Τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα έχει γίνει ιδιαίτερα αισθητό το φαινόμενο του εξευγενισμού, της ανάπλασης και της γενικότερης μετατροπής της πόλης, κυρίως του κέντρου της, σε ένα τεράστιο τουριστικό θέρετρο. Το κόστος ζωής σε περιοχές «τουριστικού ενδιαφέροντος» έχει εκτοξευθεί από τη ραγδαία μετατροπή ολόκληρων γειτονιών του κέντρου σε πεδίο επενδύσεων.

Παράλληλα ο Δήμος Αθηναίων ενθαρρύνει το παραπάνω φαινόμενο, διεκδικώντας και ο ίδιος κομμάτι απ’ την μεγάλη πίτα του κέρδους. Δεν παραλείπει να κοτσάρει το Brand Name του, να διαφημίσει την πόλη ως «φιλετάκι» για επενδύσεις, να καταστείλει κάθε αντίσταση σε αυτήν την επέλαση. Ουσιαστικά, αυτό που συμβαίνει είναι μία γενικευμένη επίθεση στους δημόσιους χώρους, σε λόφους, πλατείες, άλση, πάρκα, με σκοπό τη μετατροπή τους σε αποστειρωμένα και δήθεν ασφαλή περιβάλλοντα. Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτό οδηγεί σε περίφραξη και καταστροφή των λιγοστών χώρων πρασίνου σε μία πόλη που ασφυκτιά από το τσιμέντο. Αφετέρου συμβάλλει στην κυριλοποίηση μιας γειτονιάς και τον εκτοπισμό –εν τέλει– των κατοίκων της, με απώτερο στόχο τον ερχομό των τουριστών και των επενδυτών. Η επίθεση στους δημόσιους χώρους, μέσα από την ανάπλαση της πόλης, ανοίγει ένα νέο πεδίο κερδοσκοπίας κράτους και αφεντικών σε βάρος μας.

Σε απάντηση όλων αυτών, και παρά το πείσμα του δημάρχου, των μπάτσων και των επενδυτών, οι κάτοικοι των γειτονιών που βάλλονται από αυτήν τη μάστιγα οργανώνονται σε συνελεύσεις γειτονιάς, και αντιστέκονται στην καταστροφή των δημοσίων χώρων.

Στα Εξάρχεια, στον λόφο Στρέφη, στον λόφο Φιλοπάππου, στο πάρκο Βουτιέ, στην Ακαδημία Πλάτωνος, στο πάρκου Κύπρου και Πατησίων, στα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στο Δρακόπουλο και αλλού, έχουν φτιαχτεί από τον κόσμο των γειτονιών κυψέλες αντίστασης και αγώνα. Μόνο οι κάτοικοι ξέρουν το καλό της γειτονιάς τους, και όχι οι κουστουμάτοι επενδυτές, δήμαρχοι και λοιποί κερδοσκόποι, που συνεχώς προτάσσουν την καλή τους θέληση και τη δήθεν κατανόηση των προβλημάτων των κατοίκων.

Ακολουθούν αποσπάσματα από κείμενα συνελεύσεων γειτονιών, σε σχέση με τους αγώνες που τρέχουν στις γειτονιές τους ενάντια στην ανάπλαση και τον εξευγενισμό.

Ελεύθεροι και δημόσιοι χώροι σε πολιορκία…

Ο Φιλοπάππου δεν ιδιωτικοποιείται, δεν εμπορευματοποιείται, δεν περιφράσσεται, θα παραμείνει ανοικτός, ζωντανός και ελεύθερος!

Απόσπασμα από κείμενο της Ανοιχτής Συνέλευσης κατοίκων Πετραλώνων Θησείου Κουκακίου

Ο Φιλοπάππου είναι μία ελεύθερη έκταση 700 στρεμμάτων στην καρδιά της Αθήνας. Έχει πολυδιάστατο χαρακτήρα, είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος, αλλά πάνω απ’ όλα ήταν πάντα ένας ελεύθερος χώρος με σημαντικό οικοσύστημα, ένας χώρος περιπάτου και αναψυχής. Αυτόν τον ελεύθερο δημόσιο χώρο με αποφασιστικότητα διεκδίκησαν και προστάτευσαν οι κάτοικοι από το 2002, όταν η Ανώνυμη Εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας (ΕΑΧΑ ΑΕ), το Υπουργείο Πολιτισμού αλλά και ο Δήμος της Αθήνας, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων, ήθελαν να περιφράξουν με κάγκελα, να επιβάλουν εισιτήριο, να ανοίξουν δρόμους και να τον εμπορευματοποιήσουν με υπαίθριες εκθέσεις γλυπτικής, θέατρα τύπου Λυκαβηττού, αναψυκτήρια και μαγαζιά.
Οι κάτοικοι, από τον Νοέμβρη του 2002 μέχρι και σήμερα, ανέπτυξαν ένα πολύμορφο και μαζικό κίνημα για την υπεράσπιση του Λόφου, με πολλές νίκες. Μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, πορείες, διαμαρτυρίες, ημερίδες, δενδροφυτεύσεις, ρίξιμο κάγκελων και έμπρακτη αμφισβήτηση των καταστροφικών επεμβάσεων, κατάφεραν να μείνει προσβάσιμος για όλο το εικοσιτετράωρο χωρίς περιφράξεις και άλλου είδους εμπορική εκμετάλλευση.

