Άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση  Counter Terrorist Trends and Analyses 14. Ο Raffaello Pantucci είναι ερευνητής στο Διεθνές Κέντρο Έρευνας της Πολιτικής Βίας και Τρομοκρατίας στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Νανιάνγκ στη Σιγκαπούρη.

Μετάφραση Δημήτρης Πλαστήρας.

Δημοσιεύθηκε την 2 Φεβρουαρίου, 2023





Εισαγωγή

Μετά την εμφάνιση της πανδημίας, υπήρξε ένα πλήθος αναλύσεων και επακόλουθης έρευνας που προσπαθούσε να εξηγήσει την πιθανή της επίπτωση σε τρομοκρατικές και εξτρεμιστικές απειλές. Τα συμπεράσματα που αντλήθηκαν ήταν ποικίλα, λίγοι όμως παρατηρητές κατέληξαν πως η τρομοκρατία θα μειώνονταν ως αποτέλεσμα της πανδημίας. Αντίθετα, ανησυχίες εκφράστηκαν πως οι απειλές θα γίνονταν χειρότερες, χάρη σε μια σειρά από λόγους – τον αυξημένο χρόνο που οι άνθρωποι περνούν στο διαδίκτυο· την αυξανόμενη απομόνωση που δημιουργεί ο εγκλεισμός· η αβεβαιότητα που προκαλείται από τη πανδημία· και η πιθανή μείωση των πόρων για την αντιτρομοκρατία και πρόληψη και αντιμετώπιση του εξτρεμισμού. Υπήρξε επίσης απόκλιση και μέσα στην ερευνητική κοινότητα, με φωνές που διαφωνούσαν έντονα να αμβλύνουν τις πιο δραματικές προγνώσεις, ανάμεσα τους και εκείνες για την αύξηση της διαδικτυακής ριζοσπαστικοποίησης.

Όπως αποδείχτηκε, με τους ευρύτερους δυνατόν όρους, οι δυο βασικές απειλητικές ιδεολογίες απέκλιναν στην αντίδραση τους προς την πανδημία. Βίαιες ισλαμιστικές ομάδες όπως η Αλ-Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος γενικά παρουσίασαν την πανδημία ως θεϊκή πρόνοια και κάτι για το οποίο οι πιστοί δεν θα έπρεπε να ανησυχούν ιδιαίτερα, πέρα από τον χαίρονται γιατί έκανε τους εχθρούς τους να υποφέρουν και να διατηρούν την αποφασιστικότητα τους. Σε κάποιες περιπτώσεις, μιλούσαν για το πως μπορεί να εμφανιστούν στρατηγικές ευκαιρίες, που οι πιστοί έπρεπε να εκμεταλλευτούν, και σε κάποια κατώτερα επίπεδα, κουβέντες γίνονταν για το πως έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο ο ιός. Αυτό όμως δεν ήταν κάτι που οι κεντρικές οργανώσεις ζήτησαν από τους πιστούς τους να κάνουν.

Αντίθετα στην Εξτρεμιστική Δεξιά οι οργανώσεις ενσωμάτωσαν την πανδημία στη ρητορική τους για να στρατολογήσουν και να κανονικοποιηθούν περισσότερο από ότι ήδη ήταν. Διαδηλώσεις σχετικά με τους περιορισμούς της πανδημίας συχνά υιοθετούνταν και προβάλλονταν από τις ακροδεξιές οργανώσεις, και αντι-καθεστωτικές αφηγήσεις απορρόφησαν την αντίσταση στη πανδημία με ευκολία στις απόψεις τους. Συστημικές θεωρίες συνωμοσίας επίσης αφθονούσαν, τοποθετώντας γνωστές προσωπικότητες όπως ο Bill Gates σε αφηγήματα σχετικά με τον έλεγχο του πληθυσμού μέσω του εμβολιασμού, όπως και ευρύτερες συνωμοσίες που περιλαμβάνουν την υπονόμευση των εντόπιων πληθυσμών.

