχθούμε πως στην τεράστια εξάπλωση της ύλης, στο φυσικό μας κόσμο της μορφής, με τη γνωστή ταχύτητα της εξαπλωτικής μανίας (όπως ο Coronavirus, που αμόλησε ο Homo    us, στις μέρες μας), εισέρχονται και παραπλανητικές περίεργες δυνάμεις (οι μεταλλάξεις π.χ.), που σχηματίζουν αδικαιολόγητα τη γνώριμη Αταξία από την προκαθορισμένη Τάξη, οπότε οι Μούσες επεμβαίνουν για τη θεραπεία.

   Η νέα Αταξία μέσα στα ίδια κύτταρα, προέρχεται από τις αλληλοβλεπόμενες συνεκτικές δυνάμεις των διαφοροστοιχείων ατόμων, όπου δε συγκρατούν σε πειθαρχία τις εγκλωβισμένες διαθέσεις, τις πρωτόγονες των αρχικών τους γονιδίων1, που αρνούνται να υποταχθούν στους καθιερωμένους νόμους της φύσης.

   Το σύστημα και μέτρο που συνέλαβαν όλες οι θρησκείες, είναι το επιβαλλόμενο ανασταλτικό αυτής της παραζάλης που διακατέχει τις αρτιοπεριττές δυνάμεις για μια εξάπλωση ταχύτερη της ύλης, μέσα στο μορφοποιημένο κόσμο…

   Η τάση αυτή διακατέχει τα γήινα βασίλεια των ορυκτών, φυτών, ζώων και ανθρώπου, που όσο και αν μας φαίνεται επιφανειακά πως πράγματι υπάρχει, μέσα στο εσωτερικό, του υπαρκτού μας μικρόκοσμου, άρχισε να διασπά  τα ανασταλτικά τοιχώματα του ίδιου του κυττάρου και να εμφανίζεται με μια ιδιαίτερη ανώμαλη εκδήλωση στον κληρονομικό μας Κώδικα, μέσα σ’ αυτά «ιερά και αρχαιότατα Γονίδια του Είναι μας», που μας παρουσιάζουν σα μορφοποιημένα όντα.

   Επειδή τα χρωμοσώματα και τα γονίδια, αποτελούνται στη βάση τους από άτομα, αντιλαμβανόμαστε καλά, εμείς σήμερα, πως υφίστανται αυτέ τις αποσυνθετικές επιδράσεις και πως μας προστατεύουν, με την αυτοθυσία τους και την αγάπη τους. Όταν αυτές οι ετερόκλητες δυνάμεις υπακούουν στο σχέδιο της μορφοποίησης και του ρυθμού της τρισδιάστατης κατάστασης, τότε γίνεται το άλλο, η διάλυση της αρμονίας*. Έρχεται αυτόματα η ανισορροπία, σβήνει και χάνεται το κύτταρο, ο προμαχώνας του οργανισμού, κατά Φικιώρη, ο φρουρός που μας φυλάει από τη φθορά και διαλύεται το φυσικό μας σώμα, υπακούοντας στην αντιδραστική και την επαναστατική ενέργεια των αντιδυνάμεων πάνω στη συμμορφούμενη ύλη.

   Για να διατηρηθεί ο ρυθμός της αρμονίας και της ομαλής ανάπτυξης της υλοζωής, πρέπει να πάρουμε ξανά στα χέρια μας το μέτρο, εκείνο της Πυθαγόρειας Αριθμοσοφίας, για να υποταχθεί στο νόμο κάθε ατομική μας ενέργεια.

   Ο Πυθαγόρειος πίνακας** περιέχει τις τέσσερεις πράξεις της αριθμητικής και κυριαρχείται από τον αριθμό εννιά. Αλλά το ίδιο το όνομά του, Πυθαγόρας ή Πυθαγόρης έχει εννέα γράμματα που ανταποκρίνονται στις εννεαπλές δυνάμεις που σχηματίζουν τον πίνακα για τις τέσσερεις αριθμητικές πράξεις της Πρόσθεσης, της Αφαίρεσης, του Πολλαπλασιασμού και της Διαίρεσης.

   Η εκμάθησή του, και η εφαρμογή του είναι απλούστατη στην καθημερινή ζωή.