Έργα και ημέρες της UNISON

Απόσπασμα από κείμενο της Ανοιχτής Συνέλευσης για την Υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη

Η καταστροφή του πρασίνου στην Αθήνα είναι πλέον θέμα χρόνου, αφού η UNISON, όπως και κάθε μεγαλοεργολάβος που σέβεται τον εαυτό του, θα συμπιέσει το εργατικό κόστος για την αύξηση του εργολαβικού κέρδους της, με μισθούς πείνας, ελαστικά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες και νυχτερινά, μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, εργοδοτική τρομοκρατία, και ανάθεση του κυρίως έργου σε υπεργολάβους από Σέρρες και Πολύγυρο Χαλκιδικής! Και φυσικά, χωρίς κανέναν έλεγχο από τις υπηρεσίες του Δήμου, οι οποίες, μάλιστα, θα αναλάβουν και το ξέπλυμα του εργολάβου με αστείες δικαιολογίες μπροστά στην καταστροφή των δέντρων που έχει ήδη συντελεστεί. Γιατί η UNISON – ISS έχει προνομιακή σχέση με τον Δήμο Αθηναίων. Μόνο επί δημαρχίας Μπακογιάννη, έχει αναλάβει απολυμάνσεις εξωτερικών χώρων, επαναλαμβανόμενες συμβάσεις για τον καθαρισμό graffiti και tags, στέγαση ευάλωτων ομάδων σε ξενοδοχεία για λογαριασμό του Δήμου. Ως ISS ξεκίνησε τη λειτουργία της με την παροχή υπηρεσιών καθαριότητας και security. Σήμερα, μετονομασμένη, είναι μια μεγάλη «δουλεμπορική» εταιρεία ενοικίασης εργαζομένων.

Για την ανάπλαση του Λόφου Στρέφη που σχεδιάζει η Prodea Investments και ο Δήμος, η UNISON έχει αναλάβει να τσιμεντώσει μονοπάτια, να κόψει δέντρα και να τοποθετήσει κάμερες, κάγκελα και φυλάκια για τον έλεγχο της εισόδου. Πιθανότατα θα της παραχωρηθεί το πρώην Βυζαντινό, η καθαριότητα και η επιτήρηση του Λόφου, ώστε ανεμπόδιστα να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους/ες και να επιτηρεί τους χώρους γύρω απ’ το μαγαζί της.

Η αντίστασή μας στον εξευγενισμό των γειτονιών μας περνάει και μέσα από την ανάδειξη του ρόλου ιδιωτικών εταιρειών όπως η UNISON. Στον αγώνα για την υπεράσπιση των δημόσιων και ελεύθερων χώρων, Δήμος και εταιρίες θα μας βρίσκουν απέναντί τους.

Κάτω τα χέρια από τα Προσφυγικά

Απόσπασμα από κείμενο της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών από παρέμβαση με γιγαντοπανό στην Ακρόπολη ενάντια στην ανάπλαση και τον εξευγενισμό.

Το σχέδιο είναι απλό: «υποβαθμισμένες», «υπανάπτυκτες», «παρηκμασμένες» περιοχές πρέπει να «εκσυγχρονιστούν» γιατί ο κόσμος πάει «μπροστά», γιατί η «ανάπτυξη» είναι το παν, γιατί η εμπορευματική αξία, το εμπόρευμα είναι ο βασικός ρυθμιστής της σύγχρονης αστικής ζωής.