Στην Ακροαριστερά, επίσης εμφανίστηκε μια αντισυστημική αφήγηση, με πολύ μικρότερη ένταση όμως. Αν και μπορούσαν να βρεθούν φόβοι για κυβερνητικό έλεγχο, η μεγαλύτερη ανησυχία τους ήταν η επανεμφάνιση της ακροδεξιάς και άλλες κοινωνικές αδικίες. Περισσότερο συγκεχυμένες ιδεολογίες όπως τα κινήματα του QAnon και των Incel φαίνονταν να αντηχούν συνωμοσίες για τη πανδημία αλλά, κατά κύριο λόγο, αυτό απλά εντάσσονταν στην ευρύτερη κουβέντα σχετικά με τις ιδεολογίες τους παρά στην μεταμόρφωση τους. Δεν ήταν ξεκάθαρο από την διαθέσιμη έρευνα ποια ήταν η επίπτωση σε άλλους θρησκευτικούς εξτρεμισμούς – όπως οι Βουδιστές και Ινδουιστές εξτρεμιστές, για παράδειγμα.

Πρώιμη Τρομοκρατική Δράση

Ελάχιστος από αυτό το θόρυβο μεταφράστηκε πρακτικά σε τρομοκρατική δράση, αν και υπήρχαν διαδεδομένες περιπτώσεις κοινωνικής αναστάτωσης – κυρίως στις 6 Ιανουαρίου 2021 όταν οι υποστηρικτές του πρώην Αμερικάνου προέδρου Donald Trump εισέβαλλαν στο κτίριο του Καπιτωλίου στην Ουάσιγκτον. Αυτή ήταν μια από τις πολλές περιπτώσεις όπου μεγάλες διαδηλώσεις κατέληξαν σε βία και περιλάμβαναν αντίσταση στους περιορισμούς της πανδημίας, μεταξύ άλλων κινήτρων. Στην Αυστραλία, φαίνονταν πως η Εξτρεμιστική Δεξιά ενεργά εκμεταλλεύτηκε τέτοιες διαδηλώσεις για να προωθήσει τις ιδέες τους.

Δεν ήταν πάντα ξεκάθαρος ο βαθμός στον οποίο οι διαδηλώσεις ήταν τρομοκρατική δραστηριότητα, ούτε αν οι διαδηλώσεις μπορούσαν να ενταχθούν πλήρως στην ιδεολογική κατηγορίας με την οποία συνδέονταν συχνά. Για παράδειγμα, στη διάρκεια διαδηλώσεων κατά των εγκλεισμών ή στην επίθεση στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου, υπήρχαν αναμφίβολα πολλά άτομα ακροδεξιών τάσεων, παραμένει όμως ασαφές αν αποτελούσαν το σύνολο του σώματος της διαμαρτυρίας. Ούτε είναι ξεκάθαρο πως η διαδήλωση μπορούσε να περιγραφεί ως πλήρως υποκινούμενη από ακροδεξιές ιδέες.

Με όρους τρομοκρατικής δράσης που θα μπορούσε άμεσα να συνδεθεί με την  πανδημία, η λίστα είναι πιο περιορισμένη. Με την εμφάνιση της πανδημίας,  στις Ηνωμένες Πολιτείες δύο περιπτώσεις έμοιαζαν να δείχνουν άμεση σχέση με την αντίδραση της κυβέρνησης στον ιό – η απόπειρα βομβιστικής επίθεσης σε νοσοκομείο του Μιζούρι από τον Timothy Wilson και ο εκτροχιασμός τραίνου με στόχο του αγκυροβολημένου στο λιμάνι του Λος Άντζελες νοσοκομειακού πλοίου του πολεμικού ναυτικού από τον Eduardo Moreno. Αν και οι δυο στόχευαν δομές που συνδέονταν με την αντίδραση της κυβέρνησης στην πανδημία, και οι δυο είχαν διαφορετικές καταβολές.

