φωτο: Η Άννα και ο Νικος Βουρνάζος(90 και 93 ετών) στο σπίτι τους στο Δερβένι Κορινθίας τον Αύγουστο του 2017. Πίσω στιην στρογκυλή φωτό η Άννα και ο Νίκος (28 και 31 ετών)το 1955 την ημέρα του γάμου τους



του Β. Αντωνίου



Έφυγε ο Νίκος Βουρναζος σε ηλικία 98 ετών το Σάββατο 31 Δεκεμβρίου και ώρα 10:00πμ στο Γηροκομείο «Φροντιδα» του Clayton  Μελβουρνης Αυστραλίας.  Ηταν    ένας από τελευταίους αντιστασιακούς  της Γερμανο-Ιταλικής Ναζιστο-Φασιστικής κατοχής και του πολύχρονου μετακατοχικού  Εμφυλίου στην Ελλάδα.

Ο  Νικόλαος Βουρνάζος του Σπυρίδωνα και της Βενετσιάνας γεννήθηκε στο Χρυσάνθιο Δ.Ε. Αιγείρας και διέμενε μόνιμα στη Μελβούρνη Αυστραλίας και προσωρινά στο Δερβένι Κορινθίας.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Νίκος Βουρνάζος γεννήθηκε στο Χρυσάνθιο Αιγιαλείας το 1924. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο και παρέμεινε στο χωριό να εργαστεί για την ανατροφή των έξι μικρότερων αδελφών του. Tα  χρόνια της γερμανικής κατοχής οργανώθηκε στην Εθνική Αντίσταση (ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ) και απολύθηκε Το 1945 μετά τα Συμφωνία της Βάρκιζας.

               Το 1987 τιμήθηκε με το μετάλλιο της Εθνικής Αντίστασης 1941-1945 και με την κρατική αναγνώριση για τα συμμετοχή του στις μάχιμες τάξεις του ΕΛΑΣ.

               Το 1995 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Νέας Αγγλίας (the Univsrcity of New England)  και το 2002, σε ηλικία 78 ετών, πήρε πτυχίο φιλολογίας.

               Εδώ στην Ελλάδα είχε τελειώσει το 8τάξιο γυμνάσιο σε ηλικία 26 ετών, κατ’ οίκον διδαχθείς(πηγαίνοντας στο τέλος του σχολικού έτους για εξετάσεις προβιβασμού, τα πέντε πρώτα χρόνια στην Ακράτα και τις τελευταίες τάξεις  στο Δερβένι Κορινθίας). Το 1951 τελείωσε το τότε γυμνάσιο (Μέση Εκπαίδευση) σε ηλικία 27 ετών, ως κατ’ οίκον διδαχθείς και εισήχθη επιτυχώς στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο δεν του επέτρεψαν να φοιτήσει για λόγους οικονομικούς. Το 1951 έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εισήχθη επιτυχώς , αλλά δεν είχε χρήματα να συνεχίσει. Το 1952 κλήθηκε  να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία και αποστρατεύτηκε τον επόμενο χρόνο.

Πήγε  στο στρατό να υπηρετήσει τη  θητεία του και μετά το στρατιωτικό του καθήκον έφυγε για την Αυστραλία.  O Νίκος Βουρνάζος, μεγαλύτερος από τα επτά αδέρφια της οικογένειάς του,   31 ετών το 1955  παντρεύτηκε την 28χρονη Άννα Αντ. Χριστοπούλου και  μετανάστευσαν μαζί  στην Αυστραλία.  Πήγε στην Αυστραλία  με τη γυναίκα του  Άννα Αντ. Χριστοπούλου, που κατάγεται από τα Μαντουριάνικα (Χελιδόρι) Κορινθίας, γιατί είχε δυο αδέρφια εκεί και ήταν πιο εύκολα  να προτιμήσει την ξενιτιά της Αυστραλίας, αφού δεν είχε επαφές με Αμερική Καναδά  κ.ά.. χώρες.

               Εκεί στη Μελβούρνη όταν εγκαταστάθηκε, πήρε τους γονείς του και όλη την οικογένεια. 