Το πού θα πάνε οι κάτοικοι, οι οποίοι κατά βάση είναι από την εργατική τάξη, χαµηλόµισθοι, φτωχοί/ες, μετανάστες/ριες, μέλη μειονοτικών ομάδων, ηλικιωμένοι, άστεγ@, και το πώς θα ζήσουν φεύγοντας από την περιοχή τους, είναι κάτι που φυσικά ούτε απασχολεί, ούτε αναφέρεται στα εγχειρίδια του εξευγενισμού (gentrification όπως πρωτοαναφέρθηκε ως όρος από την κοινωνιολόγο Ruth Glass το 1964 για να περιγράψει την κοινωνικοχωρική µεταβολή της συνοικίας του Ίσλινγκτον στο δυτικό Λονδίνο, η οποία στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 από εργατική γειτονιά µετατράπηκε σε περιοχή µεσαίας τάξης). Η ετυμολογία του όρου «gentrification» παραπέμπει στο ρήμα «gentry», το οποίο προέρχεται από το γαλλικό «genterise» του 14ου αιώνα, που σήµαινε «αυτός που έχει γεννηθεί ευγενής.

Σύμφωνα με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές παγκοσμίως, η Αθήνα πρέπει κι αυτή να αποκτήσει «city branding», να γίνει δηλαδή μια ανταγωνιστική πόλη με «ταυτότητα» που να μπορεί να λανσάρει τον εαυτό της στους επενδυτές. Διότι τι είναι μια πόλη χωρίς επενδύσεις; Χωρίς «ανάπλαση»; Χωρίς «αναβάθμιση»; Χωρίς «ανάπτυξη»; Χωρίς «πρόοδο»; Χωρίς «εξευγενισμό»;

Η ανώνυμη εταιρεία «ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΑΘΗΝΑΣ Α.Ε.», όταν μας πρωτοσυστήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ, (με πρόεδρο τον «μέγα εξευγενιστή» Ν. Μπελαβίλα, και τώρα συνεχίζει υπό την προεδρία του «μέγα δημάρχου» Κ. Μπακογιάννη) μάς ξεκαθάρισε ότι βασικός λόγος σύστασής της είναι η «ανάπλαση» των Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας. Παρουσιάστηκε ως σωτήρας, έπειτα από μια σειρά εξαγγελιών και ανακοινώσεων διαφόρων κυβερνήσεων –ήδη από την εποχή της χούντας– για την κατεδάφιση, την «αποκατάσταση», την «αναβάθμιση», τη «διάσωση» των Προσφυγικών, αποσιωπώντας βέβαια τον ρόλο του κράτους στην εκδίωξη των αρχικών κατοίκων ιδιοκτητών, και την τωρινή παρουσία 400-450 κατοίκων που από τις αρχές του 2000 ξανακατοίκησαν τη γειτονιά, τη γέμισαν ζωή, μα κυρίως, διατήρησαν και συνεχίζουν να διατηρούν την ιστορική μνήμη, μέσα σε μια χρονική περίοδο που η επίθεση στην ιστορική μνήμη είναι βασικό εργαλείο του συστήματος.

ΕΜΕΙΣ, οι γυναίκες της γειτονιάς, της Κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, λέμε ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να αφήσουμε τα σπίτια μας, δεν πρόκειται να αφήσουμε τις ζωές των παιδιών μας και τις δικές μας βορά στα αρπακτικά των εταιρειών και του κράτους. Θα μείνουμε εδώ και θα υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη στέγαση, τ’ απελευθερωμένα εδάφη μας, τις κοινότητες αγώνα, θα υπερασπιστούμε την ομορφιά που ανθίζει μέσα στη συλλογική ζωή, θα υπερασπιστούμε τον αγώνα μας για ΖΩΗ και θα το κάνουμε μέχρι τέλους.

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΤΩΧΟΙ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΙ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

Κάτω τα χέρια από το πάρκο Κύπρου & Πατησίων

Απόσπασμα από κάλεσμα της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων

Το σχέδιο ανάπλασης του πάρκου της Κύπρου αποτελεί μέρος του συνολικότερου σχεδίου παράδοσης κάθε σπιθαμής δημόσιου πράσινου στο κέντρο της Αθήνας σε ιδιωτικές εταιρείες. Οι δημοτικές αρχές, αφού πρώτα δρομολόγησαν την απαξίωση και εγκατάλειψη των ελάχιστων χώρων πρασίνου στο κέντρο της Αθήνας, μέσω της υποστελέχωσης και διάλυσης της υπηρεσίας πρασίνου, χρησιμοποιούν τώρα ως δικαιολογητική βάση την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει για να τους εκχωρήσουν σε μεγαλοεργολάβους και ιδιώτες. Μεταξύ τους και η εταιρεία UNISON FACILITIES SERVICES, στην οποία έχει παραχωρηθεί μέσω μιας σκανδαλώδους σύμβασης ύψους 35 εκατομμυρίων ευρώ, η διαχείριση και ανάπλαση των πάρκων Κύπρου, Δρακόπουλου κ.ά. Ο σκοπός τους δεν είναι άλλος παρά η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση, η τσιμεντοποίηση και η εν γένει αλλαγή χρήσης του δημόσιου χώρου με τον αποκλεισμό της κοινωνικής βάσης, την αποστείρωση και την καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων.