Ο Wilson, από πολύ καιρό πρόσωπο ενδιαφέροντος για το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI), είχε σχέσεις με έναν εν ενεργεία στρατιώτη που βρίσκονταν στο Κάνσας και λέγεται πως σχεδίαζε να πολεμήσει με το Τάγμα Αζόφ στην Ουκρανία. Επίσης είχε πει για την πραγματοποίηση επιθέσεων σε πολλαπλούς εγχώριους στόχους, περιλαμβανομένων πολλών γνωστών Δημοκρατικών πολιτικών. Ο Wilson σχεδίαζε από καιρό κάποιου είδους επεισοδίου, και είναι πιθανό η πανδημία απλά να άλλαξε τις επιλογές των στόχων του. Επίσης έμοιαζε να σχεδίαζε την επίθεση του σε πλήρη επίγνωση του FBI, αν και δεν είναι σαφές αν αυτό έγινε επειδή τον κατήγγειλε κάποιος μυστικός πράκτορας του FBI, ή αν το FBI τον παρακολουθούσε.

Αντίθετα, ο Moreno ήταν σιδηροδρομικός που συνελήφθη επειδή σχεδίασε επίθεση μόνος του. Αυτό περιλάμβανε τον εκτροχιασμό του τραίνου στο οποίο δούλευε στο λιμάνι του Λος Άντζελες σε μια προσπάθεια να τραβήξει την προσοχή προς τον «κυβερνητικό έλεγχο» που θεωρούσε πως συμβαίνει. Όπως αναφέρονταν στην καταδίκη του, «ο Moreno πίστευε πως οι άνθρωποι έπρεπε να ξέρουν τι συμβαίνει με την πανδημία του COVID-19» και το πλοίο του πολεμικού ναυτικού Μέρσι. Μεταξύ άλλων ισχυρισμών, ο Moreno δήλωσε πως «πως μας διαχωρίζουν και πρέπει να γίνει γνωστό». Ήταν επίσης πολύ σαφής στο ότι «κανένας δεν τον έσπρωχνε» στο να σχεδιάσει την επίθεση, αναφερόμενος στο ότι δεν ήθελε τα δηλωμένα κίνητρα του να υποβαθμιστούν.

Αυτές οι δυο πρώιμες περιπτώσεις έλαβαν σημαντική προσοχή, καθώς ήρθαν στον άμεσο απόηχο των πρώτων ανακοινώσεων για λόκνταουν το Μάρτιο του 2020, και καθώς ο κόσμος αναζητούσαν μια καλύτερη αίσθηση της πιθανής επίπτωσης της πανδημίας στον εξτρεμισμό.  Και στις δυο περιπτώσεις, υπήρξε δράση από τους δράστες, και κάποιο κίνητρο από την αντιμετώπιση της πανδημίας από την κυβέρνηση υπήρξε στο σχεδιασμό της επίθεσης, αν και όχι απαραίτητα με τον ίδιο τρόπο. Ενώ η επίθεση του Moreno ήταν ξεκάθαρα αντίδραση στη πανδημία, ο Wilson ήταν πιο μακρόχρονος εξτρεμιστής με σχέσεις με δίκτυα της Άκρας Δεξιάς που επέλεξε στόχο σχετιζόμενο με την πανδημία σχετικά αργά στο σχεδιασμό του.

Από όσα είναι γνωστά για την επίθεση του Moreno, είναι δυνατό να συμπαιράνουμε πως δίχως την πανδημία η επίθεση μάλλον δε θα γινόταν. Αντίθετα, οι προϋπάρχουσες σχέσεις του Wilson με άλλους εξτρεμιστές και δίκτυα δείχνουν πως θα είχε δράσει ακόμη και αν η πανδημία δεν υπήρχε. Η πανδημία μοιάζει να πρόσφερε μια ενδιαφέρουσα ευκαιρία για επιλογή στόχου για τον Wilson, με την απάντηση της κυβέρνησης στο γεγονός να ενισχύει την ήδη υπαρκτή κοσμοαντίληψη του Wilson. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει και για τον Moreno (μπορεί ήδη να είχε αντικυβερνητικές απόψεις), αλλά δεν είναι αρκετά γνωστά για τη περίπτωση του ώστε να βγει οριστικό συμπέρασμα.

Σε μια έρευνα σχετικά με την τρομοκρατία σχετική με την πανδημία που έγινε το Μάρτιο του 2021, οι Sam Mullins και Michael King κατέληξαν πως αυτό το μοτίβο δράσης ίσχυε σε όλες τις περιπτώσεις ακροδεξιάς που μελέτησαν. Κοιτώντας στα δεδομένα εφτά περιπτώσεων, ανάμεσα τους και των Moreno και Wilson, κατέληξαν πως όλα τα άτομα, εκτός του Moreno και ενός ακόμη ατόμου που ήταν ασαφές, είχαν από πριν σχέσεις με ακροδεξιές τάσεις (κυρίως σχέσεις με το αντικυβερνητικό κίνημα Boogaloo Bois).

