Μοναδική επιδίωξη των ανοιχτών συνελεύσεων είναι η συνδιοργάνωση, η συνδιαμόρφωση και η συμπερίληψη όλων των εμπλεκόμενων με μοναδικό σκοπό την δυναμική της ενότητας. Έναν συντονισμό όλων των λόγων και δράσεων που μπορούν να συμβάλλουν στην αποτροπή της εκδίωξης κάθε έκφρασης και δημιουργίας που επιτελείται στους δρόμους, στην ύπαιθρο, σε πάρκα και πλατείες. Είμαστε ως επί το πλείστον, δημιουργοί που παράγουν μοναδικά ή περιορισμένου αριθμού αντίτυπα εικαστικών αντικειμένων και έργων τέχνης. Χειροτέχνες/ισσες, εικαστικοί/ες, χειρώνακτες/τριες διακοσμητικών αντικειμένων που εκφράζουμε τη δημιουργικότητά μας ελεύθερα στους δρόμους καθημερινά.
Αυτό που επιδιώκουμε είναι μια ανταμοιβή απέναντι στην σωματική και πνευματική καταπόνησή μας και μια προσδοκία για την αξιοπρεπή επιβίωση/διαβίωση μέσα από το έργο μας. Θεωρούμε ότι ανήκουμε στο ευρύτερο πλαίσιο των εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών που συνδυάζει τη χρηστικότητα των αντικειμένων που παράγει μαζί με τις προσδιδόμενες αισθητικές τους αξίες. Η μοναδική ιδιαιτερότητά μας από τις άλλες εκφράσεις των τεχνών είναι η αμεσότητα της δική μας ανάγκης να βρισκόμαστε μαζί με το έργο μας στο δρόμο χωρίς κανενός είδους θεσμικού τύπου συναλλαγές και μεσάζοντες όπως γκαλερί, μουσεία, ιδρύματα, καταστήματα-επιχειρήσεις.
Παραμένουμε ακλόνητοι/ες στην ανάγκη μας για αδιαμεσολάβητη εργασία ως βασική προϋπόθεση του ανθρώπου και αυτό προσπαθούμε να το επικοινωνήσουμε στους δρόμους της Αθήνας και όλων των πόλεων και νησιών. Γενικά, το μεγάλο μέρος της δημόσιας τέχνης της καθημερινής ζωής βρίσκεται ως επί το πλείστον στα χέρια των ψηφιακών πλατφορμών και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να εκλείψει το καθαυτό δια ζώσης ανάλογό του. Επίσης, όπως δείχνουν και όλοι οι παραπάνω λόγοι, δεν θεωρούμε τα δημιουργήματά μας εμπορικά προϊόντα και τους εαυτούς μας εμπόρους.
Συνεπώς, λαμβάνοντας όλες/οι μας υπόψη τα παραπάνω, αγωνιζόμαστε για την εδραίωση μιας πολύμορφης ισοτιμίας και συναίνεσης ώστε να μην μένει κανείς/μία αδικημένος/η. Για να συμβεί αυτό, αναζητούμε σχέσεις αλληλοσεβασμού, αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, μόνο με τις οποίες μπορούν να υπάρξουν βαθύτερες συμφωνίες και σχέσεις αλληλεπίδρασης. Άλλωστε, μαζί μας σ’αυτόν τον αγώνα βρίσκονται πολλές και διαφορετικές περιπτώσεις υποκειμένων που έχουν περιθωριοποιηθεί από το υπάρχον κυρίαρχο σύστημα. Άτομα με προβλήματα σωματικής και ψυχικής υγείας, πρόσφυγες/ισσες, μετανάστες/τριες, χρόνια άνεργοι/ες και αποκομμένοι/ες από το σκληρό υπάρχον εργασιακό καθεστώς της εξειδίκευσης, ιδίως μετά την οικονομική κρίση. Γυναίκες που πρέπει να συντηρήσουν μόνες τους τα παιδιά τους, ηλικιωμένοι/ες εικαστικοί και εργάτες/τριες των τεχνών που πετιούνται στο περιθώριο από έναν ηλικιακά ρατσιστικό κόσμο της τέχνης αλλά και της κοινωνίας που αντικατοπτρίζει. Πρώην τοξικοεξαρτημένοι/ες και πρώην φυλακισμένοι/ες που καταβάλλουν μια έντονη προσπάθεια επανένταξης τους μέσα από αυτού του είδους την ελεύθερη κοινωνικοποίησή τους. Όπως φαίνεται και από τα παραπάνω, αυτός ο καθημερινός αγώνας μέσα στην κοινωνία για ελεύθερη επιβίωση, δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με οποιουδήποτε είδους ρατσιστική, σεξιστική, ομοφοβική διαδικασία όπως και με οποιουδήποτε είδους πατριδολαγνεία και πατριδοκαπηλία που προκαλούν μόνο διακρίσεις και διαχωρισμούς. Αποτελούμε τη σύγχρονη μορφή λαϊκής παράδοσης μιας αρχέγονης κληρονομιάς χειροτεχνών, χειρωνακτών-τεχνιτών και εικαστικών, όμως η πολυμορφία και οι ιδιαιτερότητές μας δεν μπορούν να μας εντάξουν ομογενοποιημένα σ’ ένα θεσμικό καθεστώς που αφορά το εμπόριο και τις επιχειρήσεις.
Σύμφωνα με το πλαίσιο της εικαστικής και εφαρμοσμένης δημιουργίας στο οποίο πιστεύουμε ότι ανήκουμε ως δημιουργοί έργων τέχνης έχουμε το πρωτογενές ηθικό δικαίωμα που μας δίνει άλλωστε και ο νόμος για τα δικαιώματα των δημιουργών, να αποφασίζουμε το χρόνο, τον τόπο και τον τρόπο που θα γίνεται το έργο μας προσιτό στο κοινό και το δικαίωμα του τρόπου παρουσίασης ή δημόσιας εκτέλεσής του.
ΟΛΕΣ/ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ/ΟΙ – ΟΛΕΣ/ΟΙ ΜΑΖΙ!
ανοιχτή συνέλευση χειρωνακτών-χειροτεχνών δρόμου
πηγη: https://anarchypress.wordpress.com