Αναρωτιέμαι… έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι «αδιάσειστες αποδείξεις ενοχής» της μητέρας στην Πάτρα, είναι στην πραγματικότητα η γνωστή «Κολοκυθιά»;  Κι αν δεν το σκότωσε, γιατί ήταν νωθρή και όχι έξαλλη; Κι αν δεν του έδωσε αυτή την κεταμίνη, ποιος την έδωσε;» και άλλα αντίστοιχα, νηπιακού αστυνομικού δαιμονίου…

Υιοθετούμε την εκδοχή της αστυνομίας, επειδή το λέει … η αστυνομία! (Που φυσικά έχει κάθε συμφέρον να δείξει ότι έπιασε το δολοφόνο, πιεζόμενη ταυτόχρονα από ΜΜΕ και κυβέρνηση.)

Και τέλος, φυσικά και οφείλουμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα του κατηγορουμένου είτε είναι είτε δεν είναι ένοχος. Κι αυτό είναι χρέος, δικαίωμα και προνόμιο της κοινωνίας. 

Το τεκμήριο αθωότητας, οι δικονομικές εγγυήσεις και η κατάργηση της θανατικής ποινής, είναι κατακτήσεις της κοινωνίας των καταπιεσμένων, όχι των εγκληματιών. Η θανατική ποινή εξαχρειώνει την κοινωνία, επιδεινώνοντας μάλιστα την εγκληματικότητα, όπως επιβεβαιώνουν, με απόλυτο τρόπο, οι  στατιστικές και τα ιστορικά στοιχεία σε όλον τον κόσμο. 

Μπάστα λοιπόν με τα χατζάρια, ας βάλουμε το θυμικό λίγο πιο πίσω κι ας σκεφτούμε με τη λογική. Ξέρω, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, βρίζοντας μια άγνωστη στο φβ, αλλά στην πραγματικότητα χάνουμε κομμάτια απ τη συνείδηση μας...