Το συμπέρασμα των συγγραφέων ήταν πως είναι ακόμη πολύ νωρίς για να συμπαιράνουμε πως η πανδημία είχε πυροδοτήσει περισσότερη βία. Ενώ οι περιπτώσεις που εξερεύνησαν γενικά τόνιζαν πως προβλήματα εξτρεμισμού συχνά γίνονται χειρότερα σύμφωνα με την ίδια πρόοδο όπως πριν την πανδημία, είναι λιγότερο σαφείς σχετικά με τη πιθανή επιταχυντική επίδραση της πανδημίας. Μια έρευνα ευρύτερων τάσεων ένα χρόνο μέσα στην πανδημία κατέληξε σε παρόμοιο συμπέρασμα, αν και γενικά κατέληξε πως η Ακροδεξιά έμοιαζε πως θα επηρεάζονταν περισσότερο από την βίαιη ισλαμιστική κοινότητα.

Το Πρόβλημα Εξαπλώνεται;

Γενικά, υπάρχουσες τάσεις  έχουν συνεχιστεί και, καθώς η πανδημία τελειώνει, η προοπτική πρέπει να είναι πως η σχέση με εξτρεμισμό δραστηριότητα θα συνεχιστεί όπως και πριν. Κατά συνέπεια, τμήματα της Ευρώπης μπορεί να βρεθούν ξανά πιο σοβαρά επηρεασμένες από τρομοκρατία μοναχικών λύκων· οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί να βρεθούν αντιμέτωπες με μια μετάσταση ακροδεξιών και αντικυβερνητικών ομάδων· η Αφρική με μια όξυνση τρομοκρατικών επιθέσεων που σχετίζονται με ομάδες που συνδέονται με το Ισλαμικό Κράτος· η Μέση Ανατολή μια μόνιμη απειλή· και η Νοτιοανατολική Ασία μια απειλή που μοιάζει να έχει επιβραδυνθεί  τα τελευταία χρόνια. Το Αφγανιστάν ήδη έχει αρχίσει να εξάγει προβλήματα βόρεια και νότια των συνόρων του, δείχνοντας πως η νίκη των Ταλιμπάν στα μέσα του 2021 θα επιδεινώσει τα μακροχρόνια προβλήματα τρομοκρατίας σε όλη την Νότια Ασία (και ακόμη και στη Κεντρική Ασία). Τίποτα από αυτή τη συνοπτική επισκόπηση μοιάζει να έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα από τον COVID-19.

Ωστόσο, υπάρχουν μερικά μοτίβα που μοιάζουν να χειροτερεύουν και μπορεί να συνδέονται με την πανδημία. Συγκεκριμένα, η ακροδεξιά απειλή στην Ευρώπη. Μια μακροχρόνια απειλή, τα τελευταία χρόνια έχει  στραφεί σε μια κατεύθυνση που μοιάζει το βορειοαμερικάνικο αντίστοιχο της με ένα τρόπο που είναι καινούριος και πιθανώς αποσταθεροποιητικός. Υπήρξε ένας σημαντικός αριθμός από μεγάλης κλίμακας αναταράξεις που δείχνει δίκτυα ριζοσπαστικοποιημένων ατόμων, συχνά με στρατιωτική εκπαίδευση, εμπνευσμένα από ακροδεξιές ιδέες και ανυπόμονα να χτυπήσουν στόχους που έχουν σχέση με την απάντηση στη πανδημία. Γεγονότα στην Ουκρανία έχουν επίπτωση στην ευρύτερη ακροδεξιά στην Ευρώπη, αλλά αυτό μοιάζει να έχει συμβεί παράλληλα με την πανδημία.