Απέναντι στα σχέδια ανάπλασης των δημοτικών αρχών και των ιδιωτικών συμφερόντων που προσχηματικά επικαλούνται την αναβίωση και την εξυγίανσή του πάρκου, το Πάρκο Κύπρου και Πατησίων είναι ήδη εδώ. Δημιουργήθηκε από το μηδέν από κατοίκους και αλληλέγγυους έπειτα από την καταστροφή του από τον Δήμο Αθηναίων στις 26 Γενάρη του 2009, με σκοπό τη μετατροπή του σε πάρκινγκ. Τα χαράματα της ημέρας εκείνης, με εντολή της δημοτικής αρχής και του τότε δημάρχου Νικήτα Κακλαμάνη, μηχανήματα και συνεργεία του Δήμου, συνοδευόμενα από μπάτσους, εισέβαλαν στο πάρκο, ξερίζωσαν τα 55 δέντρα του, κατέστρεψαν την παιδική χαρά, τα παγκάκια και το δίκτυο υδροδότησής του. Είναι εδώ χάρη στους κατοίκους της περιοχής και αλληλέγγυους που το υπερασπίστηκαν ενάντια στην καταστροφή του, το ξαναδημιούργησαν φυτεύοντας δεκάδες νέα δέντρα, ανακατασκευάζοντας την παιδική χαρά και τοποθετώντας παγκάκια. Είναι εδώ χάρη στα 13 χρόνια αδιάλειπτου αυτοοργανωμένου αγώνα ενάντια στην απαξιώση, την εγκατάλειψη και τις μεθοδεύσεις για την καταστροφή του, με τη διακοπή της υδροδότησης επί 2,5 χρόνια από τον δήμαρχο Καμίνη.

Το πάρκο Κύπρου και Πατησίων είναι και θα παραμείνει ένας δημόσιος χώρος πρασίνου, ανοιχτός σε όλους και όλες, σε εκείνους και εκείνες που το δημιούργησαν, που κατασκεύασαν και συντηρούν την παιδική του χαρά, που το φροντίζουν, σε εκείνους που το επισκέπτονται, σε όλο τον λαό. Από πλευράς μας, συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε το πάρκο, απέναντι στα σχέδια μετατροπής του σε τσιφλίκι κάθε λογής κερδοσκόπου. Από το πάρκο της Κύπρου και το πάρκο Δρακόπουλου έως τον λόφο του Στρέφη, την πλατεία Εξαρχείων και την Ακαδημία Πλάτωνος, στεκόμαστε απέναντι στους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς δήμου και εταιρειών, απέναντι στις λογικές του κέρδους, της λεηλασίας και των αποκλεισμών και της καταστολής. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερους δημόσιους πράσινους χώρους ανοιχτούς σε όλους/όλες, ως κομμάτι του ευρύτερου αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια.

Το πάρκο μας θα μείνει πάρκο: ενάντια στο σχέδιο ανάπλασης του κτήματος Δρακόπουλου

Απόσπασμα από κείμενο της Ανοιχτής Συνέλευσης Υπεράσπισης του Πάρκου Δρακόπουλου

Την προηγούμενη εβδομάδα, τοποθετήθηκε στην είσοδο του πάρκου Δρακόπουλου πινακίδα που απεικονίζει ένα σχέδιο ανάπλασης. Αφού άφησαν ολόκληρο το κληροδότημα να ρημάξει, αφού χρόνο με τον χρόνο υποστελέχωσαν και διέλυσαν την υπηρεσία πρασίνου του Δήμου, σε βαθμό που δεν γινόταν ούτε η αυτονόητη αποκομιδή των σκουπιδιών, και αφού παρέδωσαν τη διαχείριση του πράσινου της Αθήνας σε ιδιωτική εταιρία (UNISON) που ‘χει κατακρεουργήσει όλα τα δέντρα στο όνομα των κλαδεύσεων, ο Δήμος μέσω της ECOSCAPES, έρχεται να προτείνει την κάλυψη του μισού πάρκου με βιομηχανικά υλικά, το κόψιμο δέντρων, την αντικατάσταση σχεδόν όλης (!!) της χαμηλής βλάστησης του πάρκου, και μάλιστα χωρίς καμία μελέτη συντήρησης της νέας διαμόρφωσης, χωρίς καν μελέτη άρδευσης. Γιατί; Γιατί δεν κάνει τα αυτονόητα κλαδέματα, καθαρισμούς και πύκνωμα φυτεύσεων όπως θα προέβλεπε ένα υποτυπώδες σχέδιο συντήρησης, κι αντ’ αυτού επιλέγει να μετατρέψει το πάρκο και το κτήμα σε εργοτάξιο, κόβοντας την πρόσβαση στους κατοίκους για αρκετούς μήνες;

