Σύμφωνα, λοιπόν, με την σημερινή ειδησεογραφία το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, έριξε ταφόπλακα σε από τα μεγαλύτερα σκάνδαλο της μεταπολίτευση, αυτό που αφορούσε στη σύμβαση 8002/1997 μεταξύ ΟΤΕ και Siemens για την ψηφιακοποίηση του ΟΤΕ.
Συγκεκριμένα, οι 20 από τους 22 συνολικά κατηγορούμενους κρίθηκαν αθώοι, μεταξύ αυτών και ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, είτε κατά πλειοψηφία είτε ομόφωνα, ή παρήλθε ο χρόνος παραγραφής για την κατηγορία του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, ενώ για τους περισσότερους κρίθηκε ότι έπρεπε να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη για τις πράξεις που έχουν τελεστεί έως το 2002, λόγω παραγραφής. (Και για να μην υπάρξει καμιά παρανόηση να επισημάνουμε ότι οι δυο που δεν αθωώθηκαν είναι γιατί στον έναν έχει παύσει η δίωξη του λόγω θανάτου και ο άλλος είναι φυγόδικος και δεν άσκησε έφεση, οπότε παρέμεινε η πρωτόδικη ποινή του).
Αρα, λοιπόν σύμφωνα με την δικαστική ετυμηγορία, ούτε μαύρα ταμεία υπήρχαν, ούτε μίζες ... τζάμπα τόσος χρόνος που καταναλώθηκε γι' αυτή την ιστορία. (Διαβάστε αναλυτικά).
Αν θέλετε μόνο φέρτε στο μυαλό ότι όταν είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο Χριστοφοράκου – Ζήμενς στην χώρα μας, εφημερίδα υπεράνω πάσης υποψίας για... αντιπολιτευτική διάθεση τότε –τα «Νέα»- είχαν γράψει:
"Η πλευρά του κ. Χριστοφοράκου απειλεί ξανά τον πολιτικό κόσμο της χώρας με τα CD στα οποία όπως υποστηρίζει έχει καταχωρίσει όλες τις λεπτομέρειες και τις αποδείξεις για τα «δωράκια» του προς 153 βουλευτές και 12 πρώην και νυν υπουργούς. Για την ώρα τα στοιχεία αυτά μένουν καλά κλειδωμένα σε 2 συμβολαιογραφικά γραφεία του Μονάχου, αφήνουν να διαρρεύσει οι Γερμανοί συνήγοροι του, που από την άλλη πλευρά παίζουν το παιχνίδι της βόμβας που είναι έτοιμη να απασφαλιστεί με την πρώτη «στραβή»".
Υπήρξε φυσικά και το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ που προφήτευε από τις 13 Οκτώβρη του 2009 (!)
Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Για να το ξεκαθαρίζουμε: Οταν υπάρχουν λαμογιές (πονικά κολάσιμες με το δικό τους αστικό δίκαιο γιατί οι περισσότερες κουτσουκέλες τους είναι νόμιμες) πολυεθνικών, μεγαλοσυμφερόντων, παράκτιων εταιρειών και γενικώς ... «δυνάμεων της αγοράς», δεν υπάρχει τιμωρία.
Πόσο μάλλον όταν σε τέτοιες περιπτώσεις εμπλέκονται πολιτικά κόμματα και πολιτικάντηδες.
Οπότε δεν μας κάνει καμιά εντύπωση και η κατάληξη που είχε η ιστορία με τον Χριστοφοράκο που μέσω των "μαύρων" ταμείων της «Ζήμενς» λάδωνε πολιτικά κόμματα και «αρμοδίους» για να πηγαίνουν πρίμα οι μπίζνες της πολυεθνικής.
Ο πρώην ισχυρός άντρας της «Ζήμενς» έχει στα χέρια του «χαρτιά και ντοκουμέντα».
Και θα μπορούσε να αποδείξει αυτά που ισχυριζόταν.
Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ έχουν αρνηθεί κατηγορηματικά ότι κατέληξαν στα ταμεία τους τέτοιες μίζες.
Εξάλλου δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν κυβερνητικά κόμματα να δεχθούν ότι λειτουργούσαν ως μεσάζοντες καπιταλιστικών ομίλων και σε βάρος του Ελληνικού δημοσίου.
Τότε θα τα έπαιρναν με τις πέτρες και τα κατσίκια..