Πρόσφατες περιπτώσεις έχουν στρέψει τη προσοχή σε μερικές πολύ ανησυχητικές τάσεις. Συγκεκριμένα, αυτές περιλαμβάνουν τον αυξανόμενο αριθμό συλλήψεων μελών των σωμάτων ασφαλείας με σχέσεις με ακροδεξιές ομάδες (κάτι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο στη Γερμανία)· ένας αυξανόμενος αριθμός επιθέσεων σε εμβολιαστικά κέντρα· και τέλος, ένα κύμα επιθέσεων σε κεραίες 5G σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τα δυο τελευταία δεν σχετίζονται αποκλειστικά με την ακροδεξιά, αν και συχνά υπάρχουν σχέσεις. Όλα, ωστόσο, δείχνουν ένα συσσωρευμένο θυμό που θα μπορούσε να βγει στο προσκήνιο με επικίνδυνη μορφή.

Δυο συγκεκριμένα σχέδια, που ήρθαν με απόσταση ενός έτους μεταξύ τους, υπογραμμίζουν αυτές τις τάσεις. Πρώτα, στα μέσα του Μάη του 2021, ο Jürgen Conings, ένας ριζοσπαστικοποιημένος στρατιώτης που ήδη ήταν υπό παρακολούθηση για τις ακροδεξιές επαφές του, έφυγε με όπλα που είχε κλέψει από το στρατώνα, αφήνοντας πίσω ένα σημείωμα για την φίλη του που έλεγε πως «πήγαινε να ενταχθεί στην αντίσταση», και δεν υπολόγιζε να επιβιώσει.  Είχε εκφράσει προηγουμένως  το θυμό του προς ένα επιφανή Βέλγο ιολόγο, και υπήρχαν και υπήρχαν φόβοι πως θα στόχευε τον τελευταίο για να τον δολοφονήσει. Ο Conings βρέθηκε νεκρός μόλις ένα μήνα αργότερα, έχοντας αφαιρέσει την ίδια του τη ζωή.

Καθώς η έρευνα στην υπόθεση συνεχίζονταν, αποκαλύφθηκε πως ο Conings ήταν από καιρό στόχος των αρχών και είχε στενές σχέσεις με άλλες σημαντικές φιγούρες στο ακροδεξιό κίνημα της Ευρώπης. Η υπόθεση του Conings έγινε κάτι σαν αιτία ξεσηκωμού μεταξύ των ακροδεξιών και αντιεμβολιαστικών κοινοτήτων στο Βέλγιο και στην γαλλόφωνη Ευρώπη, με χιλιάδες να υπογράφουν αιτήσεις και μια σειρά από διαδηλώσεις να γίνονται για την υπόθεση του. Αν και δεν είναι σαφές αν η περιπτωση του ενέπνευσε άλλους για πράξεις βίας, έδειξε το βάθος υποστήριξης που υπάρχει κάτω από την επιφάνεια, όπως και η πολύ φιλική σχέση μεταξύ ακροδεξιών και αντιεμβολιαστικών ιδεολογιών, παράλληλα με την άποψη για χρήση βίας για να πολεμήσουν εναντίον της κυβέρνησης.

Αυτό το ανησυχητικό μοτίβο εντοπίστηκε ξανά στη Γερμανία τον Απρίλιο του 2022, όταν οι αρχές ανέτρεψαν ένα σχέδιο που περιλάμβανε ένα πυρήνα πέντε ατόμων που σχεδίαζαν να απαγάγουν τον υπουργό υγείας της χώρας και να ανατρέψουν την κυβέρνηση. Οι άνδρες αυτοί είχαν κατορθώσει να αποκτήσουν ένα αυτόματο Καλάσνικοφ και ήταν σε προχωρημένο στάδιο σχεδιασμού της επίθεσης τους. Αποκαλώντας τους εαυτούς τους «Ενωμένοι Πατριώτες» (Vereinte Patrioten), η οργάνωση είχε μακρά ιστορία αντί-επιδημικού ακτιβισμού. Ο ηγέτης τους κόμπαζε για τα σχέδια του σχεδόν ένα χρόνο πριν τις συλλήψεις, και η οργάνωση αποτελούνταν από άτομα που ήταν επίσης ενεργά μέλη του κινήματος Reichsbürger (ΣτΜ: Πολίτες του Ράιχ, αναφορά στην γερμανική αυτοκρατορία πριν την Δημοκρατία της Βαϊμάρης).