Με το νέο προτεινόμενο σχέδιο, η νέα Δημοτική Αρχή του Κώστα Μπακογιάννη αποκαλύπτει τα σχέδιά της: όχι μόνο δεν προσπαθεί να διορθώσει το πλήγμα στην ιστορική μνήμη και το δημόσιο συμφέρον που κατάφεραν οι προηγούμενες Δημοτικές αρχές, αλλά σε διάψευση όσων υπόσχεται η διαφημιστική πινακίδα, το σχέδιο για τη «νέα διαμόρφωση» που προτείνεται αποκλείει από τη μελέτη τον χώρο του παλιού εργοστασίου, τον οριοθετεί και τον καθορίζει σιωπηρά ως ιδιοκτησία του Ερυθρού Σταυρού, με μία ογκώδη περίφραξη που θα εξυπηρετήσει δήθεν τη χωροθέτηση ενός πάρκου σκύλων. Περίφραξη που κανένας σχεδιαστής δεν θα τοποθετούσε στην πρόσοψη ενός πάρκου, εάν δεν είχε λάβει ρητές οδηγίες από τον Δήμο ότι το μπροστινό κομμάτι προορίζεται σύντομα να δομηθεί.

Πριν από 13 χρόνια οι κάτοικοι πήραμε έναν χώρο από χώμα και πέτρα, και τον μετατρέψαμε σε πραγματικό πνεύμονα για τη γειτονιά, όχι μόνο με τις φυτεύσεις, τις διαμορφώσεις, τη σκηνή συναυλιών, τις κερκίδες και την παιδική χαρά, αλλά με την ίδια μας την παρουσία και τη χρήση του πάρκου ως χώρου ελεύθερης έκφρασης, πολιτικής και πολιτιστικής, ως κέντρο διεκδίκησης ιδεών και εκκίνησης αγώνων, ως χώρο διαμόρφωσης της σύγχρονης πολιτισμικής κληρονομιάς με συναυλίες βιβλιοπαρουσιάσεις, θεατρικά και προβολές από εμάς για εμάς χωρίς αντίτιμο. Η Δημοτική Αρχή έδειξε ήδη τις προθέσεις της. Σε όλη την Αθήνα, πιστή στο σχέδιο εξευγενισμού της πόλης, αντί με τους κατοίκους, «διαβουλεύεται» με εργολάβους και κτηματομεσιτικές εταιρείες παίζοντας προεκλογικά παιχνίδια στην πλάτη μας.

Για την υπεράσπιση των Εξαρχείων

Απόσπασμα κειμένου-καλέσματος του Συντονιστικού δράσεων για την υπεράσπιση των Εξαρχείων στα πλαίσια Διεθνούς-Πανελλαδικής ημέρας για την υπεράσπιση της γειτονιάς των Εξαρχείων

Η κατασκευή Μετρό στην πλατεία Εξαρχείων, η μετατροπή του Πολυτεχνείου σε μουσείο, η επιχειρούμενη ισοπέδωση του μνημείου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από την ανέγερση πολυτελών πολυκατοικιών στην οδό Μεσολογγίου, η παράδοση του λόφου Στρέφη στα ιδιωτικά συμφέροντα (με τσιμέντωμα μονοπατιών, κόψιμο δέντρων, τοποθέτηση καμερών, κάγκελα και φυλάκια για τον έλεγχο της εισόδου) αποτελούν κομμάτι του συνολικότερου σχεδιασμού για τον εξευγενισμό της περιοχής, την μετατροπή της γειτονιάς σε τουριστικό προορισμό, την ανάπτυξη του ελέγχου και της καταστολής.

Ο εκτοπισμός των πιο φτωχοποιημένων στρωμάτων αποτελεί επακόλουθο του εξευγενισμού, εφόσον η εύρεση κατοικίας είναι πια σχεδόν αδύνατη λόγω της αύξησης των ενοικίων, των airbnb και της επέλασης των επενδυτικών εταιρειών. Η διαδικασία του εξευγενισμού αποτελεί κανονικότητα για το Κράτος και το Κεφάλαιο, ενώ αποτελεί μια βίαιη διαδικασία ξεριζώματος για όσους/όσες συνδέονται με την περιοχή αφού αναγκάζονται να την εγκαταλείψουν.