   Χρησιμοποιείται κάθετα, οριζόντια, διαγώνια και διπλοσταυρωτά. Όμως το εσωτερικό του μυστικό δεν είναι αυτό που μας παρουσιάζει, αλλά αυτό που κρύβει, όταν αναλογιστούμε, πως η Αριθμοσοφία εκφράζει με σύμβολα τους αριθμούς, την ίδια την ουσία, που δεν επιμερίζεται, δε διαιρείται, ουδέ ατομικοποιείται, αλλά σαν την αιωνιότητα παρουσιάζεται στα Σύμπαντα, στους κόσμους, σαν Τάξη Κάλλους, Αρμονία, συμμετέχοντας με ισομετρία ανάλογη σε «απαραίτητα εκπρόσωπα στοιχεία, τα οποία κατ’ αριθμούς λαμβάνονται από τους μη γνωρίζοντες».

   Μ’ αυτή τη βάση ξεκινώντας μπορούμε να εισέλθουμε στο άβατο (ναό) του Πυθαγόρα και να ακούσουμε ξανά την αποκάλυψή του (θεωρία), για τη συμμετοχή των συμβατικών αριθμών, στην πλάση της Πανδημιουργίας.

   Με τη γνωστή μας τώρα γνώση, την επταδική**, με επί κεφαλής τη σοφία Αθηνά, δε γίνεται απόλυτα κατανοητή η πλάση, γιατί η ίδια παραμένει πάντοτε αόρατη και όχι ορατή. Δε συλλαμβάνεται δηλαδή από το ψυχοφυσικό μας άνθρωπο, στο βάθος της.

   Έτσι υποχρεώθηκε ο Πυθαγόρας να διδάξει ένα απλούστερο, μα κατά πολύ, δυναμικότερο σύστημα από το Επταδικό, το Εννεαδικό.

   Αυτό το χρησιμοποίησαν επίσης οι παλιοί πολιτισμοί πάνω στο γέρικο Πλανήτη μας και που καθώς λέει ο Νικόλαος Μαργιωρής, «μέσα τους περιείχαν (οι αρχαιότεροι αυτοί πολιτισμοί), πολλές κληρονομημένες γνώσεις και σοφίες, που ενώ οι ίδιοι δεν τις χρησιμοποίησαν, όμως στο βάθος τις κατείχαν».

   Αυτό αποδεικνύεται από την ανακάλυψη στην Αίγυπτο, τα τελευταία λίγα χρόνια, ξύλινων ομοιωμάτων αεροπλάνων, τα οποία υλοποιούμενα μπορούν να πετάξουν, όπως αποφάνθηκε επιτροπή της Ουνέσκο. Οι ιερείς Αιγύπτιοι όμως, δεν τα χρησιμοποίησαν στην εποχή τους.

   Ενώ λοιπόν στη γνώριμη επταδική συνεργασία των εσωτερικών αόρατων δυνάμεων, συμβολικά παρουσιάζεται μ’ ένα τετράγωνο ισόπλευρο και πάνω του το τρίγωνο, στο εννεαδικό σύστημα, πάνω στο τετράγωνο τοποθετούμε ένα πεντάγραμμο σε σχήμα ακτινωτό, που ενώ τα δυο του σκέλη ακουμπούν πάνω στο σχήμα του κύβου, τα υπόλοιπα τρία ακτινωτά κλαδιά του τοποθετούνται τα δυο αριστερά και τ’ άλλα δυο δεξιά, ενώ το τρίτο βρίσκεται πάνω ψηλά στο κέντρο.

   Το επταδικό, μας δίνει την πρώτη κυριαρχία πάνω στα κατώτερα στοιχεία της φυσικής μας ύλης, με το τριδύναμο πνευματικό, ανώτερο και υψηλότερο κραδοπαλμοδονικό ρυθμό.

   Για τούτο η εμφάνιση αυτή μας συμβολίζει τον αρχικό ρυθμό, το δωρικό, που εκπροσωπούσε το αυταρχικό, το λιτό, το σκληρό, αυστηρό και κάθετι, που απομακρύνεται από το διακοσμητικό και το καλλωπιστικό.