               Στην   Αυστραλία  βρήκε εργασία, πράγμα που έλειπε στην πατρίδα, και με οικονομίες αλλά και με την επιχειρηματικότητα που τον διακατείχε ασχολήθηκε με μικρομάγαζα στην αρχή, και κατέληξε εργολάβος οικοδομών που σ’ αυτόν το τομέα προόδευσε. Ένα πράγμα που τον συγκινεί  πάντα είναι η οικογένεια. Πάντα ήθελε την οικογένεια ενωμένη και δυνατή, πράγμα που το κατάφερε με τα αδέρφια του και τις αδερφές του εκεί.  Η συνεργασία, η αλληλοϋποστήριξη, που κρατάει μέχρι σήμερα αποτέλεσε την πορεία της οικογένειάς του,απέδωσε καρπούς.

               Αυτό που τον βοήθησε στο να προοδεύσει ήταν η στέρηση που είχε βιώσει στην πατρίδα. Για το Νίκο η στέρηση  των αγαθών  των προς το ζην, αποτελεί στοιχείο προόδου. Η μη στέρηση που υπάρχει σήμερα στα παιδιά  της σύγχρονης οικογένειας έχει το αντίθετο αποτέλεσμα ομολογεί ο Νίκος και συνεχίζει:

               Δεν μου έδωσε η ζωή παιδιά αλλά αν είχα, όχι μόνο θα τα εκπαίδευα  σκληρά όπως εγώ, αλλά θα τα μάθαινα να γίνουν άνθρωποι αυτοδημιούργητοι. 

               «Η νεολαία των Ελλήνων ομογενών στην Αυστραλία στέκεται πολύ καλά. Στέκεται κοντά με την Ελληνική γλώσσα τον Ελληνικό πολιτισμό και την λαϊκή ελληνική παράδοση, την οικογένεια, αλλά η πορεία προς την τρίτη γενιά θα χαλαρώνει τους δεσμούς αυτούς με την Ελληνικότητα και τις παραδόσεις. Είμαστε περήφανοι γιατί ακόμα η νεολαία βρίσκεται στα ίδια βήματα με τα δικά μας, μέσα από τους Συλλόγους, τα  Ελληνικά σχολεία και τις εκκλησίες που στήνουμε πάντα στις Ελληνικές κοινότητες εδώ.  Η παιδεία που δέχτηκα εγώ εδώ στην Ελλάδα  στις δύσκολες συνθήκες που σου ανέφερα, σκάβοντας όλο τον χρόνο και το βράδυ με το λυχνάρι διαβάζοντας για να δώσω εξετάσεις  προβιβασμού του Γυμνασίου, με αποτέλεσμα να τελειώσω 27 χρόνων,   η δυναμικότητα που είχα και την αισθανόμουν, αυτό είναι που με παρακίνησε να πάω στο Πανεπιστήμιο 70 χρονών, και να πάρω το πτυχίο μου σε ηλικία 78 ετών.  Από το 1965 ασχολήθηκε με τους παροικιακούς οργανισμούς, τους οποίους υπηρέτησε δημιουργικά από υπεύθυνες θέσεις.

Συγγραφικό έργο

Τον Οκτώβρη του 2002  ο Ν. Βουρνάζος τέλειωσε το Πανεπιστήμιο τη Νέας Αγγλίας The University of New England και πήρε το πτυχίο  φιλολογίας  Bachelor of Arts σε ηλικία 78 χρονών. Τα τοπικά ελληνικά μέσα ενημέρωσης. σχολίασαν ευνοϊκά την επιτυχία του. Η συνέχεια έμελλε να είναι η συγγραφή   του βιβλίου «Χορεύοντας μόνος».

               Το 2003 επιδόθηκε στη συγγραφή του βιβλίου «Χορεύοντας μόνος», για να βάλει στο χαρτί όσα έζησε και γνώρισε μέσα από τα γεγονότα που άλλοι είχαν διαμορφώσει και εκείνα στα οποία είχε ο ίδιος πρωταγωνιστήσει.

               Ήταν  μια επιθυμία που υπέβοσκε μέσα μου και ζητούσε επίμονα να καταγράψω κάποτε τα γεγονότα που έζησα, πριν ξεχαστούν δηλώνει ο Ν. Β και συνεχίζει:.