Ο συγκεκριμένος σταθμός Μετρό είναι ξεκάθαρο πως δεν κατασκευάζεται «για την εξυπηρέτηση των πολιτών», όπως πασχίζουν οι «ανεξάρτητες» πένες της δημοσιογραφίας να μας πείσουν. Τα Εξάρχεια εξυπηρετούνται από ένα μεγάλο δίκτυο συγκοινωνιών που καλύπτει όλη τη γειτονιά σε οποιοδήποτε σημείο και εάν βρίσκεται κάποιος/κάποια. Είναι προκλητικό να μιλάνε «για εξυπηρέτηση των πολιτών» οι βασικοί υπεύθυνοι για το κύμα της ακρίβειας. Τα κόμματα του Κεφαλαίου που με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους ευθύνονται για τις αυξήσεις των τιμών σε ρεύμα, ενοίκια, καύσιμα και τρόφιμα. Για τη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση ακόμα μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας που εξαιρούνται από τα βασικά αγαθά.

Το Μετρό στην πλατεία θα καταστρέψει έναν από τους ελάχιστους δημόσιους χώρους του κέντρου της Αθήνας, και τη μοναδική πλατεία της γειτονιάς, κόβοντας όλα τα δέντρα, με κυλιόμενες σκάλες στο κέντρο της πλατείας, μπετονένια κουτιά εξαερισμού, χτίζοντας έναν κρανίου τόπο, οπού τίποτα δεν θα μπορεί να φυτρώσει στην πλάκα ύψους 1,5 εκ. Η πλατεία θα μετατραπεί για δέκα χρόνια σε ένα απέραντο εργοτάξιο με λαμαρίνες, θορύβους και περιβαλλοντική επιβάρυνση, με προοπτική να γίνει από σημείο συνάντησης, κοινωνικοποίησης και εδαφικοποίησης των αντιστάσεων, σε σημείο απλής διέλευσης που θα εξυπηρετεί την ανεμπόδιστη ροή της κατανάλωσης και της παραγωγής. Γι’ αυτό και η αιχμή της υπεράσπισης της γειτονιάς σε αυτήν τη συγκυρία είναι η εναντίωση στην κατασκευή του έργου.

Μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και πανδημίας το κράτος αναπτύσσει μια συνολική στρατηγική προληπτικής αντιεξέγερσης μπροστά στον κίνδυνο ανεξέλεγκτων κοινωνικών εκρήξεων. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η ψήφιση του νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις, και η περαιτέρω όξυνση της εγκληματικής βίας των κατασταλτικών δυνάμεων, που κορυφώθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο με τον άγριο ξυλοδαρμό αγωνιστή στην Ν. Σμύρνη.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται οι εκκενώσεις των καταλήψεων, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, η ποινικοποίηση του συνδικαλισμού βάσης και του όπλου της απεργίας, οι συλλήψεις και διώξεις αγωνιστών/ριών. Στην ίδια στρατηγική εντάσσεται ο κρατικός σχεδιασμός για την καθυπόταξη μίας γειτονιάς με πλούσια ιστορία αντιστάσεων, γειτονιάς σύμβολο σε διεθνές επίπεδο για τους αγώνες που δίνονται ενάντια στην εξουσία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Το κράτος έχει εκκενώσει καταλήψεις αγώνα, αυτοοργανωμένες δομές στέγης προσφύγων και μεταναστών, έχει πνίξει με χημικά όλη τη γειτονιά, έχει θέσει σε καθεστώς παρακολούθησης πολιτικούς χώρους αγώνα, έχει απομακρύνει δια της βίας από την περιοχή εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες, γυναίκες, άντρες και παιδιά, και τους έχει φυλακίσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Διαχρονικά όμως η περιοχή αυτή έχει βαφτεί με το αίμα δεκάδων αγωνιστών και αγωνιστριών που βιώσαν ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, λιντσαρίσματα από τις δυνάμεις καταστολής, με αποκορύφωμα τις κρατικές δολοφονίες των εξεγερμένων νέων Μ. Καλτεζά έξω από το Πολυτεχνείο στις 17/11/1985, και του Α. Γρηγορόπουλου στις 06/12/2008 στην οδό Μεσολογγίου.

Γιατί αυτό που είναι πραγματικά επικίνδυνο για το Κράτος είναι οι αξίες και τα προτάγματα της ταξικής αλληλεγγύης, της μαχητικής αντίστασης, του αυθορμητισμού, της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, του αντιρατσισμού, της συνύπαρξης και του σεβασμού διαφορετικών ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου ή καταγωγής, η ιστορία των αγώνων και το όνειρο για έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης, που έχουν ριζώσει πια βαθιά σε μια κοινωνία στην οποία τα αφεντικά δεν έχουν να υποσχεθούν τίποτα άλλο πέρα από φτώχεια, καταστολή και φασισμό. Και αυτές τις αξίες, τα προτάγματα και τους αγώνες που γεννούν, είναι που θέλει να ξεριζώσει το κράτος από τα Εξάρχεια, το κέντρο της πόλης και κάθε γειτονιά.

