Κάθε φορά που το υπουργείο Πολιτισμού εισηγείται ή ψηφίζει ένα νομοσχέδιο γράφουμε νεκρολογίες βρισκόμαστε μπροστά σε τάφους.

Εξοικειωμένη ασφαλώς η κ. Μενδώνη ως αρχαιολόγος από τις ανασκαφές θα είχε ιδιαίτερη αγάπη στους τάφους, όπου στα σημεία που τοποθετούσαν τα αγαπημένα αντικείμενα των νεκρών (κτερίσματα) η ίδια βάζει νομοσχέδια, προτάσεις, διατάξεις.

Αυτή η πολυσύνθετη συγκίνηση που προκαλεί ένα αρχαίο ιερό, όπως είναι ένας τάφος, επί των ημερών της γίνεται οδυνηρό πένθος για τον κόσμο της διανόησης και της τέχνης. Πενθεί ο κόσμος από τις αποφάσεις της. Κι ενώ σ’ αυτό το υπουργείο έπρεπε να γίνεται ένα δημιουργικό αντάμωμα των ανθρώπων του πολιτισμού, σκάβει λάκκους για να ρίξει τα πτώματα των ανθρώπων του καλλιτεχνικού μόχθου και της επιστήμης. Πώς λοιπόν μπορούν να γίνουν αυτοδιαχειριζόμενα τα μουσεία, αυτοί οι ζωντανοί οργανισμοί, όταν αυτό εξαρτάται από σοβαρές προϋποθέσεις;

Πρέπει λοιπόν αυτά τα πέντε μουσεία να διοικούνται από 9μελή συμβούλια, συνολικά δηλαδή από 45 ανθρώπους κύρους που μερικοί από αυτούς ίσως να μην έχουν ιδέα από τη λειτουργία ενός μουσείου.

Γνωρίζουμε την ασυνεννοησία των ανθρώπων σε συμβούλια. Οχι 45, τρεις δεν μπορούν να έχουν την ίδια γνώμη. Αυτοί θα διορίζονται από τον εκάστοτε υπουργό; Οι γενικοί διευθυντές πρέπει να εκλέγονται ή να διορίζονται με αδιαφανείς διαδικασίες; Ποια θα είναι τα κριτήρια; Μήπως πρέπει να εκλέγονται από διεθνείς επιτροπές;

Υπάρχουν ουσιαστικές αντιρρήσεις διότι οι θεσμοί είναι ωραίοι, αλλά εξαρτάται ποιοι τους υπηρετούν. Αλλη μεγάλη ταφόπλακα είναι η υποβάθμιση των πτυχίων των ηθοποιών. Πριν από μερικές μέρες έγραψα μια νεκρολογία με τίτλο: «Ο καλλιτέχνης βαθμολογείται από το έργο του».

Πώς μετριέται η ευαισθησία, η επάρκεια ενός υπουργού; Με την περιφρόνηση και την ταπείνωση των ανθρώπων; Με το να μετράς τους σκελετούς τους; Για να ευθυμήσουμε και λίγο θυμόμαστε τον ανεπανάληπτο Λάμπρο Κωνσταντάρα στην ταινία «Η Αλίκη στο Ναυτικό» που έλεγε με απορία: «Πολλά φορέματα βλέπω, ρε παιδιά. Εδώ είναι αντιτορπιλικό, όχι το Λύκειο των Ελληνίδων!». Πολλούς τάφους βλέπουμε, ρε παιδιά, εδώ είναι το υπουργείο Πολιτισμού, όχι το Α’ Νεκροταφείο.

πηγη: https://www.efsyn.gr