Το κίνημα Reichsbürger είναι παρόμοιο με το κίνημα των Ανεξάρτητων Πολιτών (Sovereign Citizen) που βρίσκεται στην Βόρεια Αμερική (και σε τμήματα της Ευρώπης), και αποτελούνται από χιλιάδες  άτομα που απορρίπτουν το γερμανικό κράτος, κατηγορώντας το πως είναι ένα καταπιεστικό κατασκεύασμα που επιβλήθηκε πάνω στο λαό στον απόηχο του 2^ου ΠΠ. Υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία στις γερμανικές αρχές, που βρίσκουν τα μέλη πολύ βίαια στη διάρκεια συλλήψεων, και συχνά ανακαλύπτουν πως έχουν μεγάλο αριθμό κρυμμένων επικίνδυνων όπλων. Σημαντικά μέλη του έχουν επίσης συλληφθεί για το φόνο προσωπικού ασφαλείας.

Αυτό που είναι σημαντικό σχετικά με αυτές τις ευρωπαϊκές περιπτώσεις είναι ο υψηλός βαθμός ομοιότητας με προηγούμενες αμερικάνικες υποθέσεις. Μακρόχρονες ακροδεξιές κοινότητες έχουν απορροφήσει τώρα αντιπανδημικά αισθήματα, επιλεγμένους στόχους και επιδίωξαν να κάνουν επιθέσεις εναντίον τους. Οι στόχοι συχνά είναι μεγάλα σύμβολα του κράτους, και το είδος της επίθεσης  που χρησιμοποιήθηκε είναι η κοινωνική εξέγερση, μερικές φορές περιλαμβάνοντας ένα σχέδιο εναντίον ενός γνωστού πολιτικού ή ηγέτη. Υπάρχει ισχυρό ρεύμα αντικυβερνητικού αισθήματος σε αυτές τις οργανώσεις, με την πανδημία να προσφέρει το τέλειο περιβάλλον για την έκφραση του θυμού τους.

Η ομοιότητα μπορεί να μη μοιάζει εντυπωσιακή αλλά, σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον, τέτοιες μεγάλης κλίμακας αντικρατική δραστηριότητα είναι κάτι σχετικά καινούριο. Αν και δεν είναι κάτι ανήκουστο, παραδοσιακά, οι οργανώσεις ή πυρήνες της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς τείνουν να εστιάζουν σε νατιβιστικό, ρατσιστικό ή ξενοφοβικό λόγο και στόχους. Πολιτικοί και δημόσιες φιγούρες έχουν γίνει στόχος μέσα στο χρόνο (η Anna Lindh, ο Pim Fortuyn και η Jo Cox είναι λίγα παραδείγματα), αλλά είναι συνήθως είναι μέρος ενός σχέδιο δολοφονίας που έχει ξεκινήσει από ένα μεμονωμένο άτομο παρά μια απόπειρα για ανατροπή της κυβέρνησης.

Όπου έχουν ανακαλυφθεί δίκτυα ακροδεξιών τρομοκρατών τείνουν να έχουν κρυφτεί για πολύ καιρό, κάνοντας επανειλημμένες επιθέσεις σε μειονότητες (όπως η NSU στη Γερμανία). Πολλές ευρωπαϊκές χώρες ταλανίζονται από λευκά ρατσιστικά, νατιβιστικά πολιτικά κόμματα, με κάποια από αυτά τα άτομα να περνούν στη βία – αν και αυτά αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις. Οργανωμένες ακροδεξιές ομάδες ή άτομα με σκοπό να ανατρέψουν το κράτος πραγματικά είναι κάτι σχετικά σπάνιο.