Η επιβαλλόμενη «ανάπτυξη» του κέντρου της πόλης, και η μετατροπή της σε τουριστικό θέρετρο, σε ένα απέραντο εργοτάξιο αναθέσεων και μίζας, μέσω του Μεγάλου Περιπάτου. Η αλλαγή χρήσης κτιρίων που αποτελούσαν κομμάτι του κοινωνικού ιστού σε μουσεία, η αποστείρωση των δημόσιων πανεπιστημίων, η καταστροφή δημόσιων χώρων και η καταστροφή χώρων πρασίνου, η αύξηση των ενοικίων, η ιδιωτικοποίηση του λόφου Στρέφη, η τροποποίηση του οικιστικού χαρακτήρα γειτονιών σε εμπορευματικές ζώνες σημαίνει την υφαρπαγή πεδίων μέσα στα οποία αναπτύσσεται η κοινωνική καθημερινότητα. Όλα αυτά σηματοδοτούν την όξυνση της ταξικής επίθεσης από το Κράτος, το Κεφάλαιο, τα μεσιτικά γραφεία, τους μεγαλοξενοδόχους και τους κάθε λογής πλούσιους ιδιοκτήτες απέναντι σε φτωχά και αποκλεισμένα άτομα. Σηματοδοτούν την μετατροπή της γειτονιάς σε τουριστικό θέρετρο.

Σε αυτό το πλαίσιο επιχειρείται εδώ και χρόνια η αλλαγή της φυσιογνωμίας των Εξαρχείων για να πάψουν να κατέχουν τον σημαντικό ρόλο που είχαν στους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, και να μετατραπούν σε εναλλακτικό διασκεδαστήριο, όπου θα καταναλώνεται μέχρι και η ίδια η Ιστορία των αγώνων.

Όσο όμως κι αν πασχίζουν κράτος και κεφάλαιο να πάψουν τα Εξάρχεια να είναι ένα πεδίο πολιτικών, κοινωνικών, ταξικών διεργασιών, και να επιβάλουν την «κανονικότητα», θα βρίσκουν απέναντί τους χιλιάδες που θα τα υπερασπιστούν. Εμάς που ζούμε, δουλεύουμε, συχνάζουμε, δραστηριοποιούμαστε, αναφερόμαστε στα Εξάρχεια και τα υπερασπιζόμαστε ως μια γειτονιά του κόσμου «που χωράει πολλούς κόσμους». Μια γειτονιά όπου μπορούν να συνυπάρχουν με σεβασμό άνθρωποι κάθε φύλου, ηλικίας και καταγωγής. Όπου η ταξική αλληλεγγύη μπορεί να είναι μια ζώσα πραγματικότητα. Όπου μπορεί να ανθίζει η αμφισβήτηση της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας, και να αναπτύσσονται μορφές κοινωνικής αυτοοργάνωσης. Όπου μπορούν να βρίσκουν καταφύγιο οι «διαφορετικοί» και οι «κυνηγημένοι». Όπου η αγωνιστική ιστορία του χθες συναντιέται με τις αγωνίες και τις αντιστάσεις του σήμερα. Όπου μπορεί το όνειρο για έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης να συνεχίσει να ριζώνει στο κέντρο της πόλης. Γιατί το «κανονικό» που θέλουν να επιβάλλουν είναι η εξατομίκευση, ο κανιβαλισμός, οι ανισότητες, ο έλεγχος και η επιτήρηση.

Ακαδημία Πλάτωνος: «Ελεύθερος ανοιχτός χώρος συνύπαρξης αρχαιοτήτων και Πράσινου»

Από ψήφισμα της «Πρωτοβουλία Αγώνα για το πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνα»