               Αρχικός μου στόχος ήταν να συνδέσω το απόμακρο οικογενειακό παρελθόν με το τόσο διαφορετικό παρόν και το απρόβλεπτο μέλλον και να γίνουν μνημόσυνο στους γονείς μου. Η αναδρομή στις εποχές και στις συνθήκες που ζήσαμε εμείς οι παλιοί βοηθά στην κατανόηση των θεσμών και των εξελίξεων των καιρών μας και συμβάλλει στην οικοδόμηση ενός δίκαιου και δημιουργικοί μέλλοντος. Τα γεγονότα που εμείς οι παλιοί ζήσαμε τις τραγικές εποχές και μας φαίνονταν ασήμαντα. στις εποχές που ζούμε γίνονται σημαντικά και μπορούν να συμβάλουν στην οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Έβαλα στο χαρτί όσα έζησα  και όσα άκουσα για να μιλήσουν τα ίδια με τη δική τους αμείλικτη λογική.

Έγραψα για την αιματοβαμμένη Εθνική Αντίσταση και τον Εμφύλιο για να τιμήσω τους τίμιους αγωνιστές που θυσιάστηκαν για μια δίκαιη κοινωνία. Όποιοι και να φταίνε. αυτή είναι μια πραγματικότητα. Υπεύθυνες είναι οι ξένες επιρροές και οι ξενόδουλοι δικοί μας ηγέτες όλων των παρατάξεων. 

Έκτοτε ακολούθησαν και άλλα βιβλία πρώτο των οποίων ήταν η μετάφραση  στην Αγγλική του «Χορεύοντας μόνος» «Dancing solo» έκδοση 2004  .

               Το  2007 στο δεύτερο βιβλίο του  με τίτλο  «Αν οι νεκροί είχαν φωνή»   όπως είναι συνέχεια του «Χορεύοντας μόνος» που αναφέρεται  συνοπτικά στα γεγονότα της Εθνικής αντίστασης και του Εμφύλιου δηλώνει ο Ν. Βουρνάζος.

               Ο Ν. Βουρνάζος ακούγοντας την  εσωτερική φωνή  που του ‘λεγε ότι «πρέπει να γράψει και τα άλλα». Οι αναμνήσεις, του που του  είχαν γίνει ερινύες,  τον καλούσαν να βάλει στο χαρτί, αυτά  που έζησε και τους ανθρώπους που γνώρισε στους αγώνες για επιβίωση και για μια δικαιότερη κοινωνία.

               Το «Αν οι νεκροί είχαν φωνή. . .»  είναι γέννημα παραπονεμένης φωνής της ιστορικής μνήμης γεγονότων και αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης που θυσιάστηκαν διαμορφώνοντας έτσι ένδοξες ιστορικές στιγμές σε ιστορικές εποχές και ιστορικούς χώρους της ακριτικής Ανατολικής Αιγιάλειας, όμως φέρνει στο φως  τα δρώμενα της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου όπως αυτός τα βίωσε κατά τη διάρκεια της περιόδου 1941-1949 στην Ανατολική Αιγιάλεια.  

               Το  2008 το τρίτο βιβλίο του  με τίτλο «Δυτική Κορινθία-Κατοχή Αντίσταση Εμφύλιος», είναι συνέχεια στα πολεμικά γεγονότα 1941- 1949 του  βιβλίου «Αν οι νεκροί είχαν φωνή» που αναφέρεται στην Ανατολική Αιγιάλεια.

Η Κορινθία σαν σύνολο έδωσε πολλούς αγωνιστές και ικανά στελέχη τόσο στο Αλβανικό μέτωπο όσο και στην Εθνική Αντίσταση.

                              Από τις τάξεις  του μαχητικού  ΕΑΑΣ ο Ν.Β υπηρέτησε  στο νομό Αργολιδο-Κορινθίας και έζησε από  κοντά τα πολεμικά γεγονότα. Στα μεταπολεμικά χρόνια γνώρισε αγωνιστές και έντιιιους απλούς συμιπολιτες από τη Δυτική Κορινθία οι οποίοι του έδωσαν ενδιαφέρουσες μαρτυρίες  για τα πολεμικά γεγονότα εκείνης  της εποχής.