   Αλλά στην εξελικτική συνέχεια, παίρνει τη θέση το νεότερο σύστημα το Εννεαδικό, που περιέχει μια αποκτημένη ανώτερη εμπειρία, το προϊόν μιας άλλης ανώτερης διεργασίας στους εσώκοσμους, που περιλαμβάνουν μέσα τους, άλλου είδους Κοσμοδυνάμεις και σχηματίζουν άλλου τύπου κραδασμούς.

   Εδώ παρουσιάζεται ο Κορινθιακός ρυθμός, που πραγματικά ανταποκρίνεται στους κραδασμούς αυτούς της Εννεαδικής ερεθιστικής ταχύτερης δόνησης της ύλης.

   Αυτή την παρουσίαση έδειχναν στην Αίγυπτο τα κιονόκρανα με τον περίφημο λωτό, που είχε για πέταλα στο άνθος του υψηλογίγαντες γλώσσες, σα νάθελαν να μεταδώσουν τις συνεργαζόμενες εσώτερες εννεαπλές ενέργειες στους κόσμους μας. ο Κορινθιακός μας τύπος, είναι πολύ ανώτερος απ’ όλους τους μέχρι σήμερα ρυθμούς.

   Οι Εννέα Μούσες, στόλιζαν την κεντρική αίθουσα, την ωραιότερη του Ομακόιου, που είχε σχήμα ημικύκλιο, και που στη μέση ακριβώς, κοντά στη θέση της εστίας, βρισκόταν το άγαλμα της Αθηνάς Σοφίας.

   Όμως τη δόξα της τη συγκροτούσαν οι Εννέα Μούσες, που δίχως αυτές δε θα μπορούσε να μας συμβολίσει πως πράγματι είναι ιερή αίθουσα της αποκάλυψης των μυστικών, αυτών που συγκροτούσαν όχι μόνο τη γη μας και το ηλιακό μας σύστημα, αλλά και που αποτελούσαν τον κόσμο όλο…

   Το εννεαδικό, λοιπόν, σύστημα είναι το δεύτερο, το μεταγενέστερο του επταδικού, γιατί μέσα του περιέχει τη λεπτότητα και την ευαισθησία μιας ύψιστης εμπειρίας, που με την εξελικτική βοήθεια, υπήρξε ικανή να συλλαμβάνει όχι μονάχα ερεθίσματα, αλλά ακόμη και να βοηθάει στην απαραίτητη ανταπόκριση, να σχηματίζουν δηλαδή μέσα στο φυσικό εγκέφαλο του συνανθρώπου, άλλες εικόνες, πολύ ανώτερες από τις πρώτες (του επταδικού).

   Το εννεαδικό σύστημα στην εξωτερική του μορφή και στην εφαρμογή του, προήλθε από τον τριπλασιασμό του αρχικού και του αρχαιότερου Τριαδικού, αυτού που όπως ξέρουμε προήλθε από το πρωτοεμφανισμένο Δυαδικό.

   Το Δυαδικό, η επανάληψη σα δύναμη της Μονάδας, είναι το Πρώτο που διδάχτηκε στον άνθρωπο και περιέχει την επανάληψη, τον πόθο για την πολλαπλότητα, την απαραίτητη αντίθεση, Πρώτη Θέση της άναρχης Αρχής.

   Παρουσιάζει τον θετικό και τον αρνητικό πόλο, αυτούς τους ενεργειακούς σταθμούς της κρυμμένης δύναμης, που θα συντάξουν τους μορφοποιημένους κόσμους, από τα άτομα-στοιχεία της ύλης, τα ηλεκτρόνια και τον πυρήνα. Η επαναφορά του Δυϊσμού από το Ζαρατούστρα, του αγαθού και του κακού, του Ωριμάσδη και του Αχριμάν, απόλυτα μας το αποδεικνύει.

   Αλλά και το «Πρωταρχικό Αυγό», μέσα του περιέχει το Πρωτοσπέρμα με την πρωταρχική διαίρεσή του σε δύο Δυνάμεις-Γένη, τα Άρτια και τα Περιττά, τα Αρνητικά και τα Θετικά Δυναμικά, αυτά που αύριο στον επιμερισμό τους, θα διατηρήσουν την Αντίθεση-Κατάφαση, το ένα απέναντι στο άλλο.

   Από το Δύο, το συνυπάρχον όμοιο-ανόμοιο, προήλθε ο Κόσμος όλος και είναι η Αρχή και το ξεκίνημα της Νέας Παρουσίας.