Το σχέδιο της Προγραμματικής Σύμβασης για την «αναβάθμιση του αρχαιολογικού χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνος», μεταξύ υπουργού Πολιτισμού Λ. Μενδώνη-δημοτικής αρχής Κ.Μπακογιάννη-Περιφερειακής αρχής Γ. Πατούλη, διαπιστώνουμε πως δεν έχει καμία σχέση με την ανάδειξη της ιστορικής περιοχής. Ο σχεδιασμός τους δημιουργεί επιπλέον υποβάθμιση για τους κατοίκους και τους πολίτες της Αθήνας. Το Αρχαιολογικό Άλσος, όρος που αναφέρεται από αρχαιοτάτων χρόνων ως χώρος πράσινος και ελεύθερος στη λειτουργία της Ακαδημίας του Πλάτωνα, αντιμετωπίζεται μόνο ως ευκαιριακή συνθήκη επιχειρηματικής τουριστικής ατραξιόν και ανάπτυξης real estate, χωρίς συνολικό σχέδιο και όραμα. Διαπιστώνουμε πως θα κοπούν 580 δέντρα ζωτικής σημασίας για το πράσινο Πάρκο των 145 στρεμμάτων, θα χαθούν 30 στρέμματα για το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών, θα εξαφανισθούν δυο γήπεδα που καλύπτουν τις ανάγκες αθλητικών σωματείων και κατοίκων, εν ονόματι ότι θα καθαριστούν και θα ενοποιηθούν με μικρές ή μεγάλες ανασκαφές οι χώροι του Γυμνασίου, της Παλαίστρας, του Περιστυλίου περίπου 70 στρεμμάτων. Δεν λένε κουβέντα για την υποβαθμισμένη γύρω από το Πάρκο περιοχή πρώην και νυν ΒΙΟΠΑ, τους αδιάνοιχτους δρόμους, τα όμβρια ύδατα, την υποβάθμιση γύρω από το Αρχαιολογικό Πάρκο. Εμφανίζουν ως δέλεαρ για τους κατοίκους το φτιασίδωμα της Παιδικής χαράς, την κατασκευή μικρού γηπέδου, τη χάραξη μονοπατιών στον χώρο που θα απομείνει, τη φύτευση 334 νεαρών δέντρων ή θάμνων, τη μαρμαρόστρωση της στρογγυλής χωμάτινης πλατείας!
Το σχέδιό τους απορρίπτεται, ως προβληματικό ελλιπές έργο που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον του Αρχαιολογικού Άλσους ως Κοινό Αγαθό, τη μοναδική λειτουργία του ως ελεύθερο ανοιχτό χώρο συνύπαρξης αρχαιοτήτων και Πράσινου, ενσωματωμένου στην καθημερινή κοινωνική ζωή κατοίκων και επισκεπτών.

Στη θέση του του αναχρονιστικού και περιβαλλοντικά βλαπτικού σχεδίου τους, προτείνουμε:

• Καμία κοπή δέντρου. Να γίνει εκτεταμένη δενδροφύτευση
• Το Μουσείο της Πόλης των Αθηνών να επαναχωροθετηθεί στο πρώην οικόπεδο της Reds που δεν έχει πλέον αρχαιότητες, και γειτνιάζει με τις Αποθήκες του υπουργείου Πολιτισμού
• Αντισταθμιστικές απαλλοτριώσεις των εκτάσεων προς απόσπαση από την ελεύθερη χρήση του πάρκου προκαταβολικά δυτικά και βόρεια
• Κυκλοφοριακή και συγκοινωνιακή μελέτη με άμεση κατάργηση της οδού Δράκοντος και τμήματα της Μοναστηρίου
• Προσάρτηση του ΒΙΟΠΑ δυτικά του πάρκου στον αρχαιολογικό χώρο
• Άμεση απομάκρυνση των λαμαρίνων από τις αποθήκες της αρχαιολογίας, να πέσουν τα κάγκελα της «θαμμένης» Ιεράς Οικίας
• Χώροι άθλησης (διαδρομή για τρέξιμο, ποδηλατόδρομος, πολύζυγα, skate park) και συνομιλία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με το πάρκο
• Ανοιχτούς αρχαιολογικούς χώρους εντός του Άλσους με ελεύθερη πρόσβαση σε όλους
• Μεγαλύτερη παιδική χαρά για όλα τα παιδιά, ανάπηρα και τυπικής ανάπτυξης.
• Αναβάθμιση των βασικών υποδομών. Καθολική προσβασιμότητα, μπάρες αποτροπής διέλευσης μηχανοκίνητων, σημάνσεις και διαγραμμίσεις, βρύσες, τουαλέτες, ανακατασκευή αμφιθεάτρου και επιστρώσεις με υδατοδιαπερατά υλικά.
• Ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων, διασύνδεση με το λόφο του Κολωνού. Διασύνδεση με ποδηλατόδρομο μέσω οδού Αμφιαράου με Καπνεργοστάσιο και μετρό Σεπολίων
• Χάραξη νέας κοίτης με φυσικά πρανή σε ένα τμήμα του Κηφισού ποταμού
  Ψήφισμα Ανοιχτής συγκέντρωσης κατοίκων φορέων στην Ακαδημία Πλάτωνα ενάντια στο σχέδιο ανάπλασης του χώρου.