                              Το τέταρτο βιβλίο με τίτλο «ΟΙ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΟΙ» – «Μετανάστες που κτίζουν ξένες πατρίδες» 2010, είναι ένα βιβλίο ιστορικό και ταυτόχρονα βιογραφικό.

               Ο Ν.Β  περιγράφει όσα έζησε μέσα από   τις τάξεις του ΕΑΜ -ΕΛΑΣ, τόσο το πολεμικό δράμα όσο και τις δραστηριότητες  των Ελλήνων μεταναστών που  βρέθηκαν πρόσφυγες  σε ξένες πατρίδες.

               Το πέμπτο βιβλίο του Ν. Β.  κυκλοφόρησε σε 3 εκδόσεις  έχει «Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ»2011, Β΄ ΕΚΔΟΣΗ 2012, Γ΄ ΕΚΔΟΣΗ 2013.   

• Αναφέρεται σ την προσφορά και τις θυσίες της Ελληνίδας γυναίκας στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής. της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου Πολέμου.
• Ο Ν.Β θυμάται το στρατόπεδο Χαϊδαρίου και τις Ελληνίδες που έστειλαν οι Γερμανοί και οι Έλληνες συνεργάτες τους στη Γερμανία φορτωμένες σε βαγόνια που ήσαν για ζώα. σα να ήσαν πρόβατα. Θυμάται τις ταπεινώσεις και τους βιασμούς γυναικών της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου από παρακρατικούς και χωροφύλακες. Θυμάται Αθηναίες γυναίκες κατά τη γερμανική κατοχή που πούλαγαν το κορμί τους σε μαυραγορίτες εμπόρους για ένα κομμάτι ψωμί.
• Όλα αυτά γράφτηκαν για την προβολή και προώθηση της αλήθειας για την άγρια εκμετάλλευση της απανταχού γυναίκας.
• Συγκέντρωσε  υλικό για την προσφορά της γυναίκας στα χρόνια της κατοχής και στην εθνική αντίσταση καθώς επίσης κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
• Στο δεύτερο μέρος του  βιβλίου αναφέρεται στις λογοτέχνες Ελληνίδες που διέπρεψαν στη μακρινή Αυστραλία.

Στα 92 του, κυκλοφόρησε σε δυο εκδόσεις το τελευταίο βιβλίο του  με τίτλο «ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗ»2015,  Β΄ΕΚΔΟΣΗ 2016.  Σ΄ αυτό το βιβλίο έβαλε στο χαρτί

• ανησυχίες του που προέκυψαν από τις γενεαλογικές αλλαγές, τόσο στις ελληνικές οικογένειες, όσο και στην Ελληνική Παροικία της Αυστραλίας. Για την αντίδραση των άγγλών στρατιωτών και το ρόλο που έπαιξε η πατρίδα τους στην Μάχη της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944 και  μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Γερμανούς
• για τις Μάχες της ΑΘήνας μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας και τις επιπτώσεις που είχαν σε μένα
• για γεγονότα που έζησα στην ανάμειξή μου  με τα κοινά της Ελληνικής Παροικίας. ιδιαίτερα της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και άλλους οργανισμούς τους οποίους υπηρέτησα αφιλοκερδώς.
• για το ρόλο που έπαιξε ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Στυλιανός Χαρκιανάκης στα χρόνια της παντοκρατορίας του.
• για τους προκατόχου ς ιεράρχες του κ. Στυλιανού και για άλλους που τον ακολούθησαν.
• για τα πλούτη της Αρχιεπισκοπή ς Αυστραλίας και τι συνέπειες που είχαν στους πιστούς της Ελληνικής Παροικίας.
• για την ανέγερση του 15καπενταόροφου κτηρίου τη Κοινότητας Μελβούρνης και τις πιθανές επιπτώσεις που θα έχει στην ίδια τη κοινότητα.
• για τον αρχικαπετάνιο του ΕΛ.ΑΣ Άρη Βελουχιώτη 
• για τα τραγικά γεγονότα που έζησα όταν αποστρατεύτηκα από τις τάξεις του ΕΛ.ΑΣ και γύρισα στο σπίτι μου στο Δερβένι.