   Από το Δυϊκό-Πρωταρχικό, προήλθε το φυσιολογικό Τριαδικό-Τελειοποιημένο Σύστημα. Είναι το Πρώτο Τρίγωνο κάθε δημιουργίας. Μέσα στην παραχθείσα Ύλη, παρουσιάστηκε ο άγνωστος Χρόνος, για να χρονομετρήσει την παρουσίαση της μορφοποιημένης ύλης, σε όλες τις εκδηλώσεις της, σε όλα τα φαινόμενα που άρχισε να δείχνει και τα οποία έπρεπε να έχουν ένα Τέλος. Εμφάνιση και εξαφάνιση***.

   Μ’ αυτόν τον τρόπο γεννήθηκε το Τριαδικό, από την Τριτοϋπόστατη ιδιότητα της Αρχικής Μονάδας, που δίχως αυτή, δίχως την παρουσία της, κανένα δε γεννιέται και κανένα δεν εισέρχεται στη Μορφοποίηση.

   Ο Πρώτος Νους, η Μοναδική Ουσία, παρουσιάζει την επιθυμία-απόφασή της και σχηματίζεται η Άλλη Όψη, η αντανακλαστική πρώτη αντίθεση, που παίρνει θέση αρχικής Αντίθεσης σαν ύλη. Η Ύλη, είναι το απαραίτητο εργαλείο, με το οποίο θα σχηματιστεί η Πολλαπλότητα, με τις δυνάμεις-ενέργειες της Ύψιστης Ουσίας, αυτές που συμβολικά χαραχτηρίστηκαν από τον Πυθαγόρα Αριθμοί.

 

*Πάνος Ανέστιος (Αλέφαντος)

Πολιτικός Επιστήμονας – Νομικός

Ψυχοπαιδαγωγός – Μελετητής

 

 

Σημειώσεις:

  • Αφορμή να καταπιαστούμε μ’ αυτά τα θέματα, ήταν μια είδηση στην τηλεόραση, πως ο διακεκριμένος, στην Αμερική, Στάθης Μαργιωρής, κατάφερε να παντρέψει τη φιλοσοφία και ποίηση, με την πλέον σύγχρονη πολιτική θεωρία και μουσική. Μου έφερε, αμέσως, στο μυαλό, πως πιθανό να είναι συγγενής του μεγάλου δασκάλου του είδους, Νικολάου Α. Μαργιωρή, ο οποίος είχε ιδρύσει ινστιτούτο ελευθέρων σπουδών (ΟΜΑΚΟΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ)…

*.    Οι εννέα Μούσες, στόλιζαν την κεντρική αίθουσα, την ωραιότερη του Ομακόιου, που είχε σχήμα ημικύκλιο και που στη μέση ακριβώς, κοντά στη θέση της εστίας βρισκόταν το άγαλμα της Αθηνάς Σοφίας.

**.   Εντελέχεια, Πράνα, Αείζωον πυρ, Πνεύμα, Όδιον!

***. Οι αρχαίοι που δε γνώριζαν από χρωματοσώματα και γονίδια είχαν γιατρό τις εννέα Μούσες.

  • Στις σχετικές ανακοινώσεις, με την προσεδάφιση στον Άρη των συσκευών ανίχνευσης ζωής, ακούστηκε πως οι κάτοικοι της γης, πρέπει να προετοιμάζονται για μετεγκατάσταση, σε άλλους πλανήτες, γιατί η γη κάποια στιγμή, θα εξαφανιστεί, πράγμα που είχε προβλεφτεί από τον Πυθαγόρα!...
  1. Γιωτοπάνος Ιατροφιλόσοφος, Περίαπτον, εκδ. του ιδίου, Αθήνα 2016 και άλλα.
  2. Αυτό σημαίνει, «μεθερμηνευόμενον», πως όποιος δεν εμβολιάζεται γίνεται αιτία μόλυνσης και θανάτου οποιοιδήποτε άλλου ανθρώπου, είναι φονιάς!!!
  3. Βλέπε σχετικά δέκα άρθρα…
 
© Copyright 2011 - 2024 Στύξ - Ανεξάρτητη Πολιτισμική και Πολιτική Εφημερίδα της Βόρειας Πελοποννήσου