Η πανδημία ωστόσο μοιάζει να έχει σπρώξει αυτά τα δίκτυα στο προσκήνιο ή τις ενθάρρυνε να πάνε σε νέες κατευθύνσεις. Οργισμένα απέναντι στη κυβέρνηση, μοιάζουν να θέλουν να προκαλέσουν μεγάλης κλίμακας γεγονότα για να αλλάξουν το στάτους κβο. Οι Πατριώτες, οι Ανεξάρτητοι Πολίτες, η Πολιτοφυλακή και οι ακροδεξιές κοινότητες έχουν μακρά ιστορία στη Βόρεια Αμερική· στην Ευρώπη, αυτού του είδους βίαιες πατριωτικές ιδεολογίες είναι σχετικά νέες. Οι κυβερνητικές αντιδράσεις στη πανδημία μοιάζουν να έδρασαν σαν η τέλεια καταιγίδα καθώς πρόσφερε μια πηγή θυμού και έτσι δίνοντάς τους την αίσθηση νέου σκοπού.

Είναι φυσικά πολύ δύσκολο να συνδέσουμε απόλυτα αυτή τη τάση με την πανδημία. Είναι δυνατό η ευρύτερη ανάδειξη της εικόνας και της σημασίας της Άκρας Δεξιάς στη διάρκεια της κυβέρνησης Trump στην Ουάσιγκτον, όπως και ο απόηχος της μεταναστευτικής κρίσης στα μέσα της δεκαετίας του 2010, δημιούργησαν ένα περιβάλλον στην Ευρώπη ώστε η Άκρα Δεξιά να ωριμάσει προς αυτή τη κατεύθυνση. Είναι επίσης πιθανό η μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρη την Ευρώπη εναντίον της Άκρας Δεξιάς έσπρωξαν κάποιους βαθύτερα στην ριζοσπαστικοποίηση (και ακόμη δεν έχουμε δει τις συνέπειες της όλο και μεγαλύτερης κανονικοποίησης του ακροδεξιού προσανατολισμού Τάγματος Αζόφ στην Ουκρανία ως αποτέλεσμα της ρωσικής εισβολής).

Στη Γαλλία, το υπουργείο εσωτερικών ανέφερε πως τέτοιες τάσεις ακροδεξιάς, αντικρατικής βίας υπήρχαν και ένα χρόνο πριν τη πανδημία. Τώρα που η τάση προχώρησε σε αυτή τη διεύθυνση, είναι απίθανο να γυρίσει πίσω. Ένα κινητοποιημένο ακροδεξιό άτομο ή οργάνωση, μέσα από περίπλοκο σχεδιασμό να προχωρήσουν σε αντικρατική βία για να ανατρέψουν την κυβέρνηση, είναι πιθανό να είναι ένας νέος όλο και πιο τυπικός κανόνας στην Ευρώπη. Παλιά αφηγήματα ξενοφοβίας και νατιβισμού αναμφίβολα θα επιβιώσουν, αλλά τώρα θα ενισχυθούν από αυτή τη νέα έκφραση της αντικρατικής βίας.

Ως τέτοια, η πραγματική τρομοκρατική επίπτωση θα μπορούσε κάλλιστα να ενισχυθεί από την καλλιέργεια μιας νέας μορφής αντικρατικής κινητοποίησης στην Ευρώπη που εν μέρει χτίζει σε προηγούμενα γεγονότα (η επίθεση το 2010 του Anders Behring Breivik ήταν μια πρώιμη έκφραση του θυμού εναντίον του κράτους, ειδικά σχετικά με τις μεταναστευτικές πολιτικές), αλλά που η οργανωτική δομή, οι δεσμοί με το στρατό και αυξανόμενη εμφάνιση σε ολόκληρη την ήπειρο δείχνουν κάτι πως συμβαίνει πιο σημαντικό. Και η απάντηση στην πανδημία με την επιβολή μεγαλύτερου κρατικού, μαζί με την φτωχοποίηση μεγάλων μαζών με τον ερχομό της επιδημίας και των συνεπειών της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, όλα αυτά δείχνουν ένα περιβάλλον όπου δυσαρέσκεια μπορεί να αναπτυχθεί. Αν και δεν μπορεί να αποδοθούν όλα στην πανδημία, είναι ξεκάθαρο πως η πανδημία πρόσφερε ένα περιβάλλον για την επιδείνωση της βίαιης Άκρας Δεξιάς στην Ευρώπη, και έθεσε τις βάσεις για ένα πολύ βαθύτερο μακροπρόθεσμο πρόβλημα.

πηγη: https://geniusloci2017.wordpress.com