Το   καλοκαίρι του 2009 ο Ν. Βουρνάζος  προσπαθεί για διαδημοτικό γηροκομείο Ακράτας –Αιγείρας- Δερβενίου 

               Για  την προώθηση και την υλοποίηση του Γηροκομείου των τριών Δήμων Ακράτας Αιγείρας και Ευρωστίνης  βρέθηκε στην ιδιαίτερη κατοικία του, στο Δερβένι Κορινθίας   και το  καλοκαίρι του 2009 ο ομογενής από την Αυστραλία κ. Ν. Βουρνάζος και  εμπνευστής της ιδέας του διαδημοτικού γηροκομείου.

               Στην τοπική εφημερίδα Στύξ  ο κ. Ν. Βουρνάζος για την πορεία της υπόθεσης του Διαδημοτικού Γηροκομείου, είχε τονίσει μεταξύ άλλων:

               «Μετά  από την πάροδο αρκετών μηνών συστάθηκε  και υπεγράφη  συμβόλαιο από εμένα και τους Δήμους Ακράτας, Αιγείρας και Ευρωστίνης στις 22 Ιουνίου 2009 το  κοινωφελές Ίδρυμα με την επωνυμία «ΦΡΟΝΤΙΔΑ»και με περιουσία 10.000Ευρώ,  που   αποτελεί Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου Μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα. Προσωρινή  έδρα του Ιδρύματος θα είναι ο Δήμος Ευρωστίνης του Νομού Κορινθίας, και θα μεταφερθεί στις εγκαταστάσεις του στο Δήμο Ακράτας του Νομού Αχαΐας, όταν ανεγερθεί το κτήριο του Ιδρύματος.

               Ακολούθως, κατά την χρονική διάρκεια του καλοκαιριού, προγραμματίστηκε  και πραγματοποιήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου,  συνάντηση στην Κ.Ε.Δ  στα κεντρικά γραφεία  της Αθήνας, από εμένα τον πρόεδρο του Τ.Σ του Δ.Δ. Πορροβίτσας κ.  Χαρ. Νικολάου και τον κ. Ανδρέα Κουσουλό μέλος της επιτροπής για το υπό ίδρυση και κατασκευή γηροκομείο,  με τους αρμόδιους της ΚΕΔ κ.κ. Σοφοκλή Οικονομίδη, Κ. Παπακώστα και Ιωάννη Κόκκορη.                        

Στη συνάντηση αυτή διερευνήθηκε η ενοικίαση οικοπέδου οκτώ (8) στρεμμάτων στο Δ.Δ.  Πορρωβίτσας Δήμου Ακράτας. Ο  υπεύθυνος για ενοικιάσεις ακινήτων του Δημοσίου,   είπε ξεκάθαρα «ότι μέχρι το τέλος του χρόνου δεν γίνεται τίποτα γιατί σταματούν οι διαδικασίες παραχώρησης δημοσίων κτημάτων.»

               Στη  συνέχεια,  εγώ,  ο κ Ανδρ. Κουσουλός και  ο κ. Χαρ. Νικολάου συναντηθήκαμε με την πολιτικό μηχανικό κ. Ελένη Μανιατοπούλου, η οποία ανέλαβε την τεχνική μελέτη του κτηρίου για να ολοκληρωθεί ο φάκελος  με το τοπογραφικό, τα σχέδια  που συντάσσει ο δήμος για να υποβληθούν στην αρμόδια Υπηρεσία των Πατρών  να προωθηθεί σχεδίων που απαιτείται για την μίσθωση του συγκεκριμένου ακινήτου»

               Την ίδια χρονική περίοδο  σε συνομιλία με το κ. Π Μελή, Δήμαρχο Ακράτας, υπήρξε και σχετική  δήλωση του Δημάρχου Ακράτας στην  οποία αναφέρονται τα εξής: Π. Μελής: “ότι και να γίνει, με το αν θα προχωρήσει η ενοικίαση  του Δημοσίου κτήματος ή όχι, εγώ θα εξασφαλίσω ακίνητο στην παραλιακή ζώνη για την ανέγερση του κτηρίου του Ιδρύμαματος, μέσα από την Ανώνυμη Μονομετοχική Δημοτική Εταιρεία που έχει στην διαχείρισή της τα ακίνητα του Δήμου”.

