Η γειτονική Βουλγαρία ψήφισε για πολλοστή φορά σε πρόωρες κάλπες, με το αποτέλεσμα να επιβεβαιώνει τον κατακερματισμό της πολιτικής σκηνής και την αναζήτηση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας με συμμαχίες χωρίς αρχές.

Η Βουλγαρία, μετά την αποπομπή Ζίβκοφ τον Νοέμβριο του 1989, δοκίμασε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς διακυβέρνησης, φτάνοντας πριν από δύο δεκαετίες ακόμη και στην ανάδειξη του έκπτωτου τσάρου Συμεών ως πρωθυπουργού.

Σήμερα, την απερχόμενη κυβερνητική συμμαχία, που ήρθε στην εξουσία με την επαγγελία πολέμου κατά της διαφθοράς και αποτελεσματικής τεχνοκρατικής διαχείρισης, θα τη διαδεχτεί μια νέα υπό τον Μπορίσοφ κυβέρνηση, μια ολική επαναφορά δηλαδή στον προηγούμενο κυβερνητικό συνασπισμό.

Για χρόνια, οι ελπίδες της πλειονότητας των ψηφοφόρων είχαν επενδυθεί στην προοπτική της πλήρους ένταξης στην Ε.Ε.

Οταν ήρθε η πολυπόθητη ένταξη, πολύ γρήγορα έγινε σαφές ότι δεν υπήρχε ούτε η δυνατότητα ούτε η βούληση από τη μεριά της Ε.Ε. για στήριξη της προσαρμογής της Βουλγαρίας, αλλά και της Ρουμανίας, όπως έγινε με τις χώρες του Νότου στη δεκαετία του 1980.

Ακόμη χειρότερα, πολύ γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι το κόστος της προσαρμογής των βαλκανικών χωρών στις συνθήκες της πλήρους ένταξης θα ήταν ένα δεύτερο σοκ ανάλογο με αυτό της κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» το 1989.

Ετσι, στα σενάρια διάχυσης της σύγκρουσης στην Ουκρανία στα Βαλκάνια δεν γίνεται διάκριση ανάμεσα στις χώρες που είναι μέλη της Ε.Ε. από αυτές που είναι εκτός των τειχών.

Στο σενάριο διάσπασης της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης η εμπλοκή της εντός Ε.Ε. Κροατίας είναι εξίσου προεξοφλημένη με αυτήν της εκτός των «27» Σερβίας.

Στο σενάριο διάχυσης της σύγκρουσης προς Νότο και, ειδικότερα, σε ενδεχόμενη ανάφλεξη του αλβανικού εθνικισμού στη Βόρεια Μακεδονία, μπορούμε να θεωρήσουμε την εμπλοκή της Βουλγαρίας τόσο βέβαιη όσο αυτή της Αλβανίας.

Σήμερα, 31 χρόνια μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, οι χώρες των Βαλκανίων εντός και εκτός Ε.Ε. μπορούν ανά πάσα στιγμή να αποσταθεροποιηθούν εσωτερικά με τις εθνικιστικές συγκρούσεις του παρελθόντος έτοιμες να αναζωπυρωθούν.

Η παλινδρόμηση που καταγράφηκε στις εκλογές της Βουλγαρίας χθες και θα καταγραφεί αύριο σε κάποια άλλη βαλκανική χώρα στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα, ότι η ευρωπαϊκή ένταξη είτε ως πραγματικότητα είτε ως μελλοντική προοπτική, έστω και σε απροσδιόριστο χρονικό ορίζοντα, δεν επιδρά πλέον σταθεροποιητικά ούτε εντός συνόρων αλλά ούτε και κατευναστικά στη βαριά ιστορική εθνικιστική κληρονομιά.
πηγη: https://www.efsyn.gr