Ενας τράπερ (;), Ελληνοαμερικανός, σκοτώθηκε στην παραλιακή, καρφώνοντας την απαστράπτουσα «Πόρσε» του σ’ ένα στύλο. Μεταξύ των πρώτων (και μέχρι στιγμής ο μοναδικός «επώνυμος») που έσπευσαν να τον αποχαιρετήσουν ήταν ο υφυπουργός «Κούλη» (τώρα τον έχει παρκάρει στο Εσωτερικών, για να ελέγχει τον Βορίδη και για να ασχοληθεί με την εκλογομαγειρική), Πέτσας.

«“Σκοτεινό σαν το σκοτάδι” τούτο το ξημέρωμα για εκατομμύρια fans του Mad Clip. Εφυγε βιαστικά. Θα ζει όμως για πάντα στα χείλη όσων θα τραγουδούν τα τραγούδια του. R.I.P.», έγραψε στο twitter o αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών!

Ποιο έργο; Αυτό που υποδηλώνει ως ακροστοιχίδα το όνομα του «καλλιτέχνη»: Μad Clip = Money and drugs Can’t live in poverty. Δηλαδή: Χρήμα και ναρκωτικά Δεν μπορώ να ζω στη φτώχεια! Αμφιβάλλετε ότι αυτό είναι το πρότυπο του Πέτσα και των ομοίων του; Να εξαιρέσουμε τα ναρκωτικά; Δεν ξέρουμε για τον Πέτσα προσωπικά, αλλά στον κόσμο του κεφαλαίου οι «μυτιές» με κόκα, οι αμφεταμίνες και άλλα που αγνοεί η στήλη θεωρούνται πολύ «in». Απαραίτητο «αξεσουάρ» μιας ζωής κενής, γεμάτης από τη δίψα για περισσότερο εκμετάλλευση, περισσότερο κέρδος. 

Ηταν πολλοί αυτοί που του την έπεσαν του Πέτσα (συνέπεσε και ο θάνατος του Μίκη Θεοδωράκη και «έδεσε το γλυκό». Δεν έχει, όμως, σημασία η πολιτική ζημιά ή το κέρδος που βγάζει ένας αστός πολιτικός που μοστράρει ως χίπστερ. Η ουσία είναι πως κάποιοι σαν τον τράπερ είναι απλώς τα είδωλα του κάθε Πέτσα όταν κοιτάζει τον καθρέφτη του.

Υπάρχουν και άλλες όψεις του αστικού πολιτισμού της παρακμής. Σαν αυτή που πρεσβεύουν οι ιδιοκτήτες ταβερνείου της Θεσσαλονίκης (με νεανικό κοινό κυρίως, μας είπαν οι σύντροφοι που μας έστειλαν τη φωτογραφία), οι οποίοι απαγορεύουν τις συζητήσεις για πολιτικά και κοινωνικά θέματα, επειδή τις θεωρούν αντίθετες προς το πνεύμα της… πούρας διασκέδασης. Το δόγμα No politica, από τις εξέδρες των γηπέδων όπου προσπαθούν να το επιβάλουν οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες των ποδοσφαιρικών ανώνυμων εταιριών (για ευνόητους λόγους), στα ταβερνεία με νεανικό κοινό.