Η διοίκηση,  οι σκοποί και οι πόροι  του Ιδρύματος 

«Το Ίδρυμα διοικείται, βάσει του καταστατικού,  από επταμελές Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο αποτελείται από τον Νικόλαο Βουρνάζο ή εκπρόσωπο του, τους Δημάρχους ή εκπροσώπους τους και από τρεις πολίτες, που θα επιλέγονται σε συμφωνία  με τους προαναφερθέντες. Οι πολίτες θα προέρχονται από δήμους Ευρωστίνης, Αιγείρας και Ακράτας αντίστοιχα και ειδικότερα ο πολίτης από το Δήμο Ακράτας θα είναι κάτοικος του Δ.Δ. Πορρωβίτσας.

               Η θητεία του Διοικητικού Συμβουλίου είναι τετραετής. Πρόεδρος του Δ.Σ ορίστηκα εγώ( Νικόλαος Βουρνάζος) ή εκπρόσωπός μου, όλα δε τα μέλη του Δ.Σ, έπειτα από σχετική ψηφοφορία ορίζουν τον Αντιπρόεδρο, τον Γραμματέα και τον Ταμία.  Το Δ. Σ. συνεδριάζει τακτικά κάθε μήνα τουλάχιστον και εκτάκτως όποτε το ζητήσει ο πρόεδρος ή τέσσαρα μέλη του, με γραπτή αίτησή τους προς τον πρόεδρο, πάντοτε όμως έπειτα από πρόσκληση του Προέδρου. Οι αποφάσεις του Δ. Σ. λαμβάνονται κατά πλειοψηφία των παρόντων μελών και σε περίπτωση ισοψηφίας υπερισχύει η γνώμη με την οποία συντάσσεται ο Πρόεδρος ή ο νόμιμος αναπληρωτής του.

               Σκοπός του ιδρύματος είναι η ανέγερση και συντήρηση Γηροκομείου, που Θα φιλοξενεί, χωρίς επιχειρηματικό κέρδος, σε μόνιμη βάση, άτομα της τρίτης ηλικίας, (άνδρες και γυναίκες), μέχρι 60 στον αριθμό, στα οποία θα παρέχει τις εκ του Νόμου προβλεπόμενες δέουσες συνθήκες διαμονής, διατροφής και ιατρικής περίθαλψης, παράλληλα δε και την ψυχαγωγία τους με κάθε πρόσφορο και αρμοδίως εγκεκριμένο τρόπο, δια της υλοποιήσεως πολιτιστικών εκδηλώσεων και λοιπών δραστηριοτήτων, που θα κατατείνουν στο αποτέλεσμα αυτό.

Δυστυχώς ούτε μια Δημοτική Αρχή - Αιγείρας ή Ακράτας ήΕυρωσίνης - δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει δημοτική παραθαλάσσια έκταση για την ανέγερση του Γηροκομείου. Το  έργο δεν προχώρησε λόγω του ότι παρέμεινε στις υποσχέσεις των τότε  δημάρχων.

Τον  Οκτώβρη του 2009 ο Ν. Βουρνάζος  προσπαθεί για δωρεά ενός πλήρους εξοπλισμένου  ασθενοφόρου για τους Δήμους Ακράτας –Αιγείρας- Δερβενίου

Η δυσκολία  συντονισμού των υπηρεσιών της δημόσιας Υγείας σε δυο διαφορετικές Περιφέρειας -Δυτικής Ελλάδας και Πελοποννήσου- καθώς και των Νομαρχιακών υπηρεσιών –Αχαΐας και Κορινθίας- για τη λειτουργία αποκλειστικής χρήσης ασθενοφόρου στους τρεις δήμους, η δωρεά ποτέ δεν υλοποιήθηκε.  Την ευθύνη φέρουν οι  πρώην Νομαρχίες Αχαΐας και Κορίνθου και οι π. Αποκεντρωμένες Περιφέρειες  Δυτ. Ελλάδας και Πελοποννήσου. 

Δειτε αναλυτικο αφιέρωμα τον 8ο/2017
http://www.styga.gr/?section=1814&page1541=4&language=el_GR&itemid1541=17154&detail1541=1